Reisverhaal «Esala Perahera »

KrisKras zomer 2015 | Sri Lanka | 0 Reacties 07 September 2015 - Laatste Aanpassing 07 September 2015

Vroeg in de ochtend laten we Uppuvelli achter ons en vatten we de lange rit aan richting Kandy. De tussenstop aan de spice garden in Matale is een welgekomen beenstrekker. Mister Salva kon ons entertainen en bracht ons enkele interessante wetenswaardigheden bij. Ik herinner me er slechts 2 van maar ik wil jullie deze niet onthouden:

- drink een sterk kopje koffie met citroensap als je migraine hebt

- drink een warm, NIET heet, glas water een half uur voor je maaltijd en een half uur nadien. Niet tijdens. Dit bevordert de spijsvertering

Laat me weten of het werkt en wie weet probeer ik het dan ook eens :-)

Wanneer je thuis een reis voorbereidt en je leest over speciale festiviteiten dan is het toch wel altijd spannend om te weten hoe dat precies zal zijn. We waren aangekomen in Kandy en het Esala Perahera festival zou hier beginnen. De drukte was al goed merkbaar in het centrum maar het was nog wat te vroeg. Dan maar eerst een bezoekje brengen aan de botanische tuinen. Het voelde als een verademing om in lagere temperaturen, zonder zweetaanvallen, rustig te kunnen wandelen. Zalig!

Rond 16u30 vertrokken we met de bus richting het centrum. 

De `Temple of the Tooth`, één van de heiligste tempels van het boeddhisme, is de vertrekbasis van de processies. Het festival duurt 10 dagen en de traditionele, middeleeuws aangeklede optochten vinden elke avond plaats volgens een andere route die ook almaar langer wordt. Met het festival roepen de gelovigen de zegen en bescherming van Boeddha aan. Pelgrims vanuit het hele land stromen al dagen voor het begin van de Perahera toe in Kandy. Overal langs de route, en bij voorkeur aan het meer, reserveren ze zitplaatsen door er hun zeiltjes uit te spreiden en te wachten.. . Olifanten komen te voet met hun mahout of worden aangevoerd via laadbakken in vrachtwagens. De meesten hebben, los van de kettingen aan de poten, ook kettingen aan hun nek. Dit opdat de mahouts ze in de grote massa zouden kunnen blijven controleren. (ook al wringt dit een beetje binnenin...) De nabije omgeving van de Tempel is afgesloten voor alle verkeer en overal zie je zwaarbewapende politiemannen en militairen. Tijdens het festival zijn er tot 7000 politiemensen actief om alles in goede banen te leiden. De sfeer in Kandy typeert het grote feest. Het is er druk, overal hangen slingers en lichtjes, de tempel is helemaal versierd met slierten feestverlichting en de bomen hangen vol lampjes. Iedereen is nieuwsgierig en opgetogen.

Wij waren eigenlijk al net te laat om goeie zitplaatsen te hebben. Je kan betalende plaatsen zoeken maar dan betaal je al snel redelijk wat geld terwijl je eigenlijk ook alles kan zien van op de grond of langs de kant. Politie verbood ons om op de plaatsen te gaan zitten waar we wilden, terwijl dan uiteindelijk uren later bleek dat meer en meer mensen daar wel gingen zitten. Beetje frustrerend want wij waren ondertussen verzeild geraakt tussen een hoop mensen en dranghekken. Niet de beste plaats vermits het ook een doorgang bleek te zijn voor olifanten en festivalmensen. Gevolg was dat we een paar keer bijna de adem ontnomen werden doordat we zodanig geplet werden tussen de hekken en de massa. Van zitten was geen sprake en ook al wilde de politie dat we dat deden, het leek mij alsof ze niet echt begrepen dat als je dranghekken heel nipt plaatst, de mensen ertussen gewoonweg de mogelijkheid niet hebben om neer te zitten. Bij mijn weten is je lichaamsoppervlakte nog altijd groter in zithouding dan in stand. Och ja, ik zei hem dat als hij hem tussen de menigte op zijn poep kon zetten, ik het ook eens ging proberen. Dat experiment bleef jammer genoeg uit :-) Ondertussen - wetende dat we al anderhalf uur aan`t wachten waren en het nog minstens even lang zou duren tot de start - waren we nog maar met 2 overgebleven tussen de plettende massa. De rest van de groep was verder achteraan gaan staan met een grote drang naar suiker, drinken en lucht. Maar ik dacht, geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om hier weg te gaan, we blijven! En zo gezegd, zo gedaan. Samen met Melanie doorstonden we moedig de minuten waarin we geplet werden. 

Verlosmakend als het aanvoelde, weerklonk om 19u30 de luide knal van het oude kanon dat afgeschoten werd. Het startsein voor het feest was gegeven en het kon beginnen. Een straatveegwagen spoot de route proper. Heel jong uitziende help(st)ers van het rode kruis passeerden in hun maagdelijk uniformpje en met hun EHBOtasje bij de hand. Andere helpers liepen rond met jerrycans water en bekers voor de dorstige kelen.

In de verte konden we het begin van de processie zien aan de Tempel van de Tand. Tromgeroffel weerklonk terwijl het kleurrijke spektakel langzaamaan door de straten vorderde. Fakkeldragers, gekleed in eenvoudig rood, blauw of geel bleven op vaste punten staan gedurende de processie of liepen verder naar strategische plaatsen waar ze nieuw vuur konden maken. Jongens en mannen met lange zwepen zetten de toon van wat komen zou. Tussen de harde zweepslagen door kon je het gekletter van muntjes die op straat werden gegooid, horen. Ze werden snel opgeraapt door o.a. fakkeldragers. Al snel volgde een groep acrobatische kerels die hoepels vol vuur rondzwierden en in de lucht gooiden. Daarna kwamen afwisselend prachtig traditioneel geklede dansers, orkesten vol trommelaars en hoornblazers en olifanten. De olifanten droegen prachtig gekleurde dekkleden en hun voorkant was versierd met gloeilampjes. Bepaalde olifanten, die blijkbaar speciaal worden uitverkoren op basis van de breedte en vlakte van de rug, droegen pagodevormige kistjes op hun rug die symbool staan voor het kistje waarin de heilige tand wordt bewaard. De echte tand wordt niet meer meegenomen tijdens de jaarlijkse processie.

De vele dansgroepen die passeerden, voerden telkens een gedeelte van de traditionele dansen uit. Hun kledij was prachtig. Gekleed in witte broeken of sarongs, met gouden armbanden en een soort van belsystemen op de borst en rug. Op hun hoofd droegen ze een prachtige tulbanden met ornamenten en al dan niet een lange slinger aan. Aan de enkels waren bellen bevestigd en ook in hun handen droegen ze soms bellen.

Een prachtig 2u durend spektakel waarvan de traditie zijn bestaan kent in de derde eeuw, toen de koning verordonneerde dat Boeddha’s heilige tand jaarlijks zijn tempel moest worden uitgedragen om te worden aanbeden. De huidige vorm van de Perahera, waarin hindoeïstische elementen een vaste plaats aan het hoofd van de stoet hebben gekregen, dateert uit de achttiende eeuw.

Wat wij zagen, was nog de kleine processie. De laatste 5 dagen duurt de processie blijkbaar 3 - 3,5u en zijn er nog meer olifanten, dansers en vooral ook meer attributen en decoratie. Hoe gelukkig ik mezelf ook prijs dat ik dit heb mogen meemaken, ik vraag me ook af hoe prachtig de slotparade moet zijn want het kan niet anders dan dat het magnifiek is!

Verrukt over het schitterende schouwspel en tegelijk ook opgelucht dat er terug vrijheid is, zoeken we de rest terug op. Blijkbaar is er iemand haar portefeuille gestolen en net als ik in haar richting loop, zie ik dat ze hem gelukkig weer vast heeft. Het drama van een gestolen internationaal paspoort is op het nippertje vermeden. OEF!!!! We tanken nog even bij met 3 heerlijke juickes om de maag te vullen en de sterretjes te doen verdwijnen. En dan op`t gemak met de tuktuk richting de guesthouse. Een frisse plons in het zwembad en dan tevreden gaan slapen.

De volgende dag bezoeken we de millennium elephant foundation. We mogen een olifant schrobben in de rivier en een kort ritje maken. Het gevoel is dubbel. Langs de ene kant steun je deze NGO maar langs de andere kant is het ook hier een toeristische attractie aan`t worden waardoor de olifanten de hele dag ritjes moeten maken en terug in de rivier geduwd worden zodat de volgende toerist een foto kan trekken en eens mag schrobben. Het is ook feit dat de olifanten gruwel en pijn moeten doorstaan tijdens hun `training` om geschikt te worden als rijdier. Vreselijk maar het behoort tot hun cultuur en in tegenstelling tot sommige andere plaatsen, worden de olifanten hier naar`t schijnt wel beter behandeld. Maar hoe dan ook, het blijft dubbel en met er nu ook nog over te lezen, weet ik zeker dat ik dit eigenlijk nooit meer zal doen.

Als afsluiter van onze laatste dag in Kandy, bezoeken we de Temple of the Tooth. De kledingvoorschriften zijn ZEER streng. Is je broek ook maar een cm te kort, je komt er niet in...knieën moeten volledig bedekt zijn! Gelukkig dat de olifantenbroeken zowel man als vrouw passen, ook al ziet het er dan maar even wat belachelijker uit ;-)

Rondom de tempel is het alweer heel druk. Het gonst er van activiteit. Mensen palmen plekjes in en zetten zich klaar, ook al duurt het nog uren vooraleer het begint. De tuinen staan vol met festivalolifanten die geparkeerd staan aan zware kettingen. Kettingen aan de voorpoot en aan de achterpoot, zonder speling. Het wringt alweer...ook al is hun traditie mooi, dit aanvaarden blijf ik moeilijk vinden. Bij ons had GAIA er al lang bovenop gezeten..

Terwijl een 2de processie weerklinkt door de straten, genieten wij van een laatste maaltijd in het prachtige Kandy. Morgen nemen we de trein...spannend... Niet iedereen heeft gegarandeerde zitplaatsen dus het zal er nog om spannen zodat we geen 5,5u moeten rechtstaan.. 

 

 

 

 

Fotoalbums van Sri Lanka

Sri Lanka (181)

05 September 2015 | KrisKras zomer 2015 | Sri Lanka | Laatste Aanpassing 05 September 2015

  • Colombo
  • de wilde zee

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking