Reisverhaal «Hue»

De wereldreis | Vietnam | 0 Reacties 15 Februari 2017 - Laatste Aanpassing 06 Maart 2017

1000 jaar lang behoorde Noord-Vietnam tot het Chinese keizerrijk. Tegelijkertijd kende het Zuiden achtereenvolgens koninkrijken van de Khmer (Cambodia) en de Champa. Rond de 10^de eeuw kon een generaal uiteindelijk de Chinezen verdrijven en werden geleidelijk aan de zuidelijke koningen overwonnen. Een gouden millennium brak voor de Vietnamezen aan en gedurende 800 jaar leefde het land verenigd in een keizerrijk. Enkele malen probeerden de Chinezen de controle terug te krijgen, 3 maal vielen de Mongolen het land binnen (maar allen zonder succes) en diverse dynastieën bevochten elkaar voor de macht. Vietnam rommelde ook nog wat in buurlanden Laos en Cambodia. De macht van de keizers werd echter pas gebroken rond 1860 met de Franse kolonisatie.

Lange tijd was Hanoi de hoofdstad van het keizerrijk, maar de Nguyen dynastie veranderde de hoofdstad van het keizerrijk naar Hué. De keuze lag bij Hué omdat hierdoor zowel meer invloed op Noord als Zuid Vietnam kon uitgeoefend worden. Al snel werd er een enorme citadel opgetrokken met muren tot 4 meter dik en omringd door een gracht van 4 meter breed. Binnen deze ommuurde stad liet de keizer een tweede citadel bouwen voor zijn gevolg en het diende als administratief en bestuurlijk centrum. Deze enorme citadel vormde de reden van ons bezoek aan de stad. We spendeerden er ongeveer een dag en we waren behoorlijk onder de indruk. Het enige nadeel is dat de citadel zwaar te verduren had tijdens de Vietnamoorlog. Na de inname van de stad door de Vietcong voerden de Amerikanen bombardementen uit, waarbij 160 van de 180 gebouwen volledig vernield werden. Vietnam spendeert tegenwoordig gelukkig veel middelen om de stad in haar oorspronkelijke glorie te herstellen.

De citadel is als het ware een groot vierhoekig gebied. In het Zuidwesten en het Zuidoosten van het complex werden tientallen tempels opgetrokken voor de verering van de goden en voorouders. Een grote keizerlijke tuin bezette heel het Noordelijk territorium. Het Noordwesten werd gereserveerd om de keizerlijke moeders in huis te vestigen en bood vertrekken voor de Mandarijnen. In het Nooroosten waren er een theater en Keizerlijke schatkamer. In het midden van het hele complex lag de Purperen Stad. Eigenlijk is dit een citadel binnen een citadel binnen een citadel en was enkel voorbehouden voor de keizer, zijn vrouw, zijn bedienden en zijn concubines oftewel maîtressen. Het complex bevatte een paleis (is er niet meer), wandelgangen, een bibliotheek en privé tuin. Alles was best indrukwekkend, zeker wanneer de schaalmodellen en oorspronkelijke kleuren in het achterhoofd werden gehouden.

De citadel is echter niet de enige bezienswaardigheid van Hué. In het zuiden van de stad lieten de keizers van de Nguyen dynastie zich begraven. De tombes waren enorm en lagen volledig in het groen. Alle graven zijn tegenwoordig open voor publiek. Wij besloten om de graftombe van keizer Khai Dinh te bezoeken. Deze was de voorlaatste keizer van Vietnam en onderhield banden met de Fransen. Hierdoor wijkt zijn graftombe een beetje af van alle andere ontwerpen en is het een samen voegsel van Franse en Vietnamese stijlen. De buiten- en binnenkant van de tombe konden niet méér in elkaars tegenovergestelde liggen. Wij vonden het in elk geval de moeite. Daarnaast ligt er iets buiten Hué een stadium die door de keizers werden gebruikt om gevechten tussen olifanten en tijgers te organiseren. De olifant was het keizerlijk symbool bij uitstek en moest natuurlijk zo vaak als mogelijk winnen. Sommige bronnen beweren dat daarom de tanden en nagels van de tijgers voor het gevecht werden getrokken. Hier vonden we echter geen bewijs voor terug. Aan het stadium ligt trouwens een tempel ter eren van de olifant. De tempel ligt aan een klein meertje waarin de enorme beesten verkoeling zochten na hun royale vertoning. Er komt hier geen kat. We zullen Hué in elk geval niet snel vergeten en dan hebben we het nog niet eens over het eten gehad.