Reisverhaal «Mae hon Son loop»

Donderdag 27 december kregen we onze huurauto aan ons hotel afgeleverd. De rugzakken in de auto en dan proberen om uit Chiang Mai te geraken. Geen gemakkelijk klus want hier rijden ze links en overal manuvreren ze hier met hun brommerke tussen.

Eénmaal de stad uit, gaan we zuidwaarts, richting Doi Inthanon national park. Tegen de middag waren we al in het nationaal park. Onze eerste stop was aan de Vachiratharnwateral. Een indrukwekkende waterval maar zeer veel toeristen. De uittocht voor het eindejaar is al goed begonnen. Overal zie je Thaise toeristen.

Daana zijn we wat misreden aangezien de meeste verkeersborden in het thais staan of dat je eerst een "straat" moet inrijden om dan 100 m verder te zien naar waar de baan gaat. Dus plots stonden we bovenaan Doi Inthanon. Een mooi uitzicht over te bergen en een hoop toeristen. Dan maar weer verder op zoek gegaan naar het stadje Mae Cham

waar we zouden overnachten. Dan uiteindelijk toch de juiste baan gevonden (nadat we 100m verder een bordje zagen staan richting Mae chaem).

Vanuit ons hotel had je een prachtig uitzich over de bergen van Doi Intahanon. Eerst vlug wat gegeten en daarna een duik in het (ijskoude) zwembad.

De eigenaar van het hotel was een zweed "Zweudiezweud" en werken stond waarschijnlijk niet zijn woordenboek. De kinderen mochten niet teveel naderen van hem of hij begon al te blazen omdat hij vreesde dat de kinderen iets gingen vragen.

's Anderdaags dan wat later aangezet want het duurde efkes totdat Zweudiezweud uit zijn bed geraakte. Na het ontbijt dan eindelijk kunnen aanzetten richting Mae Sariang.

Tegen de middag waren we in de buurt van het stadje. En na weeral te zijn misreden uiteindelijk gestopt om de baan te vragen. Die gast aan wie we de baan vroegen zei onmiddellijk dat hij er ons naartoe zou brengen. Dus met een prive escorte zijn we dan vlug bij ons hotel geraakt.

Na het eten zijn we dan nog naar het Salawin nationaal park geweest. Gelukkig dat onze auto een 4x4 is want de vele baantjes zijn hier offroad. Na een uurtje rijden waren we dan aan de teak waterval.Een prachtig plaats waar je kon picknicken en van daaruit kon je dan ook naar de waterval gaan. Maar we hoorden daar dat het niet de moeite was om naar boven de klimmen aangezien dat het de afgelopen maanden nog niet echt geregend heeft zijn vele watervallen praktisch droog. Dus wat gepicknickt in het bos en genieten van de mooie omgeving en de kindjes die met veel enthousiasme in he bos aan het spelen waren.

 

 

 

 

Van een gids in het dorpje hoorden we dat we helemaal offroad ook naar Mae hon Son konden gaan. Dus 's anderdaags zijn we helemaal offf road terug naar naar Mae Chaem gereden . De jusiste baantjes vinden was iets moeilijker. Alle verkeersborden stonden in het thais en als we ergens in een dorpje (lees: enkele huisjes) kwamen spraken ze geen woord engels. Dikwijls kwamen we dan op een splitsing waar we langs geen kanten wisten waar we naartoe moesten. Dan maar wachten tot ergens een auto, brommer of wat dan ook maar afkwam, zodat we de weg konden vragen. Dan met handen en voeten proberen uit te leggen waar we naartoe moesten. Na een goeie 5 uur rijden hadden we 80 km afgelegd en waren we in Mae Chaem. Het was dan al 15u en moesten dan nog eten. Dus na het eten vlug aangezet richting Mae Hon Son. Het was al donker toen we aankwamen daar. Aangezien we ons hotel vooraf geboekt hadden (want met de feestdagen zit alles hier stampvol) was het zoeken naar ons hotel. We hebben uiteindelijk moeten bellen naar het hotel om te vragen waar hun hotel precies lag. De eigenaar is ons uiteindelijk komen oppikken in het centrum. Gelukkig dat we gebeld hadden want we gingen nog lang kunnen zoeken. Hun hotel lag 5 km buiten het centrum en het bord van het hotel stond enkel in Thais geschrift, dus ja...

's Anderdaags was het dan tijd voor het bochtenwerk. De Mae Hon Son loop bestaat uit honderden haarspeldbochten.En met de thaise chauffeurs op de weg is dat niet altijd een even veilig bedoening.

In de vroege namiddag zijn we toegekomen in Soppong. We hadden geboekt in de Little Eden voor 2 nachten met de bedoeling om ook daar oudejaar te vieren. Op de computer zag het er prachtig uit en in werkelijkheid was het dat ook. Alleen de gastvrouw was een overwerkt mopperig ding. Ze had geen tijd om te koken in haar restaurant, de kinderen moesten stil zijn in het zwembad, enz. MaarMyrthe en Kasper hadden al vlug een speelkameraadje gevonden, Earn. Ook met de ouders klikte het onmiddellijk goed en 's avonds hebben we dan "bbq" gedaan.

Achteraf gezien was niet alleen de gastvrouw zeer onvriendelijk maar ook de kleine bedden waren niet voor in te slapen. Dus s'anderdaags, nadat Kasper vol enthousiasme geroepen had: "mama, we moeten opstaan want de vuurbol staat opnieuw bovenop de wereldbol!!!",hebben we nog vlug zitten zoeken op de computer of er nog ergens iets vrij was. Want met oudejaar zat alles vol. Uiteindelijk nog iets gevonden in de buurt van Mae Taeng. De " Bamboo County Lodge" bleek achteraf een fantastische keuze te zijn.

Na nog het nodige bochtenwerk en de files ( de thaise bevolking gaat dus blijkbaar massaal op verplaatsing oudejaar gaan vieren) aangekomen in de lodge. De lodge ligt volledig afgelegen in de bergen. We kregen een bamboohutje met een fantastisch uitzicht. En veel speelrumte voor de kinderen. Kobe had onmiddellijk al 2 rieten ballen in zijn handen om te spelen. Achteraf kwamen we te weten dat het de lampenkappen van in de kamer waren. Gelukkig kon de eigenaar ermee lachen en mocht Kobe ermee blijven spelen. En Kasper begon onmiddellijk takken te verzamelen.Totdat we hem 

 

plotseling hoorden tieren.Er zaten 2 grote houtsplinters in zijn hand. En gans de omgeving zal het geweten hebben. Vooral toen we de splinters probeerden uit te halen :-)

Na "operatie splinter" konden we daar eten. Ze maakten een grote pot eten en iedereen kon daarvan eten. En het was het beste eten dat we gegeten hebben totnutoe op gans onze reis. Het thais koppel dat we in Soppong hebben leren kennen zijn dan nog eens gestopt onderweg naar huis. Maar hun dochtertje Earn vond het zo leuk om weer met de gastjes te spelen dat ze besloten om daar dan ook maar oudejaar te vieren en daar dus te overnachten.

Voor het oudejaar hadden ze een groot kampvuur gemaakt en de gastjes vonden niets leuker dan voordurend gedroogde takken en bladeren te zoeken om op het vuur te gooien. Ze hadden dan ook nog voor iedereen vuurballonnen gekocht. En iedereen mocht helpen om ze aan te steken en dan in de lucht te laten. Myrthe en Kasper hebben vol ongeduld zitten wachten totdat het eindelijk middernacht was. Om middernacht hebben ze dan nog wat vuurwerk afgeschoten en nog vuurballonnen in de lucht gelaten.

Om 1u zijn we dan gaan slapen. Kobe sliep al een tijdje en Myrhe en Kasper zijn onmiddellijk als een blok in slaap gevallen.

Zalig om met nieuwjaar wakker te worden met een prachtig uitzicht op de bergen!

Nadat de kindjes wakker waren hebben we samen met het thais koppel rondgereden in de bergen. Kindjes in de kofferbak en de mannen van voor. Dat op zich was al leuk voor de kinderen. Eerst een stop aan een rivier waar de kindjes over de rotsen konden lopen en stenen in het water gooien.

Daarna in de middle of nowhere een overgroeide schommel gevonden. Kindjes zeer blij dat ze eens konden schommelen.

Op de terugweg waren de 3 gastjes dan, ondanks de vele putten en bulten in de weg, als een blok in slaap gevallen langsachter in de kofferbak.

's Avonds konden we er weer fantastisch eten en daarna kindjes vroeg in bed.

Na een uitgebreid onbijt was het vandaag tijd om weer wat verder te gaan richting Thaton (Nadat Kobe als afscheidscadeau nog de 2 lampenkappen heeft meegekregen:-). Dit ligt helemaal in het noorden op een km van de grens met Myanmar. We logeren deze keer een in de old tree house. Een prachtig verblijf met 5 bungalowtjes en een zwembad.We waren hier nog maar toegekomen of de gastjes wilden al in het zwembad. Ijskoud water maar het deed ongelofelijk deugd om wat af te koelen.

Nadien zijn we nog eens naar het "stadje" geweest, die eigenlijk alleen maar bestaat uit een hoofdstraat en enkele zijstraten.

We konden hier 's avonds pas laat gaan eten en zo konden de kindjes hier nog eens kijken naar een tekenfilm. En voor ons was het ook goed zo hadden we ook eens een uurtje kalmte. of beter, toch 2 van de 3 kindjes waren kalm.Want met kobe moeten we tegenwoordig ogen overal hebben.Want hij kruipt overal op, onder en tussen.Zo waren we hem plots kwijt. Totdat we gehuil hoorden van tussen het nachttafeltje.En als we keken zat ons Kobeke vast tussen het nachttafeltje. 

 

 

 

Om te gaan slapen was het dan weer luide sirene van Kasper.We hebben hier een bungalowtje met 2 aparte slaapkamers. En sinds we op reis zijn is hij (nog) meer een mama's kindje geworden. En iedere avond is dat hetzelfde liedje dat hij bij zijn mama wil slapen...

Donderdag was het dan tijd om nog enkele tempels inThaton te bezoeken. De eerste , de new chedi, was wel mooi om te zien.Maar aangezien Myrthe bij iedere boeddhabeeld stopte om te bidden hebben we wijselijk de andere tempels overgeslaan.

We zijn dan maar richting Mai Ai gereden om de waterval Phumen te gaan bezichtiging. eerst een heel eind rijden tussen de sinaasappelbomen. En dan nog een eindje tevoet door het bos. Prachtige waterval met nog genoeg water. Want doordat het hier al een eind niet meer geregend heeft staan de rivieren hier zeer laag.

Na onze wandeling zijn we dan vlug een mondje gaan eten. Alhoewel, aangezien er een speelpleintje bij het restaurant was zijn we er niet vlug weggeraakt.

Uiteindelijk dan toch kunnen vertrekken richting Doi Pha Hom Pok National Park. Dit park bestaat uit vele natuurlijk warmbaterbronnen en geisers. Er was een groot grasveld met overal poelen met warm (kokend) water. In één van de poelen kon men eieren hangen om te koken.

Een beetje verderop kon je dan een mineraalwarmwaterbad nemen. Dus allemaal samen het bad in. Daarna was het tijd voor de sauna.Dries, Myrthe en Kasper de sauna binnen. Na afloop zijn ze alledrie als een blok in slaap gevallen op de terugweg naar het hotel.

Vrijdag was het weer tijd om terug een stukje verder te gaan. Eerst richting Mae Salong. Dit is een dorpje die in de bergen ligt en die gekend is voor zijn vele theeplantages. Een zeer mooie streek om door te rijden en om eens de theeplantages te bezichtigen. Dan richting Chiang Saen, een stadje aan de Mekong, tegen de grens van Laos. Het was de bedoeling om daar te overnachten maar het enige goed hotel die in rough guide stond was gesloten. Eigenlijk zag gans het stadje er een beetje verlaten uit. Een beetje verder dan eindelijk een hotel gevonden. Totdatwe de prijs hoorden. Het lag ietske (veel te ) veel boven ons budget;-)

Dan nog maar een beetje doorrijden. We zagen op de kaart dat er op 15km precies nog een grote stad lag, Doi Luang. Langs de kant zagen we al een plakkaat in het engels met de naam van een resort erop. Dus dan maar daarheen geweest, kwestie dat we toch een slaapplaats zouden hebben vannacht. Het resort bestond uit enkele bamboohutten die spotgoedgoop waren. Het zag er wel zeer verlaten uit maar dat gaf niet voor ons. Toen we onze bungalow opendeden om onze bagage binnen te zetten was het precies,aan de inrichting te zien, in een rendez-vous kotje dat we zaten (en de roze verlichting 's avonds en de auto's die dan kwamen gaven ons de bevestiging). Maarja wij hebben er fantastisch geslapen en de kindjes waren blij dat ze eens roze lichtjes hadden in de slaapkamer :-)

Voor we gingen slapen zijn we nog naar de plaatselijke avondmarkt geweest.Eindelijk hebben we daar teenslippers gevonden voor Kasper die passen. 

 

 

Zaterdag was ons Kobe zeer vroeg wakker geworden met weeral pijn aan zijn tandjes (zijn achterste tanden komen uit). Dus na het ontbijt,met thaise schlagermuziek op de achtergrond, aangezet richting Chiang Rai