Reisverhaal «De aanloop»

Polen en de Baltische Staten: Litouwen,Letland en Estland | Polen | 1 Reacties 07 Augustus 2019 - Laatste Aanpassing 07 Augustus 2019

Augustus 2019, Theo en Klair

Polen en de Baltics door Theo

‘de aanloop’

Niet vaak vertrok ik zo vroeg. Om éen uur in de middag had Klair afgesproken nog even vaarwel te koffiën bij René en Hilla. Jules en Babs zouden er ook zijn om wat dooie duiven te scoren. De uitdaging was dus alles klaar te hebben om meteen door te kunnen rijden. Behalve het bakken van de 8 reiseieren op een groot Turks brood (nieuwe variant), koeken en snoep verzamelen, een eerste opwarmmaaltijd bereiden, is dat ook het achterlaten van twee woningen en het teveel meenemen omdat er nog ruimte is, als ook het aanbrengen van nog wat wijzigingen in het steeds ingewikkelder geworden electromanagement van het campertje. Op de meest onverwachte momenten laat het zorgvuldig uitgedokterde schema het nogal eens afweten. Zoals gisteren. Toen deed niets het meer wat gekoppeld was aan de huishoudaccu en het zonnepaneel. De laadregelaar liet al knipperend voltages van 76 of meer ofwel 0 Volt zien. Het keukenlampje (LED) knipperde en de accu werd rap leeggezogen door de koelkast aan te zetten. Maar gelukkig deed de motoraccu het nog wel, wat zoveel betekende dat het scheidingsrelais zijn taak wel volgens plan uitvoerde. Omdat het een laadregelaar van Alie Express was van €9,- inclusief verzending uit China, moest het wel daaraan liggen want alle apparatuur functioneerde en geen van de verbindingen vertoonde een lekstroom. Dus naar Best, een nieuwe gekocht voor €52,- en opnieuw aangesloten in de goede volgorde. Waarbij bleek dat de accuschakelaar naar de laadregelaar niet aan had gestaan wat alles verklaarde. Daarbij stond mijn nieuwe regelaar, exact hetzelfde van dezelfde fabrikant, ook te koop via Alie Express. Maar voor €21,- Dus zelfs voor Chinese begrippen moest deze beter zijn en verklaarde ik mijn fout minder duur. En herstelde die mijn vertrouwen in Alie.

Dus voorzien van alles: een zomer- en wintergarderobe, zelf gebakken wafels en gekoelde drank,

snoep à volonté en een halve apotheek aan pillen, inhalators en zelfs een gekoeld implantaatgeneesmiddel, konden we in time vertrekken.

Polen en de Baltische staten zijn grofweg het reisdoel, Polen heb ik vaker doorkruist maar Estland, Letland en Litouwen zijn voor ons beiden nieuw terrein. Dus via het zuidwesten Polen in, door naar het noorden en weer over een aantal weken weer terug via het oosten.

Voor wie het niet weet: j.l. vrijdag heb ik een dagelijkse bestraling van zeven weken afgesloten wegens een vermoedelijk niet uitgezaaide prostaatkanker; heeft Klair een ziekenhuisopname achter de rug wegens hartritmestoornissen en hebben we, met de verhuizing van Klair tussen de taferelen door, eigenlijk bijna een jaar van dokteren en ziekenhuizen ‘afgesloten’, dat begon met een vierdaagse opname tijdens onze zeven dagen durende reis door India. Met nu nog de bewegingsbeperking van een niet bedoelde beenbreuk in het kader van nader onderzoek naar uitzaaiingen van de prostaatkanker ruim drie maanden geleden. Meer zal ik er niet over zeggen.

Dan is een vakantie, die wél goed verloopt een gerechtvaardigd verlangen. En, omdat we als antilopen wél graag camperen is het weggassen van wat kilometers geen straf. Zo stoppen we voor het eerst in Gotha na een filevrije en zelfs droge tocht dwars door Duitsland. De weersvoorspellingen waren niet geweldig voor deze dagen in midden Europa, maar voorbij Gotha snorren we keurig achter de wolken aan. Gisteravond voor het slapen een wandeling door Gotha gemaakt: een alleraardigste goed opgeknapte post DDR-stad. Een beetje traditioneel maar ook de moeite waard is weer een tussenstop in Dresden. Aan de Elbe. Een erg toeristische stad waar sinds 2006 de ‘Frauenkirche’ bijna 70 jaar na verwoesting door de geallieerden voor 29 miljoen euro uit zijn puinhoop van genummerde brokstukken is herrezen. Het was deze zondag ook nog een ‘open dag’ voor toeristen dus konden we zomaar naar binnen. Toch, behalve als symbool van de vernietigingskracht van een oorlog is het voor ons te kil en te mooi en lijkt het meer een operagebouw met balkonnetjes voor welgestelden dan een serene ontmoetingsplek van een geloofsgemeenschap. Het gebouw met de minaret bij binnenkomst van het oude centrum is nu helemaal gerestaureerd en compleet. De eerste keer dat ik het zag (1990) was het een smerige sovjetfabriek met een volledig verstoorde maar bijzondere architectuur. Nu prachtig.

We rijden door tot Görlitz bij de Poolse grens maar houden het zelf droog ondanks voorbije buien en wolkbreuken. Hier en daar moeten we de modderstromen en waterplassen omzeilen en ondergelopen straten doorklieven. We stoppen aan een prachtig meer met een mooie ondergaande zon. Eten en blijven er overnachten. Morgen Polen.

Wordt vervolgd, Thekla