Reisverhaal «Po18-02»

Portugal | Portugal | 0 Reacties 18 September 2018 - Laatste Aanpassing 28 September 2018

Po18-02

Wo.19/09 Nog maar eens een prachtige dag met temperaturen tot 30ºC. In Espelette was het vanmorgen markt. Moeilijk om een plaatsje te vinden voor Mwenzi, vooral omdat men het hier niet zo begrepen heeft op campers in de binnenstad. Gezien het aantal camperaars dat niet de vereiste ethiek hanteert is het wel te begrijpen. Na wat zoeken vonden we dan toch een goede plek, helemaal in de schaduw, beter kon niet. Alhoewel we toch niet zo zeker waren van deze parkeermogelijkheid. Maar toen we later terugkwamen stond de weide vol auto’s. Geen probleem dus. Het espelette piment, voorvoor de streek zo bekend is, wordt in tien omliggende gemeentes gekweekt onder een AOP (Appellation d’Origine Protégée). Het was Christoffel Columbus die in de 16de eeuw het piment vanuit Mexico naar Frankrijk bracht waar het in 1650 z’n geliefde klimaat terugvond in deze streek. Het microklimaat hier, met voldoende regenval, zachte temperaturen en de bekende zuid-wind “Haize Hegoa” verschaft de plant de beste condities. Ezpeletako biperra zoals het hier in de Baskische taal heet is een variëteit van Capsicum annuum de leverancier van paprika’s en enkele chilipepers. In den beginne werd espelette medicinaal gebruikt en werd pas later populair als condiment en voor de conservering van vlees. Het is een hoeksteen in de Baskische keuken waar het geleidelijk zwarte peper verving.
Elk jaar zoeken de telers de mooiste planten uit om hun zaden te gebruiken voor een volgende zaaiing. De oogst is van augustus tot december en de droging van de vruchten gebeurt traditioneel aan de gevels van de huizen.
De markt was ook al de moeite. In een overdekte ruimte stonden verschillende zelfstandige producenten, niet alleen van espelette maar ook wijntelers, kaasmakers, groentenboeren, etc. Zowat alles wat de streek opbrengt en nog meer stond hier te koop. Wat een voedselrijkdom toch. We moesten ons echt beperken tot de zaken die we binnen korte tijd konden gebruiken. Zo aanlokkelijk allemaal. Dat aanhangwagentje… hebben we ook deze keer niet bij. De hete namiddag besteden we aan afkoeling in een schaduwplek die we op de camperplaats van Cambo-les-Bains vonden. Reuze geluk hadden we met deze plek. Het is hier ook veel rustiger dan op de camping van gisteren. Da’s mooi want morgen gaan we weer rijden. Spanje, here we come. Gereden: 21km.

