Reisverhaal «Ayacucho»

De wereldreis | Peru | 0 Reacties 31 Mei 2016 - Laatste Aanpassing 13 Juni 2016

Ayacucho, in België vooral gekend als een kledingmerk bij As Adventure, is een stad in centraal Peru. De rit vanuit Pisco naar Ayacucho was prachtig. Het landschap veranderde van kustgebied met duinen/woestijn naar Andesgebergte met prachtige uitzichten, meertjes en alpaca’s a volonté. We kwamen er ’s avonds laat aan en installeerden ons in Ayacucho Peru B&B waar we een volledige verdieping voor onszelf hadden. We verbleven er zes nachten en kregen elke morgen een heerlijk ontbijt.

De eerste twee dagen verkenden we de stad die vooral bekend staat om zijn vele kerken en de festiviteiten in de Semana Santa. We hoorden er voor het eerst het Quechua dat er nog volop gesproken wordt. Het centrale plein van Ayacucho is best wel mooi en de stad straalt een gezellige sfeer uit. We bezochten er onder andere het museo de la Memoria. Hier wordt het verhaal van het Lichtende Pad weergegeven en al de ellende die de lokale boeren en hun families meemaakten tussen 1980 en 2000.Het museum was een behoorlijk ingrijpende ervaring.

De twee dagen daarop stonden in het teken van de Wari en de Inca's. Niet de Inca Kola, een megazoet en fel geel drankje dat volop gedronken wordt in Peru, maar het volk dat tussen ongeveer 1200 en 1550 een groot deel in Zuid-Amerika beheerste.

Op dag 1 bezochten we de resten van Intihuatana (poort naar de zon) dat bij het dorpje Vischongo in de buurt ligt. Na opnieuw een prachtige rit van ongeveer 2,5 uur door het Andesgebergte werden we door een collectivo taxi afgezet aan een kruispunt en wandelden we ongeveer 2 kilometer omhoog. Daar kwamen we terecht aan een heel mooi meertje waarrond het ceremoniële- en ontspanningsgedeelte lag van de Inca koning. Hij Wanneer de Inca koning het drukke leven in Vilcahuaman beu was, kwam hij naar Intihuatana. Deze site had echt een prachtige ligging. Na een goede op- en neerwaartse wandeling van een uur wachten we in Vischongo op een bus. Na nog een uurtje hobbelen kwamen we aan in een van de vier provinciehoofdsteden uit de tijd van de Inca’s: Vilcashuaman. Hier zijn nog een 8-tal overblijfselen uit de Inca tijd te zien. Op de restanten van de tempel van de zon en de maan is nu een kerk gebouwd, maar het blijft indrukwekkend om te zien. Ook het paleis van de Inca, inclusief troon, staat nog overeind. Hoewel er nu geen zacht stofje op lag, zat deze troon nog altijd zeer goed.

De andere dag bezochten we de restanten van de Wari hoofdstad, op nog geen 40 minuten rijden vanuit Ayacucho. Na eerst zelf wat rondgeslenterd te hebben, sloten we aan bij een groep om nog wat meer uitleg te krijgen. Het domein was ongeveer 18 km² groot en bestond uit verschillende ommuurde clusters. Elke cluster bevatte mensen met dezelfde ambacht. Alle clusters samen waren nogmaals ommuurd door een hoge muur, waardoor de stad het uitzicht van een verstevigde vesting had. Mannen en vrouwen hadden ook hun eigen plaats. De Wari waren een van de eerste Zuid-Amerikaanse culturen die een soort van cement gebruikten voor de bouw van de huizen. Wie graag meer geschiedenis info krijgt mag altijd naar Koen mailen.

Onze laatste twee dagen in Peru brachten we door met het bezoeken van enkele lokale projecten. De opbrengst van het merk Ayacucho bij As Adventure wordt deels geïnvesteerd in Solid Peru. Solid Peru is een zelf-onderhoudende organisatie en ondersteunt economische en sociale vooruitgang van lokale mensen in de centrale hooglanden van Peru. Ze proberen kwetsbare groepen en ondernemers te ondersteunen waardoor de kwaliteit van hun leven kan verbeteren.

Solid Peru is onderverdeeld in een stedelijk en ruraal luik, Beide luiken bestaan verder uit een sociaal, economisch en informatief luik. De eerste dag bezochten we het sociale onderdeel van het stedelijke luik, genaamd DiaManta. Ze vangen, onder andere, meisjes op die thuis mishandeld werden en focussen hierbij voor een groot deel op tienermoeders die geen netwerk meer hebben en helemaal alleen staan. Daarnaast is er een naaiatelier waar ongeveer 160 vrouwen werken en die mooie mutsen en sjaals maken. Het grootste deel gebeurt met de hand, echt knap werk. Om het voor de vrouwen en de tieners mogelijk te maken om te werken en naar school te gaan, wordt er tevens een kinderopvang voor kinderen tussen 0 en 3 jaar en een kleuterklasje voor de kinderen tussen de 3 en 6 jaar voorzien. Dit alles is echter niet gratis, er wordt hun een kleine bijdrage gevraagd.

De organisatie heeft ook een huis met daarin 8 kamers, waar de oudere tieners (15 tot 22 jaar) worden voorbereid op zelfstandig wonen. Ze hebben 2 jaar de tijd om er zoveel mogelijk te leren. Ook aan dit huis brachten we 's avonds een bezoek. Op het moment van ons bezoek waren er acht giechelende meiden tussen de 15 en 19 jaar met en zonder kind die ons trots een rondleiding gaven. De meeste meiden werken in de ochtend en hebben nog een andere job in de namiddag om zo te kunnen betalen voor: de huur van hun kamer, hun eten, de zorgen voor hun kinderen als die er zijn en te sparen om te kunnen studeren of voor hun toekomst. Tijdens een broodje met advocado en een zoete koffie werden we overspoeld met vragen waar we maar al te graag op antwoorden.

De tweede dag bezochten we het project Wayata. Deze valt onder het rurale economische luik. Het is een kleine bloemenkwekerij die vooral haar rozen op de lokale markt verkoopt. Hoewel het project nu nog redelijk klein is, tekende de coördinator een realistisch en langetermijn perspectief uit tijdens ons bezoek. De bedoeling is om binnen tien jaar rozen te kunnen verkopen op verschillende markten tot in Lima. Tevens wordt er ook met nieuwe bloemen geëxperimenteerd.

Na 6 dagen namen we ’s avonds een bus richting Cusco, tijd voor ons volgende avontuur: de Salkantay trek met als eindpunt Machu Picchu.