Reisverhaal «Myanmar deel 2»

Monya- Bagan

 

Terug tijd om de rugzakken te pakken en opnieuw een stukje verder te reizen. Langs zeer hobbelige wegen (die zeker niet bevordelijk waren voor de rug en de nek) richting Bagan. Dit is een stad die bestaat uit duizenden tempels en pagodes uit de 11de eeuw.

In de vroege namiddag toegekomen en bij het binnenrijden van de stad vielen we van de ene verbazing in de andere.Je ziet hier inderdaad de ene pagode na de andere. Na een aantal aardbevingen (de grootste in 1975) blijven er van vele pagodes enkel nog ruines over. Dit maakt het geheel zo prachtig, wel supertoeristisch maar aangezien dat de oppervlakte van de stad zo groot is en er zoveel pagodes zijn, valt dit niet zo sterk op.

In de vooravond dan enkele pagodes bezocht. Op enkele van die pagodes kan je tot boven klimmen waardoor je een prachtig uitzicht hebt op de site van Bagan. 's Avonds was het na het vele klauterwerk badtijd voor de kindjes. Het is hier wel een voordeel dat je in de meeste hotels een bad hebt, superhandig om de kindjes te wassen (al is het badwater wel mooi bruin na het wassen :-) )

 

8 december

Bagan

 

En hup weeral tijd om pagodes en ruines te bezoeken. We dachten dat het de kinderen zou vervelen maar niets daarvan.Ze vinden het juist fantastisch om overal op te klauteren... en om natuurlijk ook de vele boeddha's te zien. Het was nu tijd voor hun volgende les boeddhisme. Ze zien hier natuurlijk telkens de mensen bidden aan zo'n boeddhabeeld. De chauffeur heeft (na aandringen) van de kindjes hun uiteindelijk getoond hoe ze moeten bidden tot boeddha. Nadeel is dat ze nu aan ieder boeddhabeeld dat ze tegenkomen stoppen om te bidden. Het is hilarisch om te zien hoe ze telkens mooi gaan knielen en het gebed doen. Ze waren nog geen toeristische attractie genoeg de gastjes, en nu ze bidden hebben ze nog meer bekijks :-)

's Avonds zijn we dan naar de zonsondergang gaan kijken bovenop een tempel.

 

 

 

9 december

Bagan- Mount poppa- Bagan

 

Na een nacht met een wroetelende Kasper tussenons in waren Dries en ik al geradbraakt voordat de dag was begonnen.

Tijdens het ontbijt waren Myrthe en Kasper al van tafel gevlucht ( raar maar waar hier ontbijten de kindjes veeeeeel vlugger dan in Belgie). Plots zagen we onze auto passeren met Kasper aan het stuur. Ze mochten elk om beurt met de chauffeur een rondje rijden. We moeten er waarschijnlijk niet bijvertellen dat ze dit zeer leuk vonden.En aan de claxon te horen wisten wij (en gans de omgeving van het hotel) waar Myrthe en Kasper zich bevonden :-)

Uiteindelijk toch kunnen vertrekken richting MountPoppa. Onderweg nog eens gestopt aan een illegale whiskeystokerij en een plaats waar ze palmnotenolie maken. Dat gebeurde nog met een koe die rondjes draaide om de noten fijn te malen totdat de olie vrijkwam. En ja hoor onze gastjes moesten dat natuurlijk ook eens proberen met de koe. Vooral een tik geven op de koe zijn gat zodat hij weer vooruit zou gaan was het leukste van allemaal :-)

Mount Poppa is gewoon een hoge berg met (inderdaad weer) een pagode langs boven erop en met zeeeeer veel apen rond te trappen om de berg omhoog te klimmen. Kindjes klimden superflink omhoog. Nadat ze boven waren wilden ze natuurlijk weer bidden voor boeddha. Plots ruikten we een cadeautje in de broek van Kobe dus was het tijd om weer naar beneden te gaan.

In de namiddag was het dan weer tijd om weer enkele pagodes en ruines in Bagan te bezoeken. Het viel Myrthe op dat ze hier steeds dingen aan Boeddha offeren. Dus vroeg ze of zij een tekening kon maken voor boeddha om deze dan te offeren. Volgens onze chauffeur was dat geen enkel probleem. Nadat we weer in het hotel waren is Myrthe druk begonnen met boeddha's te tekenen en in te kleuren.

's Avonds stond er plots een vreemde kerel voor onze kamerdeur. Aangezien ik al enkele dagen weer veel last heb van nek- en hoofdpijn, had Dries zonder mijn weten een masseur geregeld.

Toen hij eerst met de voeten begon had ik onmiddellijk al schrik. Want 6 jaar geleden heeft er dat ook ooit iemand gedaan (weet je het nog Nele ;-) ) en dat heeft zo zijn gevolgen gehad.

Maar die kerel had gouden handen. Toen hij klaar was , was het stukken beter met de pijn.

 

 

 

 

10 december

Bagan

 

Nekpijn is volledig verdwenen dus we kunnen er weer tegenaan om enkele pagodes te bezoeken in Bagan. Myrthe content dat ze haar tekeningen kon offeren aan Boeddha en onze 2 biddende kindjes hadden weer zeer veel succes bij de lokale bevolking. Tgaan echte boeddhistjes komen:-)

Bij alles wat je hier bezoekt in Bagan zijn er van die verkopers die je gans de tijd komen lastigvallen. Myrthe en Kasper zijn al goed getraind in het "No " zeggen en als ze blijven aandringen maakt Kasper zich eens boos en zet hij zijn donderwolkgezichtje op . " No is no! Begrijpen jullie dat dan niet!" tja hoe noemen ze dat, de pot verwijt de ketel...:-)

Ons Kobeke doet voor de moment niets anders dan bijten. In alles wat hij ziet en aankan zet hij zijn tanden erin. Het is dus een pijnlijke bedoening om hem dicht bij jou te hebben. Het scheelt zeker niet aan het feit dat hij niet genoeg eten heeft want Kobe blijft hier eten... ongelooflijk wat dat manneke allemaal binnenspeelt.

Na de siesta zijn we naar een park geweest. Daar was een schildpaddenasiel. Aangezien de schildpadden een delicatesse zijn voor de Chinezen die hier wonen is er een illegale handel in schildpadden. Aangezien dit verboden is in Myanmar worden al de schildpadden die onderschept worden door de politie,naar het schildpaddenasiel gebacht

Verderop zaten er ook nog bambi's er kwam onmiddellijk een verzorgster aangelopen met eten voor de bambi's. Zo mochten de kindjes dan eten geven aan de dieren.

 

11 december

Bagan- Toungoo

 

Lange rit voor de boeg vandaag. We keren terug naar Toungoo waar we in het begin van onze reis al eens waren.

In de namiddag toegekomen in ons hotel van de vorige keer. Een andere kamer met groot olifantenstandbeeld voor de deur. Meer hadden de kinderen niet nodig om zich de rest van de namiddag te amuseren. Ze hebben olifant "Coco" goed gewassen, erop gezeten en hem eten gegeven.

 

12 december

Toungoo- Kyaikto

 

 

Myrthe en Kasper dolcontent opgestaan want vandaag gaan we richting gouden rots. De weg die we ernaartoe namen was zeer mooi. Via vele plaatselijke dorpjes en prachtige natuur. Plots stonden we ergens in the middle of nowhere stil aan een spoorwegoverweg. Gastje dolcontent dat ze een trein gingen zien passeren. Waarop Kapser dolenthousiast roept: "Myrthe we gaan vlug kijken van welke kant dat de trein komt" waarop Myrthe antwoordt: "Kijk Kasper de trein komt van ginder (al wijzend naar links), hij komt dus van Kortijk en gaat naar Ieper!" Wij lagen natuurlijk krom van het lachen. Dan maar uitgelegd aan hen dat niet alle treinen naar Ieper of Kortrijk rijden :-)

's middags ergens gestopt om te eten. Aan dit restaurant was er een groot hotel mét zwembad. Gastjes hadden dit onmiddellijk gezien en na het eten mochten ze erin. Het deed voor hen ongelooflijk deugd om na bijna 3 weken reizen in Myanmar eens in een zwembad te gaan. Kindjes content dus wij ook content :-) Totdat Dries plots in het zwembad sprong en begon te roepen. hij was verkeerd terechtgekomen op zijn voet. Toen hij uit het zwembad kwam zag hij lijkbleek en zat zijn middenvoet onmiddellijk dubbeldik.

We vrezen dat er een beentje van zijn middenvoet gebroken is. Dus ergens proberen naar een gezondheidscentrum te vinden. Uiteindelijk na lang zoeken ergens een gezondheidscentrum gevonden met "een dokter". Het enige wat hij gedaan heeft is Dries nog at meer pijn bezorgen en dan zeggen "Hmmm die voet is waarschijnlijk gebroken, je moet onmiddellijk naar Yangon voor foto's"

Ok vandaag gingen wij niet meer in Yangon geraken en kindjes wilden nog de gouden rots zien.

's Avonds zijn we dus nog doorgereden richting Kyaikto. Het beginpunt om naar de gouden rots te gaan.

 

13 december

Kyaikto- Yangon

 

Dries gans de nacht niet geslapen van de pijn. Om zo vlug mogelijk naar Yangon te kunnen vertrekken zijn we zeer vroeg opgestaan want ik wou nog vlug met de kindjes naar de gouden rots. Dries en Kobe zijn in het hotel achtergebleven.

Eerst naar het truckstation, daar staan allemaal trucks met een ladder ernaast om de mensen in te laden en naar de gouden rots te brengen. Als de laadbak van de truck volzit (en geloof me er kunnen zeer veel mensen in zo'n laadbak,als sardientjes samengepakt) vertrekt de truck dan. Via kronkelige en zeer hobbelige wegen (weeral zoals de meeste; niet rug en nekvriendelijk) naar boven richting gouden rots.

Om het met Myrthe haar woorden te zeggen in de truck: " Mama het is precies in een roetsjbaan dat we zitten!" Superleuk voor hen want in een pretpark duurt zo'n ritje hooguit enkel minuten, hier duurde de rit 45 minuten...

Eindelijk boven aangekomen.Een prachtig uitzicht op de bergen en gouden rots die eigenlijk een gewone rotsblok is die op de rand staat van een andere rotsblok met een heus toeristisch dorp eromheen gebouwd.

Alleen maar de mannen mochten weer tot aan de gouden rots komen. Myrthe zeer kwaad én maar niet begrijpen waarom Kasper wel mag en zij niet. Kasper mocht dan natuurlijk nog een goudblad kleven op de gouden rots. Resultaat: Myrthe nog kwader :-)

Daarna terug met de truck naar beneden via de roetsjbaan... kindjes supercontent. Alhoewel Myrthe en Kasper er niet veel van geweten hebben. Ik wist al dat het goeie slapers zijn in een auto maar hoe ze in die truck toch in slaap konden vallen was niet alleen voor mij, maar ook voor de medepassagiers een groot raadsel.

Eigenlijk waren de ritjes in de truck het leukste van gans het gouden rots bezoek.

In de voormiddag dan nog vertrokken richting Yangon om daar 's avonds toe te komen. Eerst een vooral een plaats zoeken waar ze RX foto's nemen. Na lang zoeken een cntra gevonden waar ze de foto's konden nemen. Na wat onderhandelingen over de prijs en hoeveel foto's (je moet hier per RX foto die ze nemen betalen) mocht Dries meegaan (of beter meehuppelen). RXtoestel stond net tegenover de wachtzaal waar de zwangere vrouwen zaten te wachten voor hun echo's. Ik dacht dat ze dan toch nog de deur gingen toedoen, maar nee. Iedereen kon zien hoe Dries op de tafel moest voor de foto. Blij dat ik niet één van die zwangere was...

Dan nog 45 minuten wachten tegen dat ze de foto's hadden ontwikkeld. Uiteindelijk kregen we de foto's in handen met de diagnose " bones are not broken" en dat was het. Dus dan maar richting hostel. In ons hostel waar we de vorige keer zaten was er geen plaats dan maar een ander hostel zoeken. Uiteindelijk in het Okinawa hostel terechtgekomen. Hadden we het geweten waren we daar de eerste keer ook geweest. Een zeer ruime kamer dus waren wij dolcontent dat we van deze keer wel genoeg plaats hadden om nog Kobe zijn Dryantentje te zetten. Totdat we zijn tentje wilden opzetten. We hadden precies iets tekort... inderdaad zijn deryantentje. Overal zitten zoeken, in de auto, beneden in het hostel, langs de straatkant,... nergens was het tentje te bespeuren.Totdat het in Dries zijn gedachten schoot dat hij 's morgens het tentje eventjes aan de kant had gezet om eerst de grote rugakken in de auto te laden en daarna waarschijnlijk vergeten was om het tentje in te laden.

Na een telefoontje naar het vorige hostel bleek dat Kobe zijn tentje daar inderdaad nog stond. Aangezien we dat tentje echt niet kunnen missen tijdens onze reis dan maar een oplossing zitten bedenken om het tentje terug te krijgen.

Uiteindelijk tot een oplossing gekomen, de hoteleigenaar zal het tentje morgenochtend meegeven met de eerste bus naar Yangon pas dan kunnen wij het in de namiddag oppikken in het busstation . Hopen dat het lukt...

Voor vannacht moesten we dan ook nog een oplossing hebben om Kobe te laten slapen en aangezien we hem toch altijd in slaap moeten wiegen in de buggy, laten we hem daar nu gans de nacht in slapen.

 

 

 

 

 

14 december

Yangon- Ngwe Saung beach

 

Nadat Kobe goed geslapen heeft in de buggy was het tijd voor het ontbijt. Wij op zoek achterin de receptie. Totdat de hoteleigenaar wees naar de straat, daar stonden tafeltjes om te eten. Kindjes vonden het zeer leuk dat ze middenin het straatgebeuren konden eten. Hun eettempo lag daarom stukken lager dan de andere dagen.

Dries zijn voet heeft ondertussen al de kleuren van regenboog. Hij kan wel al wat steunen op zijn hiel. En het voordeel van een buggy is ook dat hij dit kan gebruiken in plaats van krukken.

Dan nog een pagode bezocht in Yagon. Myrthe dolcontent van deze keer omdat ze ook eens een goudblaadje op een boeddha mocht kleven. Na hun"bidden voor boeddha" was dan tijd om richting busstation te vertrekken. Na een uur door het verkeer van Yangon aan het busstation toegekomen.

Bus had al een uur vertraging dus was het in spanning afwachten of ons tentje al dan niet mee ging zijn, uiteindelijk was de bus daar... en ons tentje ook!!!

Dolcontent konden we aanzetten richting strand.

Voor het strand moest we naar het westen rijden richting Ngwe Saung. De route ernaartoe liep door het deltagebied.Vele rijstvelden en prachtige natuur. Toen het donker werd was Myrhe enorm verbaasd van de prachtige sterrenhemel. Ze kreeg er maar niet genoeg van om het heelal te bekijken.

's Avonds dan pas toegekomen in ons resort. Toen we uitstapten hoorden we al de zee. Onze bungalow leek dan nog eens vlak aan het strand te liggen. Kasper een beetje ontgoocheld omdat hij niet meer op het strand kon spelen en de zee kon zien. 

 

 

15december

Ngwe Saung beach

 

Kasper al wakker vanaf dat de zon op was want hij wilde op het strand gaan spelen en in de zee gaan zwemmen. Hij is vlug gaan ontbijten met Dries in het restaurant aan het strand om daarna te kunnen spelen.

Tegen dat Myrthe ,Kobe en ik opstonden zat Kasper al in zijn zwembroek op het strand.

Voordeel is dat we vanuit de bungalow vlak aan het water zitten.Dus we zien steeds de kindjes want veel volk zie je hier praktisch niet op het strand.

Het is hier lekker warm, om 11 uur 's morgen was het al 41° (handig dat we Kobe zijn thermometer badeendje meehebben :-)

Kindjes gans de dag op het strand en in de zee.

Ook Kobe heeft vlug ontdekt dat hij hier zeeeeeeer veel plaats heeft om rond te kruipen. Enkele meters kruipen en dan hem steeds omdraaien om naar zijn kruipsporen te kijken.

Als hij dan aan de rand van de zee komt blijft hij zitten tot het water over zijn benen komt en leuk dat hij dat vind.

Hij begint nu ook al aan een handje te lopen. Hier op het natte zand gaat dat natuurlijk supervlot. Van al dat stappen en kruipen heeft onze "hungry baby"natuurlijk superhonger. Waardoor we hem continu in de gaten moeten houden want het zand gaat zeer vlot zijn mondje binnen.

 's Avonds genieten van een prachtige zonsondergang en de maan die slaapt ( de maan ligt hier anders dan in Belgie, en volgens Kasper slaapt het maantje en moeten we allemaal stil zijn voor de maan die slaapt :-) Myrthe die verbaasd vroeg" mama er moeten toch veel manen zijn é , hier in Myanmar is er een maan, in Belgie is er ook een maan, is er dan in ieder land een maan?"

 

16 december

Ngwe Saung beach

 

Vanmorgen eens naar de plaatselijke vissers gaan kijken aan de andere kant van het dorp. Myrthe en Kasper onder de indruk van al de vissen die ze daar zagen. Vooral van de pijlstaartroggen (= vissen die zo plat zijn als een tapijt:-)

Kindjes van de vissers wilden hun ballon delen met Kobe , die hem onmiddellijk tegen de stenen muur gooide. Ballon kapot, en Kobe die keek alsof het de schuld van de ballon was en niet die van hem. Gelukkig hebben we balonnen zitten in onze rugzak dus eventjes terug naar onze hotelkamer om wat balonnen te halen. Myrthe en Kasper hebben ze dan gegeven aan de kindjes om dan nog samen met hen wat te spelen. Kobe hebben we alleen maar laten toekijken :-)

 

In de namiddag was het dan terug beach time. Terwijl Kobe en Dries siesta hielden ben ik samen met Myrthe en Kasper naar een eilandje verderop geweest waar je enkel naartoe kan wandelen wanneer het eb is.

 

17 december

Ngwe Saungbeach

 

Nog genieten van een laatste dagje strand. We hebben enkele grote binnenbanden van vrachtwagens kunnen huren om in te liggen. Myrthe en Kasper konden dan zo de golven trotseren.

Kobe die weer naarstig het strand heeft afgekropen omdan met zijn achterste in het begin van de zee te gaan zitten.

En 's avonds dan nog een laatste keer genoten van die prachtige zonsondergang.

 

18 december

Ngwe Saungbeach - yangon

 

De strandvakantie zit er alweer op. Het is onze laatste dag in Myanmar om morgen dan het vliegtuig te nemen richting Bangkok. Dus vandaag terug gereden richting Yangon.