Reisverhaal «Bali - Duiken met mantas»

Stapje in de wereld deel 2 | Indonesië | 0 Reacties 20 Maart 2018 - Laatste Aanpassing 11 Juli 2018

Halo Indonesie!

Een land met 17.000 eilanden, een twee maanden geldende visa... Waarschijnlijk nog veel te kort....

Onze eerste eiland dat we aandeden was het super toeristische eiland Bali aangezien dit onze port of entry was. In totaal zouden we hier nog een vier keer terugkomen tijdens onze reis, dus het eiland echt bezoeken houden we voor later. Het enige wat we hier nu gedaan hebben was Geert zijn verjaardagscadeau innen, duiken op Nusa Lembon met zijn cleaning station voor Manta's! Drie jaar geleden had Geert deze duik al eens op de planning staan, maar had deze toen moeten annuleren wegens ziekte tijdens zijn reis op Bali. Dit keer was hij kern gezond en was hij klaar wakker in de ochtend. Vandaag zou hij namelijk EINDELIJK eens met manta's kunnen duiken.

Op verschillende duiksites die we in Latijns Amerika deden, bestond de kans om met manta's te duiken, maar helaas hebben ze gedurende een jaar verstoppertje gespeeld met ons.

Wat is nu eigelijk een cleaningsstation of poetsstation? Manta's komen hier naartoe omdat andere visjes hun letterlijk poetsen door de dode huid, bacteriën en parasieten op te eten. Dus heel wat manta's komen hier regelmatig langs. Fingers crossed!

En ja! EINDELIJK !! :)
Tijdens onze duik waren er een 8-tal verschillende manta's die majestueus over het poetsstation gleden. Met hun spanwijdte die op kan lopen tot 5-6m waren ze niet echt schuchter voor ons kleine mensjes. Geregeld kwamen ze eens een kijkje van dichterbij nemen: “Wat zijn deze kleine rare wezentjes die al die belletjes produceren???” Ze cirkelden rond je of gleden echt recht boven je hoofd zodat je volledig in hun schaduw zat, op een gegeven moment zouden we ze kunnen aanraken als we wouden willen. Zalig moment om te koesteren! 30 worden heeft dan toch zijn voordelen! :)

De volgende dag namen we na onze No Flytime het vliegtuig richting het eiland Java, waar onze bezoekers zouden opwachten.

Groetjes,

Geert en Maïté