Reisverhaal «Death Road»

Stapje in de wereld deel 1 | Bolivië | 0 Reacties 13 Juli 2017 - Laatste Aanpassing 07 Augustus 2017

La Paz staat gekend voor de Camino de la muerte (letterlijk vertaald: de dodenweg).

Van waar deze naam? Het is een heel smalle route in de bergen richting La Paz. Daar met 2 auto’s elkaar kruisen, laat staan camions, heeft voor heel veel dodelijke ongelukken geleid in het verleden aangezien langs de weg steile afgronden zijn van honderd of meer meter diep. Dezer dagen wordt deze weg hoofdzakelijk nog gebruikt door toeristen die deze afdaling willen doen op een mountainbike.

Met een groepje van 6 mensen (3koppels) en 2 begeleiders begonnen we onze afdaling. Het eerste deel was op asfalt en op de nieuwe baan. Zo konden de beginnende mountainbikers leren omgaan met hun fiets terwijl de mensen die zich comfortabel voelen op een mountainbike al liggend met volle snelheid de afdaling afscheuren. De snelheid die je pakt met de mountainbike is vlotjes de snelheid, of meer, dan het lokale verkeer: topsnelheid van ongeveer 80km/h. Het is wel oppassen geblazen voor inhalend of kruisend verkeer, want bochten afsnijden of rakelings inhalen is hier vrij normaal en vangrails voor de afgrond zijn er niet.

Eenmaal aangekomen op de echte Camino de la muerte was het terug even wennen, want de andere ondergrond, losse zand en steentjes, vereiste een andere rijstijl als je niet zoals sommige toeristen de afgrond wilt bezoeken ... Na enkele kilometers hadden we onze versnelling gevonden: tsjik tsjak volle bak! Met een gemiddelde snelheid van ongeveer 50 - 60 km/h probeerden we onze downhill begeleiders te volgen. Dit lukte toch aardig, maar we moesten soms toch een beetje bij remmen in de bochten. Tussendoor stopte de begeleiders geregeld om de rest van de groep de kans te bieden om bij te benen en zorgde ze voor de nodige foto’s. Voor een rijdende foto van Geert moesten ze toch wel heel snel hun camera zien te pakken, want hij volgde hen op de voet.

Eens beneden, na een afdaling van 4500 tot 1000 meter, kwam je in een totaal ander klimaat aan. Hier zaten we in de jungle en was het lekker warm weer met een zalig zon op je snoet. Met een fris pintje in de hand en voeten in het verfrissende zwembad was het wachten op de lunch alvorens terug te keren via de nieuwe weg.

Een perfecte afsluiter voor het mooie, maar koude Bolivia! Op naar Colombia.

Geert en Maite