Reisverhaal «Sapa - Bac Ha van 13/01 tem 17/01/11»

Grote reis 2010-2011 | Vietnam | 3 Reacties 22 Januari 2011 - Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

Donderdag,13/01/2011

Na het ontbijt nog op de kamer gebleven tot 12 uur (check out time) omdat we tot 20 uur (vertrek nachttrein) de tijd moesten vullen buiten het hotel zijn we met een taxi (76000 D) naar het etnografisch museum gereden. Mooi gebouw met mooie foto’s en filmpjes van de verschillende etnische minderheden van (noord) Vietnam. Buiten kan je ook rondlopen in een soort park met verschillende nagebouwde huizen waar de jongens hun hart konden ophalen met rennen en klimmen.

‘s Middags in de tuin van het museum gegeten en lekkere warme chocolademelk gedronken, dat was weer eventjes geleden.  Zo rond een uur of 4 hadden we zowat alles gezien maar het was nog te vroeg om weer te gaan eten en pas om 20 uur kwamen ze ons aan  het hotel ophalen om ons naar het treinstation te brengen.

Dan maar het stadsplan bekeken en besloten om naar het Lenin park te gaan. Veel plaats voor de jongens om nog eens goed uit te razen voordat we de trein zouden opstappen. Eens buiten het museum een taxi aangehouden om ons ernaartoe te brengen. Geen probleem . Wel veel verkeer dus het duurde eventjes en z’n metertje bleef maar doorlopen. Uitgestapt aan een standbeeld van Lenin maar hier was niet veel park te zien. Uitgezocht waar we ons dan wel bevonden en met de hulp van een politieagent ons dan toch wat kunnen situeren. We bleken helemaal niet aan het Leninpark te zijn, verre van. Dan maar helemaal te voet naar de buurt van het hotel, dan kon de overtollige energie toch nog verbruikt worden.

Uiteindelijk in het Gecko restaurant nog pizza gaan eten. Doordat we vaak te veel eten bestellen( 6 porties die niet op geraken) nemen we deze keer drie “grote” pizza’s voor ons zessen. Bleek uiteindelijk dat de pizza’s niet groter waren dan een plat bord, viel dit even tegen. Niemand heeft de tafel verlaten met een lege maag maar erg gevuld was ze ook niet. Dan nog maar wat koeken gekocht voor op de trein.

Om 20 uur opgehaald aan het hotel met een taxi en afgezet aan het station waar we weer begeleid werden naar de trein. We hadden 4 bedden geboekt en sliepen dus samen in onze privé coupé. We waren aangenaam verrast door de dikke matrasjes, de zachte kussens en de warme dekbedden die we erbij kregen. Nog even een filmpje opgezet op de laptop totdat de trein vertrok om 21.10h en dan iedereen onder de wol.(294 km. in 8,5u.dus een slakkengangetje)

 

Vrijdag,14/01/2011

Om 5.15h gewekt door muziek op de trein en een dame die kwam kloppen met de mededeling dat we weldra zouden aankomen in Lao Cai. Om 5.30h stonden we dan op het perron. Aan de uitgang van het station stond iemand ons op te wachten met onze naam op een bordje. We werden naar een minibusje gebracht en toen dit vol zat reden we in ongeveer 1 uur naar Sapa. Een erg bochtige weg in de mist (38 km.) Het busje bracht ons naar het “Global Sapa Hotel” waar we twee kamers toegewezen kregen. Het is hier heel erg koud want er is nergens verwarming voorzien en het is buiten maar 10°C(binnen dus ook) Omdat we kinderen bij hebben krijgen we per kamer een klein verwarmingstoestelletje, net voldoende om onze handen eens te warmen. We konden om 7.30h gaan ontbijten.(eenvoudig ontbijt) en om 9.30 h zouden we vertrekken op onze eerste wandeling. Toch eerst een warme fleece gaan kopen voor Barend en voor iedereen een paar warme kousen en handschoenen.(voor deze laatste twee zaken betaalde we 1 € per stuk) daar kunnen we geen koude voor lijden.

In dichte mist vertrekken we op onze eerste wandeling. We zijn met 12 personen en een gids zal ons begeleiden naar Cat Cat en Sin Chai. Een wandeling van 6 km. Hoe verder we afdalen hoe minder mist waardoor we toch nog wat van het uitzicht kunnen genieten. We wandelen veel rijstterrassen, een waterval en Hmong dorpjes voorbij. Op de terugweg gaat het weer naar omhoog en krijgen we terug veel (ijskoude) mist dus de twee jongsten begonnen te zeuren en werden een deel van de weg gedragen. Rond 13 uur waren we terug aan het hotel waar we konden lunchen. Het is er koud, koud en KOUD. In deze grote ruimte hadden ze een schaal gezet met daarin wat brandende houtskool. Gaf dus niet veel warmte.

Na de middag op ontdekking in Sapa. Blijkt dus dat heel veel hotels en restaurants niet voorzien zijn op deze koude (hoewel het iedere winter zo is ) er is dus zelden een haardvuur of verwarming aanwezig. Ook de hotelkamers zijn hier niet op voorzien. Dat begrijpen we niet goed. Bijna niets is geïsoleerd. Personeel loopt met jassen en handschoenen aan en vaak blijft de voordeur dan ook nog open staan. Onvoorstelbaar!

 Doordat we langer in Sapa blijven dan onze geboekte trip gaan we op zoek naar een ander (hopelijk warmer) hotel. We vinden een straat verder een hotelletje waar we een 3 persoonskamer nemen. Het restaurant beneden is in ieder geval al verwarmd. We krijgen 2 extra dekens en een verwarmingstoestelletje dat toch wat meer warmte geeft dan het vorige. Dan slapen we maar met 4 in het dubbel bed en de 2 anderen in het enkele bed zodat we dan toch van elkaars warmte kunnen genieten.

 

Zaterdag,15/01/2011

7 uur . Na een koude nacht in een koud bed in een koude kamer in een koud hotel zijn we terug gaan ontbijten in het KOUDE restaurant. Nadien uitgecheckt en bagage in bewaring gegeven (werd in een onbewaakte kast gezet in de gang) Om 10 uur begonnen we aan onze trekking naar Y Linh Ho, Lao Chai en Ta Van waar we de Black  H’mong en de Zay minderheden konden aanschouwen. Deze trekking is 12 km. lang en het eerste deel liep over modderige paden waardoor de kinderen hun broek , schoenen en jassen snel onder de modder hingen. We waren deze keer met een groep van 11 personen. Een Pools-Italiaans koppel en een Australische moeder met dochter en schoonzoon liepen met ons mee. Samen met de gids wandelen ook een 6-tal vrouwen mee die op weg waren naar huis en die in Sapa aan de toeristen souvenirs verkopen. Op zich is dit wel aangenaam, vriendelijke dames die graag een praatje slaan en helpen ondersteunen waar ze kunnen.

Al snel nemen twee van deze dames Artuur en Dietze onder hun hoede en begeleiden hen zowat de hele wandeling. Wel makkelijk voor ons, zeker omdat het pad niet altijd gemakkelijk begaanbaar is en we zelf vaak moesten opletten om niet uit te glijden. Barend en Eward lopen vooraan, hoe avontuurlijker hoe beter voor hen. Het is een mooie dag vandaag, de regen (natte voorbij vliegende mist) is verdwenen en in de vallei is er niet te veel wind. We lopen langs prachtige rijstvelden en door dorpjes en komen vriendelijke mensen tegen.

Onderweg stond een jongentje van een jaar of 5 bamboe(wandel)stokken te verkopen voor 10000 dong (ongeveer 30 cent). Deze kwam erg van pas tijdens de verdere wandeling. Om 14.15 h. , na 4 uur stevig doorstappen, stopten we aan een lokale woning aan de Muong Hoa rivier waar we onze lunch kregen voorgeschoteld. Hier namen we afscheid van de 6 dames en vroegen de twee dames die Artuur en Dietze begeleid hadden of we iets van hen wilden kopen. We kochten bij elk van hen een geborduurd tasje voor 150000 dong (5,5€) en dat was voor hen voldoende. En wij waren dankbaar voor hun onmisbare hulp.

Na de lunch was het nog een uurtje stappen en hier hadden onze twee kleintjes niet veel zin meer in. Daarom werd Artuur een tijdje op de rug en Dietze nu en dan in de nek gedragen. Al bij al hebben ze het zeer goed gedaan vandaag, met hun 4 en 5 jaar 12 kilometer stappen, dat zien we er niet veel doen. Daarom een dikke pluim voor onze jongens, natuurlijk ook voor Eward en Barend die we nooit hebben horen zeuren. We zijn echte globetrotters aan het kweken. Aan het eindpunt van onze wandeling, Ta Van village, werden we opgewacht door een busje dat ons terugbracht naar Sapa. Snel van hotel veranderd en ‘s avonds in een iets warmer restaurant gaan eten en onder de wol.

 

Zondag,16/01/2011

Om 7.15h. stonden we te wachten op een minibusje dat ons vandaag naar de zondagmarkt in Bac Ha zou brengen. Bac Ha ligt 110 kilometer van Sapa en de rit er heen duurt zo’n 3 uur. Nog snel als ontbijt een chocoladebroodje gegeten samen met de nodige touristilletjes want het beloofde weer een erg bochtige rit te worden.

Rond 10 uur aangekomen in Bac Ha waar we 2 uur de tijd hadden om de markt te verkennen. We hadden ons min of meer voorbereid op een nogal “toeristische” markt maar dat bleek nogal mee te vallen. De Flower Hmong komen van heinde en verre in hun paasbeste, zeer kleurrijke, kledij naar deze markt om hun inkopen te doen. Er worden paarden, buffels, varkens, honden, kippen en eenden verkocht. Levend en de meeste van deze dieren ook in een iets minder levende, al dan niet versneden variant. Je vind er groenten , fruit, kruiden, gereedschap, wierrook, borstels, sierraden, … noem maar op. Ook zijn er veel kraampjes waar de kleurrijke stoffen , die zo typisch zijn voor deze mensen,verkocht worden. Het is een drukke bedoening en er wordt regelmatig geduwd en getrokken in de smalle doorgangen. Maar we kijken onze ogen uit, het is prachtig om deze mensen bezig te zien. En ja, er lopen nogal wat toeristen rond maar daar lijken deze mensen zich niets van aan te trekken.

Om 12 uur lunch in een restaurant en daarna met het busje naar een nabijgelegen dorp. Dit spreekt ons minder aan omdat blijkbaar veel, zo niet alle dagtrips deze stop maken en je dus veel groepen toeristen tegenkomt. We bezoeken een woning van een oude vrouw. Het is er koud en vochtig, de muren zijn gemaakt van zand en leem, het dak van houten planken. Overal zijn kieren en spleten en er is geen enkele warmtebron te bespeuren. Deze mensen moeten gehard zijn om in deze omstandigheden de winter door te komen. De oude vrouw is rijstwijn aan het maken en probeert deze ook te verkopen.

 Na deze stop gaat het terug richting Sapa met nog een stop aan een theeplantage en in Lao Cai waar we aan de overkant van de rivier China zien liggen. De grens ligt maar enkele stappen verder. Dan terug de steile klim naar Sapa (1950m. hoogte). Langzaam maar zeker rijden we terug de mist in. Om 17.00h aankomst in Sapa, avondmaal in een zeldzaam, verwarmd restaurant (toch 18°C. binnen) en bedje in, lekker dicht tegen elkaar aan.

Maandag, 17/01/2011

Vandaag namen we terug de nachttrein naar Hanoi. Om 9am moesten we toch al de kamer uit en om 17u vertrok het busje pas dat ons naar het treinstation van Lao Cai zou brengen. We moesten dus nog bijna een volledige dag doorkomen in het koude Sapa. Onze bagage konden we wel achterlaten bij het bureau van waaruit het busje zou vertrekken.

Extra veel mist vandaag en temperaturen net boven het vriespunt en daar sta je dan , met 4 kinderen die toch ook liever wat meer zon zouden willen zien. We vullen de tijd met nog wat souvenirs kopen, we maakten een flinke wandeling rond het meer van Sapa en we gingen regelmatig ergens een warme chocomelk drinken. ’s Middags bleven we wat langer binnen zitten na het eten en om 15U dan maar terug ergens binnen gaan zitten om een pannenkoek te eten. Gelukkig vonden we een restaurant waar een haardvuur brandde zodat handen en voeten toch gewarmd konden worden. Eward was ondertussen onderkoeld geraakt, zag erg bleek en bibberde bijna uit zijn jas. Ook daarom was dat haardvuur een welgekome, noodzakelijke, warmtebron.

En eindelijk werd het 17u., de minibus vertrok en bracht ons in een klein uurtje tot in Lao Cai. Nog even in een restaurant gewacht totdat we om 19.30u. naar het treinstation gingen. Daar stonden nog 2 gezinnen met kinderen te wachten, een Nederlands gezin met 2 kindjes (5 maanden op reis) en een Vlaams gezin met ook 2 kindjes (2 maanden op reis). Er werd vrijwel meteen kennis gemaakt en nadat we ons allemaal in (toevallig) dezelfde wagon hadden geïnstalleerd werd er afgesproken om de volgende dag samen naar Hanoi Zoo te gaan. De kinderen zagen nog een filmpje op de laptop en dan was het hoog bedtijd want morgen is het weer vroeg op.

 

 

 

 

 

Fotoalbums van Vietnam

Hanoi 2 (23)

07 Februari 2011 | Grote reis 2010-2011 | Vietnam | Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

  • De 'brug van de rijzende zon' by night.
  • In het bubbelbad vol bubbels
  • Waar is Eward?

Bac Ha (38)

22 Januari 2011 | Grote reis 2010-2011 | Vietnam | Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

  • Huisgemaakte wierrook te koop
  • Let op de blote beentjes... en het vriest bijna
  • Op de grens tussen Vietnam en China (Lao Cai)

Sapa (56)

22 Januari 2011 | Grote reis 2010-2011 | Vietnam | Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

  • Om 5.30u aankomst Lao Cai
  • Wie wil er kip?

Halong Bay (43)

19 Januari 2011 | Grote reis 2010-2011 | Vietnam | Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

  • Wat is er te zien?
  • Ondanks de koude toch veel plezier

Hanoi (29)

18 Januari 2011 | Grote reis 2010-2011 | Vietnam | Laatste Aanpassing 09 Februari 2011

  • Ngoc Sontempel
  •  Huc brug
  • Longhouse, etnografisch museum, Hanoi

 

Plaats een Reactie

Anny en Willem

Hallo,

We lezen jullie advonturen en hebben veel bewondering voor jullie kinderen en wat ze allemaal meemaken.   Met 4 kleine mannen zullen weinige ouders dit aandurven maar jullie wel wanr jullie zijn echte advonturiers!

Veel reisgenot...we kijken al uit naar jullie volgend verhaal.

Anny en Willem 

 

 

Geplaatst op 25 Januari 2011
jan en jeanne

Onvoorstelbaar wat jullie daar allemaal meemaken en aandurven en wat een leerschool voor de kinderen, ofschoon het ook zijn kostprijs heeft aan inspanning en volharding. We zijn blij dat we jullie reisbelevenissen mee kunnen volgen en wensen jullie nog veel deugddoende momenten en ontmoetingen toe. Nog vele groeten en tot later

 

Geplaatst op 24 Januari 2011
Jean Paul

 Ik had me verwacht aan een opwarmingsoefening, maar neen.... ik zou gelijk Eward ervan beginnen rillen, gelukkig was er voor hem (en de anderen) een open haardvuur eer jullie op de trein gingen!  Even een uitschieter tot 18 graden... ik mag er niet aan denken.  Van hieruit maakte ik mij een heel andere voorstelling van een exotisch, tropisch Vietnam!  Maar goed er is hoop in de toekomst!

Ik hou me intussen hier met 101 zaken bezig waaronder het geven van Turkse les aan ex-pats (zie bijgaande foto).  Turks wordt er op verschillende plaatsen onderricht, maar deze cursussen zijn nooit aangepast aan de mensen waaraan die cursus gegeven wordt.  De derde leeftijd heeft een heel ander bevattingsvermogen dan jonge mensen.  het is ook niet de bedoeling om nadien de krant te kunnen lezen of het nieuws te voilgen op TV, alleen om boodschappen te kunnen doen in de supermarkt, groenten- en fruitmarkt, een eenvoudige conversatie met Turkse buren... een kwestie van integratie in de maatschappij hier!  De aanpak is anders, de inhoud op de praktijk afgestemd en lessen doorspekt met anecdotes!  nadien koffie of thee (de laatste weken ook keuze voor verse groentensoep) tegen betaling van 1 TL (0,50 euro) of 2 TL voor de kom soep (= 1 euro).  De lessen zijn gratis en ze betalen alleen voor de fotocopies, hun lesteksten, oefeningen,.... en dat komt op 2,5 euro per maand!  Rijk zal ik wel nooit worden maar ik amuseer wel kostelijk, ik doe het graag!

Zo, nu kijk ik uit naar het verdere verloop en ik hoop vooral dat jullie een WARME toekomst tegemoet gaan!  De groeten aan allen (betwijfel of de gasten mij nog herinneren.... ze hebben intussen weeral zoveel beleefd en die onderwijzer die hen bedreigde met allerlei taken zullen ze waarschijnlijk liefst zo snel mogelijk vergeten!

Hier is het minder avontuurlijk (gelukkig maar denk ik dan), hoewel mijn belevenis van gisteren ook aan jullie ongemakken doet denken.  Een buurman is ook jager en in zijn thuisdorp (95 km van hier) had hij een everzwijntje geschoten!  En of ik dat kon komen halen?  Dus ik in de wagen tegen 16u.  het eerste stuk ging vlot, maar tegen dat ik 60 km ver was ,was het ook al donker.  de laatste 10 km naar zijn dorp mochten er ook zijn.... zijn ouders wonen in een bergdorp!  ik kwam daar voor het eerst, dus eerst even kennismaken.  Dan tevoet verder naar de plaats van het schot, blijkt dat ongeveer 2,5 a 3 km te zijn over een bergpad, door een rivierbedding enz tot bij het lijk!  Daar had hij het dier al van zijn ingewanden zijn kop, zijn vel en zijn mannelijkheid ontdaan.  Nog even het laatste stukje aanhechting lossnijden, de staart er ook nog af en dan het dier in de kruiwagen tillen.  Even erbij vertellen dat het hierboven in de bergen nauwelijks even boven nul was, dat er voortdurend druilerige regen viel en we ook nog de looplamp moesten vasthouden.  Vooral de terugweg met het beestje heeft wat tijd en zweet gevergd!  Ik zei hem dat zijn beestje van 40 a 45 kg toch minstens 50 kg woog na het ontdoen van ingewanden en jasje....  Na veel gezwoeg kwamen we terug aan hun huis en daar hebben we het diertje nog eens grondig gespoeld (was af en toe van de kruiwagen gegleden) in een zak gestopt en dan in de auto geladen.... Nog even opfrissen en dan de terugtocht naar de vallei en verder naar huis.  ik was doorweekt en verkleumd.  Gelukkig werkte de verwarming in de auto meteen en heb ik er geen verkoudheid of valling aan overgehouden!  We hebben het meteen naar onze mensen van TRefpunt Kusadasi gebracht, een vroegere beenhouwer, ook student in de Turkse les!  En jawel, het blijkt inderdaad een beestje te zijn van ruim 55 kg.  dat ligt nu te besterven, dinsdag wordt het in stukken gesneden en verdeeld en ook al meteen verder verkocht (varkensvlees vind je hier niet of zeer moeilijk, laat staan everzwijn... een beestje dat dan ook nog helemaal in de natuur is geboren en opgegroeid).  eenmaal in de warmte van thuis is nacht en ontij snel vergeten, maar ik kan me wel indenken hoe het jullie vergaan is.... dagen na mekaar!  ik hoop dat jullie er geen reuma aan zullen overhouden!

 

Het allerbeste en stel het wel, geniet volop!  Jean Paul

Geplaatst op 23 Januari 2011

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking