Reisverhaal «Paihia»

De wereldreis | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 23 Augustus 2016 - Laatste Aanpassing 30 September 2016

Het was tijd om de drukke, door Aziaten bezette stad te verlaten en richting het noorden te rijden. De grote tocht met de ouders van Jolijn kon beginnen. Eerste stop was een Kauri museum, waarin de geschiedenis van deze inheemse woudreuzen ten toon wordt gesteld. Een Kauri boom kan tot 50 meter hoog en 14 meter in diameter worden, waardoor ze voor de Britten zeer geliefd waren in de scheepsbouw. In nog geen mum van tijd begon een waar ontbossingsproces, dat steeds meer industrieel werd. Tegen 1960 was nagenoeg 70% van de Nieuw-Zeelandse wouden volledig gekapt. Gelukkig zijn tegenwoordig de overgebleven bossen goed beschermd en kan de toerist hier en daar nog een Kauri boom bewonderen. Niet ver van het museum staan zo nog een aantal dergelijke kanjers overeind. ‘The Four Sisters’ zijn in dit opzicht interessant, maar de grootste overgebleven Kauri boom doet toch wel ieders mond openvallen.

Na een paar uur ronddwalen door het museum en de omliggende bossen, moesten we weer verder rijden. We brachten de nacht door in Paihia. We hadden hier een goede reden voor. Niet ver van het dorp vandaan liggen de historische ‘Treaty Grounds’; de gronden waar het belangrijke verdrag tussen de Maori en de Britten ter samenleven en grondverdeling ondertekend werd. De Maori en de Britten voerden al vele generaties lang handel met elkaar en hoewel de Britten de Maori nooit konden onderwerpen, waren er op verschillende plaatsen wel een aantal Britse nederzettingen of posten. De Fransen en de pas gevormde Verenigde Staten van Amerika hadden echter ook hun zinnen op deze prachtige eilanden gezet. Hierdoor tekenden de Britten en Maori dit verdrag. De Britten zouden de eilanden verdedigen, zolang de vorst maar als soeverein werd erkend. De Maori hadden alle rechten op de gronden en bijhorende reserves, maar mochten deze enkel aan Britten verkopen. Het document is voor interpretatie vatbaar en tot op heden levert het soms wat onduidelijkheden op tussen de Maori en de Kiwi’s. Aan het einde van het museumbezoek en de gegidste rondwandeling, werden we getrakteerd op een heuse Maori opvoering. Als het niet voor de show was, zou Koen minstens zevenmaal overleden zijn. De Maori vechtstok zoefde meermaals rakelings langs zijn hoofd. Natuurlijk bleef hij onverschrokken en zonder een spier te rekken zitten.

Na wat cultuur, kon wat natuur niet achterblijven en maakten we een rondwandeling naar de Harura watervallen, waarbij we doorheen bossen en mangroven kwamen. Het was een toffe wandeling waarbij al diverse watervogels gespot konden worden. Voor de kust van Paihia ligt trouwens een schiereiland, waarop het kleine en gezellige dorpje Russel ligt. Per veerboot voerden we er naar toe, maar na een dik uur hadden we het er al redelijk gezien. Een interessante bezienswaardigheid was misschien toch wel de oudste kerk van Nieuw-Zeeland, gesponsord door Charles Darwin nota bene. Het waren twee zeer leuke dagen en tevens een goede start van de rondreis.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Paihia»

Paihia (27)

23 Augustus 2016 | De wereldreis | Nieuw Zeeland | Laatste Aanpassing 30 September 2016

  • Mangrove op weg naar Harura waterval
  • Treaty grounds
  • Mangrove op weg naar Harura waterval
  • Zonsondergang bij terugvaart uit Russel

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking