Reisverhaal «5. Westkaap: binnenland en westkust»

Zambia en zuidelijk Afrika | Zuid-Afrika | 9 Reacties 09 November 2012 - Laatste Aanpassing 05 November 2013

Nadat we een aantal km de grens tussen de Noordkaap en de Westkaap provincie voorbij zijn, verandert de vegetatie en ook wel het landschap. In de Noordkaap provincie is er korte begroeiing, weinig of geen bomen en enkel groen daar waar er water wordt opgepompt.

Er komen in de Westkaap meer groene, zij het doornige of vetplantachtige struiken voor. We zien ook meer runderen. Het landschap bevat meer tafelbergen, dus de weg gaat iets meer op en neer. Na ongeveer 75 km komen we het eerste stadje tegen, Beaufort West. En ook de bebouwing is anders. Er zijn meer koloniale huizen en gebouwen. Ik las onlangs dat de Westkaap provincie minder Afrikaans aandoet dan de meer noordelijke en oostelijke streken. Hier zijn natuurlijk de blanken als eerste toegekomen, de Boeren en later de Engelsen. Zij hebben hun stempel gedrukt op de streek.

De streek wordt hier de Karoo genoemd. De Karoo is een halfwoestijn met vooral regen in de zomer (de wintermaanden in Europa) en met een oppervlakte die 18 maal deze van België is. De Karoo is dus zo groot als Frankrijk. Het grootste deel van de Karoo is vlakker dan waar we nu zijn.

Niet ver van Beaufort West ligt het Karoo National Park. Vermits de geologie, het klimaat en de plantengroei hier anders zijn dan bij de vorige parken, is ook het dierenleven hier anders. De dieren die voorkomen in het park zijn deze die hier (vroeger) van nature uit leefden.

De vegetatie is droog en bomen zijn een zeldzaamheid. Omdat er echter in het Karoo N.P. een aantal beken stromen is er rond de beken een hogere plantengroei. Maar echte bomen komen er niet voor.

In het park heeft men een lijst van de voorkomende reptielen en amfibieën, een vogellijst en een lijst met zoogdieren. Allemaal zien we ze zeker niet, maar omdat er voor ons toch wel wat onbekende soorten voorkomen, zijn die lijsten een goede leidraad om in onze boeken op te zoeken over welk dier het gaat.

Wegens de rechte wanden in de rotsmassieven komen hier ook arenden voor. De Witkruisarend is het symbool van het Karoo National Park. Hij wordt hier de zwarte arend genoemd. Om de vogel te kunnen zien heeft men een uitzichtpunt gemaakt bovenaan de rotsen bij een diepe en loodrechte vallei. Overdag zien we de vogel niet, maar we gaan terug wanneer het bijna avond is. En we hebben geluk, de Witkruisarend zweeft door de vallei en zet zich even op een rots waarbij hij met de telelens (Lou) en de verrekijker (Stephan) goed zichtbaar is.

Het grondgebied van het Karoo National Park is niet toevallig gekozen. De streek hier is een paradijs voor geologen en paleontologen. Beaufort West is een grondlaag die tijdens de laatste periode van het Primair, nl. het Perm gevormd werd. Deze laag is van uitzonderlijke betekenis voor de paleontologen. Tijdens die periode was er hier een bijzonder rijk dierenleven dat nergens anders op aarde zo belangrijk was. De gewervelde landdieren hadden toen de mogelijkheid om zich met plantaardig materiaal te voeden. De dieren waren groot, hadden zeer goede tanden en zeer sterke kaakspieren om het vezelrijke materiaal te kauwen. Daarbij hadden ze een lang spijsverteringskanaal waarin positieve bacteriën voorkwamen die hielpen bij de spijsvertering. Men vermoed dat deze dieren enorme hoeveelheden gas, waaronder methaan, produceerden. De gewervelden die voordien leefden waren vooral vleeseters, terwijl plantaardig materiaal werd verteerd door insecten.

Ook reptielen kwamen voor. Het type waarvan men overblijfselen van gevonden heeft zou een voorouder zijn van de schildpad

De gewervelden die eerst beschreven werden waren reeds 15 miljoen jaar voor de dinosauriërs aanwezig in de Karoo. Zij hadden geen verband met elkaar. De gewervelden zouden de voorouders van de zoogdieren zijn, dus ook van de mens, terwijl de reptielen de voorouders van sommige huidige reptielsoorten en van de vogels zouden zijn. Men vermoed ook dat de gewerveldenkoudbloedig waren, maar door hun enorme lichaamsmassa gemakkelijker hun temperatuur hoger konden houden.

Men heeft hier naast de zeer vele versteende skeletdelen van verscheidene diersoorten, ook een versteend volledig skelet gevonden van een kleiner gewervelde die, naar men vermoed, onder de grond leefde.

Het einde van de Perm periode, 251 miljoen jaar geleden, betekende in de Karoo, en op aarde ook het einde van het dieren- en plantenleven dat toen al aanwezig was. Men vermoed dat die uitsterving in minder dan 50.000 jaar gebeurd is. Aan de fossielen in het Beaufort West sediment weet men dat hier het meest voorkomende en sterkst uitgebreide dieren- en plantenleven van die periode aanwezig was. Waarom het leven toen voor meer dan 95% is uitgestorven weet men niet erg goed. Misschien was de extreme droogte in deze periode oorzaak, een droogte waaraan de dieren helemaal niet aangepast waren. Misschien was ook de extreme opwarming door de broeikasgassen verantwoordelijk. Onderzoek naar de oorzaken is nog niet ver gevorderd.

Sinds we in de Westkaap provincie zijn volgen we de N1, de baan die van Kaapstad via Johannesburg naar Musina (Limpopo) en de grens naar Zimbabwe loopt. In het totaal is deze baan 1980 km lang!

Van Johannesburg naar Kaapstad gaat er ook dagelijks een trein in beide richtingen. De spoorlijn is in de jaren 1880 aangelegd en een jonge Schotse ondernemer, die naar Kaapstad kwam om bij de bouw te werken, stichtte in 1884 een dorpje, Matjiesfontein, langs de spoorlijn. Hij bouwde het als een luchtkuuroord wegens de gezonde, heldere lucht die er in de Karoo aanwezig was (en is). De beau monde van die tijd kwam naar het dorpje, de Schot had hier immers ook een aangepast hotel gebouwd. Later diende het dorpje ook als overnachtingsplaats voor mensen die de lange treinreis maakten. Er waren ook restaurants, zodat de reizigers hier, tijdens een halte van de trein, de mogelijkheid hadden hier te eten. Toen was er immers geen restauratiewagen in de trein. Later verviel het dorp wat, maar de hotelier besliste om alles te renoveren en in 1975 werd het ganse dorp beschermd monument. We gaan even langs, immers ook Churchill, Cecil Rhodes, de sultan van Zanzibar, waren hier ook. Echt leuk!

We houden halt in Worcester, daar is een botanische tuin van Karoo planten. Omdat de Karoo zo uitgebreid is, komen er hier ook planten voor die bvb. groeien langs de westkust tegen Namibië.

November is een mooi moment om door de Karoo te rijden, vele planten staan immers in bloei, paars-violette velden, gele velden, ook wel schakeringen van groene velden.

Dit Karoo landschap is soms ook meer dor, soms groener. Dit blijft zo tot we op de Hex River Pass komen. Bij het afdalen van de pas gaat er plots een andere wereld open. Enerzijds zien we een vallei met aan beide zijden mooie hoge rotsen, anderzijds is het gebied waterrijk en staat de vallei vol met druivenstokken. Er zijn heel wat waterspaarbekken aangelegd want de druiventeelt heeft veel meer water nodig dan dat de Karoo van nature kan leveren door de regen. Er worden ook nog nieuwe druivenstokken aangeplant, alles heel keurig en net en in grote aantallen.

De natuurlijke vegetatie is nu geen Karoo vegetatie meer, maar de Kaapse Fijnbos. Deze vegetatie is ook een droogtevegetatie, maar verbruikt toch iets meer vocht dan deze van de Karoo op een meer permanente basis.

In Paarl, een stadje met mooie natuur en het Taalmonument dat we vorig jaar bezochten, slaan we af richting noorden. Voorbij Wellington is er Bain’s Kloof en Bain’s Pass. Bain was een wegeningenieur die in Zuid-Afrika heel wat moeilijke wegen en passen heeft aangelegd. Deze pas is naar hem vernoemd. De baan gaat door een kloof met steile wanden. De bodem van de kloof is erg smal en er loopt een riviertje door. De weg ligt een heel eind hoger.

Hier krijgen we al heel wat moois van de Fynbos planten te zien. Ze zijn veel groener en er staan er ook heel wat in bloei.

Een erg typische soort planten die in de Fynbos voorkomen zijn de Protea, een grote groep met allemaal erg mooie bloemen. Ze bloeien op verschillende momenten van het jaar (uitgezonderd tijdens de winter). In het Afrikaans worden ze Suikerbossie genoemd, ze trekken met hun bloemen de kolibri’s, in het Afrikaans de Suikerbekkies, erg aan.

Nadien rijden we over de Michell’s pas, veel minder spectaculair, en komen we terecht in Ceres. Vanaf Ceres zijn er niet alleen druivenboerderijen, maar ook boerderijen waar citrusvruchten, vnl. sinaasappels, en boerderijen waar appels en peren gekweekt worden. Dat zijn niet zo kleine boomgaardjes, nee, het zijn immense landerijen waar de halfstambomen keurig op een rij staan, allemaal voorzien van wateraanvoer.

We rijden nu richting Citrusdal, maar moeten eerst nog over de Gydopas. Eens die voorbij rijden we voor een hele tijd op een hoogplateau, waar de citrus-, appel- en perenteelt verder gaat. Al de landerijen hebben grote waterreservoirs.

De bedrijven hebben ook verpakkingseenheden en erg grote opslaggebouwen. Van één, erg groot bedrijf, zien we ook vele bussen om tijdens de pluk overal werknemers te gaan ophalen. Nu wordt er gesnoeid, daarvoor zijn er minder arbeiders nodig. We zien ook sinaasappelkwekerijen waar de sinaasappels aan de bomen blijven hangen en uiteindelijk afvallen. Misschien is er momenteel geen afzet?

Citrusdal is, net zoals Ceres, een centrum van fruitteelt. We rijden er door om dan richting Cederberg Wilderness area te gaan.

Dit is een gebied met erg mooie landschappen en vegetatie waar men wandelingen en vooral trektochten kan maken. Dat laatste is niet meer voor mijn knieën, dus we beperken ons tot de wandelingen. Het gebied werd al bewoond door de San die rotstekeningen hebben achtergelaten.

Een preciese datering heeft men niet, ergens tussen de 5000 en 300 jaar geleden (laatste jaartal dateert van de komst van de blanken, zij verdreven of doodden de San).

De eerste wandeling gaat tussen allerlei rotsformaties waarvan er enkele een naam kregen. Niet alleen de rotsformaties zijn mooi, ook de bloeiende Fynbos vegetatie is erg gevarieerd . We wandelen er ongeveer 2,5u op goed te vinden paden.

Een volgende wandeling gaat naar een natuurlijk gevormde Stadsaal-grot met natuurlijke zuilen, gevormd door erosie. In dit gebied zijn er ook rotstekeningen. Daarom moet men een permit kopen en krijgt men de code van een cijferslot om de poort te kunnen openen en binnen te rijden in het gebied.

De rotstekeningen hebben meerdere kleuren, maar enkel de tekeningen in de okerbruine kleur zijn nog echt goed zichtbaar. Daarbij moeten ze ook tegen weer en wind beveiligd zijn, de best bewaarde zitten onder overhangende rotsen en nooit in de volle zon. De okerkleurige verfstof werd gemaakt door een mengsel van zachte okerkleurige rots, die fijngemaakt werd, te mengen met water, bloed en plantensappen. Een zwarte kleur werd gemaakt door houtskool te gebruiken, witte kleurstof door witte klei. Maar het oker was van die aard dat het ingedrongen is in het rotsgesteente en dus beter vastgehecht is.

De mensen die dichtbij de olifanten staan zouden misschien sjamanen zijn omdat ze lange klederen dragen. Hun hoofd is grotendeels verdwenen omdat er een niet-oker-kleurstof gebruikt werd. De sjamanen waren in trance, dit is onder invloed van drugs, en staan gevaarlijk dicht bij de olifanten. Echte uitleg heeft men echter niet omdat de San geen geschreven teksten hebben achtergelaten.

We gaan langs bij een biobedrijf dat sinaasappels en rooibosthee produceert. Het wordt professioneel gerund. Hun sinaasappels zijn voor de binnenlandse biomarkt en ook voor export naar Dubai. Kaapse sinaasappels gaan per boot naar Europa en zijn zo een 3 tot 4 weken onderweg. Ze smaken erg sappig en lekker, vers van het bedrijf. De rooibosthee wordt gemaakt van de bijna naaldvormige blaadjes van de Rooibosplant, een Fynbosplant die alleen in de buurt van het Cedargebergte voorkomt. De blaadjes worden heel fijn gesneden en dan gedurende enkele uren gefermenteerd en gedroogd. Door die vergisting krijgt het aftreksel, de thee, zijn typische kleur en smaak. Het grote verschil met gewone zwarte thee, die ook gefermenteerd is voor een langere tijd, is dat rooibosthee geen theïne (cafeïne) bevat en heel weinig tanines.

We kamperen een nacht op hun camping, nadat we de nacht voordien in het park onze tent hebben opgeslagen.

Een derde wandeling ligt een heel eind van de vorige twee verwijderd. Net als de eerste wandeling, ligt ook deze net buiten de Cederberg Wilderness Area, nu ook op privéterrein. Mits betaling krijgt men een wandelplan en kan men de 2,5u durende wandeling langs San-rotstekeningen stappen.

Dankzij het plannetje met de foto’s, weet men wat er bij elke site het belangrijkste is. Er staan immers vele tekeningen op de rotswanden.

Bij de receptie staan enkel erg jonge Rooibosplantjes. We hebben al hier en daar nagevraagd, maar nog geen Rooibosplanten in de realiteit gezien. Ook in Clanwilliam in het toerismebureau vinden we wat info over de plant en zijn behandeling tot thee. Een Rooibosplantage kan tussen 3 en 5 jaar gebruikt worden, dan zijn de planten uitgeput en moet men een nieuwe plantage opstarten. Elk jaar worden de bovenste 25 tot 30 cm afgeknipt en verder bewerkt. De plant wordt maximaal een halve meter hoog.

Naar Lamberts baai aan de Atlantische Oceaan is het nu niet zo ver meer. Het stadje zelf is niets bijzonders, er is hier echter een heel bijzonder vogeleiland, niet ver van het vasteland gelegen en mat een golfbreker, annex wandelpad ermee verbonden. Tijdens het broedseizoen komt hier een grote kolonie Kaapse- Jan-Van-Gent eieren leggen en ze uitbroeden. Nergens vinden wij wat het broedseizoen van deze vogels is. En we hebben weer eens geluk, er zijn momenteel zo een 17.000 van deze vogels op het eiland bezig met ofwel nog een ei te maken, ofwel met het bebroeden van hun ei. Het is een echt schouwspel, zo een massa lawaai makende vogels die dicht bij elkaar aan zitten, waarbij er ook een aantal rondvliegen op zoek naar voedsel (visjes tot 30 cm lang). Men heeft hier een schuilhut gebouwd in rotssteen waar een groter aantal mensen kunnen staan en zitten. Er is ook wat info voorzien. Er zijn maar 6 eilanden waar deze vogels broeden, er is slechts een van de zes toegankelijk voor het publiek. Natuurlijk mag men niet tussen de vogels lopen zodat ze niet verstoord worden. Naast deze zeer grote kolonie Jan-Van-Genten broedt hier ook de Swartrugmeeuw

Ook de Trekduiker (of Kaapse Kormoraan) zit hier op kunstmatige plateaus’s te broeden. Die broedplaatsen staan op hoge palen, net bij het water. De jongen zijn al vrij groot, maar krijgen toch nog voedsel van de ouders.

’s Morgens komen de kleinere Hartlaubmeeuwen bij ons langs om brood af te bedelen.

Van Lambertsbaai rijden we langs de Atlantische kust richting zuiden. Elandsbaai bestaat uit 2 gedeelten, gescheiden door een estuarium. En daar komen altijd wel wat wtervogels voor, dus een goed plek om even langs te rijden.

Verder langs de weg komen we het Rocherpan National Reserve tegen, ook een vogelgebied. Ook dat bezoeken we door in de 2 schuilhutten bij de waterplas naar de vogels te kijken.

Uiteindelijk komen we terecht in Langebaan, een kuststadje, zoals zo vele. Omdat echter in het West Coast National Park geen camping is, overnachten we in Langebaan, net ten noorden van het park. De laatste week zijn de temperaturen al erg gestegen, in het binnenland overdag meer dan 30°, ’s nachts 13°. Aan de kust is het met de zee(bries)(wind) enkele graden frisser. En dan bedenken dat het in België al bijna winter is met korte dagen. Momenteel is de daglengte hier ongeveer 14u.

Het West Coast National Park heeft als hoofddoel om de westkust-fynbosvegetatie te bewaren. Er komen ook een aantal vogelsoorten voor, ook wel wat overwinteraars uit West-Europa.

Verder is er bij Langebaan het West Coast Fossil Park. Dit gebied was een fosfaatontginning die ongeveer 15 jaar geleden gestopt is. Nadien vond men er fossiele resten. Nu is men reeds 9 jaar bezig, 1 maand per jaar, om een stukje van dit gebied te onderzoeken. Omwille van de klimaats- en bodemomstandigheden zijn hier heel wat botten van vroegere diersoorten gefossiliseerd. Men vindt een aantal girafachtigen, maar met korte nek, een 2-tal uitgestorven olifantensoorten, een uitgestorven neushoornsoort die voorouder is van de witte neushoorn.

De belangrijkste vondst echter is deze van een beer, een dier met een gewicht van ongeveer 750 kg en 3 meter groot. Hier heeft men de eerste maal skeletten van een berensoort beneden de Sahara gevonden. Er zijn dus links geweest met de beren van Noord-Afrika.

We rijden de Westkust verder zuidelijk. Vorig jaar met Pasen hebben we een bezoek gebracht aan Hans en zijn gezin, die toen bij Kaapstad woonden, en daarmee de streek rond Kaapstad uitgekamd. We maken een lus rond Kaapstad en zullen verder de Zuidkust van de Westkaapprovincie bezoeken

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

 

Plaats een Reactie

Astrid We genieten van jullie prachtige beelden! Ze roepen veel herinneringen op. Geplaatst op 16 November 2012
claudine We zijn een weekje in A´sterdam geweest bij ons Sofie daarom pas nu reactie. Vrolijk taaltje dat Zuid-Afrikaans,ken je echt niet de naam van het muisje zonder strepen wel dit is ''streeploos muissie'' denk ik.We hebben genoten van de prachtige foto's en de deskundige uitleg erbij.De Kaapse Vuurvink is zo prachtig uitgedost met fel rode veertjes dat ik nog nooit een mooier vogeltje zag. Beste Lou en Stephan geniet de laatste weken die komen nog met volle teugen van fauna en flora in zomerse temperaturen. GRoetjes van Claudine en Guido. Geplaatst op 13 November 2012
Robrecht en Isabelle We zijn onder de indruk van wat jullie op deze korte tijd weer gezien en beleefd hebben. Maar met een dag van 14u kan men natuurlijk al wat ondernemen :-) Echt genoten van de prachtige foto's van de baie wonderlike wereld van fauna en flora en de prachtige rotsformasie. Heel veel groetjes en nog een prachtige reis. Robrecht en Isabelle Geplaatst op 10 November 2012
Lieve Voila, 'k ben weer mee. Ik heb wat moeten inhalen van jullie fantastisch geïllustreerde verslagen. Tijd te kort. Dat gaat zo als men met pensioen of zoiets is hé. Zijn jullie echt al zo 'getekend' door de avonturen van de laatste weken, dat jullie er echt gepensioneerd uitzien? ochgottekes toch! Kom dan maar gauw terug naar huis. Maar geniet toch nog dubbel van al wat nog komt. Nog veel reisgenot gewenst! Geplaatst op 10 November 2012
Martine Samen met kleindochter Lise hebben we de foto's bekeken. Lise was vooral gefascineerd door de bont gekleurde bloemen en beestjes. Mammie was eerder verkocht aan de mooie tekeningen... sjamanen en olifanten. De eerste herfstdagen hier staan wel in schril contrast met het mooie weer daar. Blijf ervan genieten en hou ons op de hoogte. Groetjes Martine en Lise Geplaatst op 10 November 2012
Cecile Hallo alletwee Prachtig gekleurde vogels en suikerbessies,hier nu proteas in herfstboeketten te koop.geniet van de zon ginder,hier af en toe waterzonnetje en vroeg donker Hier in de Standaard verschenen cartoons van zapiro(zuidafrikaan)over Jacob zuma Die zich vrijkoopt in rechtszaken ivm corruptie,verkrachting,afpersing Ook hou ik artikel bij over opgravingen in pinnacle point in zuid Afrika waar men messen,pijl en boog vond van 70 000jaar oud.tot nu toe max 40 000jaar oud Dus had homo sapiens niet alleen modern lichaam maar ook verstand Dus had hij geen primitieve hersenen zoals tot nu toe aangenomen Ik bewonderde de rotstekeningen die jullie fotografeerden Geniet nog verder van de zomer Groeten Cecile Geplaatst op 10 November 2012
Familie Claerhout Wij genieten echt van de prachtige foto's, echt de moeite! Nie geweun. Geniet nog van de laatste weken Johan, Dominique, Nele, Lot, Floris en Eefje Geplaatst op 10 November 2012
Hans & Co Mam & Voa, Ik zie dat jullie terug op bekend terrein zijn voor ons. Die rotstekeningen zijn super mooi. Ik wist niet dat die rode springkaan giftig was? Geen bezoek gehad van de baboons op de campings in West-Cape? Hier is het ondertussen echt herfst met korte dagen en kou. Volgene week gaan we nog een weekje op vakantie naar de eifel. Geniet er nog van. Hans, Veronique, Kasper & Lily Geplaatst op 10 November 2012
Jozef en Marie-Claire Dag Lou en Stephan, We hebben heel hard genoten van jullie mooie fotos, gewoon prachtig!!! We denken hierbij met heimwee terug aan onze Zuid-Afrikareis van 2003. Geniet nog van jullie reis en we spreken in december zeker met jullie af bij ons in Terhagen. Voor ons zit er momenteel geen reizen in, nu gaan onze bouwplannen voor. Veel liefs, Marie-Claire en Jozef Geplaatst op 09 November 2012

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking