Reisverhaal «Gringas go loca»

Zuid Amerika | Colombia | 2 Reacties 02 November 2015 - Laatste Aanpassing 02 November 2015

Buenas!!

De tijd vliegt voorbij...tenminste hier toch! Ik heb alweer zoveel toffe momenten beleefd, te zot voor woorden! En ook al hebben jullie nog maar recent een blogtekstje ontvangen, ik kan jullie dit allemaal niet onthouden. En vanuit egoïstisch standpunt: als ik het niet neerschrijf, ga ik het zelf misschien vergeten... :-)

Where to start??
Eerst en vooral, onze tijd bij onze familie zit er bijna op. Gezien we vnl de laatste tijd veel samen gedaan hebben, voelde het verblijf daar meer en meer aan alsof we er echt thuis waren. Met spijt in het hart nemen we morgen afscheid van onze zotte familie. We gaan ze missen!
Maar wat hebben we allemaal uitgespookt de laatste tijd?!

We zijn La Romera gaan verkennen. Dit is een klein dorpje in de bergen, boven Medellin. Het was druk om er te geraken want het waren die dag verkiezingen en de files waren groot.
Grappig weetje trouwens: de dag voor de verkiezingen zijn alle cafés gesloten vanaf 18u en je kan ook nergens meer vanaf dat uur alcohol kopen. Zelfs in de supermarkt wordt de alcohol gang afgesloten met linten en hangen ze borden op. Prohibido comprar licor!! Zo trachten ze te vermijden dat vele mensen poepeloerezat worden en beginnen vechten of dat ze niet komen opdagen voor de stemming omdat ze een kater hebben. Stemmen is hier immers niet verplicht en jammer genoeg gaat er in bepaalde dorpen slechts 30% stemmen. Dat terzijde is het verbod ongelooflijk dubbelzinnig want wat doen velen denk je? Ah ja, de dag voordien hun voorraad inslaan en thuis aguardiente achterover kappen. :-) Heerlijk grappig toch?
Ennfin, terug naar La Romera. Samen met Daniel (een stoere Ozzie bloke die in dezelfde school les volgt) trokken we er op uit. De wandeling was heerlijk. Een beetje confronterend dat de fysiek terug achteruit gegaan is...maar goed. Ik was niet de enigste die soms echt moest puffen dus dat krikt het zelfbeeld alweer op :-) De uitzichten waren magnifiek! De regen was ietske minder, hoewel we met ons drietjes gezellig onder een platform geschuild hebben. Heel mooi daar!!

Vorige week zijn we ook naar de voetbalmatch van Nacional gaan kijken. Een gans gedoe om tickets te kopen, beetje a la colombiaans misleid :-), maar uiteindelijk is het gelukt! Volledig opgetut in de juiste kledij (geleend van Bertha en Roberth) en opgemaakt door ons Bertha (ah ja, voor het geval we onze `novio` - lees `colombiaanse man van ons leven` zouden vinden...hahaha) waren we er klaar voor!
Als groen-witte supporters spraken we af met Daniel en rare pipo Cayd (iemand anders van de school) om naar de match te gaan. Of we nu effectief in de veiligere, rustigere tribune zaten wisten we niet, maar we hadden stoere Daniel bij dus er kon ons niet echt iets overkomen.
Met vele Colombiaanse ogen op ons gericht, namen we gezellig plaats op de tribune. Jaja, wat raar...4 gringos naar de voetbal :-)
De match zelf was ok, hoewel niet spectaculair. Nacional heeft gewonnen, al hadden ze met iets meer pit mogen spelen. De ambiance was wel super, vnl aan de overkant in de sectie `sur`. Daar zaten de echte fanatiekelingen. Drums, het ene lied achter het andere en veel vlaggen en spandoeken. Het enige wat een beetje raar was, was dat iedereen bij het begin rechtstond voor het volkslied en luidkeels begon mee te zingen, dat met de rechterarm en hand voor zich uitgestrekt en de linkerhand op de borst. Doet denken aan iets anders, niet? Of zijn Freya en ik zo paranoia?! :-)
Tijdens de match hebben we geen novio gevonden, maar geen nood...we hebben nog tot eind maart :p

En dan...dan was er Halloween! Een feest dat bij ons heel weinig aandacht krijgt in vergelijking met hier! De mensen hier vinden de zotste kostuums uit en de dag zelf is er vanalles te doen! Je moet niet echt angstaanjagend verkleed gaan. Zolang je een soort `disfraz` hebt, is het prima! En wil je er echt voor gaan, dan kan je je kans wagen om mee te doen met 1 van de vele wedstrijden. Als je geluk hebt, kan je een ferme prijs winnen van zelfs enkele duizenden pesos! Bij Bertha thuis waren de voorbereidingen al even aan de gang. Hun voorstel om als Minnie Mousjes verkleed te gaan, was voor ons prima. Talentvolle naaister als ze is, heeft ze dan maar even snel de gepaste rokjes in elkaar geflanst. Zo lekker tussen de arepa en de sopa door :-) 

