Reisverhaal «Myamar»

Bij aankomst verliep alles vlot en toen we buitenkwamen stond onze chauffeur ons op te wachten. Een heel vriendelijke mens en ook naar de kinderen toe was hij zeer lief. We zagen het onmiddellijk zitten om met hem bijna 4 weken rond te reizen.

Dan eerst richting hotel (Motherland Inn) waar het op het eerste gezicht precies een kippenhok leek, en bij nader inzien was het dat ook. Een zeer krappe kamer met 3 bedden waar Kobe zijn Deryantent na veel pas en meetwerk er nog net inpaste. De badkamer was een WC met daarboven de douche. We dachten dat de kindjes een probleem gingen maken van de kamer (zo krap en niets van luxe), maar ze vonden het allemaal plezant . Ons wat opgefrist en dan eerst naar het Inya lake geweest in het centrum. Op dat meer drijft een grote drakenboot in bladgoud, dan richting City market om babyvoeding en pampers in te slaan voor de komende weken. Eigenlijk vind je hier in de supermarkt meer terug voor baby's dan dat we in Thailand vonden (wij dachten dat het net omgekeerd zou zijn)

Na de boodschappen was het tijd voor het bezoek aan één van de meest bekende plaatsen van Myanmar: nl. de Shwedagon Pagoda. Een grote pagoda met allemaal kleine pagoda's en tempels errond; de meeste zijn gemaakt uit bladgoud. Wij waren er net bij valavond en dat gaf het voordeel dat er bijna geen toeristen meer waren, alleen lokale toeristen en monniken die er waren om te bidden. Niet alleen wij waren onder de indruk van die prachtige pagoda maar ook de kindjes. Een groot nadeel was dan weer dat je zelf een grote attractie bent wanneer je de pagoda bezoekt met kleine blanke kinderen. We konden niet stilstaan met de buggy of ons Kobeke was omringd door de Myanmarese vrouwen en de ontelbare fototoestellen. Als Myrthe en Kasper ergens wilden poseren voor een foto moesten ze nog altijd blijven staan voor de mensen die ook een foto van hen wou.

Na het bezoek aan de pagoda nog vlug een hapje gaan eten in een restaurant (met een indoorspeeltuin!). En dan sleepy time :-)

 

26 november

Yangon- toungoo

 

Net buiten Yangon zijn we gestopt bij een oorlogskerkhof van de 2de wereldoorlog. Dries content dat hij zo'n kerkhof kon bezichtigen. Kindjes blij dat er sproeiers waren op dat kerkhof om wat af te koelen . Zo was iedereen tevreden :-)

Daarna verder richting Bago.Het was de bedoeling om daar wat Boeddha's te bezichtigen, maar de lokale weefgetouwenfabriek was veel interessanter om te zien. Kindjes bestudeerden hoe zo'n weefgetouw werkte en ze werden toen nog eens door iedereen hier vastgepakt en geknepen in hun witte vel. We dachten dat Thailand erg was op dit vlak maar Myanmar is nog veel erger. Kobe mogen we hier nergens laten rondkruipen of er neemt hem onmiddellijk iemand op om hem overal te gaan tonen. Ook op het einde van de dag zijn Myrthe en Kasper het echt wel beu dat iedereen gans de tijd aan hen zit te prutsen.

In de vroege avond aangekomen in Toungoo. We hadden de luxe deze keer om een bad te hebben, dus onze 3 ratjes een keer in bad gestopt en daarna vroeg in bed. We merken wel dat de kindjes hun slaap nodig hebben. Ze vallen telkens onmiddellijk als een blok in slaap (dus op gebied daarvan mogen we zeker niet klagen van de kinderen).

 

27 november

Toungoo-Kalaw

 

De dag gestart met een zeer uitgebreid ontbijt aan de straatkant. Iedere ochtend gaan monniken rond om te bedelen achter eten. We merken dat Myrthe zeer onder de indruk is van dat ritueel. Telkens als er een monnik om eten komt bedelen durft ze bijna niet meer te eten. Ze kan moeilijk begrijpen dat zij eten heeft en de monniken niet.

Daarna zijn we op weg gegaan richting Kalaw. Een eind buiten Toungoo heeft de chauffeur een omweg gemaakt om ons de nieuwe stad te tonen en om aan te tonen hoe de regering hier te werk gaat. De regering heeft een gebied van meer dan 80km doorsnee ontgonnen om een nieuwe stad te bouwen met allemaal luxehotels, chique huizen, eigen luchthaven, 5-vaksbanen etc. Dit om het toerisme naar daar te lokken en zo volgens de regering " het echte Myanmar" te kunnen tonen aan de buitenwereld. Na jarenlang te bouwen aan die stad(gestart met de bouw in 2000) is er niemand van de bevolking die naar ginds wil verhuizen en is het precies een spookstad.Toch blijft de regering volop doorbouwen aan de stad.

Na de vernieuwde stad volgde een lange rit door prachtig bergebied. Toen we in de namiddag aankwamen in kalaw hadden we geluk. 's Avonds was er het ballonfestival voor de volle maan. Eerst een toertje gedaan in het stadje met het bezoek aan de pagode en boeddha want Kasper is in de ban van al de boeddha's en pagodes die hij hier ziet, en dat zijn er zeer veel!!! 's Avonds was er dan "vuurwerk".

 

28 november

Kalaw

 

Een oudere man die in het hotel werkte wou ons vandaag gidsen door de bergen van Kalaw. Dus 's morgens vroeg vertrokken richting bergen. Na een aantal uren klimmen kwamen we in een bergdorpje aan, daar werden we onmiddellijk binnen gevraagd voor een kop lokale thee en de kindjes werden langs alle kanten weer bewonderd. Toen ze hoorden dat de inwoners van het dorpjes verbaasd waren dat ze alles zelf gestapt hadden, straalden ze van contentement!

Na de middag terug naar beneden en bij aankomst werden Myrthe en Kasper dan beloond met een reuzegrote cola en enkele appelsienen die ze van de lokale bevolking kregen omdat ze zo flink gestapt hadden.

Bij aankomst in het hotel vertelde onze gids aan zijn familie hoe flink dat Myrthe en Kasper zelf gestapt hadden.Toen Myrthe en Kasper schouderklopjes kregen van iedereen en hoorden dat ze het fantastisch gedaan hadden, straalden ze opnieuw tot over hun oren! Wij natuurlijk ook want we waren weeral supertrots op onze gastjes!

Vlug wat eten... Dries had nog iets vergeten in de kamer, dus ging hij het vlug halen tot dat hij beneden kwam en merkte dat hij de deur op slot had gedaan maar dat de sleutel nog in de kamer lag. Geen probleem zeiden ze in het hotel, ze gingen dat oplossen. Plots zagen we vanop het terras iemand uit een venster kruipen van de kamer naast ons en binnenkruipen via een venster in onze kamer, blijkbaar hadden ze geen dubbele sleutels van de kamers :-)))

 

29 november

Kalaw- Inle Lake

 

Met pijn in het hart vertrokken we vanuit het hotel. Ze waren er echt zeer vriendelijk en ook de kindjes waren daar graag, alleen Kobe misschien iets minder want hij werd er geen minuut met gerust gelaten.

Onze eerst stop voor vandaag was in Pindaya, toen we uitstapten werden we overrompeld door de lokale toeristen die allemaal op de foto wilden met de kindjes. Uiteindelijk toch kunnen ontsnappen en naar het natural cave museum geweest. Lees: een grot vol boeddhabeelden; Kasper weer in de wolken met al zijn boeddabeelden en wij waren achter enkele kamers die boeddabeelden al beu gezien, maar Kasper ging die grot niet buiten gaan vooraleer hij al de boedda's gezien had én ze met het nodige enthousiasme bekeken had :-)

Aan de voet had je dan nog alle soorten pagodes staan, veel minder toerisme en meer de moeite voor het bezoeken dan die boeddhabeelden.

Net naast de pagodes was er een "parapluwerkplaats" waar ze (vooral zonne) paraplu's op ambachtelijke wijze maakten. We kregen er onmiddellijk de nodige uitleg en de kindjes mochten dan ook meehelpen. Eerst maakten ze van een soort hout pulp, dit dan fijn kloppen met een hamer (waar Kasper met veel enthousiasme aan meehielp!) Dan alles in een waterbad en het papier versieren met bloemblaadjes.

Na een een aantal uren verder rijden uiteindelijk in inle Lake toegekomen. Op het eerste zicht een leuk stadje. Morgen gaan we dit dan verder ontdekken.

Leuke hotelkamer. Alleen had Myrthe deze keer aan de deur van de badkamer geprutst zodat ze in het slot viel, en van buiten uit kon je ze enkel opendoen met een sleutel die we niet hadden. Dries dus naar de receptie en ze gingen het onmiddellijk komen oplossen. Na enkele minuten hoorden we plots lawaai, we gaan naar buiten kijken en we zien ze daar met een ladder staan tegen de muur van ons badkamervenstertje. Ze waren erdoor aan het kruipen om de deur van binnen uit open te krijgen. We lagen allemaal krom van het lachen, want blijkbaar hebben ze in het hotel geen sleutels van de badkamerdeuren.

 

30 november Inle lake

 

Hiep hiep hoera!!! Vandaag is ons Kobe 1 jaar! Deze morgen dan vertrokken met een longtailbootje op het InleLake. Overal langs het meer vind je paalwoningdorpen met plaatselijke ambachten. Wel leuk om alles te bezoeken maar wel zeer toeristisch. We hadden wel geluk dat onze chauffeur iemand kent in het dorpje met een boot. Hij kende vele leuke plekjes op het meer. De broer van de bootman is monnik in een klooster langs het meer en vandaag was het daar juist monnikenwijding. Dus heeft hij ons daar mee naar toe genomen. Gans het dorpje was daar voor de ceremonie. Eerst mochten we naar binnen gaan om te zien hoe ze donaties deden aan de monniken. Aangezien dat het ook juist de dag was om de zonen van boeddha te eren namen ze Kasper mee om hem in traditionele kledij te steken. Maar dat was niet echt zo'n succes. Kasper wist niet wat er hem overkwam.Al dat volk die aan hem begon te prutsen om hem aan te kleden. Toen ze hoorden dat Kobe jarig was vandaag kreeg hij een mooie kroon op (die hij natuurlijk niet lang op zijn hoofd liet staan).

Daarna mochten we mee aanschuiven voor het middagmaal. Het smaakte, vooral de kindjes aten alsof ze al een week geen eten hadden gekregen:-)

Na het eten mochten we dan naar de monikkenwijding gaan kijken. Eigenlijk een lange en ééntonige bedoening, dus dan maar weer de boot op om nog wat verder te varen.

Zo bezochten we nog de weverij, waar Myrthe en Kasper eens aan zo'n weefgetouw mochten plaatsnemen. De vele vrouwen vonden het natuurlijk plezant om de kinderen bezig te zien aan de te grote weefgetouwen voor hen.

Daarna vaarden we nog voorbij de drijfende tuinen, daar kweekten ze vooral tomaten.

Na de boottocht was het tijd vor Kobe zijn verjaardagstaart, de chauffeur had voor verrassing een lekkere chocoladetaart besteld bij de plaatselijke bakker. Nadat hij zijn eerste kaarsje had uitgeblazen (met de hulp van grote broer en zus) heeft Kobe een groot stuk van zijn taart gegeten.

 

1 december

Inle Lake

Opnieuw wat regen vandaag, maar tegen dat we vertrokken was het weer wat over.Gelukkig want vandaag stonden de hotsprings op het programma, dit is een kuuroord met natuurlijke warmwaterbronnen waarin je kon zwemmen. We hadden geluk want we hadden de 3 baden voor ons alleen. Met bijhorende bar, terras en tuinstoelen... pure luxe :-)

Het eerste bad had een temperatuur van in de 40° , het tweede van meer dan 50° en het laatste bad meer dan 60°. Wij zaten dus vooral in het eerste bad :-)

In de namiddag hebben we dan naar de wijngaard van Inle Lake geweest, daar kunnen we zeer kort over zijn; een Fransman heeft daar enkele hectare gekocht en de plaatselijke bevolking werkt daar zonder machines aan hongerlonen(handmatig etiketten plakken, enz) en verkoopt zijn (slechte) wijn dan aan woekerprijzen. Dus het was een zeer kort bezoek.

Vanavond had Kasper dan plots hevige buikpijn met diarree en overgeven. We wisten eerst niet hoe het kwam want we hadden die dag allemaal hetzelfde gegeten. Totdat we doorhadden dat hij ' smorgens waarschijnlijk van dat water gedronken had in die zwembaden van de hotsprings.

 

2 december

Inle lake-Mandalay

Kasper vannacht nog moeten overgeven nadat hij (weeral) uit zijn bed was gevallen, maar daarna de rest van de dag niets meer. Wij content dat het maar kort en hevig is geweest.

De autorit van Inle lake naar Mandelay (oftewel Mandarijn volgens dat de kindjes zeggen). Eerst terug een stop in Kalaw en daarna verder noordelijker. Eénmaal we uit de bergen waren was het weer stukken warmer. Een 200km voor Mandelay zijn we dan gestopt in het dorp waar ons chauffeur woont. En daar heeft Kobe voor het eerst helemaal alleen blijven rechtstaan zonder hulp. Kobe supertrots, en ook de chauffeur omdat het juist in zijn huis was dat Kobe voor de eerste maal rechtstond.

In de vroege avond in Mandelay toegekomen. We zitten in de Golden Mandelay resort, een superleuk hotel en zeer kindvriendelijk (zoals de meeste hotels hier in Myanmar).

Nadat we al ons gerief in de kamer hadden gezet ging Dries nog iets halen buiten; deur toegevallen achter hem. Hij kon de deur niet meer van buiten opendoen zonder de sleutel en wij in de kamer konden de deur ook niet meer opendoen zelfs met sleutel. Dries heeft hulp mogen gaan halen zodat de deur weer openging. :-) De hoteldeuren in Myanmar zijn ons dus niet echt gunstig gezind...

Dan naar de supermarkt achter babyfood en pampers, er was juist een actie dat als je voor een bepaald bedrag aan babyspullen kocht je een gratis kinderstoeltje cadeau kreeg... wel niet echt handig dus om met zo'n flashy blauwe plastieken stoel rond te reizen als je met de rugzak rondtrekt :-)

 

3 december

Mandelay- Mingùn - Mandelay

 

Kindjes vroeg wakker deze ochtend want er stond een boottrip op het programma. Met de boot vanuit Mandelay de Mingùnrivier overgestoken naar het stadje Mingùn. Het was een soort oude schippersboot waar wij alleen opzaten. Kasper heeft natuurlijk eerst alles van techniek uitvoerig zitten bestuderen.

In Mingùn was er een tempel te bezichtingen die een vroege koning had laten bouwen. Maar door de recente aardbeving waren er vele delen vernield en kon je er ook niet meer op. Je kon er ook nog de 2de grootste bel van de wereld bezichtigen. Myrthe en Kasper hebben ze natuurlijk uitvoerig zitten testen :-)

De boottrip terug naar Mandelay was in handen van kapitein Myrthe en Kasper. Ze mochten elk om beurt mee aan het roer staan van de kapitein van de boot. Ze waanden zich gans de tijd in een Piet Piraat verhaal.

Vanop de boot hadden Myrthe en Kasper een reuzenrad zien staan, dus zijn we daar naartoe gegaan na de boottocht. Wat blijkt een lokaal pretpark en je moet gewoon per atractie betalen. Bij de veiligheidsnormen mag je gewoon niet echt stilstaan maar het was een zeer toffe namiddag voor de kindjes. Kobe heeft daar voor het eerst zijn pretpark atractie gedaan. Vanuit het reuzenrad had je prachtig uitzicht over Mandelay (tenminste als je niet lijk Dries met een ei in je broek op dat reuzenrad zat).

Vanavond zijn we dan nog naar de Kyauktawgyi pagode (of toch zoiets dat er op lijkt van naam) op de heuvel van Mandelay geweest om de zonsondergang te zien. Schitterend om te zien!

 

4 december

Mandelay- Amarapurna- Mandelay

 

Het zoveelste pagodebezoek vandaag... we dachten van vlug efkes binnen te kijken. Maar uiteindelijk was de Mahonya (of zoiets) pagoda echt wel de moeite. De ganse binnenhal is bedekt met bladgoud. Ze waren er nog steeds aan bezig en het is een echt kunstwerk om te zien.Er was daar ook een grote zittende boeddha waar alleen de mannen dichtbij mochten gaan. Je moet dan eens proberen uit te leggen aanMyrthe waarom de vrouwen niet erbij mogen gaan...

Kasper content dat hij mocht gaan en zijn zus niet, vooral als hij nog van iemand een strookje bladgoud kreeg om op de grote zittende boeddha te kleven. Hij was al een grote boeddhafan en sinds vanddag is het nog een stukje erger geworden. Hij praat over Boeddha alsof hij er al alles over weet :-)

In de pagode heeft Kasper dan een reuze ballon olifant gekregen. Omdat er vlug ruzie was hebben we dan nog vlug zo'n ballon zeemeermin voor Myrthe gekocht.

In de namiddag hebben we dan (eindelijk) de U Brein Bridge bezocht. Dit is de langste teakhouten brug ter wereld. Kindjes content dat ze er eindelijk mochten overstappen. Op de brug wel een klein probleempje gehad, Myrthe en Kasper hadden staan poseren met Snoopie op de brug. Myrthe heeft dan Snoopie gegeven aan Kobe omdat hij wat zou kunnen slapen, maar zonder dat we het gezien hebben heeft Kobe Snoopie uit de buggy gesmeten. We hebben nog een heel eind achter Snoopie zitten zoeken maar hij was onvindbaar. Myrthe was ontroostbaar. Ze had beloofd aan mijnheer de directeur dat ze zo goed voor Snoopie ging zorgen en nu was ze hem kwijt. Uiteindelijk is ze dan toch gestopt met huilen nadat we gezegd hebben dat we een vervanger voor Snoopie gaan zoeken dat de klasgenootjes dan gaan kunnen meevolgen. Dus voor de klasgenootjes: sorry dat we Snoopie kwijt zijn maar we zoeken zo vlug mogelijk voor een vervanger.

Toen we aankwamen in Taung Taman (het dorpje aan de overkant van de brug) was er daar een schooltje. Het was geen probleem om het schooltje bezoeken. Myrthe en Kasper vonden het zeer indrukwekkend hoe dat de kindjes daar les krijgen. Toen we uitleg vroegen aan de juffrouw die "Engelse les" gaf aan de kindjes bleek dat ze zelf bijna geen Engels kon.

Dan nog maar een zoveelste pagode bezocht. Er stond een hoge toren die je kon beklimmen om uitzicht te hebben over het dorp en de brug. Aangezien je pagodes moet bezoeken op je blote voeten was de toren beklimmen een pijnlijke bedoening voor de voeten daar de trap bestond uit fijne metalen treden.

Terug naar de overkant via de houten brug bij zonsondergang ondertussen nogmaals gezocht achter Snoopie maar hij bleef onvindbaar.

Op de terugweg zijn we nog op zoek geweest naar een plaatselijke hersteldienst voor onze buggy er was een stukje kapot en we wilden dat laten herstellen.

Uiteindelijk iemand gevonden die het kon herstellen. Eerst hebben ze met 4 man zitten discussieren over hoe ze het gingen oplossen. Dan is er iemand met zijn brommerke rondgereden om alle benodigdheden te verzamelen om het te herstellen. Dan hebben ze allemaal samen operatie buggy gedaan. Resultaat: buggy is nu beter dan ervoor!!!

 

5 december

Mandelay- Monywa

 

Woehoe eerste nacht dat Kobe doorgeslapen heeft in Myanmar. Anders altijd wakker gekomen van de honger. Want het blijft een zeer hungry en happy baby op reis, iedere avond wel hetzelfde ritueel; hem in slaap wiegen in de buggy want anders wilt hij niet slapen in zijn deryantent. Dan's nachts nadat hij gedronken heeft opnieuw hetzelfde ritueel. Terug eerst in slaap wiegen in de buggy en dan in zijn tentje

Terug rugzakken pakken om richting Monywa te gaan. En ja hoor daar zijn ook boedda's en pagodes om te bezoeken.

Vlakbij Monywa zijn ze de grootste staande en liggende Boeddha van Myanmar aan het bouwen.De buitenkant van de 2 boeddha's is al afgewerkt en nu zijn ze nog bezig aan de binnenkant. In de staande Boeddha zijn er allemaal zalen die je één voor één kan bezoeken door langs de trappen langs binnen omhoog te klimmen. Kindjes wilden direct tot helemaal boven. We zijn ongeveer tot halverwege de armen geraakt want de rest is nog onder constructie. Kindjes werden wel enorm lastiggevallen van de Chinese en Japanse toeristen. Ze knijpen voordurend in de kindjes en willen gans de tijd foto's nemen van de gastjes. Vooral Myrthe is het echt wel kotsbeu dat ze altijd knijpen en dan vragen voor een foto.

Een beetje verder was er nog een pagode om te bezoeken. Het was precies één groot sprookjes kasteel. De binnen- en buitenkant van de pagode bestond uit miljoenen boeddhabeeldjes. Je kon zelf boeddhabeeldjes doneren en die werden dan ook in de pagode verwerkt. Alledrie de gastje hebben een boeddhabeeldje gedoneerd. Nadien waren ze dolenthousiast dat hun boeddhabeeeldje nu ook voor altijd in de pagode verwerkt zal zijn:-)

's Avonds een ijssalon gevonden hier met zeer lekker ijs. Zowel de kindjes als papa waren content met hun ijsje :-)

 

6 december

Monya

 

In Belgie is het het nu sinterklaas. Hier is hij niet gekomen. Kindjes hebben ook nog nooit erachter zitten vragen dus dat is een gemak voor ons.

Na het ontbijt waren we plots Myrthe en Kasper kwijt, aan het hotel zijn ze nog nieuwe kamers aan het bijbouwen. En wie zat er daar in de grote bergen zand te spelen en ook mee te helpen met de bouwvakkers? Inderdaad onze 2 deugnieten. Ze waren naarstig bezig in hun pyama aan het helpen om de emmers zand te vullen om dan in de betonmolen te gieten. En leuk dat het was. We kregen ze bijna niet meer weg.

Uiteindelijk weg geraakt om naar Hpo win Daung te vertrekken daar zijn er allemaal boeddha's uit de rotsen gehouwd. Ook zaten er zeer veel aapjes. Kindjes hebben de apen eten kunnen geven. Wat ze natuurlijk zeer leuk vonden.

Toen we daar vlakbij iets gingen eten hadden de kindjes weer een ganse fanclub rond hen. Maar de mensen zijn hier supervriendelijk en ze hebben de kindjes dan eens een toertje meegenomen op de brommer. En raar maar waar ze hadden alletwee vlug de claxon gevonden op de brommer. Dus we hoorden altijd waar ze waren:-)

Kasper had natuurlijk vanmorgen weer nieuwe dingen bijgeleerd over boeddha. Zoals hoe je aan een liggende boedda kan zien of hij rust of slaapt. En je raad het al; Kasper wil nu alleen nog rusten zoals de liggende boeddha... tegen dat onze reis erop zit gaat dat manneke helemaal bekeerd zijn tot het boedhisme :-)

In de namiddag geen tijd meer gehad om iets te bezoeken, allee de gastjes hadden geen tijd meer want ze moesten nog gaan helpen aan het hotel met de bouwvakkers.

Dus wij in de namiddag op ons gemak, de bouwvakkers daarentegen iets minder :-)