Do.20/09 Vandaag hebben een een hele rit voor de boeg. Niet zozeer afstanden maar Mwenzi door het gebergte loodsen vergt toch wel wat meer aandacht en inspanning. En dus vertrekken we vrij vroeg, ook al omdat we alle tankinhoud nog willen op punt stellen. Diesel hebben we gisteren getankt (1,484€) maar zwartwater- en grijswatertank moeten we nog ledigen hier op de camperplaats. En omdat bij de toegang tot de camperplaats ook vers water inbegrepen is, vullen we die tank ook. Zo zijn we weer gerust voor een poos want campings of camperplaatsen zullen we de eerstvolgende dagen niet aandoen. Ja, het leven in een camper vereist meestal voorbereiding. We nemen vandaag ook wat tol-snelwegen omdat die ons op een snelle en vooral vlotte manier doorheen het drukke grensgebied en over de Pyreneeën leiden. Via St-Jean-de-Luz en Bilbao rijden we net voorbij Santander vanaf Unquera zuidelijk naar Potes en Riaño. Dwars doorheen het ‘Parc National Picos de Europa’. Het park bevat de hoogste bergen van het Cantabrische gebergte. De hoogste top is de 'Torre de Cerredo' met 2648 meter. Die moeten we niet over maar toch doorkruisen we schitterende landschappen. De felle zon op deze tijd van de dag is echter een foto-bederver.
Het is een prachtig natuurgebied waar nog Bruine beer en Wolf voorkomt. Het meest typisch voorkomende dier is de Cantabrische gems (Rupicapra parva). Die krijgen we uiteraard niet te zien want het is hier ook al +25ºC. Als we ter hoogte van ‘San Glorio’ rijden, 1608 meter boven de zeespiegel, doet de frisse wind echt deugd. We stappen even uit om ook het landschap met z’n rotspieken nog beter in ons op te nemen. In het voorjaar, met alle alpiene plantenleven in bloei, moet het hier prachtig zijn. Dat moet weer op ons lijstje…
In Riaño houden we om 16u20 halt bij het gelijknamige meer. Een goede overnachtingsplaats. Het huidige stadje lijkt vrij nieuw en alle gebouwen lijken even oud… Ons vermoeden wordt bevestigd door twee foto’s die in een ‘carneceria’ (slagerij) hangen. Dit Riaño werd gebouwd om alle inwoners van het ‘oude’ Riaño te herbergen dat nu op de bodem van het stuwmeer ligt. Hoe dikwijls is dit niet gebeurd in Spanje? Zulke meren hebben we zo vaak gezien tijdens onze vroegere reizen doorheen Spanje, meer bepaald in Extremadura. Zoveel stuwmeren en zoveel meer dorpen die er van op de bodem liggen. Zo veel mensen die uit hun huis werden gezet. Meestal oudere mensen die er al hun hele leven woonden. Wat een tragiek toch steeds.
We hadden vanavond graag een restaurantje bezocht maar die openen pas om 20u30. Veel te laat voor onze vermoeide botten. Dus besluiten we maar om na ons bezoek aan de carneceria en de panaderia (bakkerij) zelf ons potje voor vanavond te maken.
We hebben nog even een leuke babbel met een Belgisch echtpaar die hier ook met de camper zijn toegekomen. Een camper met Franse nummerplaat. Ze wonen immers in Frankrijk. Niet ver van waar we gisteren waren, Cambo-les-Bains en Espelette Soms is de wereld klein. Gereden: 415km.

Vr.21/09 Het werd weer tegen de 25ºC, niettegenstaande de vrij frisse afgelopen nacht op meer dan 1100m hoogte. Van onze slaapplaats ging het zuidelijk naar León en vandaar westelijk naar Ourense. Vandaar weer zuidlijk tot het stadje Calenova waar we gaan overnachten op een parking. Vlakbij ligt een prachtige oude kerk. Een toch wel vermoeiende rit. Vooral omdat onze Garmin GPS af en toe een eigen leventje begon en ons vanuit León zuidwaarts, richting Madrid stuurde. We hadden wel degelijk Ourense ingegeven en dat ligt bijna op dezelfde hoogte westwaarts. Het was niet de eerste keer dat dit toestel ons rare richtingen opstuurde. We moeten constant alert blijven en op de (papieren)kaart de weg blijven controleren. Net als vroeger, toen er nog geen GPS bestond… Dure technologie die niet veel waard blijkt. Ons eerste toestel, dat we verloren bij de diefstal van onze rugzak vorig jaar, werkte veel beter. Nooit problemen mee gehad. Over de GPS die we kochten voor Mwenzi, de ‘speciale’ Garmin GPS 770 voor campers, zijn we totaal teleurgesteld. Dat zou veel beter moeten. Het is nu 20u20. Morgen rijden we Portugal binnen. Gereden: 424km.

Za.22/09 Het was 10u15 toen we de grens Spanje-Portugal overschreden. Een prachtige rit doorheen het gebergte en de bossen. We reden meteen ook het ‘Parque Nacional da Peneda-Gerês’ binnen. Het bestrijkt een groot deel van het noord-oostelijke grensgebied. We zetten onze horloges en klokken een uur achteruit. Portugal-time. Onze eerste halte is Lindoso, waar we het oude kasteel bezoeken. We maken ook kennis met de ‘espigueiros’. Het zijn graanschuren die erg op grafkamers lijken, zijn gemaakt in granietsteen en de panelen met verluchtingsgaten zijn soms in hout, maar veeleer ook in graniet. Niet alleen graan maar ook mais wordt er in gedroogd. Deze kleine schuren staan op granieten palen zodat kippen en schapen, maar vooral ook knaagdieren, er niet bij kunnen. Ze dateren van de 18de eeuw en zijn nog te bewonderen op enkele plaatsen in Portugal. Op een hoog gedeelte van het dorpje staan ze met tientallen bij elkaar. Soms zie je ze ook in de nabijheid van een huis. Meer privé als het ware. Een prachtig relict.
In Soajo, even verderop, staan er nog meer. Prachtig gegroepeerd op een rots die de hele dag in de zon ligt. Kan niet beter. Maar de zon schijnt al iets te flink voor ons. 35ºC is ook niet echt het weer om te fotograferen. We besluiten om hier te overnachten en morgenvroeg wat opnames te maken. In het dorpje halen we nog een brood (pão) voor vanavond bij de bakkerij (padaria) en lunchen in een plaatselijk restaurantje. Een eerste kennismaking met de Portugese keuken. Gereden: 71km.

Zo.23/09 Vannacht koelde het af tot 21ºC. Onze ijskast moet alle zeilen bijzetten om een, voor een ijskast, redelijke temperatuur te houden. Onze reisweg gaat via Viana do Castelo naar Vila do Conde aan de kust. Even boven Porto. We vonden daar een parking aan de rivier, niet ver van de kust, waar we zelfs schaduw hadden. Beter kan niet. Een wandeling in het stadje van 21000 inwoners om te starten. Vila do Conde werd groot dankzij de scheepsbouw in de jaren van de grote ontdekkingsreizen. Een binnenplein van de stad draagt trouwens de naam van Vasco de Gama. In de nabijheid ligt een oude kerk. Toen we even binnenstapten waren we onder de indruk van de grote, rijkelijk bewerkte, vergulde decoraties, in contrast met de eenvoud buiten. We weten wel waar het goud voor het vergulden vandaag kwam…Twee andere bezienswaardigheden zijn de Monasterio de Santa Clara en de aquaduct met 999 bogen die doorheen de stad loopt. Ze werd gebouwd van 1705 tot 1714. We zagen ook al enkele prachtige ‘azulejos’. Dat zijn keramieken siertegel decoraties waarop artisanale tekeningen zijn aangebracht. Het waren de Moren die de kunst van de beschilderde tegels in Spanje en Portugal introduceerden vanaf de 7de eeuw. We willen er graag meer van zien, misschien morgen in Porto. Gereden: 108km.

Ma.24/09 Een ritje op de snelweg in de omgeving van Porto. Je moet overal ogen hebben en goede remmen op de wagen. Onwaarschijnlijk hoe hier gereden wordt. Bangelijk. We hebben gisteren uit onwetendheid de tol op een bepaald stuk snelweg niet betaald. Zagen pas hoe het moest toen we niet meer konden terugkeren. Dat is zo op de snelweg. We zullen proberen dit in Porto recht te zetten. We zijn vandaag op camping gaan staan. Zo kunnen we Mwenzi toch iets veiliger achterlaten als we morgen en overmorgen de stad gaan bezoeken. Er is een bushalte niet ver hier vandaan. De camping is er eentje om in onze annalen te vermelden. Van de zogenaamde ‘vaste verblijven’ zijn er bij die in een ongelofelijke wanorde staan. Schandelijk eigenlijk. Dat zoiets toegestaan wordt ! De sanitaire installaties zijn waarschijnlijk kort na WOII (of ervoor ?) aangelegd en niet meer gemoderniseerd. Dat zou ook niet kunnen. Dit moet afgebroken worden en nieuwgebouwd. We zouden hier onder andere omstandigheden niet komen. Een stadsbezoek aan Porto willen we echter niet overslaan. Het is echter beter om Mwenzi hier te stallen.
Deze eerste dag gebruiken we om nader kennis te maken met het sanitair, de buurt te verkennen en wat boodschappen te doen. Ook een bezoek aan de post staat op het menu. Gereden: 34km.

