Reisverhaal «San Blas eilanden»

Stapje in de wereld deel 1 | Panama | 0 Reacties 24 Augustus 2017 - Laatste Aanpassing 31 Oktober 2017

Na 4 maanden in Zuid-Amerika te hebben gereisd was het tijd om naar Centraal-Amerika te vliegen. Althans dat was het plan, want vliegen van Colombia naar Costa Rica bleek niet zo goedkoop te zijn en we besloten het dan over een andere boeg te gooien en met een zeilboot naar Panama te gaan via de San Blas eilanden. Dit is een eilanden archipel bestaande uit om en bij de 365 eilanden waarvan er enkele bewoond zijn door de Kuna indianen. De eilanden zijn vooral bekend vanwege hun postkaart gehalte : turqoise blauw water, witte stranden en als enigste vegetatie palmbomen. Er zijn ook enkele eilandjes waar slechts 1 palmboom op staat. Er zijn slechtere plaatsen om uw vliegtuigtijd voor in te ruilen ;).

De avond voor vertrek uit Cartagena ontmoetten we de crew en de mede passiegers. Tijdens de briefing kregen we te horen wat we konden verwachten en wat we moesten meenemen, in grote lijnen kwam dit neer op : snacks, twee sets zwemkleren omdat je hierin leeft en je eigen alcohol. Het verwondert dan ook niet als je iedereen ziet klaar staan voor vertrek op de pier met palletjes bier. Het leek wel een festival vertrek. Aan boord werden we verwelkomd met een eerste maaltijd : kip met curry cocosmelk. WoW, dit smaakt heerlijk, dacht Maite, want het was een smaak die ze al 4 maanden niet meer geproefd had. Met kleine dingen kan een mens toch gelukkig zijn :-)

De eerste etape van de cruise bestond uit 36 uur non-stop zeilen, want we moesten van Colombia door open zee in Panamese vaarwateren komen. Veel anders dan op het dek hangen en elkaar leren kennen bij een biertje was er dus niet te doen. De twee nachten van deze oversteek waren extra kort vanwege het schommelen van de boot. Maite, die van boven lag in het stapelbed, schoot meerdere keren wakker om haar eigen vast te houden zodat ze niet naar onder zou totteren.

Na deze etappe van 36uur zouden we wakker worden in rustigere wateren omgeven door paradijselijke eilanden. De volgende dagen genoten we van strand, volleybal en snorkelen. De tweede dag op de eilanden werd er een poging gedaan om een strandvuur te starten, maar dit mislukte omdat het hout te nat was. We zouden die avond meer natuurlijk licht hebben door in het ondiepe water te wandelen en onze voetstappen te zien oplichten met bioluminiserende plankton.

De laatste dag ankerde we voor één van de bewoonde eilanden. Hier zouden we gaan snorkelen op een rif dat meerdere wrakken herbergde. We werden bij een gezonken zeilboot gedropt waar we een poging tot vrij duiken deden. Terwijl de eerste lichting werd weggebracht informeerde Geert zich naar het verhaal achter deze gezonken boot en blijkbaar herbergt deze boot een moord verhaal . Kort samengevat, de moordenaar zou zich voor gedaan hebben als nieuwe kapitein, de oude ontslagen hebben en de boot geclaimed hebben om charters van mensen of goederen uit te voeren. Dit allemaal gebeurde zogezegd in naam van de eigenaar terwijl deze eigenlijk al omgebracht was en zijn laatste rustplaats had gekregen, met een betonblok aan zijn benen, in de diepte van de zee. Deze persoon zou dit al drie keer op dergelijk manier gedaan hebben alvorens hij gepakt werd en deze boot was dus een van de drie.

Na de vrije duik kregen we twee uur beach time alvorens richting vaste land te varen. Tijdens het wachten op ons middageten, vertelde onze kapitein het verhaal over een grote ferry die we op het rif gestrand zagen liggen. Deze zou de kapitein vast gevaren hebben bij een poging om zijn eigen catamaran los te trekken die de vorige dag gestrand was. Hoe gaat dat verhaal weer over dien ezel en die steen ? Blijkbaar kun je in dit wreck geraken via een buitenboord ladder en onze kapitein liet verschillende foto’s zien van op het wrak waar alles onder een hoek van 45graden staat. Vroeger bood onze kapitein dit als vrijblijvende activiteit aan voor wie wou, maar om een of andere reden wou hij dit niet meer met onze groep doen. Dit was echter buiten Geert gerekend, want zijn nieuwsgierigheid was geprikkeld en hij zou geen nee als antwoord aanvaarden. Samen met Eva, een meisje uit Leuven, zouden ze een poging ondernemen om toch op dat wrak te geraken. Ze huurden in hun beste Spaans een authentieke kano van een Kuna indiaan, je weet wel, zo eentje dat lijkt alsof het uit 1 boom gemaakt is. Ze waren nog geen 50m verder en al snel werd duidelijk waarom ze ook een plastieke emmertje meekregen, die kano lekte langs een kier die de indiaan had proberen dicht te stoppen met een doek om het water tegen te houden. Ze waren beide zo vastberaden om het wrak te bereiken dat ze hun weg gewoon vervolgde en af en toe zouden ze enkele emmertjes water uit de kano scheppen. Ze kwamen tot op ongeveer 20m van het wrak, maar de golven overwinnen met een kano waar je continu water uit moet scheppen om niet te zinken bleek moeilijker dan verwacht. Toen de doek ook nog eens uit de kier kwam en ze echt aan het zinken waren, keerden ze terug. De ene pedelde richting het eerste dichtsbij zijnde eiland, niet het start eiland, terwijl de andere continu water uit de kano schepte. Ze trokken de kano op het strand en repareerde het lek zo goed als mogelijk. Dichtbij hun waren op dat moment enkele eagle rays aan het zwemmen in het ondiepe en je kon hun vleugels uit het water zien komen. Toch nog een mooie troost prijs… Eens de boot min of meer terug vaarbaar was vervolgde ze hun oversteek van 200m richting het start eiland. Hier stond Maite met lichte paniek ons op te wachten want blijkbaar waren ze iedereen al aan het ophalen om te vertrekken richting Panama. Perfecte timing dachten de twee.

Bij een prachtige zonsondergang vervolgde we onze laatste oversteek van 8uur richting Panama. We ontbeten de volgende dag nog op de boot alvorens de shuttle te nemen richting Panama city. Aangekomen bij ons verblijf waren we wel aangenaam verrast. We hadden een kamer in een appartement geboekt en kregen een heus king size bed dat de KING in kingsize zet. Geert kan er dwars op slapen als hij wou. Grote luxe na 5 nachten op een wiebelende boot, maar langs de andere kant zou Maite Geert wel niet meer vinden om tegen aan te kruipen. Rust !

Groeten,

Geert en Maite

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «San Blas eilanden»

San Blas eilanden (13)

22 Augustus 2017 | Stapje in de wereld deel 1 | Panama | Laatste Aanpassing 11 September 2017

  • DSCN4182
  • DSCN3930
  • DSCN4022
  • DSCN4111

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking