Reisverhaal «Harrison Hotsprings, Chilliwack & Hope»

The Pan - American highway | Canada | 0 Reacties 05 September 2016 - Laatste Aanpassing 05 September 2016

Via de prachtige Frasercanyon zijn we naar Harrison hotsprings gereden. Dit is een zeer toeristisch badstadje aan Harrison lake, op een 2 uur rijden van Vancouver. Hoe zijn we daartoe gekomen? Wel in Liard River , aan de Alaska Highaway, zat er op de camping naast ons een ouder koppel . Gordon en Ketti zijn 2 zeer kranige, fantastische mensen en we mochten bij hen op bezoek gaan in Harrison Hotsprings. Dus ‘s avonds laat zijn we toegekomen en we mochten in hun spacy airstream caravan (bouwjaar 1976) slapen. Zo moesten we niet telkens onze daktenten opplooien als we iets wilden bezoeken.

Voor de kids was dat fantastisch om eens in zo’n caravan te slapen.

De volgende ochtend waren Gordon en Ketti naar de kerk en zo zijn wij dan naar Harrison lake geweest. Een zeer toeristisch badstadje maar het had echt wel zijn charmes.Tegen de middag moesten we zorgen dat we terug waren .Want we mochten mee naar de picknick die de kerk van Gordon en Ketti organiseerde.De picknick vond plaats aan Harrison lake en eigenlijk was het een superleuke bedoening. We maakten ook kennis met hun dochter Heather en haar echtgenoot Danny.Zij hebben 2 dochters die de leeftijd zijn van Myrthe.

Kasper en Myrthe kregen daar ook eens de gelegenheid om eens te kajakken op het meer. EN ook Kobe ging eens mee met Myrthe. Na de picknick zijn we naar het huis geweest van hun dochter. En ze hadden daar een paard en dus zaten ze gauw in de wei bij het paard.

Daarna samen op de trampoline en aangezien het zo goed klikte tussen de kinderen was het laat tegen dat we in de caravan waren om te slapen.

De volgende dag zijn we naar Chilliwack geweest met Heather, Danny en de kids.Daar was er “kleine” vliegshow (voor onze normen een grote) en eerst konden we de vliegtuigen bezichtigen. De vliegshow op zich was zeer de moeite waard. En die kindjes die genoten er met volle teugen van. Het deed deugd voor hen om eens iets samen te doen met een ander gezin.

Na de vliegshow zijn we bij Heather en Danny blijven eten en tegen dat de kindjes afscheid konden nemen van elkaar was het weeral laat.

De volgende dag gingen we weer wat verder reizen, althans dat was de bedoeling. Eerst hebben met Gordon en Ketti de Spirit trail gewandeld. Een prachtige wandeling in het bos waar er allerlei soorten maskers aan de bomen hangen. Dan afscheid genomen van Gordon en Ketti en om daarna afscheid te gaan nemen van hun dochter en haar gezin. Daar toegekomen wilden de kinderen nog eens op het paard zitten en zijn we dan nog een toertje gaan wandelen.

En dan was het te laat om nog aan te zetten.Tot zeer grote vreugde van de kinderen zijn we dan nog maar in hun tuin blijven kamperen.

‘s Nachts hebben al de kindjes dan samen in de daktent geslapen. En Kobe die hebben we bij ons laten slapen (en hij had er absoluut geen probleem mee om bij zijn mama te slapen ;-)

De volgende ochtend opruimen en tegen dat we weer afscheid genomen hadden was het alweer middag.

Eerst zijn we dan naar Hope gereden om daar de Othello (de ontwerper was een Shakespaere fan) tunnels te bezoeken. Dat zijn treintunnels die ze langs een canyon gemaakt hebben. De tunnels zijn niet meer in gebruik wegens te gevaarlijk maar wel prachtig om te bezoeken.