Reisverhaal «Hanoi 2 van 18/01/11 tem 25/01/11»

Grote reis 2010-2011 | Vietnam | 0 Reacties 07 Februari 2011 - Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

Dinsdag,18/01/2011

4.30h ‘s Nachts. We werden net voordien al gewekt en de trein stopte in het station van Hanoi. Buiten het station hebben we een taxi genomen naar ons hotel en om 5.00am. stonden we daar dan voor een gesloten deur.

De kinderen waren nog moe van zo’n korte nacht en jammer genoeg  konden we dus niet meteen terug ons bed inkruipen. Tot 6.00h. hebben we op de dorpel gezeten. De straten van het anders zo drukke Hanoi zijn ’s nachts bijna niet herkenbaar. Geen of nauwelijks verkeer en alle voetpaden zijn brommervrij. Ongelooflijk, maar blijkbaar worden alle brommertjes ’s nachts binnengezet, desnoods in de woonkamer of in het restaurant. Op aanraden van de overbuurman hebben we dan eens met de rolluiken gerammeld en werden we toch binnengelaten. In de inkomhal lagen de 2 nachtwakers te slapen, hadden we dat maar op voorhand geweten, dan hadden we niet zo lang in de kou moeten zitten. We mochten binnen aan een tafel zitten tot 7h. De kinderen hebben zich zolang bezig gehouden met schrijven en tekenen in hun dagboekjes.

Om 7h werden we naar een voorlopige kamer gebracht, deze was juist gebruikt en we konden dus nog niet in bad of onder de lakens, dan maar tv kijken. Rond 10.30h. kregen we dan te horen dat er geen kamer meer vrij kwam maar dat we wel in het hotel ernaast terecht konden. Nu, het was in elk geval een verbetering, we kregen daar een grotere kamer met vier bedden en hadden zelfs een jacuzzi in de badkamer ! Het ontbijt was uitgebreider en dat allemaal voor dezelfde prijs.

Eerst allemaal in een warm bad en dan rond 13.00 h. naar buiten richting Hanoi zoo. Daar hadden we afgesproken met de twee gezinnen die we ontmoet hadden op de trein . De kinderen hebben zich reuze geamuseerd. De zoo heeft enkele triestige kooien met soms al even triestige dieren maar wat het voor de kinderen vooral leuk maakte waren de vele kermisattracties (botsautootjes, een rups , ballenbad,…natuurlijk allemaal nog eens afzonderlijk te betalen maar ja, af en toe eens een “kinderdag” mag ook wel eens) Onderling werden ideeën uitgewisseld over het les geven aan de kinderen, het doel van onze reizen enz…

Nadien zijn we samen nog iets gaan eten. We namen alle drie een afzonderlijke taxi en reden naar de afgesproken plaats (leek wel even op Peking express). In het restaurant zagen de jongens dat het Nederlandse gezin play doh bij had. Feest!  Alle kinderen kregen een stukje en spelen maar. Ieders reisblog werd nog uitgewisseld en de dag zat erop. Het was erg gezellig en de reisverhalen zullen zeker gevolgd worden.  

Woensdag,19/01/2011

Vandaag besloten we om het een aantal dagen rustiger aan te doen, het schoolwerk bij te werken en reisblog. We hebben hier weer wat plaats en tijd.

20/01/2011 tem. 22/01/2011

Nu en dan splitsen we ons op in 2 groepjes, iemand met de 2 kleintjes naar buiten en de andere op de kamer schoolwerk bijwerken met Barend en Eward. Dan is het wat stiller op de kamer waardoor het werk beter vooruitgaat.

Natuurlijk wordt er ook tijd gemaakt voor af en toe een computerspelletje en gaan we regelmatig de straat op om ergens iets lekkers te gaan eten. We zijn ook voor een tweede keer naar het poppentheater geweest, de kinderen krijgen er niet genoeg van. En hoewel blijkbaar de kaartjes soms allemaal uitverkocht zijn mochten we voor de tweede keer op de eerste rij zitten, als dat geen luxe is.

Stilaan leren we Hanoi te appreciëren, we voelen ons er bijna thuis. We kunnen al de straat op zonder stratenplan en weten onze weg terug te vinden in het oude stadsgedeelte wat niet zo eenvoudig is.

Zondag,23/01/2011

Vandaag hebben we het weer rustig gehouden en een kleine uitstap gemaakt naar het mausoleum van “Ho Chi Minh”.

We wilden eigenlijk met een taxi naar het mausoleum rijden maar merkten al snel dat het geen officiële taxi was. Zijn meter draaide 4 keer zo snel en hij reed een verkeerde kant op (We hadden onze kaart in de hand en volgden hoe hij reed) Twee straten verder lieten we hem stoppen en stapten we uit en zeiden dat het niet correct verliep. Zonder probleem liet hij ons gaan dus we wisten dat we gelijk hadden. Dan zijn we maar te voet verder gegaan.

Toen we in de buurt van het mausoleum kwamen volgden we de stroom mensen. Langs de zijkant van het gebouw moesten we eerst een securitycheck passeren. Tassen door de scanner en wijzelf nadien ook. Fototoestel en camera moesten we afgeven in een ander gebouwtje en dan volgens het protocol mooi in een rijtje naar het mausoleum. Overal staan soldaten van de erewacht om een oogje in het zeil te houden. Eens binnen konden we Ho Chi Minh zien liggen in een glazen kast. De jongens begrepen niet dat hij daar zo kon liggen, het leek wel alsof hij sliep. Toen we de kinderen even opnamen om beter te kijken werden we al snel aangemaand om door te lopen. Treuzelen wordt dus niet toegestaan. Ook praten niet maar dat vonden onze jongens deze keer geen probleem. Er hing een zekere sfeer die respect afdwingt.  

Twee maanden per jaar (nov. & dec.) wordt het lichaam naar Rusland overgebracht waar het terug gebalsemd wordt. Wij konden dus de pas gerenoveerde versie bekijken. Toch raar om te zien, zeker als je bedenkt dat hij al 41 jaar dood is.

Bij het verlaten van het gebouw konden we fototoestel en camera terug in ontvangst nemen en bezochten we nog het huis waar Ho Chi Minh tot aan zijn dood gewerkt heeft. Vooral de mooie wagens die tentoongsteld stonden vielen in de smaak bij de jongens.

Wat verderop bezochten we nog de One Pillar Pagoda, een pagode op één zuil dus.

Maandag,24/01/2011

Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar het postkantoor om dozen te kopen om pakketten op te sturen naar school en naar huis. Blijkbaar verkopen ze hier geen dozen. Dan zijn we maar op zoek gegaan naar het straatje waar ze verpakkingsmateriaal verkopen. (Waar was dat nu ook weer?) Na even zoeken vonden we kartonnen dozen en nopjesplastiek.

Tegen 16.00h.hadden we alles verdeeld en ingepakt en dan vlug naar de post met onze vier dozen. Aan het EMS-kantoor moesten we gedetailleerd opschrijven wat er in de dozen zat met de prijs erbij. Ai ai, dat was weeral een probleem. De drie pakjes voor de school konden we in één grotere doos steken, dat scheelt dan weer in de verzendkosten. Voor 7 miljoen! Dong werd alles verzonden naar België. Nu maar hopen dat alles heelhuids toekomt.

Dinsdag,25/01/2011

5.30h. Onze wekker gaat af. Opstaan en nog een beetje inpakken. Om 6.30h. stipt was onze taxi er. We vertrokken richting luchthaven voor onze vlucht naar Maleisië. Iets na 7.00h. waren we op  de luchthaven. Even zoeken naar de incheckbalie en dan maar wachten en wachten.

Het was al 8.00 h. en we waren nog niets opgeschoven. Om 9.00h. zou onze vlucht vertrekken en bij Air Asia moet je 45 minuten voor vertrek ingecheckt zijn dus dat begon spannend te worden. Eindelijk konden we dan toch inchecken maar onze bagage moest aan de balie blijven staan doordat de bagageband defect was, nu maar hopen dat alles tijdig toekomt. Dan nog langs de grenscontrole stempeltje in de reispas en dan securitycheck. Hier was het weer aanschuiven. Ze hebben hier wel twee! scanners voor de hele luchthaven. 20 Minuten voor vertrek waren we erdoor. Nog vlug iets gezocht als ontbijt maar zonder resultaat. Dan maar op het vliegtuig. Toen we even in de lucht waren kwamen ze rond met eten.( Bij air asia moet je dit apart bestellen en 48 uur op voorhand, maar wij waren net te laat). Je kan ook in het vliegtuig eten kopen maar we konden niet met Vietnamese Dong betalen en ook niet met visa. Gelukkig hadden we nog wat Thais geld op zak waar we wel mee mochten betalen.

Na 3 uur vliegen kwamen we aan in Kuala Lumpur. Hier is het veel warmer. Hier stonden we dan met lange broek en dikke truien aan. Eerst langs een camera om te zien of je koorts hebt (gele koorts) en dan grenscontrole, bagage afhalen ( en jawel, alles was er op tijd) en een taxi bestellen. Na een uurtje rijden waren we aan ons hotel ”The Zon”.

Wat een verschil met Vietnam. Alles is hier weer proper, iedereen rijdt rustig op zijn rijvak en er wordt niet getoeterd. Ons hotel staat in de schaduw van de Petronas torens, wat een machtig zicht, zomaar vanuit je slaapkamer ! Natuurlijk zijn we eerst gaan zwemmen om wat af te koelen en dan naar de supermarkt geweest om avondeten te kopen. We hebben hier een keuken op ons appartementje dus eindelijk kunnen we nog eens zelf koken en eten wat we willen.