Reisverhaal «Chile»

The Pan - American highway | Chili | 0 Reacties 12 Juli 2017 - Laatste Aanpassing 12 Juli 2017

Grens Bolivia en Chile is ene van zeer lange duur. Net voor de middag kwamen we aan de grens. En yep de boliviaanse kant was gesloten voor een lunchpauze van 2 uur. Toen ze eindelijk weer openging liep alles supervlot en dan richting Chileense kant in Ollaguë. We wisten al dat Chileense grenzen gelijkstaan voor zeer grondige controlesnFruit& groenten mogen de grens niet over). Dus het meest hadden we al verdoken behalve één ding waren we vergeten... Kobe zijn zak  rozijnen. Dus kobe supercontent omdat hij een ganse zak rozijnen naar binnen mocht spelen aan de grens. Eénmaal hij zijn zak rozijnen binnen had konden we vertrekken richitng San Pedro de Atacama. Daar hadden we afgesproken met Alexis en Pati. Vrienden die we 13 jaar geleden hebben leren kennen tijdens onze reis naar Patagonia. En waar we nog steeds veel contact mee hebben.

Pas 's avonds laat komen we aan in het zeer toeristische stadje San Pedro de Atacama. Eerst naar het hotel van Alexis en Pati en dan naar ons logement. We hadden enorm veel geluk dat Alexis een zeer goedkoop hostel gevonden had voor ons in het centrum.Want de prijzen van de hostels en campings swingen daar de pan uit. 

's Anderdaags zijn we dan samen naar Valle de la muerte gegaan en dan naar Valle de la Luna. Aan Valle de lLuna waren er prachtige zoutgrotten te bezichtigen. Je kon er overal tussen en onder lopen en dat maakte het echt wel spectaculair. Na de zonsondergang was het dan tijd om goed te gaan eten, tevens het voorlopig afscheidsetentje.Want de dag erop vlogen Alexis en Pati alweer terug naar Santiago .

Volgende dagen bleven wij nog in San Pedro om nog verschillende dingen te bezichtigen. Maar vele dingen waar ook niet te bereiken door de uitzonderlijke vele sneeuw dit jaar. Voor de geisers hadden we meer geluk die weg was sedert enkele dagen weer sneeuwvrij gemaakt. Dus om 4u30   's ochtends  vertrokken riching Tatio geisers. En naarmate we hoger kwamen hoe kouder ook. Tegen dat we aan de geisers kwamen was de buitentemperatuur -15°C. De geisers bezoeken in de sneeuw is mooi maar toch werd het een snelle wandeling. We hadden de afgelopen weken al genoeg koude gehad dat we na een uur all vlug terug gingen naar de warme Toyo. En om dan helemaal op te warmen besloten we om op de terugweg nog te stoppen aan de termas de Puritama. Helaas hebben we nog een heel eind moeten wachten om er te geraken.Want op de terugweg staken 4 jongeren in volle snelheid ons voor , helaas voor hen was dit net voor een bocht en zijn ze dan ook uit de bocht gevlogen. Dus mochten we stoppen om ze uit de vangrails te helpen trekken. Tja die gast die reed , zijn spikslinternieuwe auto was per total. Dan vlug één van de gasten meegenomen met ons naar het dichtsbijzijnde dorp, zodat hij hulp kon bellen (want op de plaats van het ongeval was er geen bereik).

En dan eindelijk de te thermen!!! Ok buiten was het nog steeds -10°C... dus éénmaal in bikini of zwembroek vlug rushen om het water in te gaan. Eénmaal in het water was het goed (zolang je er goed onderbleef zitten) maar er weer uitkomen was iets anders. Uiteindelijk hebben we na 3 uur weken de moed gehad om er uit te komen :-) 

Darna was het tijd voor siesta want 's avonds deden we de stargazing tour. Het space observatory van de Atacama woestijn doet iedere dag tours om naar het observatory centre te gaan ( www.spaceobs.com ). Daar konden we aan de hand van 11  reuzetelescopen te sterren en planeten bezichtigen. Zo zagen we Saturnus, Jupiter met enkele van zijn manen , Vegas star enz. Maar eerst volgde een uur uitleg over het sterrenstelsel en de planeten. Nadien was er afterdrink waar je nog vragen kon stellen en dus nog meer uitleg kreeg. Kortom een zéééér interessante avond.

Vooraleer we dan gingen doorrijden richting Santiago besloten we om ook nog het meteorietenmuseum te doen. Een klein museum over wat meteorieten zijn, waaruit ze bestaan , enz. Nadien krijg je een "spoedcursus" van hoe je een meteoriet kunt herkennen. En als afsluiter krijg je een aantal stenen waaruit je de meteoriet moet halen. En ja de kindjes hadden goed opgelet want ze hebben de meteoriet er kunen uithalen!!!

In bijna 3 dagen zijn we dan richting Santiago gereden.Ondertussen stopten we wel nog aan het beeld van mano del desierto en ook genoten we weer (zeer kort) van zicht op zee. Na maanden in de bergen hebben we La Serena gestopt en ons een nacht verwend in een cabaña met zicht op strand en zee.

De vrijdagavond kwamen we dan eindelijk toe in Santiago. We logeren er bij Alexis en Pati en hun dochtertje Renata. En de volgende dagen bestaat uit bezoekjes doen. Eerste dag is het Barbecue bij Pati haar ouders met gans de familie. De zondag is het de finale van de confederation cup Duitsland - Chili en is er dus ook weer BBQ. 

Net deze maand is er ook lego fun fest in Santiago. Een ganse hal die bestaat uit lego activiteiten, lego cinema, lego zwembad , zeer veel duplo en verschllende lego wedstrijden. Wij gingen de maandag en er was met moetie 100 man. Zo konden de kindjes (en wij eigenlijk ook) gans de dag spelen met lego en na 8 uur spelen met de blokjes wilden ze nog niet naar huis.

Vooraleer we dan naar Argentinië vertrokken is het me eindelijk gelukt om Dries naar de tandarts te krijgen. Dries had al tandpijn van in Canada (!!!) maar met zijn tandartsenfobie kreeg ik hem er maar niet naar toe. Alexis en Pati zijn beide tandarts en zij hebben hem eindelijk kunnen overtuigen. Dus zijn we een voormiddag naar Alexis zijn consultatie geweest en kan Dries na een jaar eindelijk weer eten zonder tandpijn...

Aangezien het 2 dagen regende in Santiago konden we dan niet vertrekken naar Argentinië. Want de bergpas die we overmoeten was ondergesneeuwd en dus ook afgeloten.Dus vanaf dat het droog weer was op tijd vertrokken naar de grens. Maar 35 km voor de grens kwamen we in een file terecht van vrachtwagens en bussen. Na enkele uren van zeer veel geduld bereiken we eindelijk de grens van Argentinië.