Reisverhaal «Madagascar: laatste etappe»

Madagascar 2015 | Madagascar | 0 Reacties 28 Oktober 2015 - Laatste Aanpassing 28 Oktober 2015

Vanuit RANOMAFANA rijden we noordelijk naar AMBOSITRA (=Amboetsj in het Malgash) dat bevolkt wordt door de Betsileo, één van de 18 etnische groepen op dit grote eiland; naast hun leefgewoonten onderscheiden ze zich vooral door hun herkenbare hoofddeksels …

en zoals jullie al weten hebben wij “iets” met volkeren en hoedjes … onze 3° aankoop is een feit (ééntje van de Antandroy, ééntje van het zuidoosten en nu dus van de Betsileo).

Vanwege de regen schrappen we de voorziene dagwandeling naar de houtbewerkersdorpen van de Zafimaniry-bevolking en rijden we, via TANA (lees: ANTANANARIVO) verder oostwaarts naar ANDASIBE.

Midden in de uitgestrekte nevel- en regenwouden besef je dat al dat groen enkel kan bestaan dankzij de 200 regendagen per jaar … gelukkig blijven wij grotendeels gespaard van hevige stortregens overdag.
Parken bij de vleet en onze keuze beperkt zich tot Vakona Forest reserve (met een te hoog zoo-gehalte), het PN Analamazaotra (ook wel gekend als ex-Perinet of Andasibe), het Mitsinjo Forest reserve (beheerd door een NGO) en het VOI MMA (beheerd door de lokale bevolking).
Dankzij de geoefende blik van de gids (de ene al meer geoefend of mondig dan de andere) ontwaren we, tijdens de wandelingen overdag en ’s nachts:
-de prachtige diadeem-sifaka (zonder diadeem maar wel hééél kleurig),
-de giraf-kever (vanwege zijn lange nek zeker??),
-het olifant-insekt (niet dat het een olifant kan doden, maar omdat het ook een “slurf” heeft),
-de ongelooflijk grote en mooie en kleurrijke Parson’s-kameleon,
-zelfs de zeldzame maar elegante lokale puma-achtige fossa kruist ons pad (’t is paartijd en dus zoeken ze allen een lambada-partner hé)
-maar HET kippevel-moment was toch toen we oog-in-oog stonden met een groep indri-indri’s en deze hun keel openzetten voor hun “gezang” …
effe ter verduidelijking (?!?): deze zwart-wit-kleurige sifaka Indri Indri is niet te verwarren met de zwart-witte maki (want die heeft wel een staart en onze zanger niet) en hij is de grootste van zijn soort en zijn gezangen … tja … Adele kan zingen, Fanny “zingt” soms ook, de kat van de buren doet het vals maar het geluid dat deze dieren produceren gaat echt door merg en been …
en de volgende dagen worden we, al bij het eerste daglicht (0500 Hr), gewekt door hun kreten :-(

Het laatste park van deze trip wordt het Palmarium Reserve, gelegen aan de backwaters van de oostkust.
Vanuit MANAMBATO varen we, met een gemotoriseerde pirogue, over het 615 km lange Canal de Pangalanes, naar het reservaat aan het Ampitabe-meer waar we, dankzij de beste gids van onze trip, kunnen genieten van:
-de kroonsifaka (de rosse versie en de andere),
-de roodbuiklemuur (mannetje met witte bril, vrouwtje grijzer),
-de héééél mooie coquerel’s-sifaka (al lijkt het jonge bruin-witte beestje eerder op een “verzopen kat” na de regenbui van vanochtend),
-nog enkele “witte” kikkers (eigenlijk blauw met geel en zwart en rose, maar het zijn nachtdieren en dan is alles toch wit of zwart, vandaar!)
en dan waren er nog spinnen en meterslange regenwormen en salamanders en … we hadden alweer een superleuke dag.

Helaas veranderen ook hier de seizoenen en na 45 dagen en 5300 km wordt het tijd op terug naar België te komen , na alweer een uitzonderlijke reis !!!!!