Reisverhaal «Panama City en omgeving»

Stapje in de wereld deel 1 | Panama | 0 Reacties 29 Augustus 2017 - Laatste Aanpassing 31 Oktober 2017

Je zou het haast niet geloven, maar des ondanks dat we in zo een zalig kingsize bed sliepen stond er toch een wekker. Dit omdat Geert te springen stond om naar het heuse panama kanaal te gaan, Kijken voor de doorvarende schepen die meer frequent zijn in de ochtend uren. Maïté dacht : “alle bon, we zullen de ingenieur zich maar laten uitleven !”. We bezochten eerst de miraflores lock en keken vanuit een aanliggend uitkijkplatform toe hoe een 5 tal schepen de klassieke sluizen passeerden. Het waren helaas wel niet de gigantische container schepen, want deze gebruiken de nieuwe sluizen iets verder op. Hierna was het de beurt aan het aanliggende bezoekerscentrum om iets dieper in te gaan op de werking van het kanaal en de recentelijke uitbreiding van het kanaal om de nieuwste generatie containerschepen aan te kunnen. Geert wandelde gefascineerd rond en las elk bordje met uitleg terwijl Maïté het na 30minuten toch wel stilletjes aan beu was …

Na het Panama kanaal bezochten we Casco Viejo, een buitenwijk van de moderne stad Panama city. Vroeger was dit de kern van de stad, maar midden de 20ste eeuw zijn de vele koloniale gebouwen helaas in verval geraakt omdat iedereen deze locatie achter zich liet voor de grotere, nieuwere stad aan de overkant van de oevers. Vele mensen hebben in de recentelijke jaren het grote, toeristische potentieel ingezien van dit gebied en zijn momenteel bezig met restauratie werken om dit gebied te doen heropleven als een toeristische locatie. Momenteel is het gebied dus een mix van gerestaureerde koloniale hotels en restaurants omgeven door restanten van kolonialen gebouwen waar enkel nog de buitenmuren rechtstaan met een balkon dat elk moment kan instorten.

De volgende dag bezochten we het Metropolitan National park, een natuurgebied aan de rand van de stad. Bij het beklimmen van de heuvel in het midden van het park heb je een uitzicht over de stad, met vele wolkenkrabbers, omgeven door een dikke jungle. Hoe groot kan het contrast wel niet zijn. Tijdens het wandelen zelf hoorden we vele dieren geluiden en de hele tijd het facebook messenger beltoon geluidje. We dachten even dat we zot werden, want er was helemaal niemand in de verste verte te bespeuren. Achteraf bleek dit een vogel te zijn die dit geluid maakte. Heeft facebook dit geluid gepikt van de vogel of is de vogel zo vaak in contact gekomen met deze moderne maatschappij dat hij dit geluidje gewoon geworden is door de vele verslaafde wandelaars? No lo sé . Het is eveneens in dit natuur gebied dat we onze eerste luiaard wisten te spotten in de bomen en hij deed zijn naam eer aan! Veel beweging was er niet in te bespeuren.

Wist je datje:

Een luiaard op de 2e plaats staat van al de dieren qua nodige slaap? Gemiddelde slaapt een luiaard namelijk ongeveer 20u per dag. De koala staat op nummer 1! We weten dus ondertussen waarin Maïté wil reïncarneren in haar volgende leven ;).

De luiaard slechts 1 keer per week naar beneden komt om zijn behoeften te doen en nadien een nieuwe boom uit zoekt om te slapen.

Voor onze laatste dag in Panama city besloten we een auto te huren omdat we interesse hadden in twee sites die niet vlot te bezoeken waren met het openbaar vervoer. ‘S ochtends om 5u pikten we onze hyundai op en cruisden we over de Panamese snelweg richting het Soberania National park om op de bekende pipeline road te wandelen. Historisch gezien was het deze weg dat de Spanjaarden gebruikten om het inca goud van Panama city naar de kust te brengen om nadien te verschepen naar Spanje. Nu wordt de weg enkel gebruikt door enkele wandelaars die hier dieren proberen te spotten in de dikke omliggende jungle. Zo landde er recht voor Maïte haar neus een toecan, één van de vogels die Geert graag wou zien. Echter was Geert bezig een foto aan het trekken van een ander beest. Het was dus een hele opdracht voor Maïté om zonder te veel lawaai Geert zijn aandacht te krijgen, anders zou de toucan wegvliegen. Uiteindelijk lukte dit en wees ze subtiel richting de toecan en kon Geert deze toch nog enkele seconden zien. Punten voor het spotten voor Maïté!

Tegen de middag lieten we het nationaal park achter ons en reden we richting fuerte San Lorenzo. Dit fort is een van de drie voornaamste forten die dienst deden om Panama te beschermen tegen Piraten die uit waren op het vele Inca goud dat via Panama richting Spanje verscheept werd. Fun fact, deze historische site ligt midden in een militaire zone dus hier kan je niet zomaar geraken. We moesten richting het militaire checkpoint rijden waar onze paspoorten werden gecontroleerd en we kort ondervraagd worden over wat we hier kwamen zoeken. Na het gebruik van het woordje “toerist” en “Fuerte San Lorenzo” werd de poort open gedaan en kregen we de nodige wegaanwijzingen om het fort te bereiken. We reden door een verwilderde jungle en passeerde verlaten militaire hangaars en een vervallen Amerikaans dorpje waar commando's in de jaren 70 verbleven voor de jungle stage die in samenwerking met Panama werd georganiseerd. Na een uurtje rijden over een gebroken asfalt weg kwamen we bij het fort aan, we hadden dit pareltje volledig voor ons alleen. We wandelde op ons gemak door de verschillende tunneltjes en inspecteerden elke hoek van elk kamertje. Op het bovendek herbergde het fort nog verscheidenen originele kanonnen uit de 15de – 16de eeuw. De aandachtige bezoeker kon zien dat er twee types waren, namelijk van Spaanse en Britse makelij. Dit komt doordat het fort drie keer ten val is gekomen door piraten, o.a. de bekende piraat Morgan en Drake, en deze hebben hier kanonnen achter gelaten gedurende de tijd van hun bezetting.

Tegen de late namiddag verlieten we het fort zodat we nog op tijd zouden zijn om de Caraibische sluizen van het Panama kanaal te bezoeken. Bij deze sluizen (Gatun sluizen) konden we wel van dichtbij de gigantische container schepen zien voorbijvaren, we stonden er praktisch langs. Om het zelfs nog leuker te maken, je kon hier met je auto over de sluizen zelf rijden! Een kans die Geert zeker niet links liet liggen en zonder te twijfelen reed hij naar de sluispoort. Na even te wachten tot de poorten gesloten waren, reden we met onze huyndai over de sluis en passeerden we recht voor de boeg van één van deze reuzen van de zee. Je voelt jezelf enorm klein op dat moment. Zeer impressionant, maar Maïté had het nu wel stilletjes aangehad met heel het panama kanaal gebeuren. Snel terug richting Panama city om onze rugzakken te maken voor onze volgende stop: Santa Catalina.

Groeten