Reisverhaal «Yogyakarta»

Stapje in de wereld deel 2 | Indonesië | 0 Reacties 24 Maart 2018 - Laatste Aanpassing 12 Juli 2018

De voorbije 4 dagen gebruikten we om onze reis doorheen Indonesië een beetje verder voor te bereiden. Vanuit een comfortabel hotel met zwembad en goed internet konden we ongestoord overdag werken aan de planning en s'avonds met het thuisfront bellen, want binnen 4 dagen staat er hoog bezoek op de planning! Niemand minder dan de pa van Maïté zal samen met Patricia ons de komende twee weken vergezellen op onze trip doorheen Indonesië. Aangezien Hedwig een gepubliceerd auteur is, vonden we het niet meer dan gepast dat hij de komende twee weken deze blog zou overnemen en de reiservaring van zijn kant zou vertellen. Hedwig, the floor is yours!

Algemeen

Indonesië is een prachtig land. Het bestaat uit meer dan 17.000 eilanden. Wij bezochten samen met Maïté en Geert twee eilanden: Java en Bali.

De eerste week brachten we door op het eiland Java. 

We landden op Yakarta, de hoofdstad van Indonesië, na een vlucht van meer dan 12.000 km of 14u vanuit Amsterdam. Jakarta ligt in het Westen van Java. We namen meteen nadien een binnenvlucht van 1u15 tot Yoyakarta, ergens in het midden van Java. Daar wachtten Maïté en Geert ons op. We verbleven vier dagen in Yoyakarta en bezochten o.a. het waterpaleis, het Kraton, de tempels van Borobudur en Prambanan. We planden eveneens een fietstocht langs de rijstvelden.

Daarna trokken we richting Oost-Java waar we de Bromovulkaan beklommen. Het was ook de bedoeling om de Ljenvulkaan te beklimmen, maar deze bleek gesloten te zijn voor het publiek wegens een te grote uitstoot van giftige gassen.

De tweede week brachten we door op Bali. 

De eerste drie dagen verbleven we in Pemuteran, gelegen in het Noorden van Bali. Het was de bedoeling om hier wat te rusten en te snorkelen. Maar de grote passie van Geert (en intussen ook van Maïté) zorgde ervoor dat we onze eerste duikervaringen konden opdoen. Vervolgens reden we met een chauffeur doorheen het prachtige landschap van Munduk richting Karangasem waar we de oostkant van Bali ontdekten, met o.a de prachtige rijstvelden. Onze laatste twee dagen brachten we door in het drukke Ubud, centraal gelegen in Bali, en op een uurtje rijden van Denpasar, waar wij het vliegtuig naar huis namen, en Maïté en Geert het vliegtuig naar Sulawesi.

INDONESIE – Java

Midden – Java:Yogyakarta met o.a. tempel Borobudur en Pambanan (4 dagen)

Chicken Church’ en Borobudur Tempel

Voor ons bezoek vanuit Yogyakarta aan de Gereja Ayamtempel, beter bekent als de ‘Chicken Church’, en vooral de Borobudur Tempel huurden we voor de ganse dag een chauffeur in voor nog geen 30 euro. De rit was slechts een goeie 40 km, maar omwille van de drukke wegen deed de chauffeur er wel 2u over, enkele rit.

chicken-church

Chicken Church’ zoals ze genoemd wordt door de lokale bevolking, bleek helemaal niets met een kip te maken te hebben, maar wel met een (vredes)duif, alhoewel ik moet toegeven dat de vorm van het gebouw meer weg had van een kip dan wel van een vredesduif. De ‘Chicken Church’ is gebouwd in de jaren negentig en is een plaats van rust en gebed. Ze is gelegen in een prachtig stukje natuur. Via een binnentrap kan men naar de kam van de kip (of vredesduif) waar men een prachtig zicht heeft op de vallei, met in de verte de Borobudur Tempel. Van hieruit lijkt het een piepklein tempeltje.

Tijdens de wandeling in de kerk vinden we vooral elementen terug uit het christendom (wat kitcherige bijbeltaferelen zoals David en Goliat, een kerststal en een Mariabeeld) gecombineerd met hedendaagse wandschilderingen met boodschappen als ‘No Drugs – Kill the generation’ en afbeeldingen van het moderne knalwitte operagebouw in Sidney of de scheve toren van Pisa.

Een mooie wandeling in de bossen achter dit vredesgebouw bracht ons naar een prachtig zicht op de vallei waar Geert toeliet dat we hem samen met Maïté fotografeerden voor een bloemenkrans in de vorm van een hart. Volgens Maïté is dit een unicum, dat we zeker willen koesteren.

Hoofdreden van onze daguitstap was uiteraard de Borobudur Tempel. Deze majestueuse boeddhistische tempel werd gebouwd in de jaren 750-850.

We kochten een combiticket voor de Borobudur tempel en de Prambanan tempel die we ’s anderendaags zouden bezoeken. De eerste tempel is van Boeddhistische oorsprong; de tweede is hindoeïstisch. De Boeddhistische tempel is veel strakker, en eigenlijk één grote stupa. Er zijn negen etages, en elke etage laat je toe een wandeling rondom te doen. Boeddhisten doen iedere etage 7 keer, in de richting van de wijzers van klok.

borobodur---veel-volk-12-7-2018-10-49-12

borobodur---discussie

borobodur---geert-met-veel-vrouwen


Op de bovenste etage zijn er 72 kleine stupa’s waar verschillende scholierenmeisjes met een prachtig gekleurde hoofddoek ons aanspraken om samen op de foto te mogen. Patricia vond dit wel leuk. Geert blijkbaar ook :)

borobodur---geert-en-maite

borobodur---behind-the-scenes

Geert was overigens in een echte fotomood en liet na wat aandringen opnieuw een fotoshoot toe.

Even vroegen we ons tijdens het bezoek af waarom er zoveel ‘onthoofde’ boeddhabeelden waren, tot de schrijver van deze bijdrage zich herinnerde dat er ook nogal wat plunderingen geweest waren en dat men niet beter vond dan het hoofd van de Boeddha eraf te hakken omdat dit minder zwaar was om mee te nemen.

Om 17u15 moesten we de tempel verlaten. De zonsondergang zagen we vanuit de auto.

Centrum van Yogyakarta met waterpaleis en Kraton

’s Anderdaags brachten we in de voormiddag een bezoek aan het centrum van Yogyakarta.

Vooral het waterpaleis – het privé-zwembad van de Sultan – maakte diepe indruk, vooral op de mannen.

kraton---torenzicht

De sultan keek vanuit zijn toren naar zijn harem badende vrouwen en koos de meest geschikte concubine voor de dag. Patricia vond dit een minder prettige gedachte, wat wij - geciviliseerde mannen - wel konden begrijpen.

Het Kraton, het koninklijk paleis, maakte geen bijzondere indruk op ons, behalve de eerste gebouwen, een soort spiegelpaleis, waar de gladde vloeren Hedwig deden denken aan een dansfeest. Jammer genoeg mochten we deze vloeren die blonken als een spiegel niet betreden. Een tangootje zou anders wel plezier gedaan hebben. Ook interessant waren enkele documenten in het Nederlands met o.a. een brief van wijlen onze koning Boudewijn.

We waren heel blij om even de sfeer van het poppentheater op te snuiven. Achter de schermen bleek het echter veel interessanter te zijn, dan vooraan waar we op een stoeltje moesten zitten om naar een voor ons onbegrijpbaar soort ‘schimmenspel’ te kijken. Geert vond wel dat het er gewelddadig aan toe ging.

Het spektakel achter de schermen was dus wel boeiend om zien. We zagen muzikanten met een sigaret in de mond op allerlei cymbalen en klokken slaan, terwijl één man verschillende poppen hanteerde waarvan de schaduw geprojecteerd werd op een scherm.

kraton---schaalspelers

Maïté wrong zich ook in alle mogelijke houdingen om een prachtig plafond van één van de zalen te fotograferen. Ze haalde hier duidelijk succes bij de toezichter die haar bewonderend aankeek.

kraton---maite-de-spion

Tempel Prambanan

Voor onze excursie naar de prachtige tempel Prambanan hebben we dankzij de goede zorgen van Maïté veel centjes uitgespaard door het openbaar vervoer te nemen i.p.v. een taxi. In een comfortabele bus met (te) sterke airco waren we op een uurtje aan het eindstation. We leerden ook veel bij over de hedendaagse manier van reizen van jongeren. Zo zag Maïté door een App op haar smartphone “Maps.Me” dat we nauwelijks op 400 meter stappen van de ingang van de tempel waren en dat we dus niet moesten ingaan op het voorstel van verschillende mannen om ons tegen betaling met paard en kar naar de ingang te brengen.

Al van bij het welkomstdrankje werd ik aangesproken door een gids die perfect Nederlands kende. Hij wou me absoluut in contact brengen met zijn zoon die op de universiteit zit en eveneens Nederlands studeert. Verrassend hoe snel deze Indonesiërs Nederlands leren, deze jongeman begon amper 3 maanden geleden met zijn studies... Het koloniaal verleden van Nederland hier in Indië laat duidelijk zijn sporen na. Overal zien we overigens in het straatbeeld woorden als ‘Knalpot’ , helm, spanduk, kantor, apotek, vet, straat, ... Een Indonesisch meisje noemde haar kat ‘poesjie’...

De tempel kreeg veel bijval van Patricia die duidelijk meer houdt van de ruimte, speelsheid, openheid van het hindoeïsme. De Prambanan is een heel groot tempelcomplex waarvan de drie belangrijkste en grootste tempels zijn toegewijd aan de goden Shiva, Brahma en Vishnoe. We bezochten elke tempel apart en hielden een actuele meditatie bij de karakteristieken van elke god. De grootste tempel is gewijd aan de god Shiva. De Shiva staat symbool voor degene die alles vernielt wat niet meer zinvol is in ons leven. Als je iets nieuws wil beginnen in je leven moet je het overbodige weggooien. De Shiva is niet bang de strijd aan te gaan. De Shiva is ook de danser. We zagen de vrouwelijke Shiva en de mannelijke. De Brahma is de creator, de schepper van het leven. En gelukkig is er ook nog de Vishnoe. Dat is de beschermer. Er zijn ook dingen in het leven die je best niet weggooit, maar veilig koestert en bewaart... Ik vroeg aan Maïté welke dingen zij uit haar opvoeding wil bewaren in de stille hoop uiteraard dat ze de drie in evenwicht weet te brengen, maar ze lijkt me alvast heel goed bezig.

pranbanan---gekkebekken

We hadden niet meer de tijd om het hele complex te bezoeken en wachtten dus tot we rond de tempel de zonsondergang konden fotograferen, tot groot plezier van Geert.

’s Avonds gingen we eten in de “ViaVia”, een Vlaams initiatief dat ook terug te vinden is in Mechelen en Leuven. Je betaalt hier wel het dubbele van de prijs (totaal bijna 20 euro voor 4 personen), maar voor Maïté en Geert was het een gelegenheid om nog eens een lekkere burger met frietjes te eten. En voor de mannen het plezier om nog eens een biertje (halve literflessen) te drinken.

via-via

Fietstocht op het platteland van Yogyakarta

Onze derde dag in Indonesië werd georganiseerd door ViaVia. Met de fiets trokken we naar het platteland, op nauwelijks 2-3 km van het centrum van de stad. Vooral de rijstteelt wekte onze belangstelling. We volgden het hele proces van het kiemen van zaadjes (de baby-plantjes, zoals onze gids ze noemde), het planten van de kleinere rijstplantjes en het oogsten. Blijkbaar zitten we in april wat dit betreft in het beste seizoen, tussen het regenseizoen en de droogte. In deze periode wordt zowel geoogst als geplant.

de-dames-planten-rijst

de-heren-oogsten-rijst

Leuk was zeker om zelf kroepoek te maken en te bakken. Lekker, als die heel vers is. Geert en Hedwig leerden ook een nieuwe stiel: het bakken van stenen voor de bouw.De vrouwen onder ons waagden zich aan het planten in ondiep modderwater. Dat schijnt hier typisch vrouwenwerk te zijn. De mannen zorgden voor de oogst : rijstkorrels scheiden van de halmen. Zou ook dat weer een typisch verschil zijn tussen mannen en vrouwen?

Hoogtepunt was zeker het (onverwachte) Javaans moslimhuwelijksfeest. Een prachtig getooide bruid kwam in stoet de feestruimte binnen. We werden toegelaten op het feest, en mochten zelfs even in de keuken waar we een voorproevertje van de bruidsmaaltijd kregen. Met een welgemeende ‘Matur Suwun’ (Javanees voor ‘dankjewel’), namen we afscheid.

kroepoek-make

Kroepoek ligt te drogen in de zon

bakstenen-maken

Bakstenen maken

javaans-huwelijk

Javaans huwelijk

De namiddag brachten we door aan het zwembad, een welgekomen rust.

Wat ons nog opviel die eerste week...

Reizen met Maïté en Geert is een boeiend gebeuren. Ze weten de interessantste plekjes uit te kiezen, en bovendien ook nog op de goedkoopste wijze. Op Java kan je dagelijks je familie en vrienden trakteren, zo goedkoop is alles in verhouding met Europa: een lekkere maaltijd in een door het hotel aangeraden restaurantje in de buurt kost nog geen 5 euro voor 4 personen, een ritje met de becak (een soort bakfiets waar je voorin met twee personen kan inzitten) kost nauwelijks 1 euro. Een chauffeur reserveren via GRAB kost hier minder dan één euro voor een rit van ongeveer 4 km. De GRAB is de ‘Uber’ van bij ons waartegen onze taxichauffeurs in Brussel regelmatig staken. Dit soort stakingen is in Indonesië echter onmogelijk, terwijl we toch ook wel klanken horen van ontevreden taxichauffeurs of becakrijders. Ook bij hen storten de prijzen in...

bekak-regelen

Maïté onderhandelt over de prijs met een gemotoriseerde becakrijder

Wat is de beste manier om Geert te verleiden?

geert-met-snoepje-lokken

geert-wordt-erin-geluist

Je koopt vooral heel veel snoepjes in de Colruyt... (werkt ook bij andere winkelketens)

Nieuwe gewoontes... even aanpassen...

douche-en-wc-combo

Het was wel even wennen, die toiletten van Indonesië, zonder wc-papier... Hoe moesten we dit aanpakken?

positie-op-wc

Bljikbaar is het ook voor Indonesiërs niet evident om te weten hoe een Europees toilet te gebruiken... Deze tekening hing in het toilet van het koninklijk paleis.

Vraagje: Waarom is het uiterst onbeleefd om met je linkerhand een Indonesiërs ‘dag’ te zeggen?

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Jogjakarta»

Jogjakarta (74)

29 Maart 2018 | Stapje in de wereld deel 2 | Indonesië | Laatste Aanpassing 11 Juli 2018

  • Paleis Jogja
  • Fietstour : trouw
  • Mendi tempel
  • Fietstour: trouw

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking