Reisverhaal «Sapa»

Stapje in de wereld deel 2 | Vietnam | 0 Reacties 21 Juni 2018 - Laatste Aanpassing 02 September 2018

Aangezien we de drukke hoofdstad wat beu waren, namen we ’s ochtends vroeg een slaapbus richting Sapa om van wat rust en natuur te kunnen genieten. Sapa is een bergdorpje op een 1.600m hoogte dicht bij de Chinese grens dat vooral gekend is van zijn trekkingen doorheen de talrijke rijstvelden. Bovendien leven er in deze streek nog een vijftal minderheden groepen die je maar al te graag meenemen op een meerdaagse trekking en je een slaapplek aanbieden bij hun thuis. Het verwonderd dan ook niet dat je bij aankomst in Sapa praktisch doodgeslagen wordt door een 20tal lokale vrouwen om je te overtuigen met hun mee te gaan. Helaas voor de dames die ons 's ochtends belaagden, maar wij hadden via via al geregeld. Gewiekst dat ze waren, lieten ze je natuurlijk niet zomaar gaan. Met een zaag stemmetje zeiden ze allemaal “shoppiiiiiiiiiing!?” In de hoop ons zo nog enkele spulletjes aan te kunnen smeren.

We zouden de rest van de dag gebruiken om de regio wat te verkennen en maakten een wandeling naar het dorpje Cat Cat. Dit was een klein, traditioneel dorpje, zoals de vele uit de regio, dat nu 1 grote toeristische attractie is geworden. Geert voelde de bui al hangen en bleef wijselijk op hotel. Met z’n drieën betaalden we mooi de entree en kon onze wandeling beginnen. Veel stelde het niet voor, want alles was voor toeristen gemaakt. Misschien het grappigste om te zien waren de Chinezen en Zuid-Koreaanse vrouwen die zich verkleden in traditionele kledingdracht (aangepast op toeristen want het was veel kleurrijker) en een heuse fotoshoot maakten … ook wel belachelijk, maar ieder zijn ding zeker?

Na een nachtje rusten, en natuurlijk de match België – Tunesië te hebben gekeken, stond de volgende ochtend onze mama Sue van de Black Hmong stam ons op te wachten voor onze trekking. We stopten nog op de lokale markt voor wat fruit alvorens onze klim richting haar huis te beginnen. Na een goeie stijging hadden we een uitzicht over Sapa en het was een pak groter dan we oorspronkelijk dachten. Bovendien werden er overal grote hotels gebouwd, binnen enkele jaren is deze regio niet meer wat het geweest was … Na onze korte stop wandelden we verder door mooie natuur en langs vele rijstterrassen. Onderweg zagen we spelende kinderen, hardwerkende mensen en gaande weg vergezelden andere locals ons groepje. Drie keer raden waarom zij met ons mee wandelden. Juist, tijdens onze middag pauze werd er weer door allerhande vrouwen “Shoppiiiiing” aangeboden. Eveneens werd onze groep vervoegd door twee Duitse dames die met Sue haar dochter op pad waren, maar vroegen of ze met Sue zelf mee mochten omdat ze 3 jaar geleden met haar deze wandeling hadden gedaan.

Wij hadden er in elk geval geen probleem mee en zo werd onze groep wat groter. Rond een uur of 4 kwamen we aan en tegen alle verwachtingen in zijn we tijdens de hele wandeling amper een tiental andere toeristen tegengekomen. S avonds aten we in de homestay en werd er nog gekookt op een hout vuur. Maïté hielp mee in de keuken en desondanks het primitieve houtvuur werden er ons verse loempias, verschillende soorten groenten en zelfs frietjes voorgeschoteld!

Na een nachtje te slapen op een harde matras, niet simpel voor iemand met Geert zijn leeftijd... begonnen we aan onze tweede wandeling. Uiteindelijk bleek dit nog het mooiste stuk te zijn. We wandelden door prachtige rijstterrassen en Geert amuseerde zich met het trekken van foto's uit de omgeving maar had zijn handen ook vol met de uitdaging om één specifieke vlinder te kunnen fotograferen.

Al bij al was het een goed geregelde uitstap die je even doet ontsnappen aan de drukte van de grote steden van Vietnam. Verder is het een leuke manier om in contact te komen met enkele minderheden en leer je enorm veel over hun gewoontes en tradities. Sue, onze mama, was bovendien een geweldige vrouw, die toch redelijk goed Engels kon spreken en zelf graag onnozele grapjes maakte. We lachten eigenlijk meer over het feit dat zij zo moest lachen van haar grapjes en van haar schattigheid.

Wat zijn we blij dat we de omgeving van Sapa op een minder toeristische wijze hebben ontdekt! Nu maken we ons klaar voor de nachttrein terug richting Hanoi om van hieruit verder te reizen naar Cat Bah en Halong bay.

Groetjes

Geert en Maite