Reisverhaal «Salar de Uyuni»

Zuid Amerika | Bolivië | 0 Reacties 05 Januari 2016 - Laatste Aanpassing 05 Januari 2016

Buenas chicos!

Eerst het goede nieuws: ik ben terug onder de energieke levende zielen!
Morgen vertrek ik uit Bolivia en steek ik de grens over naar Chili, het 4de land van deze reis.

Mijn laatste dagen in Bolivia waren super leuk!
Eens ik uit het ziekenhuis ontslagen was, heb ik nog enkele dagen doorgebracht in Sucre. Veel heb ik er echter niet gedaan. Ik had een dagtour gepland maar omdat mijn lichaam het die nacht weer liet afweten, heb ik wijselijk geannuleerd en tijd genomen om verder te recupereren.
Enkel mijn laatste dag daar heb ik een geleide wandeling meegedaan waardoor ik eindelijk ook iets meer van deze mooie witte stad zag.

En dan net voor eindejaar heb ik Sucre achter mij gelaten en ben ik samen met Luc (nog steeds van de Jurrasic Parc trip), Franse Caroline en Braziliaanse Santana naar Potosi getrokken.
Het was even afwegen of ik Potosi nu ging doen of niet want dat ligt nogal dubbel. Het is nl de hoogstgelegen stad in de Altiplano en het is bekend om zijn rijkdom van de mijnen. Bergen en uitgedoofde vulkanen worden volledig uitgehold op zoek naar mineralen, ertsen, goud en zoveel meer. De mensen die in de mijnen werken, hebben het zwaar te verduren. Ze hebben geen vaste uren en werken niet voor een specifieke organisatie maar ze kiezen zelf hun uren. Willen ze slechts 5u werken dan is dat prima. Willen ze meer geld dan werken ze langere dagen. Ze betalen iets aan de staat om in de mijnen te mogen werken en afhankelijk van hun eigen productiviteit verdienen ze meer of minder geld.
De mijnen zijn diep en gevaarlijk in die zin dat er veel toxische gassen zijn. De algemene levensverwachting was vroeger 45 jaar, nu rond de 55 á 60 jaar, wat nog altijd niet zo hoog is.
Vandaar ook mijn dubbel gevoel want ik wou geen deel uitmaken van een toeristische attractie die hardwerkende mensen gaat bekijken die vroeg sterven. Anderzijds steun je de mijnwerkers wel en kan je ze ook, met je bezoek, cadeaus doen. Zo zijn ze heel blij met frisdrank, coca blaadjes, dynamiet, pure alcohol of sigaretten om te offeren aan pachamama.
Dus ja, na lang getwijfel ben ik dan toch mee gegaan en achteraf gezien was het heel boeiend. Zowel de praatjes met de mijnwerkers als even het werk overnemen (zwaar!!) als de mijnen zelf.
Hoe dieper je gaat, hoe moeilijker je kan ademen. Je voelt effenaf de zwavel, ondanks het stofmasker, tot in je luchtpijp. En te bedenken dat die mannen dat elke dag doen. In het pikdonker, gebukt door de schachten, kappend naar mineralen en zware vrachten sleurend.
Batterijen of zo hebben ze niet dus de anderhalve ton die ze telkens stapelen, moeten ze zelf met 2 of 3 duwend en trekkend naar buiten zien te brengen in een bak die met wielen op een soort spoor rijdt. Geen lachertje!!
Na het bezoek aan de mijnen hebben we nog heerlijk genoten van de kerstsfeer in Potosi centrum. Normaal is er hier nooit echt iets te doen maar kerst vieren ze duidelijk ook goed!
Net als in de andere Boliviaanse steden hangen de parken en de centrale pleinen vol lichtjes en kerstversiering en kan je er constant foto's trekken met de gekst geklede figuren. In Potosi was o.a. een stormtrooper, een alien, personages uit Frozen en zoveel meer aanwezig.
De keuze was groot maar gezien we in Sucre naar star wars zijn gaan kijken, was het dan ook toepasselijk om met de stormtrooper op de foto te gaan. :-)
Gezien Santana in Potosi bleef, namen we afscheid. Hij is alleszins ook iemand die ik zal missen maar gezien hij binnen enkele maanden naar Frankrijk verhuist, is een reünie groot en realistisch!

