Reisverhaal «Santa Catalina»

Stapje in de wereld deel 1 | Panama | 0 Reacties 05 September 2017 - Laatste Aanpassing 31 Oktober 2017

Na Panama city zochten we het rustige surfers dorpje Santa Catalina op. Het hoofddoel van ons bezoek hier was om te kunnen gaan duiken op Isla de Coïba, een eiland met dikke jungle waar nog maar een fractie van verkend is en een aangrenzend marine reservaat waar momenteel migrerende humpback whales gespot kunnen worden.

De eerste dag vaarde Geert uit om de onderwaterwereld te verkennen. Tijdens de oversteek wist de boot 3 keer een walvis te spotten en week de kapitein lichtelijk van zjin koers af om de dieren van dichterbij te bekijken, toch wel magnifieke dieren om deze van zo dichtbij te kunnen aanschouwen. De eerste duik was niet zo spectaculair, spectaculairder was de pauze die ze op een naburig strand zouden doorbrengen. Vanhier kon de groep op een 150m afstand een moeder met kalf zien passeren. Het was duidelijk een kalf in opleiding want hij probeerde aan zijn spring kunsten te werken. Elke minuut waagde hij een nieuwe poging met de ene sprong al wat hoger dan de andere. Na een eerste passage dachten we dat het show spel gedaan was, maar na 5 minuten passeerden beide opnieuw, maar nu in de andere richting en een stuk dichterbij. Van springen kwam er niet meer al te veel in huis en we moesten het stellen met enkele keren dat ze hun hoofd uit het water staken en enkele tail dives, wat zijn we precies al verwend door deze dieren … De tweede duik was één dat Geert niet snel zal vergeten. Het was een duik die plaats vond op een ZEER dichte afstand met walvissen. Tijdens deze duik kon Geert namelijk de communicatie tussen deze prachtige dieren gedurende een 40 minuten zowel horen als voelen. Hij kon namelijk de trillingen van de lage bas tonen voelen doorheen zijn hele lichaam. Dit gevoel maakte duidelijk dat ze wel heel dichtbij waren, maar helaas wegens een slechte zichtbaarheid konden ze de dieren niet zien. Er werd amper nog gekeken naar het normale leven voor deze duikplaats en alles werd op alles gesteld om deze dieren toch onderwater te kunnen vinden. Er werd actief gezocht gedurende 40minuten naar de oorsprong van het overheersende geluid alvorens we de duik moesten afbreken wegens een lage lucht hoeveelheid. Aan boord was het enthousiasme onder de duikers en gidsen groot. De duikinstructeur, die hier al 5 jaar werkt en ze nog maar 2 keer effectief heeft gezien tijdens het duiken, zei dat dit een unieke ervaring is die je niet snel opnieuw mee maakt. Iedereen was dan ook uiterst gemotiveerd voor de derde duik van de dag. Ook werd de zang tussen deze dieren tijdens deze duik waargenomen! Dit maal verkeerde de dieren echter op een verre afstand want je moest je adem inhouden en focussen om het geluid waar te kunnen nemen. Helaas, volgende keer beter ;). Weer een unieke ervaring rijker en we zullen in de toekomst nog wel kansen hebben om deze dieren onder water te kunnen zien.

De volgende dag besloten we uiteindelijk om niet een tweede dag te duiken, maar om surflessen te nemen. Heerlijk die vrijheid om zo de plannen gewoon te kunnen veranderen en nieuwe ervaringen op te doen ! We namen les met onze hoteluitbater, een uitgeweken Fransman, die ons voor een lagere prijs deze sport wou doen ontdekken. Na 1u30 les kon Geert af en toe al eens recht staan, maar er moest nog veel geoefend worden. Bij Maïté kwam de frustratie boven omdat er ons geen techniek aangeleerd was. We deden maar wat en dit zou er voor zorgen dat ze niet recht geraakte. Haar knieën en ellebogen begonnen stilletjes aan echt pijn te doen, waardoor ze verdere pogingen staakten en met frustratie een andere lesgever boekte voor de volgende dag.

Onze tweede surf dag begon met de uitleg van een basis stappenplan dat we moesten volgen om recht te geraken. Dit werd de eerste 15minuten ingeoefend op het zand alvorens naar het water te keren. Het vraagde veel concentratie in het begin, maar Geert was er wel heel snel mee weg. Na een tijdje stond hij zo goed als altijd recht op zijn plank. Bij Maïté zat er helaas nog een storing in het recht geraken, want wegens de foute techniek van de dag ervoor zou ze elke keer haar knieën nog zetten en geraakte ze niet recht. Maïté besloot een 3e dag les te nemen.

Voor deze derde surfdag genoot Maïté van prive lessen en het loonde! Ook zij kon na deze sessie recht staan op haar bord. Yes!! Weer iets nieuws geleerd dacht ze. Maïté had er terug goesting in en we zouden deze laatste surf dag nog proberen door te oefen tot de late namiddag. Hier gooide een passerende onweersbui met bliksem echter roet in het eten. We zouden ons niet meer in het water begeven en terug keren naar ons hostel. Dat het onweer dichterbij was dan gedacht, werd waargenomen in heel het dorp, want de dorps generatoren begaven het wel tot 3 keer toe. De laatste black out was vroeg op de avond en duurde vrij lang. Iedereen zou met een simpele led lamp met de kippen op stok gaan om zich te herladen voor een nieuwe dag.

Surfen, een verrassend super toffe maar moeilijke sport. Dit doen we zeker nog eens opnieuw!

Groeten