Reisverhaal «Derde dag Nagapattinam»
INDIA. 2016 Nagapattinam
|
Indië
|
0 Reacties
21 Oktober 2016
-
Laatste Aanpassing 21 Oktober 2016
Vandaag idem gisteren, op het lunchen na de ganse dag op stap. Begonnen met het kopen van toiletpapier daar ze dat in ons hotel niet kennen en niet hebben. Ik dacht dat die tijd voorbij was...niet dus. Voor onze darmflora kopen we ook wat yoghurt en dan trekken we naar dezelfde bank, wisselkantoor, van gisteren. Tweede helft van onze euro's omwisselen. Binnen de paar minuten zitten we weer met ons iPadje op onze knieën om onze gisteren ingetikte verslagen en mailtjes te verzenden. Ondertussen loopt de administratieve molen traag, maar daar treuren we helemaal niet om.
Na onze stapel roepi's opgeborgen te hebben en een deeltje op zak te hebben gestoken vertrekken we met de riksja naar het verderop gelegen dorp waar we gisteren geld gaven om 9 geiten en 3 koeien te kopen en de belofte kregen dat ze er tegen vandaag zouden zijn. Trots poseren de nieuwe koebezitters bij hun nieuwe inkomstenbron.
De wegen waarop we rijden zijn dikwijls barslecht en onze rug krijgt het soms hard te verduren. Het landschap is vlak en de landerijen liggen er drooggebarsten bij, men wacht op regen om de paddy ( rijst) te planten, normaal zou het al een paar dagen aan het regenen moeten zijn, maar gelukkig voor ons blijft het voorlopig over.
Gelukkig ook voor enkele van onze cases, waar de vraag is om hun dak te voorzien van nieuwe kokosbladeren omdat het er gewoon binnen zal regenen. Het vervangen van de bladeren moet ongeveer om de drie jaar gebeuren en is voor arme mensen een zware investering. Ook wij gingen gisteren in discussie over de hoge prijs die de werklui vragen voor het vernieuwen, maar we horen overal hetzelfde.
De armoede hier op het platteland is soms erg schrijnend, vooral weduwen hebben het hard te verduren. Geen inkomsten meer, een paar kinderen om voor te zorgen, en daar komt nog bij dat ze dikwijls uit de dorpsgemeenschap verstoten worden. Hier betalen we dan ook het liefst schoolgeld om de kinderen dan toch een kans te geven in het leven. Weduwen mogen ook nooit meer een andere relatie aangaan, net als de vrouwen wiens man hen verliet.
Een ander groot nadeel van het gebrek aan geld is het ongehuwd blijven van jonge vrouwen: geen bruidsschat, geen huwelijk... zo ontmoetten we vandaag een moeder die in een hut samenleefde met drie van haar vier dochters, eentje was gehuwd en leefde elders de anderen zullen nooit een gezin hebben daar er geen geld is f zal komen voor een bruidsschat. Ook logisch, want wanneer een meisje huwt gaat ze weg van huis en gaat meestal inwonen bij haar schoonouders. Klikt het, zoveel te beter, klikt het niet verwacht dan maar een hel! De hut waar we binnen gevraagd werden was donker, aangezien er alleen maar de deuropening was waarvoor je moest bukken om binnen te gaan die voor enig licht zorgde. Elektriciteit was er niet, dus geen fan, geen luchtverversing binnen, en ook geen verlichting. Het enige licht dat we zagen kwam door de kokosbladeren en betekende dat het dak zou lekken als het begint te regenen. Ook hier was de dankbaarheid enorm toen we beloofden te betalen voor het herstel ervan.
Zo gingen we de ganse dag door, alles vertellen is onmogelijk, voorlopig stop ik ermee.
We gaan stilaan slapen en proberen morgen door te sturen.
Wanakam
Hilt en Klair
Verstuurd vanaf mijn iPad
Fotoalbums van Indië
05 November 2014
|
Zuid India
|
Indië
|
Laatste Aanpassing 05 November 2014
01 November 2014
|
Zuid India
|
Indië
|
Laatste Aanpassing 02 November 2014