Reisverhaal «Rusland - deel 1»

Oost Europa en Centraal Azië | Rusland | 1 Reacties 04 Augustus 2018 - Laatste Aanpassing 04 Augustus 2018

Via Charkov steken we de grens over naar Rusland. Oekraïne uit  geraken lukt redelijk vlot.Rusland binnen is weer iets anders. Paspoorten worden vlot afgestempeld maar dan moet Dries mee voor de papieren van de auto. En dan starten ze aan hun kruisverhoor en worden ook van alle pagina's in ons paspoort kopies genomen. Na bijna een uur van ondervraging en heen en weer geloop mogen we doorrijden. We doen nog een poging om aan een autoverzekering te geraken maar we krijgen te horen dat we deze niet aan die grens kunnen kopen.

We rijden dan nog door naar Prokhorovka, vlak onder Kursk. Daar vond juist 75 jaar geleden de één van de grootste tankslagen van WO II plaats. En ja het is al tanks dat we zien en we vinden een kampeerspot vlak achter een tankstation.

De volgende ochtend staan er 3 zeer goedgezinde jongens klaar. Als eerste staat het museum van de tankslag op het programma. Het is die week ook net 75 jaar geleden dat de tankslag plaatsvond. Dus er zijn heel wat activeiten gepland die week en zijn ze overal volop aan het kuisen. Er is ook een filmploeg aanwezig in het museum en Kobe zorgt ervoor dat hij zeker in beeld komt. In het museum is er veel te zien over zowel de russische als Duitse tanks. Ook liggen er geweren die je gewoon kan oppakken om te bekijken.Tot grote enthousiasme van mijn mannenvolk. Buiten het museum ligt nog een veld waar je kunt rondkijken tussen al de brokstukken die ze op dit veld gevonden hebben. Met de nodige camerabewaking natuurlijk ;-)

En nadat dit museum gedaan is zien de jongens dat er naast het veld nog een ander museum staat. Daar waar ze utileg geven over hoe tanks gemaakt worden. En weeral zijn we enkele uren zoet  in dat museum...

Als afsluiter bezoeken we het herdenkingsmonument met (veel te veel ) tanks . De broers leven zich weer volledig uit op en rond die tanks. En Dries die horen we niet. 

Myrthe en ik halen ons boek uit en zoeken een rustig plaatsje onder de bomen :-)

's avonds rijden we dan nog een stukje door richting Volgograd...

Een dag of 2 later komen we dan aan in Volgograd. Bij het binnenrijden van Volgograd rijden we eerst nog af naar een herdenkingsmonument. En daarna kruisen we het drukke verkeer in de stad. Na lang zoeken vinden we een kampeerplaatsje aan de overkant van de Wolga.Met zicht op de skyline van Stalingrad. En de kindjes die kunnen afkoeling vinden in de Wolga want er is ook een zandstrandje op het domein.Het domein is eigenlijk een vakantieverblijf maar het is er nog ene van de sovjettijd. 

De dag erop zijn er al 3  jongens vroeg wakker.. . Klaar om Volgograd te bezoeken. De meisjes zijn iets minder enthousiast...

Als eerste staat het memorial op het programma. Enorm indrukwekkend met al de namen van de soldaten in de muren gegraveerd. De Menenpoort is indrukwekkend maar deze was toch nog ietske anders. Om 12 u stipt was er een ceremonie met muziek en marcherende soldaten die dan via het pad wegwandelen naar boven.

Dan terug de stad in op zoek achter het battlemuseum en de traktorfabriek. Dit is het laatste deel van Stalingrad die de duitsers niet hebben kunnen veroveren (allee ik denk toch dat het zo in elkaar zit...) Het museum was weer tandenbijten voor Myrthe en mij. Zelf Dries was ontgoocheld van  het museum. Blijkbaar was het museum met wat verdraaide realiteit van de russen...

Een laatste ding die Dries zeker wou zien rond Volgograd was het vliegveld van Putomnik. Dit was het laatste vliegveld die de Duitsers gebruikt hebben (allee dat denk ik toch).Er is niets meer van te zien maar blijkbaar kun je wel nog vele dingen daar terug vinden in de aarde. Dus de GPS coördinaten zitten opzoeken en dan zo op zoek gegaan achter het vliegveld. Na wat zoekwerk zijn op het "vliegveld" aangekomen. En de jongens die stappen onmiddellijk uit om de grond rond een bommenkrater af te zoeken. En ja ze hebben geluk ... ze vinden er een stuk van een geweer terug en dan nog iets dat ik niet meer weet wat. In Myrthe's en mijn ogen zijn het gewoon 2 stukken verroest metaal :-) Dan een beetje verder gereden om een mooie slaapplaats te zoeken. En de jongens beginnen natuurlijk weeral te graven ... tot ze op een stuk metaal stoten , die een dus een mortiergranaat is. Ja en dan gaan slapen met het idee dat ze vlakbij een " bom" kamperen , enthousiaster kunnen ze niet zijn de jongens. De volgende ochtend zijn ze weeral vroeg wakken en in de snikhete warmte zijn ze weer op pad , op zoek achter restanten. Myrthe en ik nemen dan maar weeral ons boek in afwachting tot ze klaar zijn...

Na Volgograd rijden we via de Wolga richting noorden om zo naar Siberië te gaan. Ondertussen proberen we nog onderweg ergens een autoverzekering te kopen. Maar met de russische gastvrijheid en vriendelijkheid lukt dit zeer moeilijk. Uiteindelijk komen we in het stadje Khvalynsk aan , na een nachtje kamperen aan de Wolga. Weeral zitten we volop te zoeken achter de autoverzekering als er iemand op ons raam klopt. Een jongedame vraagt ons in perfect engels als ze ons kan helpen. We leggen haar ons probleem uit en ze begint plots overal rond te bellen. Ze doet samen met Dries enkele verzekeringskantoren in het stadje maar niemand kan ons helpen. We moeten ervoor naar Samara, een stad 350 km verderop. We kunnen bij Irena thuis blijven overnachten. En nadat we eerst nog naar het strand zijn geweest neemt haar moeder ons nog mee op sleeptouw. We willen nog een nationaal park bezoeken maar het is gesloten. De reden? Niemand die het weet..  Als afsluiter van de dag eten we nog samen met Irena en haar ma en mogen we bij hen thuis genieten van de russische sauna:-) 

De volgende dag rijden we richting Samara. Daar kunnen we overnachten in het ommuurde tuin van één van Irena haar projecten ( renovatie van oude huizen). De volgend ochtend worden we (weeral) boos en nors aangekeken door de russen die er wonen en pakken we dus vlug in. In Samara doen we verschillende verzekeringsbureaus en weeral krijgen overal het deksel op onze neus. Eerst moeten we onze papieren in het russisch vertalen vooraleer ze een verzekering willen geven. Ook dat onze importpapieren met alle gegevens van de auto en Dries al in het russisch staan helpen niet. Dus we geven het op en besluiten om gewoon door te rijden. Maar eerst nog het ruimtevaartmuseum bezoeken in Samara. Daar staat er een raket rechtop en ook het museum binnenin is de moeite waard van bezoeken.

De volgende dagen rijden we verder richting Siberië. De huizen zijn er (nog ) meer vervallen. En soms denk je van hier kunnen er geen mensen in wonen totdat je iemand uit zijn huis ziet komen. De toiletten in Rusland zijn degoutant . Overal pittoilets waarvan de vloer (die meestal van hout is) doordrenkt is van de pies en kak. En van de muren nog maar te zwijgen. hoe ze het doen om een meter hoog te kakken.... ik wil het niet weten... Meestal vinden we gemakkelijk een slaapplaats in het bos maar meestal gaat dit gepaard met een hoop zwerfvuil. En overal in de bossen is er een spoor van WC papier. slechts enkele malen komen we een "propere" plaats tegen.

Rusland begint ondertussen echt onze keel uit te hangen. Niet alleen de vuiligheid en de smerige toiletten , maar ook de onvriendelijkheid. 

Daarom rijden we redelijk vlug door richting Baikal meer, in de hoop dat het daar beter zal zijn. Onderweg lukt het ons om in Novosibirsk een autoverzekering te kopen. Wat zeer vlot en soepel verliep. 

Na 10 000 km bereiken we eindelijk het Baikal meer. We vinden er , naar russische normen,een redelijke propere kampeerplaats (allee als je niet naar de toiletten kijkt) . En dan nemen we eindelijk een duik in het(inhoudelijk) grootste meer ter wereld. En het is er ook één met siberische temperaturen. 

We willen ook nog een andere plaats doen aan het Baikal maar daar hadden we minder geluk. Overal vervallen vakantieverblijven (waar er toch veel volk was) en op de rustigere plaatsen stoten we weer op vuilnisbelten ;-)

We zijn het kotsbeu en rijden naar Ulan Ude. Daar doen we inkopen om dan richting Mongolië te gaan. De stad bezoeken zien we allemaal niet meer zitten, we willen gewoon zo vlug mogelijk weg uit Rusland...