Reisverhaal «Medellín en Guatape»

Stapje in de wereld deel 1 | Colombia | 0 Reacties 25 Juli 2017 - Laatste Aanpassing 12 September 2017

Medellin, een stad met een speciaal gevoel en moeilijk te beschrijven. Enerzijds een WOW gevoel omdat het zo een moderne stad is in Zuid-Amerika (metro's, enorme gebouwen,...) anderszijds ook veel armoede, veel daklozen in het straatbeeld. Hierbovenop is het een stad met veel geschiedenis waar verlies, verdriet, pijn, terreur en drugsgeweld aanwezig was.

De eerste dag wouden we graag het Arvi Park bezoeken. Dit zou een groot park. Op 1 teleferico rit verwijderd, zijn van de stad. De teleferico rit zelf zou eveneens de moeite waard zijn omdat je zo over de sloppenwijken op de heuvelwand van de stad passeert. Dit zou je het grote contrast duidelijk maken tussen arm en rijk van deze bruisende stad. Echter toen we de teleferico tickets wouden kopen werden we verrast door het feit dat deze op maandagen nooit open is. Dju! We gooiden snel onze plannen om en zouden proberen om een free walking tour mee te doen. We wisten wel dat de kans zeer klein was dat we effectief zouden kunnen meelopen, want omdat deze tour heel goed is aangeschreven is deze zo populair dat deze al lang volzet was. We plaatsten ons op de wachtlijst, met nota bene 20 mensen voor ons op de wachtlijst, en hoopte op een paar no shows. Na een half uurtje kregen we het negatieve advies dat we niet mee konden. Helaas, dan hebben we de stad maar op ons eigen verkent met een backpacker uit Amerika die ook geprobeerd had via de wachtlijst toch deel te kunnen nemen. We zagen zo de meeste bezienswaardigheden van de stad, maar het meest bij blijvende gebouw was op 1 van de belangrijke pleinen. Omgeven door standbeelden van Botero, een van de belangrijkste colombiaanse kunstenaars, staat er een gebouw dat langs de buitenkant op een kerk lijkt, maar in feite een cultureelcentrum is. Momenteel was er expositie aan de gang van een Colombiaan die van de beroemde Van Gogh hield en hier verschillende replica’s van heeft gemaakt of in zijn stijl schilderde. Het was wel interessant om dergelijke replicas van hem in Colombia te zien.

Tijdens de tweede dag van ons verblijf in deze imposante stad besloten we Guatape te bezoeken als dagtrip. Na 2uurtjes rijden met een flota, dit is een kleinere bus, dat heeft Geert weer mogen aanvoelen met zijn lange benen, stopten we eerst bij La Piedra. Dit is een mega granietenrots in een prachtige omgeving. Bij het uitstappen staan de locals al klaar om je te zeggen dat het een zware wandeling is en dat het dus aangeraden is om een soort van tuktuk te nemen of een paard. De meeste toeristen vallen dan ook in de val maar wij besloten om toch te wandelen, dit was een goede beslissing ook al was er na een aantal meter toch een stress momentje: shit, dees is echt steil, lees: een vertikale muur. Uiteindelijk bleek het maar een korte wandeling te zijn tot aan de parking die totaal niet zwaar is. Nadien moesten ook de luiere mensen de 700 trappen afleggen. Deze 700 trappen werden wel beloond door een prachtig uitzicht van 360graden: het is een meer met allemaal baaien en kleine eilandjes. Na de nodige fotoshoot konden we terug naar beneden en bezochten we het kleurrijke dorpje : Guatape. De muurschilderingen en de kleuren van de huizen geven een heel warm en gezellig gevoel.

Voor onze derde dag in medellin wouden we graag een goede pablo escobar tour vast leggen om de geschiedenis achter deze figuur fatsoenlijk te leren kennen. Deze man heeft veel invloeden gehad op de stad als ook een deel van de geschiedenis van het land getekend. Aangezien niet alles wit of zwart is, was het wel moeilijk om een goede tour te vinden die de waarheid zou vertellen of die niet van een commercieel standpunt was ingesteld. Via enige moeite wisten we er wel enkele te vinden, maar het lot was steeds tegen ons. Of er was geen engels talige gids of er was een sterfte geval of de gids was ziek, bij iedereen was het wel wat. We gaven uiteindelijk de moed op en switchte onze uitstap naar een tour door communa 13. Communa 13 was 3-5 jaar geleden de gevaarlijkste buurt van Medellin. Hier lieten veel mensen het leven door geweld en waren allerhande illegale praktijken dagelijkse kost. Uiteindelijk heeft de overheid hier ingegrepen door met 1500 militairen en twee legerhelikopters binnen te vallen. Heel wat mensen zijn toen opgepakt maar uiteindelijk zijn er maar een 10tal mensen effectief in de gevangenis beland, de mensen die echt in de gevangenis moesten zitten, wisten natuurlijk dat dit ging gebeuren en zijn op tijd gevlucht. De stad heeft hierna ontzettend geïnvesteerd door onder andere overal roltrappen te plaatsen om heel gemakkelijk boven aan de berg te geraken. Ook werden straat artiesten ingehuurd om overal op de muren en gebouwen prachtige graffitti kunstwerken te maken, met elk zijn eigen verhaal. Een museum in openlucht! Nu is communa 13 een van de veiligste buurten van medellin. Het is mooi om te zien dat er nu eindelijk zonder angst kan geleefd worden.

Op naar het volgende avontuur!

Geert en Maite