Reisverhaal «Tenerife»

Tenerife | Spanje | 0 Reacties 12 Juli 2020 - Laatste Aanpassing 13 November 2020

Ons volgende avontuur stak even in de koelkast door het hele corona gedoe, maar zondag 5 juli konden we alsnog vertrekken naar Tenerife. Koen ging er een opleiding tot duikinstructeur volgen, Jolijn en Ayla zouden van elkaars gezelschap genieten. En verder wilden we eens kijken/voelen of een leven in Tenerife iets voor ons zou zijn, en of dat ook haalbaar is in deze coronatijden?

De reis naar Tenerife verliep goed, al was het toch wel raar om de hele tijd een mondmasker te moeten ophouden. Onze dochter gedroeg zich voorbeeldig tijdens de vlucht, in tegenstelling tot een jankende hond waar het hele vliegtuig gek van werd. 

En daar zaten we dan, in het dorpje Abades. Een klein dorp met ongeveer 700 huizen die allemaal wit zijn geschilderd en afgewerkt met groene accenten. We maakten er ineens de befaamde Calima mee: een oostelijke wind die over de Canarische Eilanden trekt en dan vaak voor veel stof in de lucht zorgt. De aangevoerde lucht komt vanuit de Sahara. Het zicht was dus wat slechter, met warme temperaturen overdag en bij momenten heel veel wind. Alles, zowel buiten als binnen, lag direct vol met stof. Gedurende ons verblijf daar zouden er nog 6 dergelijke Calimas volgen.

De hele maand juli heeft Koen zich volop ondergedompeld in zijn IDC cursus om uiteindelijk met schitterende resultaten instructeur in het duiken te worden. Het was intens en er was weinig tijd als gezin. Dus zijn mama en Ayla er vaak samen op uit getrokken. Naar de speeltuintjes in de buurt, naar het strand, op bezoek bij leuke mensen uit de buurt met ook kleine kindjes of gewoon lekker thuis rond hangen en spelen met of zonder water. 

Begin augustus werd ons wel duidelijk dat het hele corona virus een enorm effect heeft op het reisgedrag van mensen en dus ook op de economie en job mogelijkheden. We hebben alle twee gezocht naar jobs, maar het werd al snel duidelijk dat er niets uit de bus zou komen. Ook niet moeilijk als je zag hoe de lokale mensen ploeterden om te overleven en de grote onduidelijkheid over het al dan niet verlengen van tijdelijke werkloosheid. 

Daarnaast stelden we ons ook de vraag of we effectief in het buitenland wilden wonen/werken/leven. Ayla had duidelijk heimwee naar familie en was dit het avontuur dat we wilden? Na veel gesprekken met elkaar en met de mensen die we er leerden kennen (en die ooit wel de stap hadden genomen om zich in Tenerife te vestigen), hakten we de knoop door. We zouden terug naar België gaan om daar te genieten van het leven en onze vakantie te gebruiken om op avontuur te gaan en meer van de wereld te kunnen ontdekken. 

We besloten om de tijd die er ons restte het eiland te verkennen en nog zo veel als mogelijk met onze nieuwe vrienden af te spreken. Hierover meer in de volgende post...