Reisverhaal «Zondag 21 oktober, Theo vanuit ziekenhuis»

Zuid India | Indië | 2 Reacties 21 Oktober 2018 - Laatste Aanpassing 21 Oktober 2018

De grote deceptie. Zaterdagnacht 20/21 oktober in Chennai Madras

Het zit erop! India Klair en Theo 2018. Ik schrijf dit vanuit het Internationaal Hospital Apollo in Chennai. Na in drie dagen toenemend benauwd te worden kon ik vannacht niet meer liggen, kwam nauwelijks aan adem en hoestte enorm zonder enige productie na een paar dagen alle zakdoeken te hebben volgesnotterd. Er zitten wat kenners op de leeslijst vandaar een wat uitgebreider detaillering.

Klair kon dus ook niet slapen, zo ongeveer de derde nacht achtereen en praten was ontzettend vermoeiend voor me, dus dan kom je zo’n nacht ook niet gezellig door.

Klair, en ik zelf langzaam maar zeker ook begonnen ons zorgen te maken. Chennai is een grote stad met een paar grote internationale ziekenhuizen, en vandaag hadden we een bus geboekt naar Nagapattinam, 300 km verder naar het zuiden. Waar geen echte ziekenhuizen zijn. Behalve de 7 ½ uur durende reis was ook dat een factor om te overwegen. Per uur werd het erger dus de beslissing werd genomen: in ieder geval naar het ziekenhuis en zeker vandaag niet door naar het zuiden. Het hotelletje (YWCA) liet een ambulance komen en tien minuten later reden we met sirenes en zwaailichten weg. Halfvijf. Ze hadden ondertussen alles al aangesloten: ECG, saturatie, zuurstof en een waakinfuus. En ik mocht zitten gelukkig.

De logistiek zat goed in elkaar. Een goed uitgeruste Eerste Hulp en meteen deskundigheid aan het bed. Longarts in opleiding deed de anamnese en het lichamelijk onderzoek, organiseerde Röntgen en Echo ter plaatse, maakte 12 kanaals ECG en was vrij uitgeproken in zijn mening Astmatische verergering van mijn COPD. Van de COPD (emfyseem, ademvolume vermindering) was ik op de hoogte: de prijs die ik heb betaald voor het roken, maar waarom dit hier en nu kon ik niet duiden. Stof en smog in Dehli?

Sinds een maand of drie heb ik duidelijk meer last van lucht tekort bij inspanning. Daarvoor ben ik al bij de huisarts geweest en is er al een afspraak na de Indiareis. De echte longarts stelde dat de ziekte emfyseem toch doorgaat ondanks stoppen met roken, en de senior opleider viel hem daarin bij. Niet helemaal tevreden met dit antwoord; na twaalf jaar rookvrij zo’n heftige achteruitgang in zo korte tijd heb ik maar even doorgevraagd naar wat het níet zou kunnen zijn. Alles is mogelijk: longembolie, hartprobleem, pleuravocht, tumoren en nog wat narigheden. Voor het meeste was er een meest waarschijnlijk neen, voor enkele zou je met scans / MRI verder moeten gaan, maar dan moet je kunnen blijven liggen. En dat weer liever in Nederland. Er werd nog een kweek op varkensgriep gedaan en ik mag twee of drie dagen ter observatie blijven in een kamer naar keuze (betaling). Wel in quarantaine. Met voor Klair een op Donald Duck gelijkende snavelvormige mondkap. Bescheiden 1 persoonskamer met geblindeerd raam en met een veldbedje voor mijn coach. Klair dus, 24 op 24u. Een forse reeks van grote hoeveelheden medicijnen per infuus en zuurstof continu, elk uur aangevuld met corticosteroïden en salbutamol per vernevelaar. En wat pilletjes om de maag te beschermen tegen de chemische aanval.

Mijn coach loop op haar teentjes, maar is vastberaden en zet door. Gaat weer naar het hotel en cancelt de plannen, pakt de bagage en vraagt Marieke om een en ander met verzekeringen in NL kort te sluiten – de verbindingen vanuit India met de keuzemenu’s zij nogal lastig. Maar ook aan Marieke is dit soort geregel wel toevertrouwd, vorige keer moest zij Klair verwittigen vanwege de vinger!

Genoeg voor vandaag. Net toch wat kunnen slapen en de zuurstof geeft op zijn minst een schijnverbetering.

Mezelf kennende heb ik net Klair beloofd om, hoe goed ik me ook ga voelen, toch om te draaien. Dit is het ‘laatste goede ziekenhuis voor de grens’ Alternatieven zijn alleen in Bombay en Dehli… En wat Amerikaanse privé-klinieken, waarvoor je je niet verzekeren kunt. Dus heb ik geluk gehad, zullen we maar zeggen.

En tot spoedig,

Theo