Reisverhaal «Zuidelijk Afrika - deel 7»

Zuidelijk Afrika 2017-2018 | Zuid-Afrika | 0 Reacties 29 April 2018 - Laatste Aanpassing 29 April 2018

Hoi,

15 januari 2018 … terug in België … koud en grijs … na de feestdagen familie en vrienden groeten en …

29 januari 2018: we landen op WINDHOEK airport en genieten van de warmte; nog effe onderhoud van de Defender, verzekering afsluiten voor de komende maanden en wij weer opweg.

Op 02 februari zijn we al in ons geliefde KGALAGADI TRANSFRONTIER PARK (KTP) en de eerstvolgende weken komen we er niet meer uit;
we zwerven rond in zowel Zuid-Afrika als Botswana, ook Brett komt ons weer even vergezellen en we trekken enkele dagen op met Carol (een Belgische semi-pro-fotografe/gidse op prospectie voor haar volgende reis).
We genieten weer volop van de vele leeuwen en cheetah’s en andere roofdieren die we van dichtbij kunnen observeren en volgen.

Vanaf 08 maart zitten we weer in CENTRAL KALAHARI GAME RESERVE (CKGR), waar we nog wat “dichter” bij de dieren kunnen komen en waar nog minder bezoekers zijn … super gewoon.

Vanwege het gebrek aan water- en brandstofbevoorrading aldaar, moeten we na één week het park verlaten en rijden we, op 19 maart, opnieuw KGALAGADI TRANSFRONTIER PARK binnen via de noordelijke KAA-gate.
Eén van de hoogtepunten beleven we op een druilerige ochtend nabij Gemsbokplein: we zien een luipaard de weg oversteken, een heuvel oplopen en verdwijnen in het hoge gras … geduld is een noodzaak en vaak loont het ook … nadat de twee andere toeschouwers zijn vertrokken en wij ons geduld uitoefenen … zien we een african wildcat in onze richting de heuvel afhollen … enkele seconden later achterna gezeten door het luipaard … wat volgt is, op 3 meter naast ons, een gevecht tussen beide … en het luipaard wint … zit daar een drietal minuten rustig de laatste ademtocht uit de wildcat te persen … en wandelt dan terug de heuvel op om haar te verorberen …

We trekken weer verder, zuidwaarts en belanden in KRUGER NP.
Vanuit Punda Maria, in het noorden van het park rijden we kriskras van west naar oost, verder naar het zuidelijke Crocodile Bridge waar we, na 12 dagen, het park verlaten.
Het is mooi, meer afwisselend in zowel wildlife als omgeving, maar toch anders dan KTP of CKGR.
Wat ons zeker zal bijblijven is het pack painted dogs (wij telden er 12) die we gedurende 2 dagen konden volgen …
Ook hier ontmoeten we weer Danny & Nicole, een Belgisch koppel dat we eerder al ontmoet hebben in Thailand (Bangkok 2008) en India (Bhuj 2012) en zelfs in Zuid-Afrika (KTP 2017).

Echter op 23 april hebben we afspraak in de haven van CAPE TOWN om onze trouwe Defender terug te verschepen, wijzelf genieten nog een weekje van Tafelberg, Bo Kaap, Longstreet en de Waterfront tot ook wij terugkeren naar de lente in België.

Tot binnenkort,