Reisverhaal «Po18-04»

Portugal | Portugal | 0 Reacties 05 Oktober 2018 - Laatste Aanpassing 14 Oktober 2018

Po18-04

Za.06/10 Om zoveel mogelijk van de frisse ochtend te genieten zijn we al bij de opening van het klooster/kasteel. Er is ook heel wat te zien, zo groot als het is. Als eerste gingen we de tuinen bezoeken. Daar staan nu heel wat fruitbomen en waarschijnlijk is dat altijd wel zo geweest. Het kasteel en z’n kloosterruimtes, kruisgangen, bidkapellen en tempelierskerk is een ware doolhof van ruimtes. Onwaarschijnlijke stenen ornamenten sieren sommige muren maar de Charola, de bidkapel van de tempeliers steelt de show. Rond de middag was het ook al aardig warm zodat we om 13u ons bezoek stopzetten. Een lunch bij Fernando, in het smalle zijstraatje van het kerkplein in het centrum, was schaduwrijk en lekker. De namiddag spendeerden we bij Mwenzi op de camperplaats.
Gereden: 0km.

Zo.07/10 Met een serieuze omweg (we hadden het de eerste 10km niet gemerkt) heeft onze GPS ons toch nog in Abrantes gekregen. Onvoorstelbaar wat dat toestel soms uithaalt. Van Abrantes ging het zuidwaarts tot Ponte de Sor. Na een wandeling hebben we daar ook lekker geluncht. Een compleet menu met wijn, water en koffie voor 9€/persoon. ’s Middags ging het verder via landelijke wegeltjes tot het kleine dorpje Cabeção waar onze G(armin)PS ook weer helemaal het noorden kwijt was. Op kompas en gevoel, de enkel richtingsstraten mijdend die ze ons wilde doen nemen, kwamen we toch terecht op de weg die we moesten nemen om tot een kleine camping te komen. Een lekkere douche wacht ons. Vanaf Abrantes kwamen we in noordelijk Alentejo terecht. Het wordt omschreven als de armste streek van Portugal.
Hier worden niet alleen flessen ontkurkt, maar ook bomen. Net zoals in de dehesas van de Spaanse Extremadura streek zagen we bijna niets anders dan grote domeinen met Kurkeik bos (hier ‘montados’ genoemd). Vooral vanaf Ponte de Sor en zuidelijker viel het vergelijk met Spanje op. Ook hier wordt de Kurkeik (Quercus suber) om de tien jaar ontschorst. De ontschorste stam is dan duidelijk rood en wordt donkerder als de kurk terug aangroeit. De dikke pellen worden verwerkt tot flessenstop of tot kurken platen waarmee andere (veelal toeristische) voorwerpen gemaakt worden. Een typisch product van Alentejo is een water- en hitte bestendige voedseldoos gemaakt van kurk. Het was de wijnmakende monnik, Dom Pérignon, die in de 17de eeuw kurk ging gebruiken om z’n flessen af te sluiten. Portugal is nog steeds de grootste producent van het geur- en smaakloze afdichtingsmiddel. Gereden: 135km.

Ma.08/10 Vanmorgen reden we via Mora, Pavia tot Arraiolos waar we met dank aan onze GPS de smalste straatjes, kortste bochten en steilste hellingen (en de drie tegelijk) werden opgestuurd die Mwenzi ooit moest nemen. Ons doel lag echter iets zuidelijker in de omgeving van Guadalupe (Portugal)… Het ligt iets ten westen van Évora. De streek rond deze stad is onder andere bekend om z’n vele megalieten en andere prehistorische relicten die getuigen van grote menselijke activiteit. We bezochten drie verschillende types. De Menhir van Almendres is een eenzame, rechtopstaande steen van 2,5m hoog. Die is slechts bereikbaar via een ruwe zandweg (wasbord-weg, golfplaat-weg zeg maar…) van 2km. Nog eens 2km verder op dezelfde “weg” ligt de Cromlech do Almendres. Dit is dan weer een reeks van 95 ellipsvormige stenen die in een ovaal opgesteld staan. Het doet natuurlijk allemaal een beetje denken aan de ‘Standing Stones of Callanish’ die we in het voorjaar op de Hebriden bezochten. De Dolmen van Zambujeiro vonden we het meest indrukwekkend. Het is dan ook de grootste van Portugal en vermoedelijk van Iberië. Hier werden stenen bij elkaar geplaatst die gigantisch groot en zwaar zijn. Boven het geheel werd een hangar geplaatst om schade door regenval te beperken. Al deze verschillende opstellingen zijn duizenden jaren oud. Van de betekenis van de megalieten tast men nog in het duister. De cromlech’ s zijn vermoedelijk, zoals andere opstellingen in verschillende andere landen, zonnetempels. Dolmen, weet met zeker, zijn neolitische graven. Best indrukwekkende getuigen van ons verre verleden. De site’s zijn allen een beetje in verval en er zou eigenlijk best bewaking of afbakening mogen komen. Sommige toeristen hebben nergens respect voor.
Na de middag reden we naar Évora om een geschikte plek uit te zoeken om te overnachten. Morgen willen we de stad gaan bekijken en we willen Mwenzi uiteraard zo veilig mogelijk achterlaten. Niet ver van de oude stadsmuur vonden we een parking waar nog een tiental andere campers stonden. Die zorgen hopelijk voor voldoende sociale controle. Uiteraard zijn we de stad al even ingetrokken ‘om te verkennen’. Gereden: 105km.

Di.09/10 Évora was reeds bekend bij de Romeinen. Het belang van de stad nam in de loop van de geschiedenis toe en dan weer af. Omwille van de vele historische bezienswaardigheden werd het in 1986 op de Unesco Werelderfgoedlijst gezet. De Romeinen waren waarschijnlijk de eersten die marmer ontgonnen. Portugal is nog steeds marmer exportland nummer twee op de wereld, na Italië. Maar zelfs Italië koopt het hoogwaardige Portugese marmer nog steeds in. Tijdens ons bezoek zagen we verschillende gebouwen en ornamenten in het witte goud uit deze streek. Eén ervan is de fontein op het Praça do Giraldo die in 1571gebouwd werd. In vroegere tijden kreeg ze water via het nog deels bestaande aquaduct dat van 1531 tot 1537 werd gebouwd .
Het Museu de Évora herbergt een aantal Vlaamse meesters zoals Rubens. De bekendste bezienswaardigheid van Évora is echter gelegen in de kerk van São Francisco. De Capela dos Ossos is een wat lugubere “attractie”. De wanden van de kapel zijn namelijk opgevuld met de beenderen van 5000 skeletten van monniken die in de stad gevonden werden. De vertaalde tekst boven de ingang luidt ; “Wij beenderen die hier liggen, wachten op de Uwe”… Tja…
We zagen ook weer studenten die bezig waren met de ‘doop’ van eerstejaars studenten. De typische klederdracht die we al eerder beschreven in Porto is ook hier van toepassing.
Na ons stadsbezoek zijn we nog even boodschappen gaan doen buiten de stad en zijn naar een parking nabij het aquaduct gereden om er te overnachten. We deden er nog een leuke babbel met een koppel uit Australië. De man was eigenlijk van het West-Vlaamse Aartrijke afkomstig maar had een Australische dame leren kennen en … Hij sprak nog wel wat West-Vlaams maar z’n Engels/Australisch was toch duidelijker… 😉. Gereden: 9km.

Wo.10/10 We zakken vandaag verder zuidwaarts af via Viana do Alentejo, waar we een wandeling maken, op een camperplaats onze tanks ledigen en vers water kunnen opslaan.
Het stadje is bekend voor een aantal kerkjes en kapelletjes maar ook voor een steenmijn. Hier komen de molenstenen vandaan die werden gebruikt op authentieke windmolens. Vooral ook voor het persen van olijven voor de olijfolie. In de streek, op de grens van hoog- en midden Alentejo, vinden we naast (tarwe-)landbouw, wijngaarden en grote Kurkeik bossen, nog veel uitgestrekte olijfgaarden.
Van Viana do Alentejo ging het via Alvito tot Cuba waar we een plaatselijke specialiteiten wilden proeven. Het enige restaurant die het volgens een Engels-sprekende winkeljuffrouw opdiende, de Adega da Casa de Monte Pedral, was vandaag echter gesloten. We besloten dan maar om morgen terug te komen. Omdat Beja ook op ons traject ligt rijden we na de middag daar naartoe om wat te kuisen en te overnachten. Gereden: 83km.

Do.11/10 Beja is met z’n 36000 inwoners zowat de hoofdstad van “laag-Alentejo” en wordt ook wel ‘de moeder van de vlakte’ genoemd. Vanmorgen bezochten we het kasteel en de ‘Torre de Menagem’. Deze kasteeltoren steekt veertig meter hoog boven de stad uit en je hebt van daaruit dus ook een mooi zicht op de omgeving. Het dateert van de late 13de eeuw. Nadien reden we terug naar het kleine stadje Cuba.
Het lijkt dat veel geschiedenisboeken zullen moeten herschreven worden. Wetenschappers en vooral ook inwoners van dit stadje zijn er immers van overtuigd dat de man die we kennen als Christoffel Columbus niet in het Italiaanse Genua geboren zou zijn, maar als Portugees in Cuba. Volgens recent wetenschappelijk onderzoek zou de ontdekker van Amerika ook niet Cristoforo Colombo noemen maar Salvador Fernandes Zarco. Bij de ontdekking van het land dat we nu Cuba noemen zou deze zeevaarder het land benoemd hebben naar z’n geboorteplek. Menige authentieke documenten zouden deze stellingen bevestigen. Eigenaardig genoeg blijft men volhouden aan de originele versie die we allen kennen. Op de voet van het standbeeld dat in het stadje opgericht werd staat onder andere : “…Speculatie houdt al 500 jaar stand. De geschiedenis aanvaarde datgene wat nooit bewezen werd… ”
Wie weet of we ooit achter de hele waarheid komen.
Maar we waren ook voor iets anders naar Cuba teruggekeerd. In een toeristische gids hadden we gelezen dat er in Cuba twee specialiteiten waren op gastronomisch vlak. Lams stoofpot en “a fialho de almeida” een gerecht met Kwartel. Bij de Adega da Casa de Monte Pedral konden we van beide gerechten genieten, geflankeerd door enorme wijnvaten. Het is tenslotte ook een Adega. Hoewel er in het tweede gerecht geen Kwartel te bespeuren viel hebben we toch genoten. Misschien zat de gids ernaast ? De taalbarrière speelde hier natuurlijk ook een rol. Als toetje bezochten we het kleine museum Caluta. António Joaquim Duarte Bicho, bijgenaamd Caluta is schrijnwerker en z’n hobby is houtsnijwerk. In dit een-mans-museumpje stelt hij een aantal van z’n werken tentoon. Het waren vooral de miniatuur huifkarren die ons bekoorden. Prachtige stukken.
Terug via Beja tot Castro Verde gereden in de late namiddag. Daar vonden we op een hele grote parking aan de rand van het stadscentrum een mooie plek om te overnachten. Vlakbij stond de enige nog werkende oude windmolen van Alentejo. Gebouwd in 1813 en gerestaureerd in 2003 wordt ie nog steeds gebruikt om graan tot bloem om te zetten. We zagen hem in werking zetten en konden zelfs binnenin de molenaar en de molen aan het werk zien. Prachtig. De kleine stenen potjes, aan de wieken bevestigd, maken een fluitend geluid als de molen draait. Zo hoort de molenaar, ook als hij in huis is, hoe snel de wieken draaien en of er aanpassingen moeten worden gedaan aan de zeilen. Simpel. Kleine dingen soms, die zo eenvoudig geregeld werden. Zoals de toevoer van het graan naar de molensteen. Gewoon door gebruik te maken van de beweging van de molensteen zelf. Moeilijk te beschrijven, je moet het zelf zien. Misschien op de foto ?
Morgen maken we een wandelingetje door het stadje.
Ach ja, het regende vandaag ! Regelmatig kregen we zachte buitjes. De eerste dag met regen sinds we op 13 september thuis vertrokken. Ook hier zie je aan het landschap dat het dringend aan wat water toe is. Gereden: 91km.

Vr.12/10 Al een tijdje willen we ook verhalen over de flora en de fauna in deze streek. Het was er nog niet van gekomen. De plantenwereld is niet echt noemenswaardig, het is tenslotte al oktober en al lang droog. We zien wel regelmatig Rode wouw overvliegen en waar we vee zien staan merken we meestal ook grote groepen Koereigers op. Een aantal Vale gieren zagen we ook al, net als Blauwe reiger en Buizerd. De streek waar we nu zijn is ook bekend om z’n weilanden waar de Grote trap graag rondhangt en er zijn verschillende vogelgidsen die er vogelaars naartoe begeleiden. Heel veel vogeltjes zijn intussen ook al vertrokken naar hun overwinteringsgebieden. Maar zodra we iets speciaal zien zullen we dat melden.
Aan een nabijgelegen warenhuis vonden we een goede mogelijkheid om de was nog eens te doen. Tegelijk hebben we onze ijskast nog eens ontvrozen. De laatste tijd moest die veel te veel draaien om een redelijke temperatuur te halen. Te veel ijsvorming in het vriesvak was de oorzaak. Natuurlijk had dat ook een negatieve invloed op de batterijspanning. Die stond vanmorgen te laag. Doordat we vrij korte ritten doen en we Mwenzi meestal uit de zon houden in verband met de hitte kunnen de zonnepanelen niet genoeg energie leveren om de batterij voldoende op te laden. We beslissen dan ook maar om vandaag nog een camping op te zoeken waar we Mwenzi op het 220V-net kunnen aansluiten zodat de batterij van de cel nog eens een goede beurt krijgt.
Na de was en het waterbad in de ijskast reden we tot Odemira waar we lunchten. Vandaar ging het regelrecht naar de kust, naar één van de meest zuidelijk gelegen stadjes van de Alentejo-streek, Zambujeira do Mar. Daar parkeren we ons op camping… Zambujeira. Gereden: 88km.

Za.13/10 Vanmorgen een wandeling naar het dorpje gemaakt. Het ligt op een rotsige kustrichel met een mooi uitzicht op zee. Er zijn uiteraard enkele visrestaurantjes maar die hebben waarschijnlijk meer om handen in het hoogseizoen. Het is er echter nog steeds lekker eten. We hebben na de middag niet veel om handen want het is veel te warm. We besluiten om een dag langer te blijven en om morgen Mwenzi een inwendige kuisbeurt te geven. Morgen zou het flink koeler worden. We hoorden ook dat er een orkaan op komst is richting Portugese kust. Na wat navraag zou die vannacht het land bereiken ter hoogte van Lissabon. Aangezien we een einde daaronder zitten maken we ons niet al te veel zorgen. We hebben Mwenzi wel een plaatsje opgeschoven omdat we toch wat bedenkingen hebben bij de grote Eucalyptus boom waar we onder stonden. Schaduw is mooi maar de takken moeten wel blijven hangen… Gereden: 0km.

Zo.14/10 Het viel nog goed mee. De wind die we van 15u tot 19u kregen was niet al te fel. Toen de wind weg viel kregen we flinke stortbuien die tot 22u duurden. Alle stof is daarmee wel geblust. Hopelijk viel het noordelijker ook wat mee, misschien horen we daar nog wel van. Deze dag zullen we besteden aan kuisen, blog updaten, lezen, een wandelingetje en luieren. Gereden: 0km.

 

Print Friendly and PDF

 

 

 

Fotoalbums van Portugal

Fr-Sp-Po23-03 (102)

13 Oktober 2023 | Najaar 2023-Frankrijk-Spanje-Portugal | Portugal | Laatste Aanpassing 13 Oktober 2023

  • Fr-Sp-Po23-03 -02-Markt in Estremoz
  • Fr-Sp-Po23-03 -100-Oud en nieuw, windmolens
  • Fr-Sp-Po23-03 -26-Andujar, Ecomuseum Iberische lyn
  • Fr-Sp-Po23-03 -69-Pedroneras, hoofdstad van de loo
  • Fr-Sp-Po23-03 -39-Parque Natural de la Sierra de A

Po19-05 (68)

27 Mei 2019 | Portugal - restart | Portugal | Laatste Aanpassing 27 Mei 2019

  • Po19-05.40 Gaatjeskaas-muren van Santa Isidoro
  • Po19-05.63 Ondergrondse wijnkelder
  • Po19-05.42 Vaatjes van Alejandro Fernandez
  • Po19-05.17 Cultuurlandschap Vallei van de Douro
  • Po19-05.57 Aranda de Duero, Santa Maria kerk

Po19-04 (51)

21 Mei 2019 | Portugal - restart | Portugal | Laatste Aanpassing 21 Mei 2019

  • Po19-04.46 Torre, helemaal boven op 1993m. hoogte
  • Po19-04.23 Het Casa Marrocos, terras detail
  • Po19-04.31 Monsanto, varkensstal
  • Po19-04.32 Monsanto, op, onder of naast de graniet
  • Po19-04.51 Torre, Mwenzi bijna in de wolken

Po19-03 (91)

11 Mei 2019 | Portugal - restart | Portugal | Laatste Aanpassing 10 Mei 2019

  • Po19-03.08 Schoorsteen in Mourao
  • Po19-03.16 Monsaraz op een vroege ochtend-2
  • Po19-03.65 Arronches
  • Po19-03.03 Stille Moorse straatjes in Moura
  • Po19-03.32 Marmerkunst in Estremoz

Po18-05 (82)

14 Oktober 2018 | Portugal | Portugal | Laatste Aanpassing 14 Oktober 2018

  • Po18-05   18 Kustgrottentocht
  • Po18-05   02 Lagos, mooie gevels
  • Po18-05   64 Mertola, ochtendnevel
  • Po18-05   66 Mertola, kasteel duikt op
  • Po18-05   34 Alte, in de fruitteelt streek

Po18-04 (62)

05 Oktober 2018 | Portugal | Portugal | Laatste Aanpassing 05 Oktober 2018

  • Po18-04   39 Beja, Torre de Menagem
  • Po18-04   25 Evora, Capela dos Ossos, zoldering
  • Po18-04   21 Evora, Sao Francisco kerk
  • Po18-04   60 Zambujeira do Mar horeca
  • Po18-04   03 Tomar, Convento de Cristo - binnenpla

Po18-03 (78)

27 September 2018 | Portugal | Portugal | Laatste Aanpassing 27 September 2018

  • Po18-03   08 Het wijnhuis Ferreira
  • Po18-03   41 Pinhao, station met azulejas
  • Po18-03   09 Dona Antónia Adelaide Ferreira
  • Po18-03   63 Nazaré, het verleden herleeft
  • Po18-03   01 Dom Louis I brug - boven en onder

Po18-02 (55)

18 September 2018 | Portugal | Portugal | Laatste Aanpassing 18 September 2018

  • Po18-02   36 Porto, Ribeira aan de Douro
  • Po18-02   54 Porto, studentendoop
  • Po18-02   41 Porto, Vila Nova de Gaia & Portwijn
  • Po18-02   22 Porto, Livrario Lello - de trap
  • Po18-02   50 Porto, strandgeneugten

Po18-01 (19)

13 September 2018 | Portugal | Portugal | Laatste Aanpassing 08 September 2018

  • Po18-01   07 Rouffignac-St-Cernin-de-Reilhac markt
  • Po18-01   04 Brioche de Verteuil
  • Po18-01   14 Chateaux d'Yquiem
  • Po18-01   01 Vertuil-sur-Charente
  • Po18-01   06 Bloeiend Verteuil

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking