Reisverhaal «Opweg richting noorden»

ETHIOPË 2010 | Vietnam | 0 Reacties 04 Maart 2008 - Laatste Aanpassing 04 Maart 2008

Hallo, hallo,

Waar waren we gebleven . . . ach ja . . . in het gezellige HOI AN met zijn fotogenieke oude stad en leuke terrasjes, alles overgoten met een Chinees sausje.

Een volgende busrit brengt ons tot in HUE; een stad met geschiedenis, op de oevers van de Parfumrivier.  Tijdens onze eerste dag bezoeken we de prachtige, omwalde citadel, waarin ook de keizerlijke stad (de enige overgeblevene van de ; de anderen zijn afgebroken om te dienen als bouwmaterialen of "gewoon" platgebombardeerd; van Hue's keizersstad staan nog ongeveer 80 van de 300 gebouwen recht).
Voor onze tweede dag hebben we een bezoek gepland aan de keizerlijke tombes in de nabijgelegen grafvallei . . . maar deze dag valt LETTERLIJK in het water . . . regen de ganse dag.

Daar we wat tijdsgebonden zijn
(ja, zelfs tijdens deze lange reis: ons visum vervalt op 21 maart EN de marktdagen in de noordelijke stammenregio (DE reden voor ons tweede bezoek aan Vietnam) zijn gebasseerd op de maankalender en vereisen enige nauwe planning)
en de weersvoorspellingen wat aan de natte kant zijn, nemen we diezelfde dag de nachtbus naar HANOI.

Camel Travel blijkt een kl**temaatschappijtje te zijn; we worden aan de rand van de stad gedropt en het beloofde busje, richting centrum, komt niet opdagen, bij navraag op hun kantoor worden we  botweg uitgelachen . . . F*ck !! . . . even tot tien tellen . . .  Fanny kalmeren, een taxi betalen en opzoek naar logement en ontbijt.

Voor vandaag hebben we (bijna) niets gepland, dus wordt het een rustdag alvorens ;orgen verder noordwaarts te trekken.
Om je een idee te geven van onze "rustdag" het volgende:
0500 Aankomst in Hanoi
0700 hotel gevonden en opzoek naar ontbijt (veel zaken nog gsloten)
0800 wasgoed afleveren en fietsenverhuur zoeken
0900 opweg naar Chinese ambassade voor een volgende visumaanvraag (dit was gepland)
1030 discussie en vleierij t.o.v. de ambtenaar die beslist over onze verblijfsduur in China:
wij vragen 150 dagen maar krijgen slechts 30; "maar voor zo'n mooi land meneer, blabla" en we krijgen 60 dagen; "blabla en het is al ons tweede bezoek in uw heeel mooi land, blablabla, en we lezen de halve Chinese landkaart voor blablabla" en we krijgen 120 dagen !!
1115 opweg naar treinstation in centrum
1145 doorverwezen naar ander treinstation
1205 ticket proberen te bestellen voor nachttrein naar Lao Cai over 8 dagen, blijkt reeds uitverkocht ???
1210 tweede vraag om info wordt als lastig beschouwd door de dame dus: "Sorry, closed, lunch"
1220 de hulpvaardige dame helt een 'local' aan het door ons gevraagde ticket (na de nodige fooien blijkbaar)
1225 derde poging van onzentwege . . . 'Closed, No tickets!!"
        ze wil niet en voor omkoperij zijn wij nog te onhandig (lees onschuldig/onwillig)
1235 lunch
1400 treinticket gekocht bij reisagent in stad, no problem enkel wat teveel betaald
1420 opweg naar busstation voor de dienstregeling (onze volgende bestemming is niet toeristisch dus kunnen/willen de reisbureautjes ons niet helpen)
1500 door politieagent teruggefloten van de snelwegbrug (blijkbaar verboden voor fietsen maar wel de kortste weg) en toch vriendelijk opweg geholpen in de juiste richting
1525 onduidelijke info over busregeling (misschien te wijten aan geen of onvoldoende kennis Engels (lees: slechte wil, zie China-syndroom later)
1600 mail checken voor afspraak met Jan, Heidi en dochtertje Kiara (= stel wegwijzerleden dat ook langdurig reist en momentee in Hanoi zit)
1730 einde vruchteloze zoektocht naar hun hotel
1800 dinner en . . . met een kans van 3 (=Jan Heidi en "Harry Potter/Kiara") op 3.500.000 (=aantal inwoners in Hanoi) lopen we elkaar toch nog tegen het lijf . . . leuke babbel-lekker eten-Goede reis verder . . .

's Anderendaags wij dus opweg naar Cao Bang, al verloopt het niet zo vlot:
-vanaf 0700 staan we te wachten op bus 34 (van centrum naar busstation) en wanneer deze om 0735 nog niet is gepasseerd nemen we een taxi
-vermoedelijk vanwege een communicatiestoornis met de taxichauffeur (of hij kent de weg nog niet na 2 maal te vragen aan omstaanders) komen we tevoet aan op het busstation
-bus 34 verlaat net het station richting stad (zou dit dan de eerste keer zijn vandaag??)
-ticketbalie gesloten . . . dan maar worden overgeleverd aan de busmaffia (=ronselaars en bushulpjes die je onwetendheid kunnen omzetten in klinkende munt . . . in hun voordeel natuurlijk).

Rond 1700 Hr arriveren we dan in CAO BANG, het hoge noorden op amper 30 km van de Chinese grens.  
Het is onmiddellijk duidelijk dat hier weinig 'Westerse' toeristen komen:
-geen touts op het busstation, geen reisbureautjes, slechts enkele hotels (of wat er voor moet doorgaan), 
-nergens een bordje "laundry" of "Bike for rent" . . . na enkele uren zoeken kunnen we toch een brommer (ik krijg het niet over mijn hart om zo'n 100cc scooter "motor" te noemen) huren, omde volgende dagen de streek mee te verkennen
-we ontdekken dat de stad 3 restaurants herbergt (naast de ontelbare straatstalletjes met noedels en aanverwanten), waarvan 1 (helaas het minst smakelijke) met een leesbare (in het 'bijna"-Engels) menukaart.

Onze eerste markt (volgens ons de plaats waar mensen samenkomen uit de weide omgeving en vaak met hun beste pak aan) is die van TRA LINH en we herkennen o.a. Thai, een soort Yao Mien en . . . de meest opvallende zijn de "Lampekappen" (de juiste benaming kennen we nog niet, maar ze hebben deze naam te danken aan onze vriend Jef en zijn associaties), met hun felgekleurde kraaljes op hun kledij.
Die dag rijden we door een prachtig berglandschap over (meestal) goede weg . . . SCHITTEREND ('t is bijna zo mooi als mijn motortrip door Zwitserland, alleen die scooter he :-( )) . . . de volgende dagen bezoeken we nog enkele markten (die van TRUNG KHANH en NA GIANG en morgen naar NGYUEN BINH) en doorkruisen we nog menige vallei, al is de weg meer niet dan wel geasfalteerd . . . 't is SUPER en we komen er (voorlopig) zelfs zonder lekke band (we hebben al anders gehad) of kleerscheuren vanaf.

We worden ondertussen ook geconfronteerd met het China-syndroom:
-de 'locals' hebben geen respect voor de omgeving of hun medemens (getuige de bergen afval voor en tegen hun deur (en die van de buren); getuigen hun rijgedrag:al wat voor is heeft voorrang en mag zonder kijken, pinken of claxoneren zowel stoppen als oversteken als afslaan)
-ze zijn te beleefd om neen te zeggen en te trots om te zeggen dat ze het niet weten of niet verstaan . . . bijgevolg doen ze of je niet bestaat en ze je niet gehoord hebben, of ze kijken je aan , draaien zich van je af en lopen weg
-wij praten in letters en lettergrepen, maar Aziaten spreken in klanken zodat vb Cao Bang wordt Kban OF Na Giang wordt Ngja
 . . . vraag dan maar eens de weg in 't gat van pluto . . .

We zullen het morgen wel weer ontdekken . . . tot later dus.