Reisverhaal «Uruguay»

The Pan - American highway | Uruguay | 0 Reacties 04 September 2017 - Laatste Aanpassing 11 September 2017

Ok de grens oversteken met Uruguay was één met een dubbel gevoel. Langs de ene kant blij dat we dit land kunnen ontdekken maar langs de andere kant.... het besef dat dit echt wel het laatste land is van deze trip :-(  De grens op zich verliep zeer vlot en in nog geen halfuurtje waren al de papieren in orde.

Na de grensovergang reden we richting National park Santa Teresa. Dit park is zeer gekend voor zijn fort van de Portugezen en ligt ook op een militair domein. De militairen hebben er een mooi toegankelijk domein van gemaakt met honderden (!) kampeerplaatsen. In de zomermaanden (vooral met de kerst en nieuwjaarsperiode) zit het hier stampvol en kans dat je een plaatsje hebt is zeer klein. Nu is het winter en er was hier niemand. We kunnen kiezen waar we staan en we kamperen vlakbij het bos. Ideaal voor de kinderen om een kamp te bouwen.

We kamperen ook op wandelafstand van het fort en de zee. Dus eerst het fort bezichtigen dat nog opengehouden wordt door de militairen. Zeer interessant om te bezoeken en met vele museums en uitleg binnen in het fort. Na het fort was het bedoeling om nog een strandwandeling te doen. Maar de kindjes maakten liever een kamp in het bos. Ze zeiden dat ze de laatste dagen al genoeg zee en strand hadden gezien.

Volgende dag dan toch nog eens naar het strand en de zee geweest. Walvissen konden we er niet spotten (blijkbaar alleen in de maand november - december) maar we hadden het strand voor ons alleen. Kindjes hebben gans de ochtend in het zand kunnen spelen en van de duinen rollen.Na de middag zijn we dan richting Valizas gereden, een "dorpje" die weer wat dichter bij onze eindbestemming Montevideo ligt. In Valizas komen we terecht op een eco camping Lucky Valizas. Een supertoffe plaats met superlieve uitbaters dat we onmiddellijk besloten om hier te blijven tot we naar Montevideo moeten gaan. De eigenaar was kunstenaar en was een echte entertainer voor kinderen. Ze mochten schilderen, Myrthe leerde er wat gitaar spelen en 's avonds zaten we allen samen (met ook nog een ander Braziliaans gezin) gezellig te kletsen en naar muziek te luisteren.

in Valizas liggen ook de hoogste duinen van Uruguay. De volgende dag zijn we dan in de duinen gaan wandelen en (veel te veel ) schelpen gaan rapen. Daarna was het tijd om te beginnen aan de (zeer) grote kuis van de auto. Want de auto wordt Roll on roll off verscheept en dus moest de cabine helemaal leeg en moesten we kijken wat wel in de auto kan blijven en wat niet. Want de auto komt (hopelijk) aan rond de 15 de september in Antwerpen. Dus spullen die we nodig hebben in België moeten mee in de bagage.

We hebben toch wel anderhalve dag nodig om de auto uit te mesten . En overal vinden we legoblokjes, autootjes, dino's en stenen terug in de auto. Daarna was de laatste nacht in de daktent aangebroken. Maar jammergenoeg besliste het weer daar anders over. 's Anderdaags gingen we 's morgens vroeg aanzetten en voor de nacht voorspelden ze regen.Dus we gingen de daktenten nat moeten opplooien en dan gingen ze dicht blijven tot dat de auto aankwam in België. We mochten de campinguitbaters in een cabaña slapen en zo hebben we 's avonds nog de daktenten opgeplooid. De nacht in de cabaña  is alvast ene die we niet vlug zullen vergeten. Want de volgende ochtend stonden we allemaal op met enorm veel muggenbeten...

Dan was het jammergenoeg tijd om door te rijden naar onze eindbestemming: Montevideo. Na een zeer emotioneel afscheid op de camping zijn we vertrokken naar Montevideo. in de vroege namiddag waren we er al. En al vlug vonden we een bewaakte parking , vlakbij ons hotel. De rugzakken die mee moesten naar België haalden we uit de auto en dan alles goed afsluiten. In Montevideo logeerden we in het hotel Casa Blanca, een superleuk klein familie hotel.Die gelegen is in het oude centrum van de stad en vlakbij het bureau van Grimaldi en de haven. Superhandig voor ons zo zaten we vlakbij alle papieren voor het verschepen van Toyo te regelen.

De eerste volgende dag zijn Dries en ik naar het bureau van Grimaldi geweest terwijl de kindje in het hotel bleven. In korte tijd hadden we  al de papieren en betalingen in orde en dan was het 2dagen wachten tot we Toyo mochten binnenbrengen in de haven van Montevideo.

Montevideo is een stad die ons zeer aangenaam verrast heeft. Je kunt er uren rondkuieren in de oude stad en voor een hoofdstad is het er echt niet druk. Behalve rondkuieren in de stad bezochten we ook museo del Andes 1972. Dit is een museum die ze opgericht hebben als eerbetoon van de vliegtuigcrash in de Andes in 1972. Een vliegtuig met een Uruguayaanse voetbalploeg aan boord. Van die vliegtuigcrash is er toen ook een film uitgebracht " Alive".

De vrijdag was het dan eindelijk zover! Toyo moet binnen in de haven van Montevideo. Kindjes bleven opnieuw in het hotel (kinderen mogen niet binnen in de haven) terwijl Dries en ik naar de haven gaan. Al het papierwerk verloopt er zeer vlot en behalve het chasisnummer controleren ze niets meer in de auto. En daarna met pijn in hart is het afscheid nemen van Toyo.... pas halverwege september zullen we hem (hopelijk) terugzien in België.

's Avonds gaan we nog eens goed gaan uiteten voor ons laatste avondmaal van deze reis.

En dan is het (jammergenoeg) 12 augustus. Na 14 maanden is ons fantastisch avontuur ten einde. Met de taxi naar de luchthaven van Montevideo voor onze vlucht naar Madrid. En alle 5 hebben we de tranen in de ogen als het vliegtuig het amerikaanse continent verlaat....