Reisverhaal «Noord oost Iran»
Oost Europa en Centraal Azië
|
Iran
|
1 Reacties
21 December 2018
-
Laatste Aanpassing 21 December 2018
De grens met Iran verloopt zeer vlot. Zeer vriendelijk en behulpzaam en in mum van tijd zijn onze paspoorten gestempeld. Dan nog de carnet de passage laten invullen en de verzekering en we konden Iran binnenrijden.
Eerst wisselen we aan de grens nog wat geld zodat we de eerste dag kunnen overbruggen. Want geld afhalen in Iran is onmogelijk. Buitenlandse bankkaarten accepteren ze hier niet. Dus telkens zal het USD of euro’s wisselen zijn.
We rijden dan door naar Bojnurd. Daar gaan we naar Mohsen, die oprichter is van de groep overlanders in Iran. We blijven daar en dag of 2 zodat we wat praktische zaken kunnen regelen. Onze boiler was kapotgevroren van de koude in Uzbekistan en Turkmenistan. Mohsen brengt ons naar een mechanieker die het gelukkig kan herstellen. Zo hebben we weer warm water in de auto.
Dan volgt nog geld wisselen, inkopen doen en sim kaart. Sim kaart in Iran is voor het ogenblik ook niet makkelijk meer te regelen. Per telefoon kun je nu als buitenlander maar 1 sim kaart meer hebben . Die is 1 maand geldig en dan kun je de telefoon niet meer gebruiken. Want ze registreren de telefoon.
Na Bonjurd rijden we richting zuiden . Want we hebben afgesproken met Bert (die we ontmoet hebben in Uzbekistan) om samen de Lut desert te kruisen.
Op weg naar het zuiden stoppen we eerst nog in Esfarayen. Daar bezoeken we het fort van Belgheys waar we Yamat ontmoeten. Hij nodigt ons uit bij hem thuis voor de thee en koekjes. En dankzij google translate en de gebarentaal hebben we een toffe namiddag. Waar we veel te horen krijgen over het leven in Iran. Yamat dringt dan aan dat we blijven slapen maar dan missen we onze afspraak met Bert. Dus rijden we nog door naar Sabzevar. Daar overnachten we in het park om ‘s anderdaags dan door te rijden naar Gonabad. Onderweg tanken we nog diesel waar we kennis maken met het Iranees tanksysteem. Iran is momenteel , na Venezuela, het goedkoopste land om diesel en benzine te krijgen. Maar nadeel is je moet er een dieselkaart voor hebben. Dieselauto’s zijn er hier niet dus moeten we vragen aan de vrachtwagenchauffeurs om hun tankkaart te gebruiken. Probleem is dat de chauffeurs meestal gehaast zijn en dat ze beperkte waarde hebben op hun tankkaart. Dus het is telkens in klikjes tanken. Maar het voordeel is dat we uiteindelijk onze tank voor telkens voor tussen de 3 à 5 euro helemaal kunnen voltanken (afhankelijk van het zakcentje dat we extra moeten geven om de dieselkaart te gebruiken).
Op weg naar Gonabad zien we ganse velden vol paarse bloemen. Als we stoppen om te kijken wat het is zien we dat het allemaal krokussen zijn. Het zijn krokussen waar ze de saffraan van plukken. Van de werkers krijgen we een grote plastiek zak vol krokusbloemen . En in de auto doen we aan kinderarbeid , de kinderen halen de saffraandraadjes uit de krokusbloemen. Om deze dan te laten drogen in de auto. Van de ganse zak bloemen houden we met moeite een kleine handpalm aan saffraan over.
In Gonabad bezoeken we het langste en oudste Qanat systeem . Dit zijn ondergrondse waterkanalen die meer dan 2000 jaar oud zijn. En waar mensen vroeger(in woestijngebied) hun water konden halen
Op deze plaats hebben we ook afgesproken met Bert. Eénmaal hij er is rijden we verder samen naar het zuiden. ‘s Avonds laat komen we toe in Birjand. Enkele jonge gasten helpen ons om een slaapplaats te vinden in de stad. Uiteindelijk komen we uit op de parking van een chique hotel.
De manager is er supervriendelijk en behulpzaam en het is er geen probleem om er te kamperen voor een nachtje. De volgende ochtend laten we ons eens verwennen met een stevig ontbijt in het hotel vooraleer we weer verder rijden.
Vooraleer we de Lut desert inrijden willen we nog de auto voltanken, en weeral wordt dit een zenuwslopende taak. Omdat we dicht aan de Afghaanse – Pakistaanse grens zitten zijn ze erg weigerachtig om diesel te geven. Blijkbaar komen veel Afghanen en Pakistanen hier diesel halen om ze dan voor een grote meerprijs in hun land te verkopen. Dat wij Belgen zijn en geen Afghanen of Pakistanen,dat doet er niet toe…
Nehbandan is de laatste stad die we doen vooraleer we de Lut desert doorsteken. Net buiten de stad liggen de Merikhi mountains. Kleurrijke bergen die je het gevoel geven alsof je op een andere planeet zit. We vinden een mooie kampeerspot tussen de kleurrijke bergen en genieten nog van een mooie zonsondergang. ‘s Avonds houden we dan een Belgische avond met frieten en biefstuk maar jammergenoeg zonder Belgisch bier…