Reisverhaal «Argentinië en Chili: laatste hoofdstuk»

Chili en Argentinië 2014 - 2015 | Argentinië | 0 Reacties 01 Maart 2015 - Laatste Aanpassing 01 Maart 2015

Ola,

Na ons vorig verslagje zijn we naar PUERTO DESEADO gereden (‚t is dan al 23 januari) en maken aldaar een excursie naar ISLA PINGUÏNO; we krijgen zowaar het Galapagos-gevoel weer (1996 was dat al) wanneer we, onder leiding van een biologe, op dit eilandje rondwandelen tussen de zeeleeuwen en vogelkolonies (cormorants, skua, meeuwen, oystercatchers) en de koddige rockhopper-pinguïns.

Ons volgende park is dat van MONTE LEON met zijn mooie maar grillige kliffen, magelhaenpinguïns, zeeleeuwen en de twee soorten cormorants, nl de rots- en de imperial cormorant.

We rijden nog altijd zuidwaarts tot het niet verder kan en dan bereiken we het einde van de wereld: USHUAIA (echter wel na nog 2 grensovergangen en een ferrytocht over de Straat van Magalaan).
Dit eindpunt wordt ook een hoogtepunt dankzij ons vluchtje (met een 4-seater-piper) over de stad en het Beaglekanaal, dankzij het bezoek aan het Nationaal Park TIERRA DEL FUEGO en de afsluiter met een heuse kingkrab-maaltijd.

Eens terug in Chili bezoeken we het kleine maar uitzonderlijke Parque PINGUÏNO REY, nabij ONAISIN, en staren uren naar deze statige en kleurige grote pinguïnsoort. (het is uitzonderlijk omdat het de enige kolonie koningspinguïns huisvest die zich niet op Antarctica bevindt).

Via PUERTO NATALES bereiken we het NP TORRES DEL PAINE met zijn prachtige, massieve, granieten bergtoppen, zijn gletsjers (waaronder de Grey ons wel kon bekoren), lagunes en watervallen … alom één brok natuurgeweld dus.

En we doen er nog een schepje (ijs) bovenop … terug in Argentinië (we hebben inderdaad vaak de staatsgrens overschreden maar dat ging dan ook telkens heel vlot) gaan we, vanuit EL CALAFATE, naar de befaamde Perito Moreno-geltsjer; vanuit EL CHALTEN dan weer doen we een ice-trekking op de Viedma-gletsjer en een wandeltocht naar de voet van de berg Fitz Roy (al blijkt het toch een stevige klim van 4 uren heen te zijn, de terugtocht verloopt aanzienlijk vlotter).

Onze laatste stop in Argentinië is bij de Cueva de los manos pintados en je raadt het al … een grot met zo ‚n 900 „gepaintbrushte” handjes maar dan wel enkele honderden jaren oud.

Terug in Chili zwerven we door het merengebied, over de Carratera Austral, de Route 265 CH en andere ripio-wegen; in BAHIA MURTA bezoeken we een gaucho-festival (stoere Zuid-Amerikaanse cowboys en -girls die koeien en schapen voortdrijven tot de grote BBQ-plaats), in NP QUELAT bewonderen we de hangende gletsjer en in CHAITEN rijden we door het vulkaanstof van de laatste grote uitbarsting (2008).

Het NP VICENTE PEREZ ROSALES is ‚s winters een skigebied en dus kunnen wij (in de zomer hier en nu) dankzij de stoeltjeslift makkelijk tot dichtbij de majestueuze vulkaan OSORNO komen.

En ondertussen kunnen we niet vergeten dat we, zowel in Chili als Argentinië, al enkele weken, in PATAGONIË verblijven … met zijn beruchte, eeuwig wervelende winden (waardoor wildplassen zelfs een avontuur wordt), zijn enorme estanzia’s (uitgestrekte boerderijen) met ontiegelijk véél schapen (die hun kostje bijeen grazen op deze schrale hellingen) en natuurlijk de grillige bomen die groeien in de richting van de overheersende wind … een gure omgeving en een hard bestaan voor de inwoners.

Onze volgende stop is het eiland CHILOE; we zijn te laat op het seizoen om walvissen te spotten, maar we genieten wel van de dollende zeehonden, de springende dolfijntjes, de laag-overvliegende pelikanen en de vele oude, houten kerkjes.

Terug op het vasteland rijden we (alweer) een 7-meren-route via FRUTILLAR (een badplaatsje vergelijkbaar met ons De Haan maar dan aan een groot meer), VILLARRICA (=Oostende) en zijn gelijknamige vulkaan en het mondaine PUCON (=Knokke).

Verder en nog verder noordwaarts bezoeken we nog VALPARAISO; deze havenstad is gebouwd op zo ‚n 40 heuvels en heeft daardoor een ouderwets maar nuttig téléfrique/liftensysteem maar is vooral gekend vanwege de vele muurschilderingen (de één al mooier of artistieker dan de ander).

Twee dagen geleden hebben we dan onze minivan terug afgeleverd in SANTIAGO;
84 dagen en 83 nachten, 20600 km, 3 lekke banden en 2 sterretjes in de voorruit later, blikken we terug op een zeer geslaagde roadtrip met onze Chevrolet N300 (klinkt groots hé; was ook groots in daden en comfort maar toch klein langs de buitenkant ?!?).

Hasta luego,

Fanny y Pedro