Reisverhaal «Road trip»

Zuid Amerika | Chili | 1 Reacties 20 Februari 2016 - Laatste Aanpassing 20 Februari 2016

Hóla huevones :-)

Cómo estai po?
Amai, wat ga ik ook alweer mijn amiguitos van Pucón missen!
Zoals jullie weten heb ik gewerkt in het Willhouse hostel Pucón. Ik ben er twee weken blijven hangen omdat ik me er super voelde, omdat regio Pucón heel mooi is en er veel te doen was én omdat ik daar ook alweer mooie vriendschappen heb opgebouwd!
Samen met Mei (Brazilië), Vivi (Viña del Mar, Chile), Dani & Chopa (Santiago, Chile), Pilar ( Santiago, Chile), Milena & Michelle (Duitsland), Mihela (Slovenia) en big boss Willy heb ik er geweldige tijden beleefd. De eerste week werkte ik samen met de ene helft en de tweede week met de andere helft.
Het was doorwerken maar fantastisch leuk! Gezien het hostel nog maar zijn eerste seizoen draaide, was er nog veel vatbaar voor verbetering. Af en toe zorgde dit voor frustraties bij allen omdat bepaalde zaken efficiënter konden maar vanuit frustratie komt denkwerk en verbetering en gezien we er allemaal ferm mee konden lachen, bracht dit ons ook dichter bij elkaar.

De laatste week hebben we nog vrienden van Dani en Chopa bezocht. Te midden van de bossen woonden die samen in een soort eenvoudig chaletje. We speelden er `dixit, dobbelen en wie ben ik?` en dat allemaal in het Chileens. Zorgde voor hilarische situaties!
De laatste dag in Pucón zijn we ook nog met Manu (jaja onze Franse boludo vanuit La Serena was er ook nog steeds :-)),Dani en Chopa naar parque nacional Huerquehue geweest. Totaal anders dan Cañi. Hier geen vulkanen te zien maar wel verscheidene mooie meren. Het was een fijne Valentijnsdag met reisvriendjes! De dag was veel te snel voorbij want voor we het goed en wel wisten, was het afscheid aangebroken. Geen vaarwel maar een tot ziens want in contact blijven gaan we dan ook sowieso doen. Het blijft me echt verbazen hoe snel sommige mensen een plekje vanbinnen veroveren. Hoe intens het hier allemaal kan zijn. Is het dan omdat ik me hier meer openstel? Of omdat ik hier een leven leid zonder de kleine dagdagelijkse beslommeringen en werkstress van thuis waardoor ik veel meer op mijn gemak ben en alles eenvoudiger loopt? Ik kan er mijn vinger niet opleggen maar ik blijf er wel dankbaar voor dat ik dit kan en mag meemaken!

In Pucón hadden Mihela en ik ook plannen gesmeed met 2 andere Duitse chicas, Marita en Julia, om vanuit Puerto Montt een auto te huren om zo de Carretera Austral te doen tot helemaal in Punta Arenas.
Dus vandaar dat we de bus namen naar Puerto Montt. Daar aangekomen kwamen we verschillende mensen tegen vanuit La Serena wat wel grappig was! Het leek alsof ons verleden ons inhaalde :-)
De auto hadden we normaal al gereserveerd maar na wat `window shopping` hebben we een goedkopere, betere optie gevonden vanuit Puerto Varas. Dus ja, dan maar de taxi in riching Puerto Varas om daar alles te regelen. Het was een dag vol geluk gezien de tweede auto ons veel geld bespaarde en we er ook in slaagden, ondanks het volgeboekte Puerto Varas, om toch direct een slaapplaats te vinden. Onze tijd daar gebruikten we vooral om vanalles te regelen gezien het weer de 2de dag echt slecht was en we toch niet veel konden doen.
De volgende ochtend vertrokken we richting het eiland Chiloé. Het was even spannend om te zien of alles wel degelijk in de auto zou geraken maar na wat gepuzzel met de 4 bombastische rugzakken, al het kampeergerief en de dagrugzakken lukte het om het er allemaal in te krijgen.
Met de auto moesten we op de ferry om dan een oversteek van een half uurtje te doen tot aan Chiloé. Omdat het nog vrij vroeg was, nl rond de middag, beslisten we om ineens door te rijden naar Castro. De weg slingerde via kleine dorpjes. We stopten even in Dalcahue om een kijkje te nemen in de bekende artisanale feria. Daar spraken we ook af met Vivi, ons collega`tje van in Willhouse. Het was een fijn en warm weerzien! Samen reden we verder naar Castro, de hoofdstad van dit eiland. Het was even zoeken naar een overnachting want alles zat bomvol! Het festival in Castro was begonnen en met dat het ook ineens de laatste week vakantie was voor de Chilenen, was het er heel druk! Het was niet evident om iets te vinden. Uiteindelijk zijn we opgesplitst en hebben 2 van ons in een simpel hostel geslapen terwijl Julia en ik in een half beschimmeld hol hebben geslapen. Niet gezond maar goed, het was dat of op straat en uiteindelijk was het maar voor 1 nacht.
In Castro bezochten we het festival del costumbristas, maakten we een wandeling naar de Palafitos en deden we ons nogmaals te goed aan 2 gigantische kannen heerlijke terremoto! De palafitos zijn gekend en het zijn huizen op palen, thv de zee. Ze worden op palen geplaatst omdat de ondergrond veel te zoppig is en het huis anders nooit zou blijven staan.
Muurschilderingen en papieren aan de huizen doen geloven dat de regering de palafitos wil afnemen. De wet is veranderd en ze zijn niet meer beschermd. Héél spijtig wel want dat is nu net 1 van de kenmerken van Chiloé!

O.w.v. het mindere weer zijn we na Castro terug naar boven gereden. Oorspronkelijk ging we Cucao en het NP Chiloé bezoeken maar in de gietende regen is dat maar niets dus vandaar onze keuze.
In Ancud zijn we dan gaan couchsurfen bij Cristián. Voor wie dit niet kent, het is een manier om leuke lokale mensen te ontmoeten en om centen uit te sparen op overnachting. :-)
Cristián was een zalige kerel met wie we hele fijne gesprekken hebben gehad. Hij heeft ons wat info bijgebracht over Chili, Chiloé en hun cultuur waardoor we opnieuw terug wat wijzer zijn geworden. :-) Jammer dat hij de dag nadien moest werken. Anders was een tripje met hem als `gids` wel leuk geweest!
De volgende dag mochten we van hem uitslapen, ook al was hij niet meer thuis. We lieten een empañada met appel achter en een briefje met een welgemeende `merci` en dan vertrokken we richting de pinguineras. In Puñihuil heb ik een pinguïn tochtje gemaakt op een boot. Eindelijk, na de pinguïns in Nieuw-Zeeland gemist te hebben, heb ik nu toch Humboldt en Magellan pinguïns van dichterbij gezien. En daarbovenop scheen de zon, was de omgeving mooi en had ik een heerlijk grappige Chileense gids.
Na Puñihuil keerden we terug naar Ancud om kort het centrum te verkennen. Er waren demonstraties van de lokale politie aan de gang, alsook demonstraties van een soort reggaeton zumba. Moesten ze dat in België doen, awel ik zou nog meer gaan sporten si :-)
Jammer dat we nergens in Chiloé een `minga` hebben kunnen meemaken maar goed, dat is dan ook uitzonderlijk.. :-)
Al was het wel cool geweest om de inwoners een huis te zien verplaatsen m.b.v. koeien! Waarom ze het doen, geen flauw idee maar Cristián gaat dat uitzoeken en het mij laten weten. :-)

Nadien namen we de ferry terug naar het vasteland. We zijn nog inkopen gaan doen voor onze komende tijd langs de Carretera Austral want ja hoor, die gaan we volledig af rijden en we gaan stoppen op alle mooie plekjes die boot of vliegtuig toeristen niet zien.

Carretera Austral betekent ook the middle of nowhere dus ik heb geen idee wanneer mijn volgende berichtje eraan komt. Maar wees gerust, ik stel het nog steeds heel goed!
Het einde komt naderbij dus ik ga extra genieten van de tijd die me nog rest!

Hasta luego po!
Kristel