Reisverhaal «Montenegro»
Montenegro
|
Montenegro
|
4 Reacties
06 Augustus 2013
-
Laatste Aanpassing 01 September 2013
Montenegro is één van de kleine republieken dat , na de Balkanoorlog met zijn naweeën, ontstaan is uit het voormalige Joegoslavië. Het land heeft een oppervlakte van 13.938 km2 (België 30.000 km2), met een bevolking va n minder dan 700.000 mensen. Het land is dus extreem dun bevolkt. Dat is niet te verwonderen, een groot deel bestaat immers uit ruig gebergte met de hoogste top op 2.522m. De totale kustlijn is 293 km, maar er is slechts 73 km strand (België 65 km kustlijn). Er komt een fjord voor, de énige fjord langs de Middellandse Zee. Die ligt vrij noordelijk aan de kust en wordt de Boka Kotorska genoemd. Kleinere cruiseschepen varen de fjord binnen tot Kotor zodat de passagiers het oude Kotor kunnen bezoeken.
Het grootste deel van het land is gebergte opgebouwd uit kalksteen uit het Trias. Daardoor zijn de bergen erg brokkelig en worden er diepe kloven gevormd door de rivieren.
De munt waarmee betaald wordt is de Euro, gewoon omdat Montenegro, na de afscheiding van Servië, geen eigen munteenheid had. Maar Montenegro behoort niet tot de Europese muntunie zodat geld afhalen met een maestrokaart geld kost. Het leven in Montenegro is beduidend goedkoper dan we in België gewoon zijn, tenminste als men producten koopt uit de Balkan zoals groenten, fruit, vlees, brood, drinkwater,… . Producten ingevoerd uit het westen echter zijn duurder dan in België. Overnachten in lokale B&B, kamers, appartementen en campings is ook maar een deel van wat men in Kroatië en verder in Europa betaalt. Autobrandstof is iets goedkoper dan in België.
De kuststreek is toeristisch, dit betekent dat het er meer westers aan toe gaat, dat lokale mensen naast het Montenegrijns en Albanisch ook Engels en of Duits spreken en verstaan. Hier is alles meer opgeruimd en wordt het vuil opgehaald. In het oosten van het land zijn er wel grote vuilbakken, maar die puilen uit en in de omgeving er rond liggen er ook massa’s vuil. Soms worden die vuilhopen in brand gestoken.
Het verkeer is wat chaotisch, geen discipline. De fabrikanten van plastieken bloemen doen gouden zaken, want minstens elke km staat er wel een gedenkplaat voor één of meerdere doden, versierd met die plastieken bloemen. Vele wegwijzers staan zowel in het Servisch schrift als in ons schrift. Enkele alleen in het Servisch, maar dat zijn dan plaatsen die voor de toerist niet belangrijk zijn.
Er rijden heel wat auto’s rond, sommige nog uit de oude tijd, dat zijn nu bijna rijdende wrakken. Andere zijn ingevoerde tweede-, derde- of zoveelstehandswagens. Nabij Cetinje zien we heel wat auto-invoerders, waarbij de Franse, Duitse of Belgische nummerplaat nog vast hangt. Ook deze auto’s zijn meestal niet meer geschikt om in West- Europa te rijden, te zien en te ruiken aan de uitlaatgassen. En dan zijn er ook nieuwe wagens.
Te zien en te horen aan de autobestuurders met vreemde nummerplaten, vooral Zwitserland, Luxemburg, VS en Duitsland, zijn er heel veel Montenegrijnen uitgeweken . Ik las ergens dat iedereen met verstand zijn land heeft verlaten om elders in Europa werk te vinden. Ook ten tijde van de Balkan oorlog zijn mensen gevlucht.
Vanuit Gent rijden we 2.000 km om de grens met Montenegro te bereiken. We doen er 3 dagen over met de eerste overnachtingsplaats in het zuiden van Duitsland, de tweede in Kroatië, bij Zadar. Het grootste deel van de weg volgen we snelwegen, maar die eindigen in Kroatië bij Ploče, tussen Split en Dubrovnik. In Montenegro zijn er geen snelwegen.
Behalve in Kroatië en het kleine stukje Bosnië-Hercegovina, is de munteenheid de Euro. Men hoeft echter geen Kroatische Kuna te wisselen of te kopen, brandstof en tol kunnen met een kredietkaart betaald worden.
En de mensen: enerzijds zien we oudere, heel klassiek geklede, meestal armere mensen, dit vooral in het binnenland. Ook jongere mensen, die het niet zo breed hebben, kom je overal tegen. En dan zijn er ook de jonge, moderne mensen, alleen of in groep, steevast bezig met hun eigen gsm bezig. Maar dat kennen we ook bij ons. In het binnenland zie je ook dikwijls niet meer zo jonge mannen die druk doend babbelen bij een koffie.. Montenegro is vooral een mannenmaatschappij!
En dan de temperaturen einde juli , begin augustus? ’s Nachts wad het tussen minder dan 10°C (in de bergen op 1400m) en 30°C (aan de kust bij Budva. Overdag ging het van 20°C, weer in de bergen, tot 40°C in de hoofdstad Podgorica en aan de kust bij Budva.
We overnachten op campings. In Montenegro zijn de campings zoals 30 jaar geleden de gemeentelijke campings in Frankrijk waren, vrij klein, weinig sanitaire voorzieningen, douches met koud water (alhoewel de watertank op het dak staat en door de zon verwarmd wordt) , geen lavabo’s maar een goot met kranen, hurktoiletten (en bij uitzondering een zittoilet), … . Meer luxe is hier op campings , zeker in het binnenland, niet te vinden! Aan de kust is het iets beter, maar het onderhoud is beperkter, zelfs al staat er iemand de hele dag met emmer en dweil klaar. Campings zijn bezig zich te moderniseren, soms door een nieuw sanitair gebouw met een zittoilet, meermaals door warm water te voorzien. Maar geen westerse standaard, evenmin aan westerse prijzen!
Na 19 dagen en 2100 km kunnen we zeggen dat we ongeveer alle bezienswaardigheden in Montenegro bezocht hebben. Er zijn nog heel veel oude monasteria, Servisch ortodox, die langs de weg aangeduid zijn, ook nog echte ruïnes van burchten welke we niet hebben bezocht. Maar die waren meestal een zoveelste herhaling en veel minder interessant dan deze die we bezochten.
Wat hebben we bezocht?
- de nationaal parken: er zijn er 5 waarvan we Durmitor het beste vonden, zowel voor de wandelingen als de uitzichten. Het moeilijkst te bezoeken is Skadar Lake National Park, men moet een boot huren (westerse prijzen) en de meeste vogels zijn er tijdens onze winter.
- de oude steden, met zware muren versterkt waarbij we Kotor, Herceg Novi en Bar de mooiste zijn. Bar bestaat uit deels heropgebouwde en deels nog platliggende ruïnes (aardbeving 15 april 1979. Budva is erg tegenvallend, overtoeristisch
- de stadjes met lokale musea, vooral prehistorische vondsten, wat over de gevechten tegen de Turken en traditionele kleding. Het geheel aan musea is het mooist in Cetinje
- de zee, het allermooiste en toeristisch nog OK, is de baai van Kotor. Verder naar het zuiden zit en vooral ligt, het overvol.
Gedurende 19 dagen hebben we 2100 km in Montenegro gereden en zowat alles bezocht