Reisverhaal «Weg uit Nagapattinam ...op naar Madurai »

INDIA. 2016 Nagapattinam | Indië | 0 Reacties 22 Oktober 2016 - Laatste Aanpassing 22 Oktober 2016

Hallo voor wie nog graag volgt nu we weg gaan uit Nagapattinam .

Wij en onze (toch nog steeds zware) bagage worden met de auto opgehaald aan ons hotel. We gaan een laatste maal ontbijten in het restaurant waar de vrouw werkt die we nog geitengeld moeten geven, een weduwe met vier kinderen. Dit is het ideale moment om geiten aan te kopen daar het volgende week Diwali, feest van het licht is en mensen mét geiten geld nodig hebben om te feesten en dus hun geiten willen verkopen.
Nog even afscheid nemen van het gezin van mr Reth en na 9 uur begeven we ons op weg voor een twee en een half uur durende rit naar Tanjavur. Hier staat een van de mooiste Cholatempels uit de 10de eeuw die is gewijd aan Shiva. Hij is gebouwd in natuursteen en staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Veel tijd om hem te bewonderen hebben we niet want over een dik uur vertrekt onze trein naar Madurai, konden wij toen weten dat hij meer dan een half uur vertraging zou hebben! Onze beide tickets voor een 150 km kostten samen anderhalve euro!
Het is wel heel warm en vochtig, we zweten echt met druppels, onze kleren plakken ons aan het lijf. Mr Reth en zoon probeerden ons bang te maken voor de trein, maar onvervaard, al was het bij Hilt met toch wat een klein hartje, stonden we op het perron al zwetend te wachten. De trein kwam aan, mr Reth sprong erop om voor ons een zitplaats te veroveren wat gelukkig voor ons lukte. Hij bleef echter zolang tegen de andere passagiers over ons vertellen dat hij niet in het oog had dat de trein begon te rijden. Afscheid hebben we dus niet echt van hem genomen.
De rit zou bijna vijf uren duren, maar al bij al viel het best mee. Onze medereizigers waren vriendelijk, ook al konden we niet met elkaar converseren, een glimlach en een aangeboden snoepje zorgden voor een goed gevoel.
Aankomst in het donker, we gaan wel even te voet naar ons hotel....even, nog even...zweet, zweet...tuut, tuut...zweet, zweet...puf, puf...vragen, nog eens vragen...gevonden....pffft....dorst......moe......
Heerlijk hotel vergeleken bij waar we de voorbije week sliepen...een beetje meer luxe hebben we nu echt wel verdiend.
Ik zit nu te schrijven op een zachte matras, met twee dikke, zachte kussens in mijn rug met een airco aan die je bijna niet hoort, verkeer dat enkel in de verte toetert, een douche met echt warm water...en ik moet denken aan de mensen die we de voorbije dagen ontmoetten, die op de grond op een mat moeten slapen, die water moeten gaan pompen een eind van hun hut vandaan, die zelfs geen deurtje aan hun hut hebben en ik besef wel hoeveel geluk we hebben, en ben blij dat we een paar mensen toch een beetje hebben kunnen helpen.

Verstuurd vanaf mijn iPad