Reisverhaal «Bugaboo Provincial Park»

The Pan - American highway | Canada | 0 Reacties 12 September 2016 - Laatste Aanpassing 12 September 2016

In Yoho NP kregen we de tip van een canadees om naar Bugaboo Provincial Park te gaan. En dit was een schot in de roos. Een prachtig park met schitterende wandelingen en geen toeristen. Alleen canadezen gaan er naar toe en op de campsite stonden we er alleen met nog een canadees. Voor de rest was er niemand.

De weg ernaar toe is een offroad weg en het is ongeveer een uurtje rijden van de grote weg.Aangezien het al laat was besloten we om ergens aan de meertjes te overnachten. Zo kwamen we aan Topaz Lake uit, een prachtig meertje en we waren er helemaal alleen.

Het was er zo mooi dat we er onmiddellijk voor 2 nachten wilden blijven. De eerste nacht werden we plots wakker van de wind.Er was een serieuze storm met korte hevige regen. Enkele uren later werden we wakker van een geluid, plof, plof, plof,… vlakbij onze tent. Uit onze tent gekomen maar in het pikkedonker konden we niets zien en het geluid bleef toch een uur duren. In de ochtend opnieuw dat geluid, het bleek de eekhoorn zijn die denappels naar beneden aan het gooien was. Kindjes vonden het fantastisch en voor Kasper was dit de ideale uitvlucht voor geen schoolwerk te doen. Want de tafel die stond wel juist in de vuurlinie van de eekhoorn zekers :-)

Dan de weg wat gaan verkennen als die na de storm en de regen nog ok was. Eén omgevallen boom die de kindjes met veel enthousiasme hielpen om in 2 te zagen .

De volgende nacht weer last gehad van de eekhoorn die met zijn denappels gooide dus konden we weer vroeg aanzettten.

Eerst naar de campsite (British Columbia heeft vele recreationsites waar je gratis kan kamperen) om onze tent op te zetten . Daarna hebben we de trails wat verkent om te zien welke wandelingen we konden doen.

De campsite is net aan de rivier gelegen en zo konden de kindjes aan het “strandje” van de rivier spelen. Kobe was naarstig een put aan het graven toen er plots, zo’n 4meterachter hem, een zwarte beer uit de struiken kwam. Dries riep zachtjes Kobe om hem te zeggen dat hij voorzichtig naar de tent moest komen. En Kobe die werd boos omdat hij niet verder mocht spelen. Uiteindelijk liep de beer weg en daarna zeggen we hem verderop de rivier oversteken. En Kobe die was boos op ons want volgens hem wou de beer wou gewoon samen met hem spelen in het zand :-)

‘s Avonds is het dan beginnen regenen en dat is het gans de nacht blijven doen. In de ochtend dachten we dat het wel ging opklaren en zijn we begonnen aan de Conrad Kain trail. Deze trail gaat 700 meter omhoog naar de Conrad Kain hut.Deze is een hut voor de alpinisten om de Bugaboo mountain te beklimmen. Wij gingen alleen het eerste deel doen van de klim omdat het laatste deel via een ketting en ladder omhoog gaat. Bijna gans de tocht regen gehad maar de kindjes bleven fllink doorstappen. Aan de ketting zag ik het niet meer zitten om door te gaan met Kobe, het was te gevaarlijk. Dus besloten we om terug te keren maar dat was niet naar de zin van Kasper. Hij wou verder tot aan de hut gaan en dus is hij samen met Dries verder geweest. Voor de laatste etappe kregen ze nog hagel en sneeuw te verduren maar dat kon Kasper niet schelen. Na de tocht liep hij met een glimlach tot achter zijn oren want hij had de klimmerhut bereikt. Na een tocht van 9 km waren we doornat maar we hadden allemaal enorm genoten van de schitterende wandeltocht.

De dag erop twijfelden we als het ging lukken voor de kinderen om te wandelen. Aangezien het er de dag ervoor een uitputtende tocht was geweest. Maar het eerste wat Myrthe vroeg was welke tocht we gingen doen. Ze zagen het alle 3 zitten om weer te wandelen dus hebben we de Chalice trail gedaan. Aan de start van de trail vonden ze het fantastisch om porcupine netten te zetten (de dag ervoor hadden ze dat ook al mogen doen). In de streek zitten er enorm veel stekelvarkens (porcupines)en die knagen de rubber van je banden kapot.Dus moet je eigenlijk netten zetten rond je auto, alhoewel wij er niet echt in geloven vonden de kinderen het superleuk om dit te doen.

Dan vol enthousiasme begonnen aan de wandeltocht. Ook deze keer was ons plan om maar een deel van de tocht te doen want hij was 6km (dus 12 km heen en terug) lang. Maar weeral hebben ze hun bergwandelkunsten bewezen want ze gingen tot boven. Daar op de meadows kreeg je een fantastsich zicht op de omliggende bergen. En konden ze ook zien waar we de dag ervoor geweest waren.

Na de picknick terug naar beneden en we waren juist op tijd aan de auto toen het weeral begon te regenen.

Die nacht lag de temperatuur terug rond het vriespunt en de ijskoude regen liet ons besluiten om ergens elders te gaan. Kindjes hadden een beetje rust en warmte nodig.

Maar als we ooit terug komen naar Canada dan is Bugaboo zeker een plaats dat we terugkomen. Voor ons alle 5 was dit één van de “natuur” toppers van Canada.