Reisverhaal «Tangkoko NP»

Stapje in de wereld deel 2 | Indonesië | 0 Reacties 23 April 2018 - Laatste Aanpassing 11 Juli 2018

Om er voor te zorgen dat Maïté niet te vaak gewoon op hotel moest zitten wachten wegens haar oorontsteking en terwijl Geert duiken is, ruilden we Lembeh na twee dagen voor het Tangkoko Nationaal park. Dit nationale park is één van de weinige plaatsen op de wereld waar je nog Tarsiers in het wild kunt zien. Tarsiers zijn heel kleine aapjes , vaak niet groter dan je hand, maar hebben enorme grote ogen in vergelijking met hun lichaam. Aangezien je deze aapjes enkel nog kunt zien in Sulawesi en de Filipijnen, konden we deze kans niet laten schieten aangezien we slechts op 30km verwijderd waren.

Na een heel mooie rit doorheen de bossen en bergen kwamen we aan in het kleine dorpje batu putih en gingen we diezelfde avond al meteen op pad met onze gids om ze te zoeken. Aangezien deze aapjes een zeer specifieke soort boom uitkiezen als slaapplaats en meestal ter plaatsen blijven als ze niet gestoord worden, weten de gidsen waar ze min of meer verblijven in het nationale park. Eens aangekomen aan de boom was er al een groep andere toeristen aanwezig met kanonnen van camera’s. Na een vijf tal minuutjes wachten toonde de eerste tarsier zich en al snel volgenden er andere. Ook waren er twee vrouwtjes met elk een kleintje bij. We genoten ervan om deze prachtige wezentjes op een 2m van ons te kunnen zien en om enkele foto’s te maken. Geert was stiekem toch een beetje jaloers dat hij hier ook niet stond met zo’n camera, want dat zou foto's maken in het donker een pak gemakkelijk maken. Op de terugweg naar het hotel zagen we nog een slapende vogel, een slang, een baby en een volwassen tarentula.

De volgende ochtend om 5u30 stonden we op en vertrokken we opnieuw het bos in. Bij een ochtend wandeling heb je niet alleen terug een kans om tarsiers te zien die ditmaal gaan slapen, maar kan je eveneens makak apen zien. Het was niet lang zoeken naar één van de drie kolonies die leven in het nationaal park. We zagen ze uit de bomen klauteren en ze lieten toe dat we tot zeer dichtbij kwamen. We volgden de apen een 15minuten alvorens opzoek te gaan naar andere dieren. Tijdens onze zoektocht kwamen we nog 2 mannen tegen in een jeep met allerhande camera materiaal. Blijkbaar was dit een filmploeg van discovery channel die bezig waren een documentaire te maken over Indonesië en het diverse wildlife. Zo vertelden ze dat ze ongeveer een 6 maanden in Indonesië zullen verblijven om ongeveer een vijftal afleveringen te filmen op de verschillende eilanden. Ze waren wel nog maar pas begonnen met filmen en eer al de nabewerkingen, verkoop etc afgerond zouden zijn, zijn we 2-3 jaar verder voordat we de beelden effectief op tv zouden zien.

Na de makakken gingen we een kijkje nemen bij de boom waar we de tarsiers de vorige avond zagen. Helaas was de boom leeg en zagen we dat er een los stokje in een van de hogere gaten stak. Dit wou zeggen dat iemand ze waarschijnlijk opgejaagd had om ze in de ochtend te kunnen zien en dat ze hun vaste thuis nu geruild hadden voor een andere boom. Elke tarsier kolonie heeft zo een vijftal backup bomen om naar toe te kunnen vluchten als er gevaar is. Het is nu aan de gidsen om de nieuwe boom te vinden voor de volgende avondwandeling. Verder kwamen we nog een drietal uilen en een groep Gus Gus apen tegen. De kingfisher die de gids zocht zagen we maar in een flits, maar de geheime boom van onze gids herbergde wel een twee tal andere tarsiers. Een meer dan geslaagde ochtendwandeling als je het ons vraagt.

We eindigden ons bezoek van Sulawesi af in Manado om nog een laatste keer naar de dokter te gaan. Helaas was de ontsteking nog niet opgelost met de gegeven medicatie en kreeg Maïté andere pillen mee. Dat het maar snel betert, want nu begint de duikboot wel heel dichtbij te komen …

Groetjes

Geert en Maïté