En dan was het zover:
Eerste fase: princesa (verwende mini pincher des huizes) aankleden en nageltjes lakken - Check!
Tweede fase: zelf de juiste kledij aantrekken - Check!
Derde fase: gemaquileerd worden - Check!
Vierde fase: halloween zakje nemen voor trick or treat - Check!
Vijfde fase: groepsfoto maken en vertrekken - check!
Samen met Bertha haar zus, de kinderen en Daniel trokken we op pad. We namen de taxi aan het pompstation en gingen naar centro commercial Santafé. Veel mensen waren geweldig verkleed. Ook aan het tankstation al waren de meeste werknemers in grappige tenue. Vol enthousiasme gingen we winkel na winkel binnen om snoepjes te ontvangen.
”Quiero paz, quiero amor, quiero dulces por favor!!”
OF
”Tricky tricky halloween
Quiero dulces para mi
Y si no me das
Se le ruñe la nariz”
Sinds oktober ben ik 32 jaar en het was de eerste keer in mijn leven dat ik ging trick or treat`en, dat verkleed EN in Colombia. Fantastisch!!
Princesa had wel wat stress van al dat zot volk rondom haar. Een plasje en even later een kakske in het midden van het winkelcentrum waren het gevolg. En aangezien Minnie Mouse Bertha niets anders bij de hand had, gebruikte ze maar haar witte Minnie Mouse handschoenen om het op te kuisen. Te hilarisch voor woorden!
Even later trokken we terug naar Envigado. Bertha en Liliana vonden dat we niet genoeg snoepjes kregen. :-) Gelijk hadden ze want in vergelijking met het winkelcentrum waren de winkels in Envigado goudmijnen! De ene snoep achter de andere lekstok. Het zakje geraakte goed vol! En we hadden nogal wat bekijk! Vooral Daniel was ook de moeite. Als grote gespierde kerel was het sowieso al moeilijk om een pak op maat te vinden. Bijgevolg was zijn Green Lantarn pak wat krap rond de borstkas en iets te kort aan de benen. Met open rits op de rug, omdat het op een gegeven moment echt wel te warm werd, was het nogal een zicht. :-) Hij zorgde wel degelijk voor entertainment alom.
Het was een fantastische dag. Persoonlijk vind ik het een beetje jammer dat dit bij ons minder uitgebreid gevierd wordt. Het zou veel mensen deugd doen om eens af en toe wat meer uit de bol te gaan :-)

En tot slot nog ons weekendje op de finca. We waren uitgenodigd door vrienden van Bertha om mee te gaan naar hun buitenverblijf in de bergen.
Omdat we met veel naar daar gingen, was er onvoldoende plaats in de auto van Roberth. Samen met Bertha en Liliana namen we de metro en de gondels tot in Parque Arvi, waar ze ons kwamen ophalen. We hadden voordien een grote fles aguardiente van 2L gekocht voor op de finca. Maar omdat Bertha zoveel schrik had in de gondels, was de fles al gekraakt om ochottekes 9u `s morgens. De volledige zaterdag werd er vanaf het moment van aankomst tot `s nachts 2u gekookt, gegeten en gedronken. Beetje fout om te vertellen maar de shots tequila en aguardiente vlogen erdoor. En wou je niet, dan was het ofwel rennen ofwel kwamen ze het in je mond kappen. De oplossing: veel water drinken tussendoor en af en toe verdwijnen :-)
Tegen Colombianen zeg je geen `neen` of `t is te zeggen, je kan proberen maar ze luisteren eigenlijk niet echt. :-)
En ondertussen zwierden we in de hangmatten, deden we aan touwtje springen, maakten we een wandeling op het domein van de finca, zongen we karaoke en dansten we. Wij in onze gewone kleren, beetje koud tot op het bot, en de slimme Colombianen in hun ongelooflijk, heerlijk warme fleece pyjama, volledig opgewarmd door de shots.
Ondanks het feit dat ze gisteren tot laat op waren, was er alweer vroeg leven in de finca. Ergens ook niet moeilijk, wetende dat we hier met 16 zijn blijven slapen.
Na het ontbijt was iedereen weer druk in de weer met vanalles en nog wat. Men begon `natilla` en `buñuelos` te maken. Buñuelos zijn gefrituurde bollen, gemaakt van bloem en geraspte kaas. Gemengd met wat melk en eieren krijg je een plakkerig deeg. Je rolt bolletjes en je frituurt deze.
Bij het maken van natilla moet je eerst mais voorkoken. Dat mengsel malen ze fijn. Vervolgens kneden ze de mais boven een soort zeef zodanig dat het vocht vrijkomt. Dit proces herhalen ze 3x. Nadien mengen ze hier melk en panela (d.i. een soort blok van ongeraffineerde, natuurlijke suiker) onder. De pot komt weer op het vuur. Men voegt boter, een beetje zout, kaneel, kruidnagel en geraspte cocos toe. Al roerend dikt alles in. Eenmaal klaar wordt het mengsel in potjes gedaan zodat het kan afkoelen. De natilla is klaar!
Super gezond is het allemaal niet maar het is wel eens lekker om te proeven en zeker ook omdat het allemaal vers gemaakt is.
De hele dag door werd er weer vanalles geprepareerd, buiten als binnen. En dat met salsa, reggaeton, bachata en ballenato deuntjes op de achtergrond. Gelukkig bleven de flessen drank vandaag in de kast. Ofwel was alles op, kan ook :-)
Nu, drank of niet, de sfeer zat er hoe dan ook goed in! Het was een super fijn verblijf. Uniek en zot om te mogen meemaken! En ook al verstonden we begot nog de helft niet van wat ze allrmaal zeiden, het was de max om te proberen converseren met de mensen, om te mogen meehelpen met de natilla en de buñuelos en om gewoon ook al te zien hoe ze hier hun verlengde weekends spenderen.

De komende 2 dagen gaan we op uitstap naar Jardín met de school en woensdagavond laten we Medellin achter ons. Deze stad, die gedurende een goeie maand even mijn thuis was. Ik ga er met mooie herinneringen op terug kijken maar het wordt tijd om verder te gaan.
Salento, San Agustín, Villavicencio en Caño Cristales roepen om ontdekt te worden!
Daarover meer volgende keer!

Chaoooooo y besos
Happy gringa!