Reisverhaal «Peru»

The Pan - American highway | Peru | 0 Reacties 21 Juni 2017 - Laatste Aanpassing 27 Juni 2017

Om de grens oversteken van Ecuador naar Peru kiezen we voor een kleine grensovergang, die tevens ook onze snelste grensovergang ooit is. Onze autoverzekering kunnen we niet aan degrens kopen daarvoor moeten we naar San Ignacio. Aangekomen in San Ignacio krijgen we daar te horen dat ze geen buitenlandse auto's verzekeren en dat we naar Jaén moeten. Dus dan naar Jaén en daar kregen we van het ene na het andere verzekeringsbureau te horen dat ze ook geen buitenlandse auto's verzekeren. Overal krijgen we te horen dat we naar een andere grote stad moeten gaan die op 6 uren rijden is (en die absoluut niet op onze route ligt). Net als we de hoop willen opgeven krijgen we een tip van iemand van een verzekring die wel buitenlandse auto's doet.Dus vlug daar naar toe en inderdaad ze willen onze auto verzekeren... alleen is er één groot probleem.... Ze hebben al gans de dag geen internet dus kunnen ze de verzekering niet maken. Maar 's anderdaags zou dit opgelost zijn en dus besluiten we om in hotel te overnachten. Eventjes genieten van de luxe en het zwembad en 's anderdaags was de verzekering in orde.

Dan eindelijk richting Gocta falls. We kamperen aan het begin van het wandelpad en 's anderdaags beginnen we vroeg aan de prachtige wandeling  naar de waterval. Daar op het gemak gegeten en dan begonnen aan de terugweg. ?a de wandeling zijn we nog doorgereden naar Kuelap waar er mooie ruines te zien zijn. Om de ruines te bereiken heb je 2 mogelijkheden. Oftewel pak je de kabelbaan in Nuevo Tingo tot aan de ingang van de ruines of je rijdt de 30 km zeer slechte en hobbelige weg. Wij kozen voor de laatste optie en bijna een uur later kwamen we aan bij de ruines.Daar konden we op het terrein kamperen van iemand van het "dorp". De dag erop konden we dan de ruïnes bezoeken. De ruïnes zijn van een oude stad die ze volledig aan het restoreren zijn. Na het te bezichten rijden we de weg terug en dan richting Celendin. Prachtige weg door de bergen en pas  2 dagen later komen we aan in Celendin.

Van daaruit gaan we dan verder naar de ruïnes Marca Huamarca. Eerst de stad proberen te doorkruisen en dan berg naar boven. Nadat we de ruïnes bezocht hebben blijven we daar ook kamperen. Waar we een prachtig uitzicht hebben de stad onder ons. De volgende dag willen we richting Parque National Huascaran gaan. We besluiten om de offroadweg doorheen de altiplano te nemen. Je hebt 3 wegen dat je kan nemen en van één weg wisten we al dat we ze niet konden nemen vanwege de landslides. Na enkele uren te rijden op de ene weg komen we ook daar voor een afgrond te staan . De weg is volledig weg... een tijd nodig gehad om te keren (wat niet simpel is op een klein smal weggetje) en dan de volledig weg terug. 3de weg is de goeie weg. Wel wat overstromingen op de weg maar daar geraken we "vlot" doorheen. 's Avonds pikken we 4 lokale dames op die naar Pampas moeten. Als we aankomen in Pampas regelen ze dat we op het dorpsplein mogen kamperen net voor het politiebureau. Aangezien er onderweg zeer moeilijk kampeerplaats te vinden is zijn we content met deze kampeerplaats. MAAR er was één groot nadeel ... gans de avond, nacht en ochtend waren er mensen rond onze tent te vinden. En iedereen wou op de foto met de kids en vooral Kobe moest het onderspit delven. Want met zijn blonde haren en blauwe ogen waren de meisjes moeilijk van hem af te slaan. Het was zo erg dat hij de volgende ochtend vlug in de auto kroop en er niet meer uitkwam voordat we vertrokken.

De volgende dag rijden we naar Caraz, vlakbij het Nationaal Park Huascaran. Om de dag erop naar het Natioanal Park te gaan. Daar gaan we de bergen in naar Laguna Parón, een laguna die op 4200 m hoogte ligt. Daar kamperen we aan vlak aan de lagune en in de namiddag gaan we naar boven , naar de mirador. Daar hebben we een prachtig uitzicht op de lagune. Volgende dag staan we vroeg op voor een trekking rond de lagune te doen en dan naar de achterliggende gletsjers te gaan. Prachtige tocht en we geraken dichtbij de omliggende bergen (waaronder ook de berg van het logo van Paramount pictures!) maar dan is het tijd om te terug te keren. het weer begint te veranderen. Niet lang nadat we toekomen aan de tent begint het inderdaad te regenen. volgende  ochtend gaan we een andere richting uit in het National Park, Nl. naar de Pastoruri glaciar. Aan de ingang blijven we kamperen om de volgende ochtend vroeg naar de gletsjer te kunnen gaan. Om 8u beginnen we dan aan onze tocht naar boven. Aangezien de gletsjes boven de 5000 m ligt gaat de tocht iets langzamer. Ook Kobe zijn babbelfunctie doet het niet meer boven de 5000m (niet dat we daar echt spijtig om waren). Eénmaal boven aan de gletsjer genieten van het prachtig uitzicht. Een uitzicht die binnen enkel jaren er niet meer zal zijn. Want ieder jaar krimpt deze gletsjer 23 m!!

Na PN Huascaran  rijden we naar Llamac om PN Huayhuash te doen . Maar daar moeten we aan ieder dorp toegang betalen en in Llamac vertrouwen we het niet echt om onze auto achter te laten. Daarom besluiten naar een andere toegang van Huayhuash te gaan. Na een nachtje wildkamperen rijden we het park rond en proberen we via baños te gaan. Eerst stoppen we onderweg nog om een oude inca stad te bezoeken en dan via modderige wegen bereiken we Baños; Ook daar is onlangs een landslide geweest waardoor de hoofdweg voor en groot deel weg is. Via een voetgangerbrug (waarop Toyo net kon passeren) geraken we uit Baños en zo naar het Natioanal Park. In de community mogen we kamperen waar we willen en daar hebben we ook prachtig zicht op de bergen. De volgende dag besluit Myrthe om niet mee te gaan wandelen en zo gaan we enkel met jongens op stap; Maar ook bij hen zit de vermoeidheid in hun lijf en aan de 1 ste lagune besluit Dries terug te keren met de broers naar de auto. Ik wandel nog door tot aan de 2de e 3 de lagune  om dan ook terug te keren. Net voor het water begint te gieten ben ik terug aan de tent.

Vooraleer naar Cuzco te gaan besluiten we om de weg te nemen die door het  zuiden van  Huayhuash gaat. De weg is zeer mooi maar éénmaal buiten het park is het allemaal industrie en mijnbouw. We rijden door maar vinden geen enkele kampeerplaats. En net als de avond begint te vallen zien we een gebouw staan waaraan we stoppen. En we vallen weer met ons gat in de boter want het is een Tambos. Bijna iedere provincie in Peru heeft zo'n Tambos die dient als hulpcentrum op afgelegen gebieden. Ook hebben ze een hostal waar je gratis mag blijven overnachten. Daar ontmoeten we José , de verantwoordelijke van de Tambos en tevens een schat van een vent. We mogen zijn keuken gebruiken en 's avonds zitten we dan ook allemaal samen te eten. Volgend ochtend helpt hij ons nog uit de nood met nog enkele zaken die we moesten doen en dan rijden we door naar Cusco.

Enkele dagen later komen we via een prachtige route aan in Cusco. Daar komen we onze tickets voor de Machu Picchu en doen we nog inkopen. Daarna besluiten we om door te rijden naar Hydroelektica. Onderweg overnachten we ergens aan een restaurant omde voolgende dag het laatste stuk te rijden. Rond de middag komen we aan in Hydroelecktrica en laten we onze auto daar achter op de parking. Van daaruit gaan we dan te voet (via het treinspoor) naar Aquas Caliente, een makkelijke  wandeltocht van 8 km. In Aquas Calientes overnachten we dan in een hostel om de volgende dag te voet naar Boven te gaan , naar de MAchu Picchu. We hebben een namiddagticket ( dit scheelt enorm veel van toegangsprijs) en zo hebben we de ganse ochtend om de steile klim naar boven te doen. Vele toeristen komen dan al naar beneden en éénmaal op de site van de MP zien we niet meer veel toeristen. Ideaal om alles op ons gemak te bezoeken. 

De dag erop doen we onze voettocht terug van Aquas Calientes naar Hydroelectrica . Toyo stond er nog en dan nog in de namiddag teruggereden naar Cusco. Daar blijven we enkele dagen kamperen om te rusten, de gezellige stad te bezoeken en al ons inkopen te doen voor onze trektocht van de Ausangate.

Enkele dagen later rijden we dan naar Tinki waar we onze gids ontmoeten voor onze trekking van d eAusangate. We gaan samen naar zijn huis in Upis , waar we kunnen blijven kamperen , en waar we alles klaarmaken voor de trekking. De volgende dag vertrekken we dan voor de tocht met 5 paarden ( 3 voor de kindjes als ze moe zijn en 2 voor onze bagage) en 2 arrieros. 1 arriero is een jonge gast en de andere is een oude mopperpot.De oude mopperpot legt het wandeltempo enorm hoog en tegen het einde van de dag is volledig geradbraakt. De dag erop besluiten Dries en ik om ons er niets van aan te trekken en op ons eigen tempo te wandelen. in de vroege namiddag zijn we al op onze kampplaats en daarna gaan Myrthe en ik samen de sympathieke gids nog te paard naar Cerro de colores ( Dries en paarden gaan niet echt samen dus hij blijft op de camping) Een mooie tocht van 3 uur en Myrthe geniet er echt van op eens zonder de jongens op stap te zijn.

Dag 3 van de tocht steken we dan hoogste pas van de tocht over , nl een pas van 5100 meter. De kindjes gaan te paard want de pas is enorm steil en ondertussen genieten ( en puffen ) Dries en ik van de prachtige wandeltocht.  Op de pas ligt er een pak sneeuw en algauw beginnen de kindjes een sneeuwballengevecht (waar de oude mopperpot van een arriero echt niet mee kan lachen). Dan gaan we samen met de kindjes te voet naar beneden, naar onze kampplaats. 

Dag 4 van de tocht ontploft de bom dan met de oude mopperpot. Hij wandelt aan een sneltempo door en zit continu te pushen dat we vandaag de tocht afmaken. Ook de kinderen moeten er niets meer van weten en 's avonds trapt de oude moppermot het af.

Dag 5 beginnen we dan alleen met Hermillio (de sympathieke arriero) . Later komt zijn zoon ons nog vervoegen en de sfeer is onmiddellijk helemaal anders. 's Middags pauzeren dan aan thermale baden en na 5 dagen stappen doet een warm bad echt wel deugd. Dan volgt de laatste uren van de tocht waarna we aankomen bij Toyo. Moe maar voldaan van deze prachtige tocht. Ok we hadden geen geluk met één van onze arrieros maar we toch was dit één van onze mooiste bergtochten die we ooit maakten. 

Volgende doorgereden naar Lago Titicaca waar we in Puno ons eens goed lieten verwennen in een hotel. En het lekker warme bed en goeie warme douche deden deugd na onze trektocht. 

In Puno laten we ook de remmen vervangen van Toyo en zijn batterijen checken vooraleer we onze reis verderzetten naar Bolivia...

 

 

 

 

Fotoalbums van Peru

Peru (107)

20 Juni 2017 | The Pan - American highway | Peru | Laatste Aanpassing 20 Juni 2017

  • DSCN0932
  • DSCN0919
  • DSCN9900
  • DSCN0275

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking