Reisverhaal «Vrijdag 30 aug: WARSCHAU»

Polen en de Baltische Staten: Litouwen,Letland en Estland | Polen | 0 Reacties 04 September 2019 - Laatste Aanpassing 04 September 2019

Vrijdag 30 aug: WARSCHAU

Al vroeg op stap in Warschau, eerst op zoek naar het Tourist Office dat we gisterenavond in het donker niet vonden. We vragen het aan twee agenten die daar staan te staan, ze kijken ons aan alsof ze het in Keulen horen donderen en zeggen het niet te weten...terwijl we achteraf, als we het zelf vonden, zien dat ze er de ganse tijd naar staan te kijken!

We doen wat we moeten doen in een stad zoals deze: stappen en kijken, fotograferen, kerken binnengaan en er even afkoelen want het is buiten echt heet, terrasje doen om vochtgehalte op peil te houden, wafeltje eten van een wafelkraampje; en die zijn er in elke stad, en de wafels worden vers gebakken terwijl je staat te wachten. Ik at ze dan ook in bijna elke stad (hi hi). We puffen en zweten in de vochtige hete lucht en zoeken zo veel mogelijk de schaduw op.

In onze verslagen over Wroclaw vertelden we, en plaatsten we foto’s van een groep beelden die uit en in de grond gingen van de Poolse kunstenaar Jerzy Kalina, hier in Warschau zien we in een kleine galerie een stel beelden van mensen die van dezelfde kunstenaar blijken te zijn met als titel: ‘A Monument Is A Barricade ‘. Zowel in Polen als in de Baltische staten is te merken aan musea, kunst en aan de mensen zelf hoe ze geleden hebben onder oorlog en bezetting, aan belemmering van vrijheid.

Moe van het stappen en van de warmte vertrekken we in de latere namiddag naar onze volgende bestemming: Krakow op een 300 km van Warschau. We hoeven het niet te halen, we zien wel, we stoppen als we zin hebben of het moe zijn. We doen er anderhalf uur over om uit de stad te komen en de periferie voorbij te zijn. Het wordt frisser, op de weg nog 26,4°, we stoppen op een 60-tal km van ons doel om inkopen te doen in een grootwarenhuis, er te koken, af er wassen, te schrijven en te gaan slapen. Van dat slapen zal niet veel komen, het is vrijdagavond, dus weekend en verschillende groepjes jongeren verzamelen met hun auto’s op de grote parking en tonen er hun slipkunstjes. Theo geniet, de politie komt wel een drietal keer controle doen en ik ben er niet zo gerust in. Als rond 11 uur ineens alle lichten op de parking uitgaan en het pikdonker wordt is voor mij helemaal de maat vol, ik wil dat we elders gaan slapen. Mijn lieve schat draait de stoelen weer in normale positie, we ruimen op en vertrekken naar een rustiger plaatsje dat we vinden op een andere veel kleinere parking waar we een rustige nacht hebben.