Reisverhaal «Ciudad Perdida»

Zuid Amerika | Colombia | 2 Reacties 25 September 2015 - Laatste Aanpassing 26 September 2015

Colombia...nog steeds een land naar mijn hart. Ik geniet met volle teugen terwijl de tijd veel te snel vliegt! 

Ondertussen is de week spaanse les voorbij en hebben we opnieuw al heel wat beleefd! :-)

De spaanse les was heel leuk en leerrijk. Het niveau zoeken was niet zo evident. Veel mensen die bv daar les volgen zijn daar omdat hun vriend of vriendin van Colombia is. Velen hadden dus reeds een uitgebreidere woordenschat dan mij maar stonden wel op hetzelfde niveau qua grammatica. Het was dus zelf een beetje zoeken welke klas het meest geschikt was voor grammatica en welke voor conversatie. Ikzelf switchte telkens terwijl Sara ervoor koos om vooral herhaling te doen.
Ondertussen ken ik de pretérito (verleden tijd) van de regelmatige en onregelmatige werkwoorden en probeer ik om deze zo goed als mogelijk toe te passen in mijn dagelijkse conversaties.
Het was wel een uitdaging om de lessen, die in het Spaans gegeven worden, te volgen, tegelijkertijd alles te proberen vertalen en óók te begrijpen. Niet altijd evident maar dankzij geduld van Angela, Javier en Maricela (mijn lesgevers), mijn woordenboekje en enkele vertaal-apps lukte dit prima!
Tijdens de lesweek organiseerde de school ook enkele activiteiten. De eerste dag gingen we bv met alle nieuwkes gaan lunchen. We volgden ook wat dansles, leerden `arepa` maken en we maakten een uitstap naar Zipaquira. De uitstap was super leuk. Samen met enkele anderen en Julián, die op de administratieve dienst op school werkt, bezochten we de prachtige zoutkerk van Zipaquira. Het was een hele fijne dag! De zoutkerk was de moeite en de rit vooraan in de bus naast Julián ook! We leerden en oefenden veel Spaans en tussen het praten en het `cosquillear` door was er een klik. Een hele leuke klik zelfs! Diezelfde week, vorige week dus, sprak ik `s avonds nog af met Julián. Gaan dansen, cinema`ke doen (Colombia selvaje, AANRADER), aguardiente`ke drinken, gezellig rondwandelen, ... . Spannende, leuke momenten die eindeloos mochten duren. Aanvankelijk wat terughoudend maar uiteindelijk volledig YOLO dus waarom zou ik er niet aan toegeven? Ik had niet gedacht dat zo`n amoreuze donderslag mij hier zo snel zou overkomen, maar ja, onverwachtse dingen gebeuren nu eenmaal. Hoe dan ook, zijn colombiaanse charmes en moves hebben gewerkt. Onze tijd samen was kort, heel kort en ik heb geen idee of ik hem nog zal zien. Hij woont en werkt in Bogotá en ik reis Zuid-Amerika rond en woon en werk aan de andere kant van de wereld. Of het zal lukken om hem hier terug te zien weet ik niet. Of dat een goed idee is, weet ik ook niet. Het was al enorm lastig om te vertrekken na enkele dagen, laat staan als we meer tijd samen zouden hebben.. Mis ik hem? Ja! Maar we zien wel hoe het verder loopt.. En zie ik hem niet meer, wel dan zijn er heel wat mooie momenten geweest om voor altijd te koesteren!

Na Bogotá zijn we uiteindelijk naar Santa Marta gevlogen. Helemaal in het noorden aan de kust en de ideale uitvalsbasis voor ciudad perdida en punta Gallinas.
Santa Marta is totaal anders dan Bogotá. Kleiner, rustiger, veeeeel warmer en ze spreken er costañol zoals men dat hier noemt. Het costañol is moeilijker verstaanbaar. Het spreektempo ligt veel te hoog en doordat ze hun woorden ook maar half uitspreken en de rest inslikken, begrijp je er vaak geen jota van :-)
Onszelf duidelijk maken is geen probleem, begrijpen wat hun antwoord is wel dus het vormt hier wel een heuse uitdaging! Opperste concentratie van de bovenste plank is aangewezen!
Vanuit Santa Marta hebben we ineens onze tour naar de ciudad perdida geboekt. In tegenstelling tot wat we dachten, zijn er niet zoveel duidelijke excursiekantoortjes. Het was dus wel even zoeken. Vermits we op zondag wilden boeken om direct maandag te vertrekken, hadden we maar weinig opties. De meeste kantoren waren toe en aangezien Magic Tours open was en gegarandeerd vertrek voor de dag nadien kon aanbieden, kozen we er ineens voor om daar de tour te boeken.
Zondagavond pakten we onze zak (niet zo evident) en gingen we vroeg slapen om de dag nadien fit en wakker te zijn voor de ciudad perdida tour.
Omstreeks 8u30 werden we opgehaald door een jeep van Magic Tours. We passeerden langs het kantoor om nog andere mensen op te halen en nadien reden we ongeveer anderhalf uur tot in Machete, waar we eerst en vooral een lekkere lunch kregen.
En dan was het zover. In een groep van 17 mensen, een mengeling van nationaliteiten, vertrokken we onder begeleiding van Marrón en Chelo riching de ciudad perdida.
Dag 1 en 2 vond ik persoonlijk heel erg zwaar. Mijn conditie is niet top maar ook niet slecht en ik heb wel al meerdere hikes gedaan, maar toch waren bepaalde stukken van die eerste 2 dagen verschrikkelijk zwaar. De enorme vochtigheid en de intense hitte vormden voor mij een ware, dodelijke combinatie. Ik voelde me futloos, misselijk, zag zwarte vlekken en mijn hoofd tolde terwijl mijn lichaam aanvoelde alsof het ging ontploffen van de warmte. Net een tijdbom....afzien! Gezien de trekking door de jungle is, waren het ook niet altijd de meest gemakkelijke paden. Heel veel stijgen en dalen en vaak ook door modderige stukken gezien de dagelijkse regenbuien. Slapen deden we in campamentos. Beeld je een open `schuur` in in het midden van de jungle, overdekt en met een eetplaats en verschillende slaapplaatsen met bedden en hangmatten. Wel dat is zoals een campamento eruit ziet. Omringd door groen, vriendelijke mensen, muilezels en insekten. Vaak een rivier vlakbij om in af te koelen en eventueel in op te frissen, gezien niet elk campamento douches heeft. En overal waar je bent ook tal van waslijnen aan de buitenkant om alle ongelooflijk vuile, stinkende en vooral druipnatte kleren aan te hangen. Leve de jungle!
Dag 3 ging beter. Diezelfde dag gingen we eindelijk naar boven naar de `lost city`. Volgens velen de volgende Machu Picchu en hoewel het ook heel mooi is en een interessante geschiedenis heeft, het is toch iets minder impressionant. Maar begrijp me niet verkeerd, het blijft echt de moeite al is het alleen al door de weg ernaartoe, de ervaringen in de campamentos, de hutten die je ziet van de indigenas en het feit dat je 4, 5 of 6 dagen lang (afhankelijk van wat je kiest) in vuile, stinkende, vochtige, natte kleren rondloopt en het je eigenlijk geen bal kan schelen. :-)
Maar dus, ciudad perdida.. De weg van het campamento tot boven was eerst een stukje glooiend en daarna iets meer dan 1200 smalle trappen naar boven. Onze gids Marrón heeft zelf heel wat meegemaakt. Hij is als kind, samen met zijn vader, die toen leider was van de `volksbeweging` in Machete gekidnapt geweest door de paramilitairen. Hij heeft ook jaren tussen de indigenas geleefd. Als jongen van 16 jaar heeft hij hun rituelen uitgevoerd als weg naar de volwassenheid. Eerst mag je 20 dagen niets eten wat zout bevat. Nadien word je 7 dagen ondergebracht in een donkere hut zonder dat je ook maar enigszins daglicht mag zien. Dat om de nacht en het donker te ervaren en te leren kijken zonder licht. Nadien word je onderworpen aan een test om te zien of je er klaar voor bent om man te worden. Slaag je, dan krijg je ook een popóro van de spirituele leider. De popóro is een voorwerp waarmee mannen mediteren. Ze gebruiken het ook als een soort `dagboek`. Dat en zoveel meer wist hij ons gedurende al die dagen te vertellen. Een fantastische gids voor een fantastische trekking. Elke keer wanneer hij zijn `secretos` begon te delen, hing iedereen aan zijn lippen. En jaja, belangrijk tussendoortje: ik begreep zo goed als ALLES en kon vragen stellen die anderen wilden weten, waardoor ik al snel, zonder het goed en wel te beseffen, gedoopt werd tot vertaler. En ik moet stiekem toegeven dat ik dat wel een hele eer vond. Dikke duim voor mezelf!
Na ons bezoek aan de prachtige ciudad perdida gingen we terug naar beneden. We genoten van een heerlijke lunch in de campamento en maakten ons klaar voor het 2de wandelgedeelte van de dag. Net voor we vertrokken begon het echter ineens hard te gieten. Blijkbaar nog cavatjes maar in onze ogen heel fel. Druipnat gingen we toch worden dus het had geen zin om een regenjas aan te doen. De eerste 10 minuten waren wat onaangenaam maar al snel voelde het wel goed om in zeiknatte kleren door de nu verfrissende jungle te wandelen. We zagen krabben, kikkers en padden opduiken. We staken 2 rivieren over in kettingformatie met ook kletsnatte wandelschoenen, nu fungerende als zwembadjes, als gevolg. We `sopten` verder, skieden op en neer door de modder, slierden af en toe weg, versierden onze witte benen met modder en vuiligheid, staken natte stukken over zonder gêne, voelden de regen van ons af druipen en dat allemaal met een smile tot achter de oren. Het was heerlijk! Zalig verfrissend en veeeeel aangenamer dan de hitte van de afgelopen dagen! Als uitgeregende varkens kwamen we 3u later aan in ons campamento. Het pisstraaltje van de douche voelde heeeerlijk aan! Wat een zalige dag!
Dag 4 splitsten we `s morgens vroeg op. De meerderheid van de groep deed de hike van 4 dagen. Wij, samen met een Canadees koppel, deden die van 5 dagen. Lieve Marrón kwam afscheid nemen. Zij moesten vertrekken terwijl wij nog iets langer konden soezen. Iets later vertrokken we dan met 4, samen met Chelo. Rond de middag kwamen we aan in de vertrouwde campamento van dag 1. We namen een heerlijk verfrissende duik in het ijskoude riviertje, legden onze druipnatte (je leest het goed, lang droog zijn ze nooit geweest) kleren op het dak om te drogen en childen urenlang in de zalige hangmat. Tussen het soezen door typte ik het grootste deel van deze blogtekst. Het was heerlijk! Lekker lui zijn, wachten tot het eten klaar is en genieten van alles wat er rondom je gebeurt.
De laatste dag moesten we een 3-tal uur wandelen richting Machete Pelao. Om 5u werden de eerste groepen al wakker en wij bijgevolg dus ook. Met wat reggaeton, salsa en kraaiende hanen op de achtergrond ontbeten we op `t gemakske om uiteindelijk rond half 7 te starten met wandelen. Na 10min droop het zweet er al weer af en waren we opnieuw kletsnat. Het zalige riviertje, net voor het einde, bracht gigantische verfrissing! Rond half 11 kwamen we aan in Machete. Daar moesten we nog wachten tot 13u30 vooraleer we terug richting Santa Marta konden vertrekken. En ook al zaten we stil, het was nogal een inspanning om te proberen niet in slaap te vallen aan tafel.
Eenmaal aangekomen in het hostel konden we genieten van een heerlijke douche en van propere en vooral welriekende kleren! Onze stinkend vuile was gaven we af aan de laundry service met een groot gevoel van medelijden.. Ocharme die dames die elke week opnieuw een lading ciudad perdida was binnen krijgen! Ik vermoed dat ze werken met wasknijpers op de neus :-)

Dat gezegd zijnde ga ik in mijn niet vochtig bedje kruipen, nog nagenietend van de trekking en reeds in volle verwachting van onze trip morgen. Om 4u30 komt Magic Tours ons terug halen. Deze keer om richting Punta Gallinas te gaan.

Dulces sueños y hasta pronto
Kristel

ps: foto´s komen later