Reisverhaal «Dunedin»

Stapje in de wereld deel 2 | Nieuw Zeeland | 0 Reacties 26 Februari 2018 - Laatste Aanpassing 08 Juli 2018

26 februari – Dag 18

Vandaag is DE grote dag! Vanaf nu kan ik mijn broer officieel ne oude zak noemen voor een jaartje, want vandaag bereikt hij de magische kaap van 30 jaar oud! Vanaf nu is het downhill za ;). We vierden zijn verjaardag op een eerder rustige manier, kwestie van zijn leeftijd. Na wat uit te slapen en een uitgebreid verjaardagsontbijt, brachten we een chill stadsbezoekje aan Dunedin zelf. Dunedin is een vrij kalme, universiteitsstad met enkele prachtige universiteitsgebouwen en een interessant station. Bij de campus van Ingenieurs stond er een proef opgesteld met twee fluisterschotels. Hierin moest je fluisteren en met de weerkaatsing van de schotels was het 20m verder hoorbaar. Zeer intrigerend. Tegen de avond gingen we op restaurant om Geert zijn verjaardag te vieren met een goei glas wijn en een dikke steak in het Lone Star steakhouse.

27 februari – Dag 19

In de ochtend brachten we nog snel een bezoekje aan twee kerken die ons intrigeerde en hierna gingen we op excursie met ELM wildlife tour naar het Otago schiereiland. Dit gehele schiereiland herbergt een schat aan wildlife. Aangezien veel van deze gronden privé eigendommen zijn, is het aangeraden een toer te boeken aangezien zij overeenkomsten hebben met de boeren.

Een eerste stop bracht ons naar de enige broedplaats op het vaste land waar je de Royal Albatrossen kunt zien. Dit zijn de grootste zeevogels ter wereld en kunnen een spanwijdte hebben van wel 3meter, een immense vogel dus. Tijdens ons bezoekje aan het centrum konden we nog 4 nestende albatrossen met kuiken zien, waarbij twee van de nesten de moeder gewillig was om even op te staan zodat we haar kuiken konden aanschouwen. Verder hadden we geluk dat er die dag een beetje wind stond, want dit zorgde ervoor dat er ook enkele exemplaren aan het vliegen waren. Als zo een grote vogel vlak boven je hoofd voorbij zweeft, dat hoor je wel, ZOEF.

Wistjedatje:

Wist je dat een moeder albatros zijn kuiken na enkele weken reeds een keer op dieet zet? Blijkbaar wordt het kuiken groot getrokken tot een gemiddeld gewicht van 12 kilo, maar is hij op moment te zwaar om te kunnen zweven in de lucht. Als hij zijn eerste vlucht poging zou wagen door van de kliffen te springen, zou de zwaartekracht hem genadeloos tegen de grond doen smakken. Een tweede poging zit er dan niet meer in … Dus enige oplossing, vermageren. De ouders komen in de “vasten” periode minder frequent kijken naar het kuiken om het te voeden tot het een gewicht bereikt heeft van 9kilo.

Wist je eveneens dat het ongeveer een volledig jaar duurt van zwanger worden tot een kuiken groot brengen? Na deze periode houden de ouder het even voor bezien en “scheiden” ze voor een volledig jaar. Ieder gaat zijn eigen weg en geniet een jaar van de eenzame rust op zee. Na dit scheidingsjaar komen ze terug samen en begint het hele proces opnieuw (zwanger, opvoeden, scheiden,...). Albatrossen zijn vrij monogame vogels.

Na ons bezoek aan het albatrossencentrum reden we verder over het schiereiland richting twee uitkijkhutten vanwaar we zeeleeuwen konden zien. We hebben er al enkele kunnen zien gedurende onze tijd in NZ, maar deze beestjes zien blijft fijn.
Van hieruit reden we naar een afgelegen stuk strand die door de boeren geschonken zijn aan ELM zodat ze het terrein kunnen omheinen en zo te beschermen tegen roofdieren. Op deze beschermde stukken strand kan je namelijk zowel de Yellow Eyed pinguïn als de Bleu pingun zien omdat hier verschillende nesten zijn. Lang moesten we in ieder geval niet wachten, want het eerste koppel kwam al vrij snel uit het water, perfect getimed! Even de vleugels een beetje droog schudden en terug in plooi leggen en daarna waggelden ze over het strand richting de duinen waar hun nest is.

Ps: Ook deze vogels zijn monogaam en de dood van een van de partners is nefast voor de populatie, want snel vinden ze geen nieuwe partner.

Groetjes,

Koen, Geert en Maïté