Reisverhaal «oosten en noorden van het zuidereiland»

Nieuw Zeeland, onze echte tegenvoeters | Nieuw Zeeland | 6 Reacties 26 Januari 2017 - Laatste Aanpassing 29 Januari 2017

3. pinguïns, zeeleeuwen, zeeberen en boulders

We rijden langs de het oosten richting zuiden door de Canterbury vlaktes. Rechts van ons zien we op een afstand de besneeuwde toppen van de Nieuw-Zeelandse Alpen. De lucht is vandaag helder zodat we de bergen heel duidelijk zien.
De weilanden waar we langs rijden worden begraasd door koeien en door schapen, telkens in grote kuddes samen. De meeste schapen zijn geschoren, sommigen echter moeten hun dikke jas nog kwijt geraken.

Kaart waar de plaatsen welke we bezoeken zijn aangeduid

Wat zuidelijker zijn er ook meerdere grote graanvelden met een oppervlakte welke we in Europa zelden zien. Hier is plaats genoeg.

Af en toe rijden we over een lage brug, de langste meer dan 1km, over rivieren. De rivieren vervoeren smeltwater uit de bergen. Op dit moment is de hoeveelheid water (relatief) beperkt.

Bij Timaru komt de weg weer dichtbij de kust.
Timaru is een vrij grote haven waar een drukke bedrijvigheid heerst, we zien op afstand vooral containertransport.

Timaru heeft een beschutte baai, Caroline Bay met een strand. Er zitten enkele mensen, sommigen gaan even in het zeer koude water.

de begroeiing van de duinen wordt afgeschermd en beschermd

Op het einde van het strand, bij de havenmuur, is de plaats waar de Dwergpinguïn ’s avonds bij duisternis aan land komt.
Blijkbaar echter worden er dit jaar sporadisch één of twee dieren gespot.

plek waar waarschijnlijk een nest van de Dwergpinguïn was. Nu, einde januari, hebben de kuikens al enkele weken het nest verlaten

In de grotere omgeving van Timaru werden er door de Maori rotstekeningen gemaakt. Men kan ze onder leiding van een gids gaan bekijken, voor 125 Nieuw-Zeelandse dollar (bijna 100€)!

We wandelen rond in het stadje, groot voor Nieuw Zeeland met zijn 33.000 inwoners.

er is een kleine, mooie rozentuin

door de hevige regen en storm de afgelopen dagen, zijn de bloemen niet meer mooi

enkele gebouwen

camping in Timaru

Oamaru ligt 85 km zuidelijker. Dit stadje is bekend voor zijn Victoriaanse gebouwen, veelal vervaardigd uit de witte Oamaru kalksteen.

enkele statige gebouwen, hoogstens 160 jaar oud


In de oude pakhuizen zijn nu allerlei zaakjes ingericht oldfashion stijl.

aan de ene straat een mooi gebouw, aan de andere straat, de andere uitgang van het gebouw, uitzicht van een pakhuis

het voormalige whisky bedrijf

waar nu nog steeds een Nieuw Zeelandse whisky proeverij is. De brouwer, een dame, komt elke twee jaar naar België, voor haar het land waar alles is en dat alles heeft

sommige pakhuizen doen nog als dusdanig dienst. Hier wordt wol van merinoschapen verpakt en opgeslagen. Momenteel is er de periode van de wolschering, dus er heerst in deze sector nu een drukke bedrijvigheid

er is, verrassend, een bord in het Nederlands

blijkbaar is de bakker een geïmmigreerde Nederlander

Tussen de camping en het stadje ligt het mooi onderhouden gemeentelijke park.

ook hier is de camping goed onderhouden

het gemeentelijk park

met mooie, statige bomen

en ook weer een rozentuin

en een serre waar zelfs de groene planten kleurrijk zijn

een zomers bloeiende planten palet

Oamaru is daarbij ook gekend voor zijn pinguïns. Aan het zuidelijke uiteinde van het stadje komen bij duisternis de Dwergpinguïns aan land. Er zouden hier zo een honderdtal dieren aan land komen, wanneer het duister is. We zijn er rond 20u30 op het niet betalend gedeelte. Op het strand en vooral de rotsen liggen verscheidene Nieuw Zeeland Zeeleeuwen en Nieuw Zeelandse Zeeberen, te zonnen en af en toe even te bewegen. Het is een soort die nog weinig vertegenwoordigers heeft, de dieren zijn met uitsterven bedreigd.
De zeeleeuwen wachten, net zoals de vele mensen, op de pinguïns. Af en toe sleept er zich één richting zee. Op het land zijn de dieren niet handig genoeg om de pinguïns te jagen en ze op te peuzelen

de Nieeuw Zeelandse Zeebeer

Het is al even na 21u als de eerste groep van ongeveer 10 Dwergpinguïns met de golven aan land gegooid wordt. De dieren hebben geluk, het is hoogtij, dus hun run over het strand, de helling op naar hun nesten, is korter. We zien de vogels snel waggelden vooruit bewegen, zoiets tussen stappen en lopen. Ze blijven goed samen. Vrij snel zijn ze uit het zicht verdwenen.

wegens de invallende duisternis is het moeilijker op een foto van de Dwerpinguïn te nemen

2 km zuidelijker is de plaats waar de met uitsterven bedreigde Geeloogpinguïn woont en zich voortplant. Het probleem van de Oamaru kolonie is dat nog niet zo lang geleden alle kuikens zijn gedood. Hierdoor zijn er dit jaar weinig Geeloogpinguïns te zien.

het strand diep onder ons gelegen. Hier wonen enkele Geeloog pinguïns

Deze dieren komen vroeger aan land. We zijn hier rond 18u. De uitzichtplaatsen zijn hoog boven het strand, dus op een veilige afstand zodat de vogels ongedwongen naar hun nest kunnen.
Ook hier liggen drie Nieuw Zeeland Zeeleeuwen. Slechts één gaat uiteindelijk naar zee.

deze dieren (zeeleeuwen en zeeberen) zijn helemaal niet handig op het land, de zee is hun voorkeur biotoop

We zien na een tijd één Geeloogpinguïn naar zijn nest waggelen.

het nest is ergens onder de takken

Een hele tijd later komt nummer twee aan land. Deze gaat zo langzaam naar het nest, dat de eerste pinguïn weer naar buiten komt om de tweede aan te porren verder te lopen. Na een tijdje uiteindelijk gaan ze beiden naar hun nest.

de pinguïn links is de talmer, de rechter pinguïn port hem of haar aan verder te stappen

zo te zien lijkt de tweede niet erg geneigd mee te gaan

eindelijk zijn ze beiden bij het nest, oef…

Ongeveer 60km zuidelijker ligt Moeraki. Op het strand zijn de Moeraki boulders te zien. De Nederlandse vertaling is “grote kei”, maar naar ons gevoel klinkt “boulders” beter bij het geologisch verschijnsel.

de grootste boulder, ongeveer 2m diameter


De boulders werden zo een honderd duizend jaar geleden gevormd. Toen was dit gebied bedekt met zee. De modder bevatte een enorme massa schelpen en plantaardige resten. De kalk van de schelpen, soms ook een klein ander iets zoals een takje, vormden de kern waarrond zich mineralen begonnen af te zetten. Heel langzaam, tientallen miljoenen jaren lang, groeide de boulder. Het geheel is een samenkitting van stenen met kalkaders tussenin

hier is het centrale deel al weggeërodeerd

Sommige werden groter, andere bleven kleiner. Ongeveer 40 miljoen jaren geleden steeg de zeebodem, de boulders kwamen in de getijdezone te liggen. Toen begon de erosie.
Bij hoogtij zijn de boulders nauwelijks te zien, ze liggen meest onder het wateroppervlak. Gelukkig komen wij hier bij afgaande tij.

4. warmwaterbronnen op weg naar het noorden
Omdat de weersvoorspellingen in het zuiden en het westen van het zuidereiland voor de volgende 10 dagen bar slecht zijn -voor natuur hebben we liever klaar weer- vertrekken we naar de noordkust van het zuidereiland.

Door de aardbeving in november 2016 met epicentrum tussen Christchurch en het noorden van de oostkust, is de oostelijke weg helemaal onderbroken. Alle vervoer moet nu door het binnenland.

Het landschap tijdens de eerste dag is heuvelachtig. De weg loopt gedeeltelijk langs een grote rivier.

Wat later komen we in het gebied van de warmwaterbronnen. Nieuw Zeeland ligt immers ook op de Vuurring. Hier komen veelvuldig aardbevingen en vulkaanuitbarstingen voor, in Nieuw Zeeland zijn dat vooral aardbevingen.

Nieuw Zeeland is aangeduid op de Ring of Fire kaart

In het gebied rond Hanmer zijn er enkele warmwaterbronnen. Wetenschappers zouden aangetoond hebben dat het water van de Hanmer rivier diep in de aarde verdwijnt en daar door het vulkanisme opgewarmd wordt. Ongeveer 2 jaar later zou dat zelfde water terug aan de oppervlakte komen met een temperatuur van meer dan 42°C.

Kaart waar Hanmer is aangeduid

Hier zijn er nog meer toeristen, de prijzen van wat dan ook zijn daarom nog hoger.

De weg naar de noordkust loopt voor het allergrootste gedeelte door natuur. Er zijn geen dorpen, slechts hier en daar een soort stalling. Af en toe zijn er weiden met koeien of schapen, eerder zeldzaam.
De totale route is meer dan 350 km, veelal vrij saai met weinig zicht.
Het regent of het heeft net geregend, er zijn nogal wat plassen en de bergen zitten in de wolken. Niet bepaald aantrekkelijk om hier te blijven -de mogelijkheden zijn trouwens onbestaand tenzij we wild zouden kamperen.


Pas vrij dicht bij de kust komt blauwe lucht tevoorschijn. Als we de bergen afdalen komen we in het mooie weer. Gedaan met de koude, de mist, de regen en de wolken.

5. van Abel Tasman N.P. naar Cape Farewell
we gaan direct vrij westelijk naar Motueka. Dit stadje telt ongeveer 7.500 inwoners en is de toegang tot het Abel Tasman Nationaal Park. Dit nationale park is het kleinste van Nieuw Zeeland en, volgens de reisgidsen, het gemakkelijkst toegankelijke.


De Nederlander Abel Tasman heeft het gebied in 1642 beschreven, hij reisde met zijn schepen aan de noordzijde van het zuider-eiland. . Door problemen met de Maori bevolking verloor de Nederlandse vloot 4 mannen. Ze zijn terug gekeerd, eerder weggevlucht, richting Australië of Tasmanië. Het meest noordwestelijke punt is vernoemd naar hun afscheid “Cape Farewell”.
Pas 2 eeuwen later is in de buurt een permanente nederzetting van blanken ontstaan.

kaart van het zuidelijk eiland waar deze plaatsen zijn aangeduid

Het Abel Tasman Nationaal Park kan bezocht worden door een trektocht in het binnenland van het park. Die duurt 3 dagen. Veel mooier echter is de trektocht langs de kustroute die regelmatig zichten geeft op baaien en de zee. Daarnaast is er nog een heel uitgebreid aanbod aan tochten via het water: cruise al dan niet gecombineerd met enkele uren strand, of met een wandeltocht langs een deel van de kust-trektocht. Wij kiezen voor dit laatste.

de boten leggen gewoon aan op het strand. Een lange, opgevouwen loopplank wordt open geplooid zodat iedereen met droge voeten aan boord komt


We varen evenwijdig met de kust, daar waar er vogels of zeehonden te zien zijn, gaat de boot dichtbij.

op een bepaalde plaats nesten kormoranen

wat verder, op een groter eiland, ligt een zeehonden kolonie. De wijfjes hebben deze maand een jong laten geboren worden. Hier een moeder met kind

hier gaat het jong alleen naar de zee

nog wat verder zien we een kleine zeehond spelen in het water

Voor de kust liggen enkele grotere eilanden en vele kleine rotseilandjes.

een van de kleine rotsen

hier ligt een zeer grote, in twee gespleten boulder

een groter eiland

een rots met een grote opening

Het park is erg bosrijk en op vele plaatsen staan de rotsen vrijwel kaarsrecht in de zee.

op de achtergrond het vasteland. Hier komt het gesteente en het bos steil tot aan het water

Afwisselend zijn er stranden met goudkleurig zand.
We varen bijna de ganse kust langs, bij het laatste strand keren we terug. Op de stranden waar oppikken of aan wal laten van passagiers is vooraangemeld, legt de boot aan.

waar boten aanleggen staat er steeds een bord van het DOC (natuurbeschermingsministerie in NZ)

Op de terugweg stappen wij af op Medlands strand.

deze boot brengt ons aan wal voor de wnadeling

Daar starten we een wandeltocht van ongeveer 2u, op en neer, dikwijls over bruggen, soms langs bergbeekjes.

de varen is de nationale plant van Nieuw Zeeland

meermaals lopen we over een brug

eenmaal is er een hangbrug

doorkijk op een baai

van op de brug kan de rivier goed gefotografeerd worden


Dan komen we op het strand bij Torrent Bay. Tijd voor de picknick, samen met vele andere mensen die hetzelfde idee hebben.

het strand van Torrent Bay

Omdat over enkele uren laagtij is, kunnen we onze tocht verder zetten langs een gebied waar het zeewater is weggetrokken. Soms gaat het over keien, soms over schelpen, soms moeten we waden, en dikwijls lopen we (blootvoets) door de modder.

modder die aan de voeten kleeft

omdat de zee hier bij het land vrij ondiep is, is de grondoppervlakte bij laagtij veel en veel groter

Na ongeveer een half uur kunnen we weer kousen en schoenen aantrekken, moeten we nog even klimmen en weer afdalen en komen we bij Anchorage strand. Hier ligt het strand zeer beschut in een baai.

het strand van Anchorage

Na een tijdje worden we opgepikt en varen we terug naar het beginpunt. Met bussen worden de gasten naar hun verblijfplaats terug gebracht.

Voor het strand van Motueka loopt een smalle landtong. Hier komen enkele soorten trekvogels uit Siberië voor. Verder zijn er bij laagtij heel wat waadvogels die in de natte bodem regenwormen en andere kleine organismen vinden. De wandeling op zich is niet erg goed aangeduid, op het reusachtige strand (laagtij) vinden we plassen en vogels.

op weg naar het strand komen we langs een weide waar een aantal Australische Bergeenden (Tadorna tadornoides). De wijfjes hebben een witte kop, de mannetjes een zwarte

Finsch’s scholekster (Haematopus finschi)

 de Marmergrutto (Limosa fedoa) heeft een enorm lange snavel

prachtige vogel met een mooie gele snavel en poten. Maar de naam ervan vind ik niet

links de Nieuwzeelandse Zwarte Scholekster (Haematopus unicolor)

een overvliegende Witwangreiger (Egretta novaehollandiae)

op het strand liggen reusachtige mosselschelpen

Rond Motueka is de bodem erg vruchtbaar. Er wordt fruit gekweekt, appels, peren, kiwi’s, bessen, steenvruchten, en er wordt ook hop geteeld.

op de achtergrond zijn er hopvelden, vooraan links een boomgaard met appels, vooraan rechts een nieuwe aanplanting van wijndruiven

Daarnaast zijn er, zoals overal in NZ, grote boerderijen met zeer veel koeien, stieren en veel kalveren. Momenteel staan de kalfjes in groep op een afzonderlijke weide.

de weiden worden frequent besproeid met water zodat de grasproductie groot is. De runderen worden met vele samen op één weide gelaten. Er is voldoende voedsel en plaats om neer te liggen. De meeste koeien moeten melk leveren, af en toe zien we en weiland met een vleesras.

We rijden in een bocht rond het Abel Tasman NP. De weg kronkelt en gaat over de Tataka heuvels.
Tijdens de klim naar de pas (805m) hebben nog enkele uitzichten op de stranden van het Abel Tasman Nationaal Park en de Tasman Baai

dikwijls is de kust niet te zien en kijken we uit op valleien in het binnenland

Tijdens de afdaling zijn er geen zichten op de zee, die hier Golden Bay genoemd wordt omdat er ooit 5 klompjes goud werden gevonden. Na de vondst kwamen jaren goudzoekers naar deze plek. Het succes echter herhaalde zich niet.

Bij Takaka splitst de weg zich. De ene richting laat ons toe bij de noordzijde van het Abel Tasman NP te komen. De andere weg gaat naar de omgeving van Cape Farewell.

deze bloemen zien we overal op het zuidereiland. Nu staan ze volop in bloei

De weg naar Cape Farewell volgt de Golden Bay kust.

langs een inham van de zee zit de Witwangreiger (Egretta novaehollandiae). We mogen niet te dichtbij komen want dan vliegt de vogel weg

en wat verder in de zee zwemt een grote school Zwarte Zwanen (Cygnus atratus)

vlakbij bloeien allerlei soorten bloemen

Helemaal op het einde van het noordwestelijke schiereiland, hangt het smalle Farewell Spit, een 24 km lange landtong, bij hoogtij 800m breed, bij laagtij 6 km! De hoogste duinen zijn ongeveer 30m.

het begin van Farewell Spit. De zee is aan beide zijden te zien, de buitenzee is de Tasmaanse Zee, de binnenzee is de Golden Bay

Dit duinengebied is een zeer belangrijke plaats op aarde waar trekvogels uit Siberië komen overwinteren. Daarom is de zandbank-landtong beschermd gebied. Enkel één reisorganisatie mag excursies maken naar de vuurtoren op het einde van de landtong. Er mag enkel halt gehouden worden bij de kolonie Jan van Genten. Wij maken deze dure excursie niet mee, er kan geen vogelobservatie gebeuren.

De eerste 4km strand aan de Golden Bay, mag bewandeld worden. Bij hoogtij kunnen vogels geobserveerd worden, ze zwemmen dan dichtbij het eigenlijke strand.

Omdat hoogtij om 11:15 is maken we de wandeling de volgende ochtend. Er is een wind, die tijdens de 8 km wandeling als maar sterker wordt. Bij de wandeling heen hebben we wind mee, maar bij het terugkeren zit de wind tegen.

wanneer we op het strand komen is er direct een groep Finsch’s scholeksters  (Haematopus finschi) te zien

Australische steltkluut (Himantopus leucocephalus) is begrijpelijk, een steltvogel

er zijn heel wat Zwarte Zwanen die een eindje wegvliegen

hun vleugels gaan vrij langzaam op en neer

Zwartsnavelmeeuw (Laurus bulleri)

grote delen van het strand liggen bezaaid met schelpen of resten van schelpen

wanneer we over de grote hoeveelheid aangespoelde bomen kunnen kijken zien we duinen

 een foto van de duinen verderop is erg vaag wegens het opstuivende zand, omwille van de hevige wind

na 4 km moeten we terug keren. Het gebied verder is vogelreservaat. Op het strand zien we een groot bot liggen van een walvis. De landtong is desastreus voor walvissen. Er zijn momenten dat ze met honderden tegelijk aanspoelen. Soms zijn ze nog te redden door een grote groep vrijwilligers die ze terug naar zee slepen. Soms vinden de walvissen hun dood op het strand

We wandelen ook naar de kaap, Cape Farewell zelf. Het is een korte wandeling.
De kaap heeft zijn naam gekregen door kapitein Cook toen hij het zuidereiland verliet.

de borden in de natuurgebieden zijn steeds zeer goed leesbaar, hebben een duidelijke kleur en zijn informatief

Cape Farewell

aan de andere zijde zien we een andere hoge rots, ook erg kaarsrecht

op de rots aan de voet van Cape Farewell liggen enkele zeehonden van de zon te genieten

op dezelfde rots staan enkele scholeksters

Het mooiste strand van de noordkust, volgens lokale info, is Wharariki Strand. Om er te komen rijden we langs een niet verharde weg, daarna is er een mooie wandeling (duur 30 minuten).

bij het begin van een wandeling of bij een kruispunt tussen 2 wandelroutes, zijn de borden erg duidelijk

een deel van het pad gaat door weiden

de weiden behoren tot een werkende boerderij. Om het probleem van gesloten en open hekken te omzeilen is er telkens een ladder gemaakt om over de omheining te klimmen

de stranden hier bestaan uit mooi wit zand, lager bij de zee is het zand bruiner

Bij laagtij kan men op het strand wandelen, bij hoogtij is er geen strand, enkel water.

er liggen verschillende rotsen in zee voor het strand

de rotsen lijken massief, maar onder een bepaalde hoek hebben ze allemaal een “venster”

op het strand komt er een grote zeegrot voor. Bij hoogtij stroomt het water hierdoor. Zo te zien aan het water dat langs de muren en het plafond druipt, gaat de zee hier wild tekeer

een foto binnen in de grot

op een eilandrots, die nu bij laagtij toegankelijk is, zijn zeehondenpups met elkaar aan het spelen. Af en toe gaan ze ook in een kleine waterpool

een mooi strand, ver weg en afgelegen, met nauwelijks 50 toeristen, en een blauwe hemel


Nadien maken we nog een derde wandeling, eerst door weiden met schapen, dan door bos om uiteindelijk ook bij het strand aan te komen. Hier zijn afgevallen rotsblokken waar fossielen van zee-organismen in voorkomen.

de schapen staan of nieuwsgierig te kijken, ofwel hollen ze weg alsof hun leven bedreigd wordt

resten van oorlogsmunitie hier op het strand!

een leeg strand…

de fossielen zijn moeilijk te vinden, hier toch een van een schelp

mooie wandelingen hebben we deze namiddag gemaakt

ook hier zien we de Purperkoet (Porphyrio porphyrio)

Op de camping horen we de geluiden van de Oriool. Dus gaan we op zoek naar de vogel, moeilijk om te fotograferen want hij/zij zit steeds tussen de takken

Olijfrugwielewaal (Oriolus sagittatus)

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

 

Plaats een Reactie

greta van vaerenbergh ziet er helemaal niet slecht uit, doet ook wat aan Europa denken. Heb een foto bijgevoegd van de agapanthus die ook in onze tuin bloeit en die ik meen te herkennen op een van jullie foto's. deze keer zonder foto, verzenden lukt niet Hier alles rustig, geen nieuwjaarsviering gezien maar één inschrijving... Geplaatst op 02 Februari 2017
Ann Lou en Stephan, Prachtige reis hebben jullie daar. Jullie blog lezen is een beetje meegenieten. Bedankt voor de vele foto's en nog een schitterend vervolg gewenst. Ann en Ronald. Geplaatst op 31 Januari 2017
Astrid Op de trein naar Parijs, dus tijd om te genieten van jullie prachtig reisverhaal. Geniet van zon, zee en strand?? Geplaatst op 30 Januari 2017
katrien dag Lou en Stephan zo te lezen en te zien genieten jullie volop en valt er zo veel moois te ervaren! dank dat ik mag meereizen met jullie. ondertussen hebben we hier een superfijn nieuwjaarsfeestje gehad vandaag met mijn broers en zussen en partner. lieve zondagavondgroet. Katrien Geplaatst op 29 Januari 2017
Erik en Els Schitterend! Hééél mooi, geniet ervan! Te koud om te zwemmen, Stephan? De buitentemperatuur en/of het water? Groetjes Geplaatst op 29 Januari 2017
Cecile Hallo tegenvoeters Hier zondagmiddag,grijs weer Genoten van de foto s met vele mooie stranden, boulders,rotsen met vensters, groene weiden ... Maken die pinguïns hun nesten met die dikke takken ? Is toch wonderlijk om dat met snavel te realiseren Veel plezier verder Gr Cecile Geplaatst op 29 Januari 2017

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking