Reisverhaal «Wilde honden hebben bijna buit!»

Botswana | Botswana | 0 Reacties 03 Juni 2014 - Laatste Aanpassing 03 Juni 2014

Tijdens één van de rides zagen we in de namiddag een troep 'wild dogs' wat blijkbaar vrij zeldzaam is. Zeldzaam omdat ze zich steeds op onvoorspelbare plaatsen bevinden en een enorm groot jachtgebied hebben. Ze lagen te slapen, trokken af en toe wel eens een oog open, maar het spectaculairse dat we zagen was een wilde hond die rechtstond, zich eens rekte en weer ging liggen slapen. Na onze dagtocht, op weg naar een mooi zonsondergangplekje om onze gin-tonic te drinken, ontdekten we een dertienkoppige meute die duidelijk op jacht was. Verderop stond een kudde impala's en daarop hadden de moordenaars het gemunt. Het zijn vreselijke killers! Ze verdelen zich, enkelen druipen schijnbaar af, maar het is zich organiseren om hun prooi in te sluiten. Dan volgt een uitputtingsslag met achtervolging tot het dier uitgeput is. Hier was het een impala die we tot twee maal toe op het nippertje zagen ontkomen. Als wilde honden een prooi vangen doden ze die niet zoals andere dieren doen, maar beginnen die gewoon levend in stukken te trekken en te eten. de achtervolging met de jeep was spannend en gaf wel een kick, maar tot onze grote opluchting kon de impala ontkomen.

Onze gin-tonic viel door deze achtervolging in het water, maar dat was ons geen zorg! Net voor het donker bereikten we ons kamp.

29 maart naar Moremi Crossing diep in de Okavango Delta.

Op de laatste dag in Ghoha Hills beslissen we van na het ontbijt met pak en zak nog eens op ride te gaan en dan ineens naar de airstrip te rijden waar we rond 14 u 30 ons vliegtuigje moeten nemen. Kwestie van alles er uit te halen, en geen uur te verspillen! Al lachend waarschuwen we Beegee dat zijn tip afhangt van wat we vanmorgen nog te zien krijgen. We dachten dat we het ongeveer wel gezien hadden maar staan voor alles open!

Zoals steeds in de voormiddag is er thee-tijd met thee of koffie en een koekje of muffin. B.J. rijdt al speurend rond en wijst ons op een bepaald moment op een luipaard in een boom. Het prachtige dier hangt over een tak maar hoe die gidsen de dieren al rijdend kunnen spotten is soms echt een raadsel, hier was alleen een stuk staart zichtbaar vanaf de weg.We rijden dichterbij en Els en ik kunnen niet nalaten onze bewondering te uiten met veel oh's en ah's. De luipaard verlegt zich een paar keer en staat dan op om langs de stam naar beneden te komen en in de buurt te gaan drinken. Iets moet hem niet bevallen zijn, want hij begint gras te eten.

Later zullen we een andere luipaard ontdekken, ook in een boom, en naast hem zie je een dode impala hangen waaran al gegeten is. De luipaard zal zijn prooi niet verlaten voor die helemaal verorberd is uit angst dat de gieren hem komen inpikken en kaalplukken.

Onze laatste bestemming is Moremi Crossing aan de Boro-rivier in de Okavanga Delta. Om 14 uur dus weer het vliegtuigje in. We vliegen over de Delta met zijn verschillende schakeringen van groen, waterplassen, kronkelende riviertjes,droge bomen, groene oases en daartussen af en toe een giraf of een olifant. De vlucht duurt 'maar' 45 min. en we genieten weer volop. Het is fijn vlak boven het land te vliegen en alles beneden verklein maar superscherp te zien. De piloten zijn meestal begeesterde jonge mensendie acht tot maximun zestien vluchten per dag maken in hun meestal  zespersoonsvliegtuigje.

Van hieruit zijn er geen gamedrives , maar verplaatsen we ons per motorboot of mokoro. Ok hier logeren we weer in een mooi tentenkamp.