Di.25/09 De bus van 8u25 was 20 minuten te laat maar daar waren we voor gewaarschuwd. Het verkeer in en rond Porto is dan ook druk, vooral in de spitsuren. Voor 1,9€ elk arriveerden we na bijna een uur rijden de binnenstad. We hadden een lijstje met een aantal ‘dit willen we zeker zien’ en dus was het enkel uitpluizen op de stadskaart waar eerst naartoe. Het station São Bento is bekend om de mooie inkomzaal die helemaal bekleed is met azulejos (zie ook 23/09). Prachtig !
De (volgens sommigen op twee na) mooiste boekenwinkel ter wereld is werkelijk indrukwekkend mooi. De Livrario Lello werd in 1906 gebouwd met een Neo-Gotische gevel. Binnen is het echte wonder van architectuur te zien. De trap, de versiering van de zoldering van de benedenverdieping en de glasraam op de bovenverdieping maken van deze “winkel” een prachtig bouwwerk. Naar men zegt dat J.K. Rowling, die ooit Engels doceerde in Porto, zou geïnspireerd zijn door de trap voor de ‘Grand Staircase’ in het Hogwards van Harry Potter. Goed mogelijk denken we want inspirerend is ie zeker. Waarlijk een schitterend ontwerp.
We hadden ook graag de Mercado op Rua Formosa bezocht maar die was in een bouwwerf veranderd. Het ontwerp van de renovaties vonden we in een soort voorlopig onderkomen voor de vele winkeltjes die er gehuisvest waren. Het is uiteraard niet zo authentiek als in het oude gebouw zou geweest zijn maar het blijft een must om te zien. Het is waarlijk een eldorado voor “foodies”. Alle verse groenten, fruit, kaas, vlees, vis, kruiden. Kortom alles wat voedsel is kan je er in de beste en meest verse kwaliteit vinden. We namen er een korte lunch met koffie, broodjes en quiche en betaalden 9€ ! Het oudste en misschien ook het mooiste café van Porto is Café Majestic uit 1921. Men kan er ook een heerlijke maaltijd nemen. We zagen onderweg nog heel wat andere bezienswaardigheden van deze grote stad. De hitte (+30ºC) deed ons echter beslissen om even na 15u. de bus terug te nemen. Voor morgen staan er nog een paar dingen op het programma en we namen al tickets voor een hop-on-hop-of bustour. Op de camping nemen we nog wat voorbereidende info door. Gereden: niet met Mwenzi.

Wo.26/09 Vanaf de terminus van bus 15 wandelden we eerst over de Dom Louis I brug. Een prachtige boogbrug die in 1886 werd gebouwd door een assistent van Gustave Eiffel. De stijl is heel herkenbaar. Delen van de Eiffeltoren. De brug overspant de Douro-rivier die hier niet ver vandaan de zee bereikt. Op het bovendeel rijdt de metro en is er nog plaats voor voetgangers en fietsers. Veel rustiger dan de smalle onderste brug die voor gemotoriseerd verkeer en voetgangers bestemd is. We zijn de bovenbrug een flink stuk opgewandeld omdat de zon ’s morgens mooi op de gevels van het oude stadsgedeelte Ribeira schijnt. Altijd beter voor de foto. Nadien de afdaling gemaakt via vele nauwe straatjes tot aan de oever. In het water zagen we nog talrijke Rabelos, sommige gevuld met houten vaten. Het zijn de typische bootjes waarmee vroeger de port naar de port-kelders naar het Vila Nova de Gaia (stadsgedeelte) werd gevaren. Hier zijn nog steeds de grote port-huizen gevestigd zoals Cruz, Ferreira, Graham, Sandeman, en nog minstens 6 anderen. 

Het huidige museum van de fotografie was vroeger de gevangenis van Porto. De eigenaardige vorm is een gevolg van de omliggende gebouwen in die tijd. Er zaten ooit ook schrijvers gevangen. Niet eigenaardig als je weet dat Portugal nog tot 1974 een dictatuur was. Die eindigde met de Anjerrevolutie.
Na ons bezoek aan Ribeira wandelden we tot een stopplaats van de hop-on-hop-of bus om de westelijke kant van Porto te bezoeken. Dit is aan de kust gelegen en er zijn heel wat visrestaurantjes. Een gigantisch opgesteld visnet aan een rond verkeerspunt eert de visserij. De straten waarin de restaurantjes gevestigd zijn hingen vol rook van de BBQ’s die er gebruikt worden om de vis buiten klaar te maken. Heerlijke geuren ook. We aten lekkere geroosterde Inktvis en garnalen.
Nadien bezochten we nog een oud fort (niet veel zaaks) en namen de bus terug tot in het centrum. Daar spraken we even met enkele 2de-jaars studenten. Ons was hun kleding opgevallen. Weer een inspiratiebron van J.K. Rowling ? Een pikzwarte cape met een flinke overslag over een schouder. Het blijkt de specifieke kleding van de studenten van Porto. Vanaf het tweede jaar draagt elke student, uit elke richting, dit ornaat. Het moet bij deze temperaturen ontzettend warm zijn. Op de foto zijn de meisjes in het oranje de (nieuwe) eerstejaars-studenten. Die werden vandaag “gedoopt”.
Uiteraard zie je vanuit de open bovenverdieping van z’n dubbeldekker de stad vanuit een andere hoek. Alleen spijtig dat er in de stad blijkbaar niet veel of helemaal geen restricties zijn op het auto-verkeer. De stad zit hopeloos dicht zodat ook de toeristenbus zeer regelmatig in de file stond. En in de zon - bij 35ºC rond 13u. De bus terug naar de camping was dus (binnenin) ook smoorheet. Na thuiskomt op de camping zijn we met Mwenzi wat inkopen gaan doen in een magazijn enkele kilometer verderop. Omdat we ook de Vila Nova de Gaia oever willen bezoeken beslisten we om nog wat langer te blijven. Morgen echter eerst een dag rust en een bezoek aan de wasserette even verderop. Gereden: 3km.

Do.27/09 Gisteren, na de boodschappen, bij het inladen van de ijskast scheurde een blikje cola… door de druk ontplofte het als het ware. De hele ijskast moest uitgewassen worden van het suikerige goedje. En dat bij 35ºC ! Uiteraard ook in het interieur waren de spetters alle kanten opgegaan. Leuke boel.
Omdat de camping enkel oude stenen wasbakken heeft om de was te doen zijn we naar een wasserette gereden op 2km hiervandaan. Spiksplinternieuwe wasserette en we konden Mwenzi zelfs in de schaduw zetten. We maakten er een praatje met twee koppels Canadezen uit Quebec die hier 14 dagen rondtoeren met een huurcamper en ook de was moesten doen. Die hadden natuurlijk de Canadese landkaart op Mwenzi’s zijkant gezien en vroegen ons of we inderdaad daar waren geweest met onze eigen camper. Na de middag is het dan eindelijk rusttijd. Al moeten de beelden voor de blog nog klaargemaakt worden vooraleer we de blog nog actualiseren. Gereden: 4km.