Reisverhaal «Pase adelante en nuestre site»

ETHIOPË 2010 | Guatemala | 0 Reacties 23 Januari 2007 - Laatste Aanpassing 24 Januari 2007

Buenos a todos,

Na de frisse bergen zijn we gaan relaxenin "sunny" Panajachel, aan het Atitlan-meer.

Pana, zoals de locals het noemen,
(zij hebben de gewoonte om alle namen te verkorten en . . . deze "luiheid" in combinatie met een spaanse hete-patat-in-de-mond tongval maakt het soms moeilijk om de juiste bus te nemen) 
is een echte "gringotown"
(wat zoveel wil zeggen als een oord van verderf van/voor buitenlanders; 
't was eigenlijk een klein, oud vissersdorpje dat overrompeld werd/wordt door hasj-rokende hippies die zich krenterig voordoen (ivm slapen en eten) en later het dubbele van het uitgespaarde geld opzuipen en/of (letterlijk) de lucht inblazen (blowen dus)).
Toch hangt er een aangename sfeeren vind je er een ruime keuze aan goedkope en propere hotelletjes (hospendeja genaamd) en een brede waaier aan restaurantjes (vaak gerund door ex-gringo's).

Maar genoeg gezeverd nu . . . rond het adembenemend mooie meer liggen verschillende, ingesloten vissersdorpjes (de lavastromen, afkomstig van de 3 omliggende vulkanen, vormen er een natuurlijke barriere rond).
Ook hier zijn het de vrouwen die zich -van dorp tot dorp- onderscheiden door hun gekleurde rokken, huipila's (=blousen) en de frivole ponpommekes en "(gordijn)flosjkes" aan hun haarbanden of sjaals.

Na drie dagen luieren, lekker eten en bootjevaren op het meer trekken we terug de bergen in naar Chichicatenango (=Chichi).
We vinden een leuk en rustig hotelletje . . . en op de koer loopt tochwel een lieve hond zeker . . . 't is nog wel ne weimaraner (gelijk ons Belle maar dan een manneke) . . . Fanny wilde onmiddellijk voor 7 dagen boeken in plaats van de geplande 2 dagen/1 nacht.

Tijdens onze eerste stadsverkenning botsen we al op een processie . . .
(voor de minder-katholieken onder ons: dit is een stoet (zoals die met carnaval maar dan serieuzer) van beminde gelovigen die een zware last tornen (in dit geval enkele tafels met een levensgroot heiligenbeeld, gevolg door een hoop opgesmukte kerkgangers die zich ook graag laten zien).

Eindelijik ontdekken we ook waar al dat vuurwerk, dat we in elke stad of dorp op elk uur van de dag horen, vandaan komt . . . telkens de tafel te zwaar wordt en de processie dus even stopt, wordt aan elke tafel wat knalvuurwerk afgeschoten.

De volgende dag, zondag dus, is het de bekende markt en voor ons de reden waarom we hier zijn . . . mensen kijken.
Helaas zijn we niet alleen . . . enkele tourbussen hebben hun toeristen 
(gringo's met grote camera's en veeeeel geld) 
uitgespuwd en blijkbaar heeft de markt zich aan deze overrompeling aangepast 
(70% van de goederen zij toeristeprullaria, tekoop voor belachelijk hoge prijzen).

Gelukkig is dit "intermezzo in mineur" van korte duur want na een late lunch vertrekken we naar Xela (= Quetzaltenango) (geef maar toe dat je dat 2 keer hebt moeten lezen alvorens je het kon uitspreken . . . dus zijn die guatemalteken toch niet zo dom he)

Fanny vindt de guate's ook leuke mensen . . . nu kan ze ook mensen fotograferen vanuit vogelperspectief (=van bovenaf) want deze mensjes zijn echt wel KLEIN (van gestalte toch).

Hopelijk lukt het nu wel om enkele foto's toe te voegen.

Adios

Fanny y Pedro