Reisverhaal «South Canol Road - Silvertrail - Keno City»
The Pan - American highway
|
Canada
|
0 Reacties
26 Juli 2016
-
Laatste Aanpassing 26 Juli 2016
SOUTH CANOL ROAD
In Johnson crossing hebben we 2 dagen rust gehouden. Dan in plaats van de Alaska Highway verder te volgen naar Whitehorse hebben we de South Canol road genomen. We hadden gelezen dat dit een prachtige weg is die je enkel in de zomer kunt rijden bij droog weer en als je een 4X4 hebt. De dame van de camping was er ook heel enthousiast over en volgens haar konden we de 220 km in 4 à 5 uren rijden . Wij deden er uiteindelijk 2 dagen over omdat het zo’n prachtige weg is.
Dus ‘s anderdaags in de ochtend aangezet. Bij het begin van de weg kon je enkele oude voertuigen zien die ze gebruikten om de weg aan te leggen in de jaren 1940.
De route was gewoonweg prachtig dat we om de paar kilometers stopten om te genieten van het uitzicht.
Bij Quiet lake hebben de kinderen in het zand kunnen spelen en hebben Dries en Myrthe in het meer gezwommen.Tot we in de verte een onweer hoorden en dan vlug naar de auto. Dan terug wat verder (ondertussen was het al aan het regenen) en we besloten op de route ergens te kamperen.
Op de weg zagen we in het dal Rose Lake liggen en ook een klein weggetje die ernaar toe ging. Dus langs dit weggetje naar beneden en het was de ideale plaats om te overnachten. De Rose river mondde juist uit in het meer en de kinderen konden dus spelen in het meer en in de rivier (en wij ook :-)
‘s Anderdaags goed uitgeslapen en nog eens goed genoten van het uitzicht. Daarna was het tijd om weer wat verder te gaan. Volgende stop was Lapie lake. Een korte pauze maar want het rommelde alweer in de verte. Dan de Lapie River blijven volgen die in de vallei lag. Op een bepaald moment had je een baantje die tot aan de Lapie River ging.Dus ideale stop voor picknick aan de rivier. En de kindjes hadden genoeg zand en stenen om enkele uren te kunnen spelen.
Dan verder gereden naar het einde van de South Canol road. Daar had je de Lapie Canyon die je via een wandelpad kon bereiken.
KLONDIKE HIGHWAY EN SILVERTRAIL
Eénmaal op de Klondike Highway was het tijd om meer naar het noorden te rijden richting Dempster Highway. Maar eerst hebben we in Stewart Crossing afgeslegen voor de Silvertrail te doen. Dit is een weg die naar Keno gaat, een oude stad van de vroegere zilvermijnen.
De weg naar Keno is prachtig met zeer veel meren.Maar jammergenoeg was het weer aan het regenen en konden we dus niet echt genieten van het uitzicht. Na een 150 km rijden kwamen we uit op ons eindpunt (de weg stopt daar ook) Keno city. Een spookdorp uit de jaren stilletjes. Vroeger was dit een stad van meer dan 800 inwoners (wat groot is in de provincie Yukon) nu wonen er nog 15 inwoners ganse jaar door.
Het stadje heeft 1 hotel, 2 café – snackbars, 1 museum over de mijnen ,1 kleine maar supergezellige bibliotheek en juist achter de “hoofdstraat” ligt de campground. Voor de campground moet je een kleine bijdrage betalen en dit gaat in de “communitypot”
Onze tenten opgezet en dan het toertje gedaan in het “stadje”. En het toertje was vlug gedaan ;-)
De volgende dag zijn we eerst en vooral naar het Mine museum geweest. Het museum bestaat uit 4 gebouwen .Het eerste gebouw is uitleg over de mijnen en hoe het leven van de mijnwerkers eraan toe ging. En in de 2 andere gebouwen stonden de voertuigen, machines en werktuigen . Het 4de gebouw was uitleg over de fauna en flora van Keno City.
Wij dachten dat het bezoek aan het mijnmuseum niet lang ging duren. Maar dat was een illusie... Vooral Kasper en Kobe waren vol fascinatie en iedere tekst moesten we vertalen en uitleggen. Dus pas enkele uren later waren we klaar met ons museumbezoek.
Dan picknick gepakt om te beginnen aan onze wandeltocht.De Sardough trail is een wandelpad die achter de camping start en zo de berg naar boven gaat. Na een uurtje hevig klimmen pas het luchpauze. Daarna is Dries verder met Myrthe naar boven gegaan en ben ik met Kasper en Kobe terug naar beneden gegaan. Want Kasper was aan het zagen om terug naar het mijnmuseum te gaan. Dus nog eens museum bezocht met de 2 broers. En ja helemaal van begins af aan. En tegen dat we (veel tijd later) terug klaar waren met het museum bezoek waren Dries en Myrthe al terug van hun wandeltocht.
We hadden gezien dat er in 1 van de cafeetjes frietjes waren. Dus ‘s avonds gingen we frietjes gaan eten naar de pub. Wel 1 groot probleem ….. kindjes mogen de pub niet binnen in Canada. Maar ja de schattige hongerige blik van de kindjes en de cafébaas kon ze niet weerstaan. Gordijntjes toe en niemand die het ziet ;-)
‘s Anderdaags alles ingepakt om dan de mount Keno te doen met de auto. Langs de weg omhoog zie je overal oude mijnschachten en bovenop de berg staat een signpost.Bij goed weer heb je een prachtig uitzicht op de vallei. Wij ons was het aan het regenen en zat alles in de wolken :-( Dus niets gezien maar de rit naar boven was toch de moeite waard.
Dan naar beneden en vertrekken richting Dempster Highway