En dan van Potosi naar Tupiza om van daaruit de Salar de Uyuni te doen. De meesten doen dit vanuit Uyuni maar gezien het vanuit Tupiza veel spectaculairder is, kozen we liever daarvoor.
In Tupiza had ik ook afgesproken met een vriendin vanuit België. Dus samen met Iris en Sander hebben we de spectaculaire saltflats gedaan!
Er stond ons een tour van 5 dagen te wachten.
De eerste dag was vnl rijden met enkele zeer mooie stops. De kleurrijke landschappen die onze revue passeerden, waren fenomenaal mooi!! Pure altiplano, van hoog naar nog hoger, vulkanen, bergen en grootse vlaktes met struisvogels, lama`s en wilde vicuña`s. En dat allemaal op de laatste dag van 2015. Oudejaarsnacht hebben we niet echt gevierd. Om 22u lagen we al in ons bed omdat we de ochtend nadien om 4u45 moesten opstaan.
Dag 2, en tevens 1januari, kregen we het in onze bol om één van `s werelds super-vulkanen beklimmen, nl de Uturuncu. Of het waar is of niet, geen idee, maar volgens onze gids kan de wereld vergaan als deze opnieuw zou uitbarsten o.w.v. de zwaar toxische gassen die zouden vrijkomen. De klim die we gingen doen was van ongeveer 5500m tot 6010m. Op zich is dit echt niet veel stijgen maar op zo'n hoogte is dat geen lachertje. Met mijn ervaringen van Sajama in het achterhoofd had ik me voorgenomen om het te proberen maar met de realistische optie dat het best kon zijn dat mijn lichaam de hoogte niet zou aankunnen en dat ik dus zou moeten terugkeren. Ik had deze keer wel meer voorzorgen genomen dus ik was al gestart met de sorochi pillen tegen hoogteziekte en ik had mijn eigen voorraad cocabladeren en smaakboosters mee.
Caroline was de enigste die al direct bij de start moest afhaken. Zij begon, eenmaal uit de auto, keihard te hyperventileren wegens gebrek aan zuurstof.
En dus vertrokken we met 4, samen met gids Julio. Julio besteedde heel veel aandacht aan een rustig wandeltempo. Dus heel traag en gestaag klommen we rustig omhoog richting de krater. Tussen de dampende fumarolen die een heerlijke zwavelgeur afgaven, wandelden we rustig verder tot op het punt dat we steiler moesten stijgen. Daar verlaagde hij het tempo nogmaals. Met muizenstapjes gingen we héél traag omhoog, zigzaggend tot aan de top. En ja hoor, ondanks mijn twijfels, ging alles prima en heeft ieder van ons de top gehaald! Fier als een gieter want we stonden toch maar op 6010m!! En blij dat we waren want onze mond viel open van de schoonheid rondom ons. Adembenemend mooi!!
Lang bleven we niet boven want door de hoogte kon hoofdpijn heel snel opsteken. We daalden af langs de andere kant van de vulkaan en gezien dit vrij steil was, ging de afdaling vrij snel. Door de sterke wind en het heuse verschil in luchtdruk, eindigde deze keer bijna iedereen met hoofdpijn beneden. Maar we hadden het toch maar gedaan! Dikke duim en een ferme schouderklop voor onszelf!!
De rest van de dag mochten we lui wezen en slaap inhalen. Slapen op grote hoogte is nl totaal anders en ik zie er altijd wat van af. Ik slaap bijna niet, geraak niet in een diepe REM slaap dus ik vond de rust wel welkom.
Dag 3 trokken we dieper het nationaal park in en passeerden we langs helder gekleurde meren vol flamingo`s, stopten we aan de thermale bronnen en bewonderden we het mooie rood gekleurde meer.
Dag 4 was ook mooi gevuld met verschillende stops langs gekke rotsformaties en meren. Allemaal verschillend van kleur en meestal ook weer met flamingo`s. Die avond bleven we zelfs slapen in een zouthotel.
En dan dag 5, de laatste dag en ineens ook het hoogtepunt. Pijnlijk vroeg in de ochtend stonden we op om de zonsopgang te bekijken. Bovenop het cactus eiland hadden we een wijds zicht op de eindeloze salt flats! Mooi! Nadien reden we door en werd het tijd om de alombekende gekke foto's te trekken. Doordat de salt flats zo oneindig groot zijn, kan je er heel wat optische illusies mee maken. De resultaten zijn fantastisch goed gelukt! Na de flats bezochten we nog het Dakar monument (jaja binnen enkele dagen passeert Dakar hier, geen idee of ik dat een positief iets vind maar goed...het lokale toerisme zal wel even boomen) en een oud trein kerkhof, dat ondertussen al half geplunderd is. :-)
En dan werden we gedropt in Uyuni door chauffeur Panchito en kok Porfi. Het was even zoeken naar een overnachting want veel hostals hebben het hier in hunne bol gekregen dat, n.a.v. Dakar, ze hun prijzen kunnen verviervoudigen! Op zich is dat in € nog betaalbaar maar naar Boliviaanse normen, en wetende dat er mij nog 3 dure maanden te wachten staan, hebben we dan toch maar gepast voor de `mas loco precios del mundo` :-). Gelukkig vonden we een zalig, goedkoop en heel proper hotelleke. Ideaal om nog even uit te rusten alvorens de grens over te steken.
In Uyuni nam ik terug afscheid van Iris en Sander...snif snif :-)
Ik blijf nog even verder reizen met Luc en Caroline en in San Pedro de Atacama zie ik ineens Sloveense Mihela terug die ik ontmoet heb in Sucre. En het plan is om een stukje met haar verder te gaan. :-) Wordt vervolgd...

Mijn besluit over Bolivia:
Het is een heel mooi, authentiek land met veel traditionele waarden, dat veel te bieden heeft. Het is echter niet gemaakt voor de reiziger die meer luxe en comfort wil!
In Bolivia heb je nood aan dosissen flexibiliteit en relativeringsvermogen, moet je omkunnen met een gebrek aan luxe, eer je het simpele en dat allemaal met een uitgebreide medische kit onder de arm. :-)
Dus als je dit aankan, dan is Bolivia zeker ook het bezoeken waard!

En dus morgen toch naar Chili... Ik heb lang getwijfeld om terug te keren naar Colombia ipv verder naar het Zuiden te reizen maar uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid het voorlopig van mijn hart. Want volgens Iris en Sander staat er mij nog heel veel moois te wachten! :-)

Hasta luego chicos y espero qué todo tuvo buenas días por Navidad y Nuevo Año! Qué disfrute 2016!

Of zoals Manuel het zo mooi schreef:
✈Se ha anunciado el abordaje del vuelo 2016...
💼 Su equipaje deberá contener solamente los mejores recuerdos del 2015...
Los malos y tristes momentos deberán ser depositados en el cesto de basura mas cercano...👍😉
La duración del viaje será de 12 meses. Así que ajuste comodamente su cinturón de seguridad.
Las próximas escalas serán:
Amor, Gozo, Amabilidad, Bondad, Humildad, Paciencia
Dominio Propio, Armonía, Bienestar y Paz.
Durante el vuelo el Capitán les ofrece el siguiente menú:
*Un Cocktail de abundante Salud,
*Gratinado de Prosperidad,
*Un tazón de Excelentes Noticias
*Ensalada de Éxitos,
*Pastel de Felicidad,
Todos acompañados con explosiones de sonrisas...
Antes que el 2 0 1 5 termine, permitase agradecerles a las personas que hicieron hermoso su aÑo.
Mis deseos que usted y su familia 👪 tengan un Viaje Placentero a bordo del vuelo ✈ 2016...
Que tu Mejor Plan para el
2016 sea incluir a Dios en todos sus caminos 🙏☝ Bendiciones!!

Hasta pronto!!
Kristel

 

 

 

 

Fotoalbums van Bolivië

Bolivia (241)

30 November 2015 | Zuid Amerika | Bolivië | Laatste Aanpassing 30 November 2015

  • lama embryo's

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking