Reisverhaal «5. dwars door Patagonië van Pacific naar Atlant»

Argentinië en Chile | Argentinië | 0 Reacties 24 Maart 2012 - Laatste Aanpassing 16 Juni 2012

Patagonië is grofweg gezien de streek in Zuid-Amerika ten zuiden van de 39ste breedtegraad.  Om in het centrale en zuidelijke deel  van noord naar zuid te reizen, heeft men 2 routes, nl. deze door de Andes, en deze langs de Atlantische kust (maar wel op een zekere afstand ervan).  Door de Andes is er een weg in Argentinië waar men werkelijk tot in de zuidelijkste stad Ushuaia komt, en een weg door Chili, die gedeeltelijk niet bestaat omdat de Andes daar helemaal met ijs bedekt is en de gletsjers in de Pacifische Oceaan uitmonden.                                                                            

Wij willen plaatsen bezoeken langs de Atlantische kust en plaatsen in de Andes.  De route door Chili (Carretera Austral) en deze door Argentinië (Ruta 40 + nog enkele zuidelijke wegen) zijn beide legendarisch.  Hier en daar zijn er grensovergangen waardoor men van de ene weg op de andere kan terecht komen.  
Omdat de Carretera Austral geblokkeerd is zijn we de grens overgestoken en kiezen we ervoor om de Atlantische route naar het zuiden te nemen en de Andesroute terug naar het noorden (hopelijk zijn de acties dan voorbij).                                                                            
Op donderdag vertrekken we westelijk van op het eiland Chiloë.  ’s Nachts maken we de overtocht naar Chaiten per ferry.  Van hier is er een stuk Carretera Austral door een prachtig landschap met vulkanen en hanggletsjers op die vulkanen.  We slaan dan af richting oosten door de Futaleufu vallei, zeer prachtig groen met de wildwaterrivier Futaleufu.  Het grootste stuk van de Carretera Austal en de weg door de vallei zijn ripio zodat de 170 km een volledige reisdag vragen (met de nodige stops voor bewonderen van het landschap en foto’s).                               

De grensovergang tussen Chili en Argentinië verloopt vlot omdat er geen andere mensen op dit moment aanwezig zijn.  Het meeste tijd wordt besteed aan de autopapieren, er moeten formulieren ingevuld worden.  In het grenskantoor in Argentinië heeft men tijd zat om op de computer wat kaart te spelen.  
 Eens over de grens is de ripio van zeer slechte kwaliteit, veel putten en heuveltjes, dus wat trager rijden (30 km/u).  De ripio duurt tot het eerste dorpje Trevelin.  Tot hier ook mooie omgeving.  In Trevelin vinden we een camping, in de tuin van de eigenaar, een timmerman.  Onze collega’s in de tuin zijn schapen, ganzen, honden en katten.  Op de weide ernaast lopen paarden en zijn er  heel wat ibissen (Theristicus melanopsis), die we trouwens al vanaf Chaiten hebben kunnen bewonderen: mooie vogels.  Ook de Chileense kieviten zijn van de partij. De eigenaar houdt graag een babbeltje en komt meermaals iets vertellen, bolleten voor ons plukken, wat vragen, zijn visie op de scholen van tegenwoordig weergeven (nadat hij ons gevraagd had wat ons beroep was).  
De volgende dag starten we de “grote” oversteek door Argentijns Patagonië, waar de bevolkingsdichtheid minder dan 1 inwoner per vierkante km is!  Het eerste stukje tot Esquel is slechts 25 km, daar kunnen we nog wat voedsel inslaan voor de volgende twee dagen.  Dan duidt de wegwijzer Trelew aan, 685 km. De baan is geasfalteerd, het is een smalle weg met 1 rijbaan in elke richting.  Het eerste deel van ongeveer 100 km heeft als landschap bruine heuveltjes.  Dan is er een heel stuk (vele honderden km) Patagonische steppe.  Hier en daar (om de meer dan 100 km) is er een afslag, ripio, naar een plaats op meer dan 100 km afstand.  De weg is vrij monotoon, er zijn hele stukken perfect recht met zachte heuvels.  Soms is er een gebied met wat bochten in de baan.  We wisselen regelmatig het stuur. 
Dan komen we in het brongebied van de Chubut-rivier, hier verandert het landschap in een canyonachtig, kleurrijke omgeving.  Na elke bocht is er weer een ander uitzicht.  Er is op de weg nog wat verkeer, om de (ongeveer) vijf minuten is er wel een tegenligger, en soms is er een achterligger die ons voorbij steekt. 
In Las Pampas eindigen we de dag, het is de derde nederzetting die we op de bijna 500 gereden kilometer tegenkomen.  We draaien het dorp in, op zoek naar een plaatsje voor de nacht.  Net buiten het dorp is er zeer veel plaats.  Er komen eerst 2 ruiters een ritje maken langs de plaats waar we staan, daarna nog iemand met een zeer oude 4x4.  Vermits we alles mee hebben, ook voldoende water, kunnen we eender waar overnachten.  Nu slapen we in de auto, die daarvoor uitgerust is.  
De volgende dag rijden we door tot Trelew.  Op zondagochtend is de stad doods, maar er zijn toch enkele voedingswinkels open zodat we wat voedsel kunnen inslaan voor de volgende dagen.                                                                                                                                                                                In Puerto Madryn, aan de Atlantische Oceaan stoppen we bij de toeristische dienst voor wat info en dan gaan we door naar het peninsula Valdes, een schiereiland dat bekend is voor zijn fauna.  Een kleine 1000 km en drie dagen  hebben we nodig gehad voor de doorsteek op de 42-43ste breedtegraad.  De reusachtige steppe van Argentijns Patagonië heeft weinig economische waarde.  Slechts daar waar er van op een zeer grote diepte water kan opgepomt worden is er wat extensieve schapenteelt.  De wol van deze merino-schapen brengt wel wat op, maar rijk zijn de mensen hier helemaal niet.