Reisverhaal «Dag 17 : Maubourquet - Oloron-Ste. Marie»

Fietsreis naar Santiago de Compostela | Frankrijk | 2 Reacties 02 Juli 2018 - Laatste Aanpassing 03 Juli 2018

Afgelopen avond was ik nog maar net terug van mijn pizza- diner, of het begon hard te waaien.  Alle ramen van mijn kamer stonden open en het was er nog 30 graden. Gelukkig was er een ventilator en een onweer met regenbuien om de temperatuur te drukken.

Als ik wakker word, lijkt het nog donker, toch is het al 06.00 uur.  Buiten is het zwaar bewolkt, de temperatuur in mijn kamer is gedaald tot 22 gr.

Het is een gezellige boel, aan de ontbijttafel. Het echtpaar dat de chambre d hôte uitbaat is zeer vriendelijk en attentvol.  Er zijn enkel twee Franse wielrenners aan de ontbijttafel verschenen, de andere twee slapen nog.  Bizar... blijkt dat een van de vier gisteren gevallen is na een fel remmaneuver. Pols en onderarm zijn gebarsten. Gelukkig hebben ze een volgwagen. Wat bleekjes en moe verschijnen de twee overigen aan tafel.  Er wordt volop gediscuteerd over het WK, een ontsnapte misdadiger, Compostela,...  Ze waarschuwen me dat de Col du Somport, een berg van 1600 meter zeer zwaar is, zeker met bagage. Ik schrik er van, deze jonge zestigers met Camino ervaring die me waarschuwen....  Tijdens het ontbijt blijkt dat mijn Spaans meer dan ondermaats is. Ik spreek over Jaca met een J, maar het is Jaca met een R.  Help...Dolores!

Kort voor de middag zie ik bergen... of zijn het donkere wolken.. ik twijfel, zijn ze echt of een soort fatamorgana?

Ik kom ook wegwijzers tegen die Lourdes aanduiden. Ik ben er nog met oma naar toe geweest, 38 jaar geleden.  Een prachtige plek voor mensen die kracht halen uit hun geloof en overtuiging.  Ik geloof in de geneeskunde, en zelfs die kan falen.

Opvallend veel coureurs zijn me voorbij gestoken, vriendelijk, bon courage toeroepende, en plots trap ik weer wat sneller.

Ik kom heel wat bergrivieren tegen met kristal helder ijswater vanuit de bergen, dus ... ze moeten wel in de buurt zijn, die Pyreneeën!

Toch ben ik een beetje geërgerd vandaag. Tijdens deze rit zijn mijn fiets en Garmin mijn beste vrienden en laat nu net deze laatste wat kuren hebben. Waarschijnlijk heb je dit ook wel eens voor met echte vrienden van vlees en bloed. Maar toch,  als de techniek wat moeilijk doet!  Voortdurend duidt Garmin aan dat ik moet terugrijden, terwijl hij me wel correct verder leidt.  Misschien een vrouwelijk kantje?

Onderweg stop ik nog voor een grote fles Perrier citron, lekker fris en dat smaakt!

Een lunch op een berg met uitzicht op de Pyreneeën, wie kan dat zeggen?

De ganse dag zijn er wolken en de temperatuur loopt op tot 30 graden.  Warm met een hoge vochtigheid. Perfect fietsweer voor een geoefende pèlerin. Opgelet met hoogmoed, Dominique !

Als ik Oloron-Ste.Marie binnenrijd is het terugtijd voor een drankje, een Perrier natur. Yep, die bestaat ook nog!

De uitbaatster van hot is heel vriendelijk en heel erg behulpzaam.  Ik zit in kamer grece. Quoi ? Oui chambre  Grèce, à côté le Chambre Chine!  Ze beveelt me een goede brasserij aan, en het was er lekker!

Vandaag is Ward officieel afgestudeerd, en helaas kan ik niet op de proclamatie aanwezig zijn.  Bedankt Mathy dat je me wou vervangen. een dikke proficciat aan Ward!

Op een half zichtbaar TV scherm zie ik dat het nog altijd 0-0 is, België - Japan!  Bij het begin van de wedstrijd werd de Brabançonne  gespeeld en dat doet je wel wat als je gans alleen in de Pyreneeën zit.

Hotel : hotel L’Astrolabe Oloron-Ste. Marie

90 km, 900 hoogtemeters, 110 bpm gem, 3141 kcal

Quote : Het leven is het meest broze

             Dat op de wereld bestaat.

             (Blaise Pascal)

Ondertussen is het 0-2, oei! Wat gebeurt er!!